Pages

Sunday, September 20, 2020


 

    ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දහඅට වන පිටුව*

"අනේ ආන්ටි.. මෙච්චර දෙයක්.. ඔයාලා මේ ගැන නීතිමය දෙයක් කරන්න බැලුවෙ නැද්ද.. කෙල්ලට සාධාරණයක් කරගන්න.."

සඳුනි හිතට දැණුනු වේදනාව නිසාම ඇහුවෙත් ටිකක් කේන්තියෙන් වගෙයි..

"අනේ ඕවට දුවලා වැඩක් නෑ.. පොලීසිය වැඩ කරන්නෙ මන්ත්‍රීලට.. පොඩි මිනිහට නීතිය වෙනයි ලොකු මිනිහට වෙනයි දුව.. පැමිණිලි භාරගන්නව විතරයි.. විභාග කරන්නෙ නෑ එ්වා.. පැමිණිලි දාන හැම දවසකම එක එක කෙනා ගාවට යවලා කෙල්ලගෙන් ප්‍රශ්න අහනව.. කෙල්ල අඬනවා.. මානසිකව ගොඩක් වැටිල හිටියෙ කෙල්ල විතරක් නෙවෙයි අපි හැමෝම.. කෙල්ල සැරින් සැරේ එක එකා ලග ඕක කියනකොට කටින් කට කී දෙනෙක් නම් දැනගන්නවද.. ඕක එක එකාට කියද්දි කෙල්ල කොච්චරනම් අසරණ වෙනවද.. කොච්චර කිව්වත් සාධාරණයක් ඉෂ්ට වෙනවද.. නෑ.. නඩුවක් දැම්මත් එ්වත් යටගහනවා.. අපි අතෑරලා දැම්මා.. කෙල්ලව පරිස්සම් කරනව දැන් අපිට පුළුවන් හොඳම දේ ඒක.. ආයෙමත් ඕකුන්ගෙ බැල්ම කෙල්ලට වැටෙන්න බැරි නෑ.."

මියුරුගෙ අම්මා කියන කතාවෙත් ඇත්තක් තියෙනව.. මේ රටේ නීතිය තත්ත්වය, නිලය, සමාජ මට්ටම් අනුව විවිධයි.. නංගි ව රැක ගන්නව ඇරෙන්න නීතියේ සරණ පැතීම නංගිගෙ අනාගතේ තව තවත් අඳුරු වෙන්න හේතුවක්...

"ඒකනම් ඇත්ත ආන්ටි.. මේ රට මහ අමුතු රටක්නෙ.. තරාතිරම අනුව නීතිය තියෙන්නෙ.. නංගි දැන් ලොකුයිනෙ.. වැඩේ අතාරින්න නරකයි.. ලේසියෙන් ඕකුන්ට බේරිලා ඉන්න දෙන්න හොඳ නෑ.. ඔහොම යමුකො තව ටික කාලයක්.. අපි මේ වෙනුවෙන් හඬක් නගන්නම ඕනි.. කෙල්ලාෙ විදිහට අපේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන්.."

මගේ හිත කළු ගලක් මෙන් රළු වූයේ සමාජයේ මෙවැනිම තවත් අපරාධ නීතියේ රැහැණෙන් ගැල වී දිගින් දිගටම මෙවැනි දේවල් සිදුකිරීම වලක්වාලීමේ අධිටන පෙරදැරිවයි..

"අනේ මේ තමුසෙගෙ හඬ තියාගෙන පාඩුවෙ ඉන්නවා අපිට මේ වෙච්ච දේවල් හොඳටම ඇති. වැඩිත් එක්ක.. දැන් හරිද සේරම අහගත්තනෙ ඕපදූප ටික.. දැන්වත් ඇණයක් නොවී යනවද පාඩුවේ.. මට කේන්ති ගිහින් තියෙන්නෙ හොඳටම.. කියන්න බෑනෙ අම්මට මේ හිතුවක්කාර කෙල්ලෙක් කියල.. කැම්පස් කියලා බොරු කියල ඇවිත් තියෙන්නෙ කියලා.. යනවකො හලෝ.. ලැජ්ජ නැද්ද බනිද්දිත් කොල්ලන්ගෙ ගෙවල් අස්සෙ රිංගන්න.."

මියුරු මගේ කන ලගට ඇවිත් බැනගෙන බැනගෙන ගියේ මම සියලු සීමාවන් ඉක්මවා ඇති බව සිහි කරමින්...  ඒත් මම ඒවට සැලෙනවද.. නෑ මම මට ඕන දේම කරනවා.. 

"ඇයි ඇත්ත නොකියන්නෙ.. කියනවා මාව කොල්ලෙක්ගෙන් බේරගත්තා, මං වෙනුවෙන් රැග් ඉවසුවා, තව දැන් මම ඔයාට ආදරේ කරනවා.. ඔයා අකමැති හේතුව හොයාගෙන පන්ති කට් කරන් මෙහෙ ඇවිත්, කැම්පස් ර්සර්ච් එකක් කියලා බොරු කියල ඇවිත් හැමදේම අහගත්තා කියලා.. කියනව ඉතින් ඇයි හංගන්නෙ.. මටනෙ ලැජ්ජාවක් වෙන්නෙ ඒකෙන්..ඔයාට නෙවෙයිනෙ.. ඇයි මට ලැජ්ජාවක් වෙන්න නොදී හැමදේම හංගන් ඉන්නෙ මියුරු,, කියන්න මට.. ඇයි එහෙම කරන්නෙ.. අම්මට ඇත්ත කිව්වම එයා මාව පිළිකුල් කරාවි.. ඇයි ඒකෙන් ඔයාට වෙන අවුල මොකක්ද.. කියන්න ඇයි හංගන් ඉන්නෙ.. තවත් රඟපාන්නෙපා.. හිතට වද දිදී හැගීම් හංගන් ඉන්නෙපා මියුරු.. ඔයා මාව මට හොරෙන් රකිනවා.., පොඩි හරි හැගීමක් තියෙනවා.. ඒකයි අදත් ඔයා නිහඬ.. මම පරාද වෙන්නෙ නෑ.. ඔයාට පරාද වෙන්නම වෙනවා.. "

මියුරුගෙ කේන්තියට මගෙන් ලැබුණු පිලිතුර ඒක.. ඒවයින් මේවයින් මට තව ප්‍රශ්නයක් මට අමතක වුණා.. කෝ මියුරුගෙ තාත්තා...

"හරි ආන්ටි.. ඒත් කෝ එදා අවුරුද්ද දවසෙ හිටපු දැන් පේන්න නැති නංගි ගෙ තාත්තා..."

"හ්ම්ම්.... නංගි ගෙ තාත්තටත් වුණේ ලොකු අසාධාරණයක් දුව.. මතක් වෙද්දිත් හුස්ම ගන්න අමතක වෙනව.."

තාත්තා ගැන අහද්දි මියුරුගෙ අම්මා හයියෙන් හුස්මක් ගත්තේ දුක සහ පසුතැවිල්ල නිසාම වෙන්න ඇති...

"එදා ඔය සිද්ධිය වෙද්දි එයා හිටියෙ බීලානෙ.. ටිකක් වැඩිපුර බීලා එදා.. අවුරුද්දනෙ දුව.. පිරිමි අය බොනවනෙ ටිකක් වැඩිපුර.. කොහොමින් කොහොම හරි කෙල්ලවයි මාවයි දෙන්නම ඉස්පිරිතාලෙ නැවැත්තුවා.. ගමේ එවුන් සිද්ධිය ගැන කියලා.. තාත්තත් කෙල්ලට පණ වගේ ආදරෙයි.. කොහොමත් තාත්තලා දූලටනෙ ආදරේ පුතේ වැඩිපුරම.. ගමේ එවුනුත් එදා තාත්තව උසිගන්නලා.. ඒ නැතත් තමන්ගෙ දුවට මෙහෙම අපරාධයක් කලා කිව්වම මොන තාත්තට ද කේන්ති නොයන්නෙ..සීමාව ඉක්මවන්නෙ නැත්තෙ කාටද.. කොහොම හරි එදා එයා ගිහින් මන්ත්‍රීගෙ ගෙදර.. ගිහිල්ලා මන්ත්‍රී එක්ක පැටලිලා රණ්ඩු වෙලා.. උන් ඒ අහිංසක මනුස්සයගෙ හැසිරීම වීඩියෝ කරලා මරණ තර්ජනය කලා කියලා පොලීසියට පැමිණිලි කලා.. නිකනුත් නෙවෙයි උංගෙ ගාඩ්ලා තාත්තට බිම දාගෙන ගහල තිබුණා.. ගහල ගහල පොලීසියට භාරදීල නිකන් නෙවෙයි උන් ලග තිබ්බ පිස්තෝලෙකුත් ඉනේ ගහල.. දැන් ඇප දෙන්නෙත් නෑ.. සාක්ෂි සේරම උන් පැත්තෙ තියෙන්න.. පොලීසිය කොහොමත් මන්ත්‍රීලටනෙ වැඩ කරන්නෙ.. පවු අහිංසක මනුස්සයා.. බර වැඩ කර කර උන්ගෙන් ගුටි කකා දුක් විඳිනව දුව.. අපිට ඉවසන්න බෑ ඒ ගින්දර ඒ අහිංසක මනුස්සයා කොහොම විඳිනවද කියලා.. දවසක් අපි බලන්න ගියා.. අනේ මගේ පපුව හෝස් ගාල ගිනි ගත්තා.. තුවාල කැළැල් හැමතැනම.. අතේ කරගැට නැති තැනක් නෑ.. එහෙන් තුවාල.., හරියකට කෑමක් නැතුව ඇදිල ගිහින්... කකුල් යටිපතුල් තුවාල වෙලා.. අනේ විදින දුකක්.. අපි ජීවත් වෙන්නෙ මැර මැරී දුව.. අනික කන බත් කටවත් උගුරෙන් පහලට යන්නෙ නෑ අපිට එයාව මතක් වුණාම පිච්චිලා යනවා මුළු ඇගම.. එදා අවුරුද්දෙන් පස්සෙ තිබ්බ එකම අවුරුද්දක්වත් අපි සැමරුවෙ නෑ.. ඒ මනුස්සයා එහෙ ඉදන් අඬනව අපි මෙහෙ ඉදන් අඬනවා.. අඩුම තරමෙ අපි ගෙදර උයන්නෙවත් නෑ එදාට.. සිංහල අවුරුද්ද කියන එක අදටත් අපිට සාපයක් ලබපු දිනයක්... අපි විදවනවා.. දුප්පත් අපේ පවුල විනාශ කරපු.., අපේ සතුට උදුරගත්ත උන් අදටත් ජීවිතේ විදිනවා... දෙයියොවත් අහන්නෙ නෑ මේ අවනඩුව.. කොල්ලයි කෙල්ලයි මාවත් බලාගන්නව.. පාරක් පාරක් හන්දියක් ගානෙ සින්දු කියලා යන්තම් කොල්ල ගෙදර බර, නංගිගෙ වගකීම් මගේ වගකීම් කරට අරන් මගෙ කොල්ලා ජීවිතේ විදින්න ඕන කාලෙ තාත්තෙක් ගෙ වගකීම් කරනවා.. මේ අත්දෙකට හිතට දෙවියො හයියක් වෙන්න කියලයි මං ප්‍රාර්ථනා කරන්නෙ.. මට අද මැරුණත් දුක නෑ.. මොකද හොඳ ගතිගුණ තියෙන, වැදගත් පුතෙක් මට ඉන්නවා, ආරක්ෂා කරන්න පුළුවන් බය නැතුව ප්‍රශ්න ගැන කියන්න පුළුවන් හොඳ අයියෙක් දුවට ඉන්නවා.. මම ප්‍රාර්ථනා කරන්නෙ මගේ කොල්ල මේ දුක් විදින ජීවිතේට හයියක් වෙන්න පුළුවන් යකඩ ගැහැණියෙක් මගේ පුතාට ලැබෙන්න කියලා.. එයාගෙ දුකත් තමන්ගෙ කරගෙන ඉවසන්න, හැමදේටම හයියක් වෙන්න පුළුවන් කෙල්ලෙක් මගෙ කොල්ලට ලැබෙන්න කියලා.. මගෙ දරුවන්ගෙ තාත්තත් අර මරු කටින් ගැලවිලා අපි ගාවට ඉක්මනටම එන්න ලැබෙන්න කියල ඉල්ලනව මම බුදුන්ගෙන්, දෙවියන්ගෙන් හැමදාකම.... "

කම්මුල් දිගේ පහලට වැටෙන කඳුළු තේරුම් කලේ ඒ අම්මගෙ හදවතේ ඇවිලෙන දුක් ගින්නෙහි තරමයි.. අහන් හිටපු අපේ ඇස්වලට මේ කතාව අවසන් වෙද්දි කඳුළක් නොආවනම් අපි දුක දැනෙන මිනිස්සු නෙවෙයි.. අම්මව වැළඳගෙන නංගිවත් වැළඳගෙන අපි ඇඬුවෙ එවන් දුක්බර කතාවක් නැවත කිසිදා ඇසෙන්නට නොලැබේවා කියායි.... මියුරුගෙ නංගිටත් තාත්තටත් වුණු අසාධාරණයට වගකිව යුතු සියලු දෙනාටම දඬුවම් හිමිවිය යුතුයි...  මියුරුගෙ තාත්තා ඉක්මනටම හිරෙන් නිදහස් කර ගත යුතුයි...
මියුරු විදින මේ ජීවිතේට සැනසීමක් දෙන්න ඕනිමයි..  මම මියුරුගෙ අම්මා කිව්ව විදිහෙ යකඩ කෙල්ලෙක් වෙන්න ඕන.. දැනටත් මම කිසිම දේකට බය නෑනෙ.. ඉස්සරහටත් ඊටත් වඩා ශක්තිමත් වෙන්න ඕන.. මියුරුගෙ තාත්තා නිදහස් කරගත යුතුමයි... 
මියුරුගෙ අම්මටත් වැඳලා, ස්තූති කරලා නංගිවත් සනසලා අපි ආවෙ ගෙදර එන්නයි.. අපි පස්සෙම මියුරුත් ටික දුරක් ආවෙ අපේ ආරක්ෂාවට වෙන්න ඇති.. කෙල්ලෙක් ව ඇස්දෙක වගේ පරිස්සම් කරන කොල්ලෙක් ලබන්න කෙල්ලෙක්ට පින තියෙන්නම ඕන...

"දැන් හරිද.. සේරම අහගත්තනෙ.. නින්ද යයි දැන්.." 

මියුරු තරහින් වගෙයි අපෙන් ඇහුවෙ..

"නෑ.. හරිම දුකයි.. ඔයා විදින දුක තේරෙනවා.. මටත් දුකයි.. මට පුළුවන් ඔයාට හයියක් වෙන්න.. මාව විශ්වාස කරන්න.."

"බලමු.."

මගේ ප්‍රශ්නෙට මියුරු දුන්නෙ වෙනස් පිළිතුරක්... මගෙ හිතට ඇති වුණේ ලොකු විශ්වාසයක්.. අපේ කතාව වෙනස්ම එකක් වේවි.. 

ඉදිරියට...............................

.......................................................................

**කතාවෙ තවත් පිටුවක් පෙරලුනා... කතාව ගොඩක් ලේට් වෙනව සමාවෙන්න ඒ වෙනුවට.. කතාව ඉක්මනට ඉවර කරනව.. අලුත් විදිහට වෙනස් දෙයක් කරන්න බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්නවා... කතාව ටිකක් වෙනස් වේවි දැන්.. කොල්ලගෙ ප්‍රශ්නෙ කෙල්ල දැනගත්තා.. ඒ වෙනුවෙන් ආදි ඉදිරිපත් වෙයි... බලමු කතාවෙ ඉස්සරහට බාධක මැඩගෙන ඉදිරියට යන්න පුළුවන්ද කියලා.. අසාධාරණයට විරුද්ධ ව ආදි සටන් කරයිද කියලා.. ඉස්සරහට ගොඩක් බාධක ඒවි.. අපි බලමු මොකද වෙන්නෙ කියලා.. කතාව ගැන අදහස කියන්න අමතක කරන්නෙපා..
දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම...** 

Monday, September 14, 2020


    ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දාහත්වන පිටුව* 

"කමක් නෑ එහෙනම් ආන්ටි.. මල්ලි අකමැතිනම් අපිට කියන්න ඕනි නෑ.. පවුලෙ දෙයක් නම් ඉතින් කියලත් බෑනෙ.. හරි නෑනෙ.. අපි යන්නම්.. තැන්ක් යූ ආන්ට්.. තෑන්ක්ස් මියුරු මල්ලි විස්තර දුන්නට.. තෑන්ක්ස් නංගි බබා.. තේ එකට... අපි යනවා. එහෙනම්..පරිස්සමට ඉන්න.."

මියුරුගෙ හරස්වීම හමුවේ සඳුනි හිතේ තියෙන කුතුහලය නිවාගන්න සිද්ධිය දැනගන්නට කලින් යන්න ලෑස්ති වෙද්දි මගේ කලබලය තවත් වැඩි වුණේ කරන්න දෙයක් හෝ නැති තැනයි..
මම සඳුනිගෙ මූණ දිහා බැලුවෙත් පරාජිත හැගීමකින් යුතුවයි...

"අනේ නෑ දරුවො.. වාඩි වෙන්න.. මේ අපේ එකා කාටවත් කියන්න දෙන්නෙ නෑ ඕවා.. ඒත් ඔයාලත් ගෑනු ලමයිනෙ.. දැන ගන්න ඕන  මේ සමාජෙ ගැන..
ඊටපස්සෙ එක එක තරග තිබුණා.. අපේ කෙල්ලට අවුරුදු කුමාරිට යන්න ඕන කිව්වා.. ඉතින් කෙල්ලගෙත් ආසාවනෙ.. අපි තිව්වා.. 
කෙල්ල ලස්සනේ බෑ ඉතින්.. කාගෙත් ඇස් තිබුණෙ මගෙ කෙල්ල ගාව.. කොහින් කොහොම හරි කෙල්ල තමා පලවෙනියට ආවෙ.. ගමේ හැමෝම ඇස් උඩ තියන් තමයි කතා වුණේ කෙල්ල ගැන.. කොල්ලොන්ටත් හරි උනන්දුව කෙල්ල ගැන.. කොහොම හරි එදා පුතා අවුරුදු උත්සවේ සංවිධාන වැඩ වලට හිර වෙලා හිටියෙ.. හවස අපේ ගෙදර ආවා පලාත් සභාවෙ මන්ත්‍රීගෙ පුතා.. වැඩි වයසක් නෑ.. අපේ පුතාට වඩා අවුරුද්දක් දෙකක් වැඩිමල් ඇති කොල්ලා.. ඇවිල්ල කිව්වා කෙල්ලට ලොකු ඉස්කෝලෙකට යන්න ශිෂ්‍යත්වයක් එයාගෙ තාත්තා හදල දෙනව කිව්වා කියල දූව එක්ක යන්න ඕන කිව්වා.. එදා අවුරුද්දනෙ.. අපේ එක්කෙනත් ටිකක් වැඩිපුර බීලා හිටියෙ... පුතත් තෑගි හදනව, කෑම බෙදනවා වැඩ ගොඩක හිටියෙ.. මමත් කැමති වුණා.. ලොකු ඉස්කෝලෙකට ශිෂ්‍යත්වයක් කිව්වම ඉතින් කවුද ආස නැත්තෙ.. කෙල්ලවත් ලෑස්ති කරන් මමත් ගියා මන්ත්‍රීගෙ පුතා ආපු ජිප් එකේම..  අනේ පුතා ඔහොම ටික දුරක් යද්දි වාහනේ හැරෙව්වෙ පාළු පැත්තකට.. මම ඇහුවා කොහෙද මේ යන්නෙ.. පාර වැරදීනෙ කියලා.. ඊට පස්සෙ ඌ කිව්වා තාත්තා මේ වෙලාවෙ වත්තෙ බංග්ලෝ එකේ ඉන්නෙ එහෙට යන්නෙ මෙහෙන් ලගයි පාරෙ ට්‍රැෆික් කියලා.. අනේ මාත් විශ්වාස කලා ඒ වචන...
ජිප් එකේ තව කොල්ලො දෙන්නෙකුත් හිටියා.. තව ටිකක් දුරට යද්දි මුංගෙ හැසිරීම වෙනස් වුණා දුව.. හිනාවෙනවා.. කෙල්ලට ඇගිල්ලෙන අනිනවා, බොනව ඒක ඇතුලෙ.. කෙල්ලගෙ මූණට එබෙනව.. මට තේරුනා මේක උගුලක් කියලා... මම කලබල කලා.. කෙල්ල අරගෙන වාහනෙන් පනින්න හැදුවෙ.. ඒත් ඒ කාලකණ්ණි මාව වාහනෙන් පහලට තල්ලු කලා.. අනේ වාහනේ පිටිපස්සෙ රෝදෙට මගේ අතකුයි කකුලකුයි යටකරන් ගියා දරුවෝ.. අනේ මගෙ කෙල්ල මට අරගන්න බැරි වුණා.."

දෑස්වලට පිරුණු  කඳුළු දෑත්වලින් පිහද ගත්තත් හදවතින් ඉකි ගැහෙද්දි නතර කරගන්නට නොහැකි වුණේ දෑත්වලින් දෑස්වලින් වැටෙන කඳුළු නතර කරත්, හදවතින් වැටෙන කඳුළු නවතන්නට නොහැකි නිසාවෙනි... කතාව අසා නිම වන්නටත් පෙර සංවේදී සහ ඒ කටුක කතාව අතරමගදී ම අම්මට නැගුණු කඳුළු එක්කම අපේ දෑස් වලින් කඳුළු වැටුණේ පිහදගන්නටවත් දෑත් වාරු නැති වෙද්දී...
වැටුණු කඳුළු අතරින් ඉකි බිඳෙන ස්වර අතරින් අම්මගෙ හඬ නැවතත් වෙව්වලන දෙතොල් වලින් මතු වෙන්නට වුණේ කතාවේ තවත් සංවේදී කොටසකට මුල පුරන්නටයි...

"අනේ මට නැගිට ගන්න බැරි වුණා පුතේ.. කොහොම හරි මම කෑගැහුවා එදා පැත්තම දෙදරන්න.. මට තිබ්බ වේදනාව තරම.. නැගිටලා වැටි වැටී දිව්වා පුතේ මගේ කකුල කැඩුනට මම තනි කකුලෙන් දිව්වා.. දරු කැක්කුමට අම්මෙක්ට බඩගාගෙන වුණත් ගව්ගානක් යන්න පුළුවන් මගෙ දරුවො.. ඒකට තමයි අම්මලා කියන්නෙ.. පුතාට පෝන් කලේ පාරෙ ගිය මනුස්සෙක්ගෙ පෝන් එකක් අරන්.. කොල්ල ගමම එකතු කරන් වාහනවල ආව පුතේ.. අපි ගියා උන් කියපු බංගලාවට.. අනේ යද්දි..,"

"අම්මේ..."

මියුරු ඉඳගෙන සිටි තැනින් නැගිට්ටේ කන් දෙක වහගෙන විලාප දීගෙනයි.. මම තේරුම්ගත්තා ඒ හැසිරීමෙන්.. ඒ බිහිසුනු අත්දැකීම දෑසින් දුටු මියුරුට ආවර්ජනය කරද්දි කොයිතරම් වේදනාවක් වෙන්නැති ද කියල... හදවතට පිහියෙන් අණින වේදනාව මේ වේදනාව එක්ක මියුරුට නොදැනෙනවා නොඅනුමානයි.. තමන්ට ඉන්න එකම නංගි, නංගිට ඉන්න එකම අයිය වෙලත් නංගිට මේ තරම් ලොකු විපතක් වෙනකම් බලන් ඉන්න සිදුවීම මියුරුට මැරී මැරී ඉපදෙන්නට හේතුවක් බව නොඅනුමානයි... අනේ මියුරුගෙ හිතේ කොයි තරම් වේදනාවක් හැංගිලා තියෙනව ඇති ද.. ඒක පිටට නොපෙන්වා ඉන්න දරණ උත්සහය.. , ප්‍රශ්න කෝටියක් මැද තමන්ගෙ නංගි දිහා තවත් එක පිරිමියෙක්ගෙ නරක බැල්මක් නොවැටෙන්නට පණට දෙවැනි කොට රකින මේ වගේ අයියෙක් මේ නංගිට රටක් රාජ්‍යක් නොවන්නේද..?.. මියුරු උන් එන මොහොතෙ එකන හිටියනම් නංගිව මේ කාලකණ්ණි ටිකගෙන් බේරගන්නව කියලා සියයට කෝටි ප්‍රකෝටි ගානක් විශ්වාසයි මට.. අනේ නංගිව එයා දැනටත් ස්කූල් එකට, පන්තියට ගෙනියන්නෙ, ආයෙ එක්ක එන්නෙ., ඉඩ තියෙන හැම මොහොතෙම නංගි එක්ක ඉන්නෙ එයාව පරිස්සම් කරන්නෙ සහෝදරෙකුටත් වඩා තාත්තෙක් වගෙයි.. එදා චිරන්ත මං ගැන කැත විදිහට කතා කියද්දි එයා ඉදිරිපත් වුණේ තමන්ගෙ නංගිට වුණ දේ දෑසින් දුටු අයියෙක්ට තවත් තමන්ගෙ නංගි වගේම කෙල්ලෙක්ට තවත් ජරා පිරිමියෙක්ගෙ ජරා බැල්ම වැටෙද්දි ඉවසන්න බැරිවම වෙන්න ඇති.. එයා ඒ අතින් කොච්චර වගකීම් සහගත සුන්දර, පිරිසිඳු හදවතක් තියෙන කෙනෙක් ද.. 

"අනේ දුව මගෙ කෙල්ල.. අපි යනකොට පරක්කු වැඩී.. ඒත් ජරා පිරිමි තුන් දෙනාටම ලං වෙන්න බැරි වුණා මගේ කෙල්ලට.. ඒ අතින් අපි ඉස්සර වුණා.. මන්ත්‍රීලගෙ, ඇමතිලගෙ ලමයි දෙමව්පියන්ගෙ බලයෙන් ප්‍රයෝජන අරන් මල් කැකුළු කෙලෙසනවා තාමත් සමාජෙ.. ඒකයි මේ කතාව කිව්වෙ ඔය දරුවොත් පරිස්සම් වෙන්න සමාජෙ ඉද්දි... අපේ කෙල්ල පස්සෙමයි දැන් මියුරු.. මට බය කොල්ලගෙ ජීවිතේටත් අනතුරක් තියෙන එක ගැන.. මමත් රෝද පුටුවට වැටුණා නරුම කාලකණ්ණි නිසා.. "

දෑසින් වැටුණු කඳුළු පිසදන ගමන් අතීතයේ සිදුවුණ ඒ තුවාලය පෑරි පෑරි රිදුම් දෙන ආකාරය විස්තර කලේ තුවාලයේ වේදනාව කඳුළු දිගේ පහලට බේරමින්... කතාව දැන් පැහැදිළි වී අවසන් අපි දෙන්නටම.. මියුරු දුක් විඳින, මං ගැන හිතේ තියෙන දේ හංගගෙන මගෙන් දුරස් වෙන්න හදන හේතුවත් දැන් මට පැහැදිළි වුණා හොඳටම..  සඳුනිත් මමත් හිටියේ හදවතේ තිබූ කුතුහලය මෙවැනි ගින්දරකින් නිවාලන්නට සිදු වූ පසුතැවිල්ල උඩයි.. රටේ නීතිය කියල දෙයක් තියෙන්නෙ මෙවැනි හිංසාවන් කරන සාහසකියන් නසන්නට, මෙල්ල කරන්නට නොවේද.. එතකොට මන්ත්‍රීගෙ පුතා දැන් කොහෙද.. මේ මල් කැකුළට කල අපරාධයට උන් සියලුදෙනාටම නිසි දඬුවම් ලැබුණද.. මගේ ප්‍රශ්නය වුණේ ඒක..

"මියුරු., එතකොට දැන් උන් කෝ.. හිරේද.. මොකද වුණේ උන්ට.."

හිතේ තියාගන්නැතුව මගේ ප්‍රශ්නෙ මියුරුගෙන් ඇහුවෙ පිළිතුරු දැනගන්න..

"නෑ.. නීතිය උන්ගෙ පැත්තට නැමුණා.. නඩුව යට ගියා.. මිනිස්සුත් මන්ත්‍රීට බයේ කතාව යට ගැහුවා.. කවුරුවත් ඉදිරිපත් වුණේ නෑ.. නීතිය උන්ව බේරුවා.. කොහොමත් ලංකාවෙ නීතිය පෝසතාට, දුප්පතාට, බලවතාට අනුව වෙනස් වෙනව.. අපිට වුණෙත් ඒක.. උන්ගෙ තර්ජන එක්ක අපිට නිහඬ වෙන්න වුණා... අපිත් වැඩේ අතෑරියා ඕවා තැන් තැන්වල කියන්න ගියාම තවත් නංගිට වුණු දේ සමාජගත වෙනවා... ලංකාවෙ නීතියේ හැටියට ඕව රහසිගත ව විසඳන ප්‍රශ්න නෙවෙයි.. එක තැනකින් තව තැනකට ප්‍රශ්නෙ දානවා, එතනිනුත් තව තැනකට.. අන්තිමට නඩුව ඉවර වෙද්දි සල්ලිත් සතේට ඉවරයි, වෙච්ච අපරාධෙත් සමාජෙම දැනගෙන ඉවරයි.. ඒත් සාධාරණයත් ඉෂ්ට වෙන්නෙ නෑ.. අපි තවත් ඕව පාරෙ ගියෙ නෑ.. නංගිව පරිස්සම් කලා ඇරෙන්න.. අන්තිමට මන්ත්‍රීලට, ඇමතිලට සේවය කරන පොලීසායේ OIC ම වැඩේ යට ගැහුවා.. අපිත් තවත් අවුස්සන්න ගියෙ නෑ.. නංගිගෙ ආරක්ෂාවට හොඳ නැති නිසා..."

මියුරුගෙ දීර්ඝ පැහැදිලි කිරීම හමුවේ මට තේරුණා මේ නඩුවට සිදු වුණ දේ.. නංගිගෙ වයසත්, අවස්ථාවෙත් හැටියට මේ දේ යටපත් කරල කලේ නුවණැති ක්‍රියාවක්.. දැන් මූලිකම දේ නංගිගෙ මේ කතාව සමාජගත නොවී නංගිව රැක ගන්න එක.. තවත් ජරා පිරිමින්ගෙ බැල්ම නොවැටෙන්නට මග හදන එක..  රටේ නීතිය දේශපාලනයේ හෙවන ඇති අය තමන්ට ඕන විදිහට නවා ගන්නව හිතූ හැටියට...  ඒත් මෙවැනි අපරාධ සමාජයේ තවත් සිදුවීම වැළැක්වීම වෙනුවෙන් හඬක් නැගිය යුතුමයි.. මෙවැනි නරුමයන් මේ සමාජෙන් තුරන් කර හෙට දවසට ආලොක්මත් කාලයක් ලබාදිය යුතුමයි.. මෙවැනි දේවල් වෙනුවෙන් සසාජෙ හඬ නගන්නන් විරල වීම දුකට හේතුවක්.. මගේ හිත මේ වෙද්දිත් අසාධාරණය පිලිස්සීම වෙනුවෙන් වෙෙරයේ ගිනිදැල් ඇවිලී හමාරයි...
ඒත් කෝ මියුරුගෙ තාත්තා එතකොට..  තාත්තට මොකද වුණේ... තාත්තා මියුරුල එක්ක නැති වෙන්න හේතුවත් මේකමද.. මගේ හිත නැවත වරක් තවත් ප්‍රශ්නයක් මතු කලා කුතුහලයක් සමඟමයි.....

ඉදිරියට.......

.....................................................................

*කතාවෙ තවත් පිටුවක් පෙරලන්නම් මේ විදිහට.. ඉතින් සඳුනිගෙත්, ආදිගෙත් හිතේ තිබුණු මියුරු ආදිට අකමැති වෙන්න මියුරුට තියෙන දුක, වේදනාව, ප්‍රශ්න ගොන්න ආදි සැක හැර දැනගත්ත අද.. අනේ මියුරුගෙ නංගිට සිද්ධ වෙලා තියෙන දේ.. කොයිතරම් දුක්බද දෙයක්ද.. තවත් මේ රටේ මෙවැනිම කතා කොච්චර ඇතිද.., ධනයට, නිලයට, බලයට යට වුණු මල් කැකුළු කීයක් මේ ලොකයට මිලින වෙන්නට ඇතිද.. නීතිය මෙවැනි ම අවස්ථා කීයක නම් අන්ධ වෙලා ඇතිද.. මියුරුගෙ තාත්තා නැතුව පවුලෙ බර, නංගිගෙ,  අම්මගෙ බර, වගකීම මියුරුගෙ හිස මත පැටෙවෙන්න මියුරුගෙ තාත්තට මොකද වුණේ.. ආදිට මේ කතාවෙන් පස්සෙ අලුත් අරමුණක් හිතට එයිද.. යුක්තිය වෙනුවෙන් සටන් කරයිද.. අපි බලමු මියුරු, ආදිත්‍යාගෙ කතාවෙ මීලගට මොනව වෙයිද කියල.. කතාව ගැන අදහස් කමෙන්ට් කරන්න අමතක කරන්නෙපා.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම..*

Monday, September 7, 2020


   ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දහසය වන පිටුව* 

"ආන්ටි මේ... ඔ..හොම ඉන්න අපි උදව් කරන්නම්.."

ඇඳේ වැතිරී කිහිලිකරුවක ආධාරයෙන් නැගිටින්නට වෙර දරණ වතාවක් දෙවතාවක් උත්සහ කිරීමෙන් වැටෙන්නට යන වයසට වඩා වයස පෙනුමක් පෙනෙන්නට ලැබෙන අකාලයේ එක්තැන් වී ඇති බවක් හැඟෙන සිනහවින් පිරුණු පියකරු මුහුණකින් හෙබි ඇය මියුරුගේ රුවට බොහෝ සමානකම් පෙන්නන නිසාම මියුරුගෙ අම්මා විය හැකි බව නිගමනයයි... ඒත් කකුලක් අහිමි වී, අතක් ද ශක්තියෙන් හීන වී ඇත්තේ ඇයි.. අහන්නත් හිතයි.. ඒත් තාමත් ඇයට අපි දෙදෙනා ප්‍රෙහෙලිකාවක් මෙන් අපි දිහා බලා සිටින්නේ මේ අවස්ථාවේදී ඇගේ හිතේ දැවෙන ප්‍රශ්න රාශියකට අපෙන් විසඳුම් සොයනවා මෙන්...
අපේ වාරුවෙන් හෙමින් සැරේ රෝද පුටුවෙන් වාඩි කලේ දයාබර හැඟීමෙන්...

"ඔය දරුවො කවුද.. දුවගෙ යාලුවෝ වෙන්න විදිහක් නම් නෑ.. පුතාගෙ යාලුවොද.. ඒත් ගෑනු ලමයි දෙන්නෙක් එනව කියල නිකමටවත් කිව්වෙ නෑනෙ.."

"නෑ නෑ ආන්ටි.. අපි ජයවර්ධනපුර කැම්පස් එකෙන්.. ආන්ටි අපි රිසර්ච් එකක් කරනවා මේ දවස්වල.. සාක්ෂරතාවය තමයි අපේ ටොපික් එක.. ඉතින් ආන්ටිගෙන් විස්තර ටිකක් දැනගන්න ආවෙ.."

ප්ලෑන් එකේ පරිදිම සඳුනි ලස්සනට බොරු ගොතන්න ගත්තත් බාගෙට හදපු ගේත්, එක්තැන් වී සිටින අම්මත් දැක්කම මට දැණුනේ වාවගන්න බැරි තරම් දුකක්..
සැබැවින් ම මේ මියුරුගෙ ගෙදරම ද.. අපිට වැරදුනාවත් ද.. වටපිට විපරම් කල බැලුවේ තවමත් මගේ හිතේ සැකයක් ඇති නිසයි..
හොඳින් හෝදිසි කර බලද්දි මම දැක්කෙ හුරුපුරුදු ගිටාරයක් බිත්තියේ එල්ලා තිබෙන අයුරුයි... අනේ... මේ ගිටාර් එක මියුරුගෙ නේද.. එතකොට මේ මියුරුගෙම ගෙදර ද,.. මේ මියුරුගෙ අම්මද එතකොට.. ඇත්තටම එයාට මං ගැන තියෙන හැඟීම හංගන්න හේතුව මේකද.. ඇයි එයාගෙ අම්මා මෙහෙම.. මෙච්චර වෙලා තිබ්බට වඩා ප්‍රශ්න කෝටියක්.. ඒත් අපි ආවෙ මියුරුගෙ යාලුවො විදිහට නෙවෙයි.. නොදන්න කැම්පස් දෙන්නෙක් විදිහට.. දැන් පටන් ගත්ත මේ බොරුව දිගටම ගෙන යා යුතුයි.. එතකොට කෝ මියුරු, කෝ නංගි.. ඇයි අම්මා තනියම.. හිත මට වද දුන්නා පෙරටත් වැඩි ය..

"අනේ දරුවෝ.. මට ඕවා ගැන එහෙම දැනීමක් නෑ... අපේ කොල්ලයි කෙල්ලයි නම් දන්නවා ඕවා ගැන.. ඒත් දෙන්නම දැන් නෑනෙ ගෙදර.."

අපේ ප්ලෑන් එක වතුරෙ යන්නයි යන්නෙ.. මියුරු ගෙදර නෑනෙ.. අම්මගෙන් දැනගන්ගන විදිහක් නෑනෙ.. අපි දෙන්නා මූණට මූණ බලාගත්තා අසරණ වුණු තරමට.. ඒත් මෙහෙට ආවට පස්සෙ මියුරු ගෙ කතාව අස්සෙ හැංගුණු මොකක් ම හරි රහසක් තියෙනවා කියලා තේරුණා.. ඒ වගේම ඒක දැනගන්නත් තිබ්බ උනන්දුව වැඩි වුණා... ඒත් කොහොමද.. බොරුව ඉස්සරහට ගෙනියන්න අයිඩියා එකක් එන්නෙත් නෑනෙ..

"ම්.. නෑ නෑ ආන්ටි අපි මේ සරල ප්‍රශ්න ටිකක් අහන්නෙ.. මේ.. නංගි මල්ලි ගොඩක් දුරකද ගියේ.. දැන්ම එන එකක් නැද්ද..?"

මගේ කල්පනාව බිඳුනේ සඳුනිගෙ මීලඟ ප්‍රයත්නයට.. අනේ ඒකවත් සාර්ථක වේවා...

"අනේ දූ.. පුතා තමයි මටයි කෙල්ලටයි දෙවියෙක් වගේ බලන්නෙ.. නංගිව පරිස්සම් කරනව දශමෙට.. එයා ගෙදර ඉන්න දවස්වලට නංගිට පන්ති හොයා දීලා.. ගිහින් දාලා වෙලාවට එක්ක එන්න යනවා.. ස්කූල් ගියත් එහෙමයි.. කෙල්ලව දාගෙන තමා එයා යන්නෙ.. ඉතින් කොල්ලට හැමදාම පරක්කු වෙනවා ඉස්කෝලෙට යද්දි.. පව් මගේ කොලු පැටියා.. නංගිව පරිස්සම් කරනවා.. දැනුත් ඔය නංගිව පන්තියෙන් ගන්න ගියේ.. තාත්තගෙ බර කරට අරන් සල්ලි හොයලා අපිව ජීවත් කරවනවා.. මටනම් මගේ මියුරු දෙවියෙක් දුව.."

මියුරු ගෙ අම්මා අවසාන වචන ටික කිව්වෙත් පුදුම දුකකින්.. ඇස් වල බේරෙන කඳුළු දෑතින්ම පිහදන ගමන්... ඒ කතාව ඇහුවම මට මියුරු ගැන තියෙන ආදරය, ගෞරවය තව තවත් වැඩි වුණා.. ඒකට මගේ ඇස්වලින් කඩන් හැලෙන කඳුළු සාක්ෂියක් වුණා....මට දැනුයි තේරෙන්නෙ.. හැමදාම මියුරු ස්කූල් පරක්කුවෙලා එන්නෙ ඇයි කියලා.. නංගිව ඇරලගෙන එන නිසා...පව් දෙවියනේ මියුරු.. ඒත් මියුරුගෙ තාත්තා කෝ.. අම්මට ඇයි මෙහෙම වුණේ.. දැන ගන්න දැන් නම් ඉවසුම් නැති තරම්.. ඒත් ඒ තරම් පෞද්ගලික දේවල් කොහොම අහන්න ද අපි... සඳුනිත් මගේ මූණ දිහා බලන් ඉන්නෙ නිසොල්මන් දෑසිනුයි...

"ම්.. මේ.. ඇහුවට තරහ වෙන්න එපා ආන්ටි...  ආන්ටි කිව්ව කතාව අහල අපිට පුදුම හිතුණා.. කොල්ලෙක් තාත්තෙක්ගෙ බර කරට අරන් අඩු වයසින්.. එහෙම අය අද ගොඩක් අඩුයි.. ඇත්තටම මෙහෙම වුණේ ඇයි.. කෝ එතකොට එයාලගෙ තාත්තා... අනේ ආන්ටි තරහ වෙන්න එපා.. අපිටත් පුළුවන් උදව්වක් අපිත් කරනවා.."

වැඩි විස්තර සවිස්තරාත්මක ව දැනගන්න තිබුණු ඉවසුම් නැතිකම නිසාම මම ඉස්සර වුණේ සඳුන්තිටත් කලින්...

"ම්... ඒක දිග කතාවක් දූ.. ඔයාලට අහන් ඉන්න කාලයක් නැති වෙයි.. ඉගෙන ගන්න ලමයිනෙ.. පාඩම් වැඩකටනෙ ආවෙත්.. අපේ පුතා කීයට එයිද දන්නෙ නෑනෙ... කාලෙ නහත්ති කරන්න එපා.. ඉගෙන ගන්න එක පාඩු කරගන්න එපා.."

අම්මා හිතුවේ අපේ ඉගෙනීම ගැන.. අතට පයට වාරු නැතත් අම්මා මියුරුලට උගන්නන්න දරණ උත්සහය, උනන්දුව තේරෙනවා මට.. මියුරු මේ තරම් ම දක්ෂත් ඒ නිසයි.. ඒත් දැන් මට අනිත් හැමදේටම වඩා වැදගත් මේ දෙයයි... 

"නෑ නෑ ආන්ටි.. කොහොමත් අපි ගොඩක් කරුණු හොයාගත්තා.. තව ටිකයි තියෙන්නෙ.. පරක්කු වුණාට කමක් නෑ ආන්ටි.. අපි ආසයි දැනගන්න.. අනික කාටවත් නොකිය ඉන්නත් වග බලාගන්නම්.."

මගේ පොරොන්දුව මියුරුගෙ අම්මගෙ හිතේ අපි ගැන විශ්වාසයක් ගොඩනැගුව බව තේරුණා මට අම්මගෙ මුහුණෙන්..

"අනේ දරුවෝ.. එහෙම හංගන්න දෙයක් නෑ.. ඒක ලොකු කතාවක්.. ඒකයි ඔය දරුවන්ට පරක්කුවෙයි ඒකයි මම කිව්වෙ.. මේ කතාව මේ පලාතම දන්නවා.. ඕන කෙනෙක්ගෙන් අහන්න අවුරුදු දෙකකට කලින් අවුරුද්දක් දා මොකක්ද සිද්ධ වුණේ කියලා.. කවුරුත් දන්නවා.. ඒත් කවුරුත් කට හොල්ලන්නෙ නෑ ඒ ගැන.. දූලත් මේ දේවල් දැනගන්න ඕනි.. වටිනව දැනගෙන ඉන්න එක.. මේ සමාජෙ අපි හිතන තරම් සුන්දර නෑ දරුවො.. ඔයාලට පරක්කු නැත්තම් මම කතාව කියන්නම්.."

දිගු සසුමක් පිට කරමින් අම්මා ලොකු කතාවක් කියන්න මුලපුරන්න වුණා.... අපිත් අම්ම දිහාම බලන් හිටියෙ නොඉවසිල්ලෙන්....

"හ්ම්.. එහෙනම්.. මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් අපේ ජීවිත දුප්පත් වුණත් හරි සතුටින් ගෙවුණෙ... ගිය අවුරුද්දට උඩින් අවුරුද්දෙ අපි ජයටම අවුරුදු සැමරුවා..ඉතින් අවුරුදු උත්සවයක් එහෙම තිබ්බා අපිත් සහභාගි වුණා.. අපේ කෙල්ල එතකොට නවය වසරෙ.. ලොකු ලමෙක් වෙලා චාමෙට පාටියක් තිබ්බා ඒ අවුරුද්දෙම මාර්තු මාසෙ.. හරියටම 16 වෙනිද තමා දුවගෙ පාටිය තිබ්බෙ.. කෙල්ලත් වෙනදට වඩා ලස්සනයි... උසට මහතට.. අපිට හිතාගන්න බෑ.. එච්චර ඉක්මනට අපේ කෙල්ල ලොකු වුණාද කියලා.. ඉතින් කෙල්ලටත් හරි සතුටුයි.. එදා අවුරුද්ද ජයයි අපිටත්.. ඉතින් අවුරුදු දා......"

"අම්මෙ..."

අම්මගෙ කතාව ගැනම අවධානයෙන් සිටි අපේ අවධානය බිඳුණේ දොරකඩින් මතු වූ හඬටයි...
මියුරු නංගිවත් අරගෙන ගෙදරට ආවේ කතාවේ හොඳම හරියෙදියි... ඒ කෙසේ වෙතත් ගෙට ගොඩ වූ මියුරුගෙ ඇස් ලොකු වුණේ අපිව දුටු විටයි.. මියුරුගෙ නංගි මියුරු වගේමයි... දැක්කත් හිත ඇද ගන්න  හුරුබුහුටි පෙනුමක්..ඝන දිග කොණ්ඩෙ නංගිගෙ ලස්සන තවත් වැඩි වෙන්න දෙවියො මවලා වගෙයි දැක්කෙ..

"ආ දරුවනෙ.. මේ ඉන්නෙ මට දෙවියො දීපු රජයි, රාජ කුමාරියයි.. මේ මියුරු.. මේ දුව අහිංසා.. 
එතකොට පුතා මේ කැම්පස් ලමයි දෙන්නෙක්.. මේ කැම්පස් වැඩකට තොරතුරු හොයන්න ඇවිත්.. මම මේ අපි වෙච්ච දේවල් ගැන කිය කිය හිටියෙ.."

මෙතෙක් වෙලා අපිට කියාගෙන ආ කතාව නවතා මියුරුට අපි දෙන්නවත්, අපි දෙන්නට මියුරුවත් නංගිවත් හඳුන්වලා දුන්නෙ ආදරෙන්.. මියුරු මගේ දිහා බලන් හිටියෙ කන්න වගේ.. මියුරු නොදන්නවැයි අපේ කැම්පස් කතාව..

"ආ.. ඒවා මෙයාලට වැඩක් නෑනෙ අම්මෙ.. ඉගෙන ගන්න තොරතුරු හොයන් ආවනම් ඒවා කියා දීල යවන්න.." 

මියුරු අම්මට කිව්වෙ මගේ දිහා බල බල රවන ගමනුයි....

"අනේ අයියෙ.. මේ අක්කිල දෙන්න ශෝක් නෙ.. ඉන්න අක්කෙ මම අම්මව වොශ් රෑම් එක්ක ගිහින් තේ දෙකක් හදන් එන්නම්.. අයියගෙන් අහන්න දන්න තොරතුරක් නම් කියාදෙයි.. අපෙ අයියා හරි හොඳයි.."

නංගිට නම් අපිව දැක්ක ගමන් හිත ගිහින් වගේ.. අයියවයි අපිවයි තනි කරල අම්මයි නංගි යනව කියන්නෙ මට හොඳටම දෙහි කැපිල්ලක් අත ලග කියන එකයි...

"අනේ ඔව් ලමයිනේ.. ඇවිත් ගොඩක් වෙලානෙ තේ එකක්වත් දුන්නෙ නෑනෙ.. අපේ පුතාගෙන් අහන්නකො ඔය මොකක්ද.. සාක්ෂරතාවෙද මොකක්ද කියන එක ගැන.. එයා විස්තර කියයි.. ඔයත් දන්නෙ නැති දෙයක් තියෙනවනම් අහගන්න මේ කැම්පස් ලමයි දෙන්නෙක්නෙ.. ලොකුකම නැතුව අහගනින්.. මේ ලමයි උඹට වඩා ඉගෙන ගෙන තියනවනෙ..අපි තේ හදාගෙන එන්නම්.."

අම්ම මියුරුට අපෙන් නොදන්න දේවල් අහගන්න කිව්ව එකටනම් මට හිනා ගියා.. යන්තම් පාලනය කරගත්තෙ..

"මම නොදන්න මෙයාලගෙ සාක්ෂරතාවෙ.. විකාර.."

මියුරු අම්මට නොඇසෙන්න මිමිණුවට මටනම් ඇහුණා හොඳටම....

"මේ තමුසෙලා දෙන්නට පිස්සුද.. මොකටද මෙහෙ ආවෙ ආ.. ක්ලාස් කට් කරන් නේද ආවෙ.. මොකටද ආවෙ අල තම්බන්න ද.. ඔයාට මොනවද ඕනි ආදිත්‍යා.. ආ..? ඒ මදිවට අම්මවත් රවට්ටලා හොඳටම.. මම නොදන්න ඔහෙලගෙ සාක්ෂරතාවෙ.."

හිතුවත් වගේම අම්මල ගෙට ගිය ගමන් පටන්ගත්තා මියුරුගෙ දෙහි කැපිල්ල..

"ඔයා ඉතින් කිව්වනෙ ප්‍රශ්න කියලා.. මෙච්චර අවධානමක් අරන් ඔයාව බලන්න නෙ ආවෙ මැණික.. දැන් මොකද බනින්නෙ.. මනුස්සෙක් ගෙදරට ආවම ඔයාලා සලකන්නෙ ඔහොමද..බැනල එලවගන්නවද.. මාර කෙනෙක්නෙ.. අර අම්මගෙයි, නංගිගෙයි ගතිගුණ ගෑවිලාවත් නෑ මෙයාටනම්.. මහ දුශ්ටෙක්.. ආදරේ නිසා හොයන් ආවම බනිනවා.."

කේන්තියට රතු වුණු මියුරුගෙ කම්මුල ඇඟිලි දෙකෙන් ඇද්දෙ වටපිට බලලයි.. මියුරු ටක්ගාලා ඈතට ගියේ ලැජ්ජ හිතුණු ගෑනු ලමෙක් වගේ වටපිටත් බලලයි..

"කෙල්ලෙක් නේද.. ලැජ්ජාවක් ගෑවිලාවත් නැද්ද.. පිස්සුද.. මොකක් දැනගන්නද ආවෙ.. අම්මව අන්දගෙන මොනවද දැනගන්න හැදුවේ.. මට පාඩුවේ ඉන්න දෙන්න ආදි.. පේනවනෙ ගෙවල් දොරවල් දැක්කම කොච්චර දුප්පත් ද.. අම්මා ඉන්න තත්වෙ පේනවනෙ.. මේවගේ වැඩ කරලා ඔයත් අමාරුවේ වැටිලා මාවත් අමාරුවේ දන්නෙපා.. ප්ලීස්..,🙏🙏"

බනින ගමන්ම එකපාරම මියුරු බැගෑපත් වුණේ ලොකු වේදනාවක් පපුවේ හිරකරගෙන..

"අනේ මියුරු.. මම ඔයාව අමාරුවේ දාන්න ආව නෙවෙයි.. ඒත් ඊයෙ ඔයා කිව්ව කතාව මට අවුලක්.. මට දැනගන්න ඕන ඔයා මට අකමැති ඇයි කියලා.. ඒකයි මේ රිස්ක් එකක් අරගෙන ආවෙ... අනේ අම්ම කියාගෙන ආවෙ අපිට.. ඒත් ඔයා ඒකත් කෑවා.."

"අනේ ආදි මේ.. ඒවා ඔයාට වැඩක් නෑ.. කිව්වනෙ මගේ දේවල් හොයන්න එපා කියලා.. ඒව අපේ ප්‍රශ්න.. අපි බලාගන්නම්.. තේ හදන් ආවම බීලා සැක නොහිතෙන්න යන්න මෙහෙන්..🙏🙏🙏"

මියුරුනම් ඇත්ත කියන පාටක් නෑ වගේ.. ඒත් මට දෙයක් ඕන වුනොත් ඒක දැනගෙන මිසක් මම පාඩුවේ ඉන්න එකියක්ද.. නෑනෙ.. නෑනෙ...

"ආ මෙන්න අක්කිලා.. තේ බොන්න.."

"දූලා තේ බොන්න.."

 අම්මත් නංගිත් ආවෙ තේත් හදාගෙන.. මියුරු බලාපොරොත්තු වුණේ අපි තේ බීල යයි කියලා.. ඒත් මගේ සටන මම අවසාන වෙනතෙක් කරනවා.. එයා එහෙම කිව්වට මෙච්චර කට්ටක් කාලා බොරු කෝටියක් ගොතලා අන්තිම මොහොතෙ සටන පාවලා දෙන්න පුළුවන්ද.. පිස්සු නැත්තං ශෝක්..

"අනේ ආන්ටි.. අර කතාවෙ පොඩ්ඩනෙ කිව්වෙ.. ඉතුරු ටිකත් කියන්නකො.. අපිට පරක්කු නෑ.. ක්ලාස් අරින්න තව පැයක් තියෙනවනෙ.."

"මොකක්ද.. ක්ලාස් අරින්න..?"

අප්පා.. පැන්නා නේද බළලා මල්ලෙන් එළියට.. කොහෙද මගේ කටට බ්‍රේක් නෑනෙ..

"අනේ නෑ ආන්ටි.. අද කැම්පස් ලෙක්චර්ස් නෑ.. අපි එක්ට්‍රා කෝර්ස් එකක් කරනවා.. අද ඒක එච්චර වැදගත් ලෙසන් එකක් නෙවෙයි තියෙන්නෙ.. ඒකයි මේ වැඩේට ආවෙ.."

වෙලාවට සඳුනි දාර්ශික විදහට බොරු ගොතන්න පශ්චාත් උපාධිය හදාරලා තියෙන්නෙ..නැත්තම් අපි දෙන්නගෙම බොරුව මාට්ටු...

"ආ ඒක මිසක්... කතාවද.. ඒක කතාවක් විතරක් නෙවෙයි දරුවො මහ අපරාධයක්..
අවුරුදු උත්සවේ අපිත් තරඟ කලා.. විනෝද වුණා... නංගිට අවුරුදු කුමාරිට යන්න ආසයි කිව්වා.. ඉතින් අපිත්.."

"අම්මෙ.. ඕවා මෙයාලට වැඩක් නෑ.. ඇති අනේ.. ඔය ඇති.."

කතාව කියන් එද්දිම මියුරු හරස් වුණේ මහා කලු ගලක් වගෙයි.. අනේ මට ඒ කතාව දැන් දැනගන්නම ඕනි.. කොහොමද අහගන්නෙ...

ඉදිරියට...................

....................................................................

** කතාවෙ තවත් කොටසක් පෙරලන්නම්.. ඉතින් කතාවෙ ලොකුම කතාව කියවන්නයිතියෙන්නෙ අපිට... මියුරු නංගිව පරිස්සම් කරනවා.. නංගිව ස්කූල් ඇරලලා එන නිසා හැමදාම ස්කූල් එන්න ලේට් වෙනවා.. අනේ මියුරු ඉන්නෙ හරියට වැඩ අවසන් නොකරපු ගෙදරක.. අම්මත් එක්තැන් වෙලා... ගොඩක් දුකයි ආදිට.. මියුරු තාත්තෙක් වගේ ගත කරන ජීවිතේට ආදිට තවත් ආදරේ හිතුණා...ඒත් මේ කතාව මොකක්ද.. මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් සිංහල අලුත් අවුරුදු දවසෙ මොකක්ද වුණේ.. ඒ මොකක් වුණත් ඒක එච්චර සුන්දර කතාවක් වෙන්න බෑ.. මියුරුල ගෙවන වර්තමාන ජීවිත කතාව ඒ සිදුවීම එක්ක බැඳුණු එකක්.. කෝ මියුරුගෙ තාත්තා.. මොකද වුණේ.. මියුරු කැමති නෑ ආදි මේව දැනගන්නවට.. ඇයි මියුරු ආදිව මේ දේවල් වලට සම්බන්ධ කරගන්න මියුරු අකමැති.. ආදිට ආදරේ නිසාද..ඉතින් අම්මට මියුරු කතාව කියන්න දෙයිද.. ආදි දැනගනීද.. ආදි වගේම අපිත් බලන් ඉන්නෙ ඒ කතාව දැනගන්න.. කතාව පරක්කු වෙනවා.. සොරි.. ටිකක් දිග කොටසක් ගෙනාවා කතාව පරක්කු වුණ නිසාම.. කතාව ගැන අදහස් කමෙන්ට් කරන්න අමතක කරන්නෙපා..  අපි හොයාගමු ඒ දුක්බර කතාව මොකක්ද කියලා.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම...**
Dilru

Thursday, September 3, 2020


  ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*පහලොස්වන පිටුව* 

"ම්.. මේ මොකද.. ඇයි අපිට යන්න නොදී හරස් කරන් ඉන්නෙ.."

මම ඉස්සර වුණේ මියුරුටත් කලින්...

"නංගි මම උඹට කිව්වා කලිනුත්.. මූ ගැන තියෙන අදහස අතෑරගනිං කියලා.. උඹ හිතුවද ට්‍රිප් එක ගිහින් තොපි දෙන්න නටපු නාඩගම මම දන්නෙ නෑ කියලා.. පොටෝ එක්ක දැක්කෙ., පොටෝ එක්ක.. දැනුත් ලයිබ්‍රි ආවෙ පොත් කියවන්න නෙවෙයිනෙ ලව් කරන්නනෙ නේද.. උඹට මේකෙ එදා ඉදන් අපිට වඩා මේ ඊයෙ පෙරේදා ආපු එකෙක් කරේ තියාගෙන ඉන්න මං ඉඩදෙයි කියලා හිතුවද.. ඒවා හඳේ නංගි.."

"ඔයාට කවුද පොටෝ එව්වෙ.. අනික අපි ලයිබ්‍රි එකේ බව දන්නෙ කොහොමද.. "

එදා ට්‍රිප් එකේදි සිදු වූ දේවල් පොටෝ එක්කම දැක්කෙ කොහොමද.. කීප දෙනයිනෙ දැක්කෙ.. චිරන්තට පොටෝ ගහල එවන්න තරම් ජරා වැඩක් කලේ කවුද.. අනික අපි ලයිබ්‍රි ආව බව කිව්වෙ කවුද.. චිරන්ත එක්ක අපි කරන දේවල් කේලම් කියන්නෙ කවුද.. ඒ පාර තවත් ප්‍රශ්නයක් ඔළුවට වැටුණෙ තියෙන ප්‍රශ්න විසඳෙන්නත් කලිනුයි...

"යකෝ නංගි මම චිරන්ත. මට හොරෙන් මේකෙ මොකුත් කරන්න බෑ.. අනික මේ තොට කියන අවසාන වතාව.. ආපහු මේකි එක්ක කතා කරනව හරි දැක්කොත් තොට යන්න වෙන්නෙ හතර දෙනෙක්ගෙ කර පිටින් තමයි.. ලාස්ට් වෝර්නිං එක මේ තොට දෙන්නෙ.. ආපහු කියන්නෙ නෑ. කරනව විතරයි.."

චිරන්ත මියුරුගෙ මූණට ම ලංවෙලා ඇස් දෙකත් ලොකු කරලා කිව්වෙ පුදුම තරහකින්.. මියුරුත් පාඩුවේ හිටියට එයා හිතින් ගොඩක් දේවල් හිතාගන්න ඇති.. නිහඬ වුණේ මම ලඟ හිටපු නිසා වෙන්න ඇති.. චිරන්ත අපි ලගින් මියුරුගෙ උරහිස හප්ප ගෙන එතනින් යද්දි මියුරු බැලුවෙ මගේ දිහයි...

"ඔයාට ඇහුණා නේද.. මේ මම ඔයාගෙ යෝජනාවට කැමැත්ත දීලත් නෙවෙයි.. කැමැත්ත දුන්න නම් කොහොම වෙයිද.. අනේ ආදිත්‍යා.. මම දුප්පත් කොල්ලෙක්. මගේ අහිංසක අම්මව බලන්න ඉන්නෙ මං.. නංගිට බලන්න ඉන්නෙ මං.. ඒ නිසා මෙන්න වැන්දා.. ඔයාගෙ නාඩගං නිසා මුං අතින් මගේ අතක් පයක් කඩවලා මගේ මුළු පවුලම අසරණ නොකර ඉන්න ප්ලීස්.. දැනුත් මට මොකුත් කියන්න බැරිකමක් නෑ.. ඒත් මට චිරන්ත එක්ක හැප්පෙනවට වඩා මගෙ පවුල වටිනවා.. මට මගේ පාඩුවේ ඉන්න දීලා ඔයාගෙ වැඩක් බලාගෙන ඉන්න.. ආයෙ මාත් එක්ක කතා කරන්න තියා මම ඉන්න තැනකටවත් එන්නෙපා.. 🙏🙏🙏🙏"

හිතුවෙවත් නැති කතාවක් කියලා මගෙ ලග අත් දෙකම එකතු කරලා වැඳලා එයා යන්න ගියේ හිතේ ලොකු අසරණ කමක් එක්ක.. එයාට දැණුනු අසරණකම මම හොඳටම දැක්කෙ එයාගෙ මූණෙන්.. 

"මොකක්ද ඒ කතාව සඳුනි.. අම්මවයි නංගි වයි බලාගන්නෙ එයා.. එයාට මොකක් හරි වුණොත් පවුලම අසරණ වෙනවා කිව්වෙ ඇයි බං.. එයා ලොකු අසරණකමක හිටියෙ.. අපිට නොකියන ලොකු දෙයක් තියෙනව එයාගෙ හිතේ... අද එයාට ඒක කියවුණා හොඳටම..."

මට දැණුනු දේ මට දැණුනු විදිහට මම සඳුනිට කිව්වෙ මට වඩා කෙනෙක් ගැන තේරුම් ගැනීමේ හැකියාව එයාට තියෙන නිසයි..

"හ්ම්ම්... ඔව් බං මටත් ඕක හිතුණා නිකමට එයා පාරේ සින්දු කියලා සල්ලි එකතු කරපු දවසෙ ම.. කෙල්ලො පරිස්සම් කරන්න වෙලාවක් නෑ කිව්ව වෙලේ.. මොකක් හරිම අවුලක් තියෙනව කියලා.. මට දැන් හොඳටම තේරෙනවා දැන්.. උෟ ඒක තමයි අසරණ විදිහට ඉන්නෙ.. පවුලෙ ප්‍රශ්නයක් වගේ.. මට දැනුයි තේරෙන්නෙ උගේ හිතේ උඹට කැමැත්තක් නැතුව නෙවෙයි..ඌ උඹට කැමතියි.. උඹ වෙනුවෙන් සටන් කරයි ඕන එකෙක් එක්ක... ඒත් ඌ  හිතන්නෙ පවුල ගැන... ඒකයි නිහඬ.."

සඳුනි එයාට දැණුනු දේ විස්තර කලා මං හිතපු දේ හරි කියලා ස්ථීර වෙන්නම...

"ඒත් බං ඇයි ඒක එයා නොකිව්වෙ.. කියන්න තිබ්බනෙ.. දැන් කොහොමද අපි මේ කතාවෙ තේරුම හොයාගන්නෙ.. ඇත්තටම වෙලා තියන දේ දැනගන්නෙ කොහොමද අපි..."

"මේ ඊයෙ පෙරේදා අදුරගත්ත උඹට ඕව කියයිද බං ඌ .. අපි හොයා ගමු.. මට පොඩි අයිඩියා එකක් ආවා.. අදත් සිංහල ක්ලාස් එක මිසින් වෙනවා.. අවුලක් නෑනෙ.."

සඳුනිගෙ හිතේ යම් සැලසුමක් තියෙන බව මට තේරුණා.. මියුරු මට හොඳින් ඉගෙන ගන්න කිව්ව තමයි.. ඒත් මියුරු කිව්ව කතාවෙ ඇත්ත හොයන්න එක ක්ලාස් එකක් නෙවෙයි දහයක් කට් වුණත් මට කමක් නෑ..මට ඕනි දේ වෙනවනම්...

"අඩෝ ක්ලාස් වගේද මේක.. නෝට් එක ඉල්ල ගමු. මට මුලින් අයිඩියා එක කියපංකො.. මොකක්ද ක්ලාස් කට් කරලා කරන්න හදන්නෙ.." 

මගේ හිත දෙගිඩියාවකින් පෙලුනේ සඳුනිගෙ හිතේ තියෙන සැලසුම දැනගන්නයි...

"ඒක වෙන්නෙ මෙහෙමයි... මුලින් ම ගෙදරට ක්ලාස් කියලා එනවා...****** ඔන්න ඔහොමයි වැඩේ වෙන්නෙ.. එන ඕනම දේකට මූණ දෙන්න ලෑස්ති වෙලා වරෙං.."

සඳුනිගෙ දීර්ඝ තේරුම් කිරීම හමුවේ මම නිහඬ ව සිටියේ හිතට යම් සැනසුම් සුසුමක් දැනෙද්දි....

"අඩෝ ඒක පට්ට බං.. එල අයිඩියා එකක්නෙ.. උඹට මම කලින් කියනව වගේ ඔය ඔළු ගෙඩිය ඇතුලෙ තියෙන්නෙ මොළයක් නෙවෙයි.. මොළ ගෙනාපු නැවක්..."

සඳුනිගෙ සැලසුම මට කොච්චර සතුටක් එක් කලාද කිව්වොත් සඳුනි ව බදාගෙන ඉබින්න තරම් සතුටක් ආවෙ මට...

ගෙදර ඇවිත් ඉක්මනට ම වොශ් එකක් දාගෙන කටට දෙකට බත් ටික ගිල්ලෙ අපේ සැලසුමට කාලය වැදගත් වූ නිසයි...
ඉක්මනට ලෑස්ති වෙලා සඳුනි මායි ටවුන් එකට ආවෙ සැලසුම පරිදිමයි...

................................................................................

"කවුද ගෙදර.. කවුද ඉන්නෙ.. "

එක මොහොතකින් අපි නතර වුණේ බ්ලොග් ගල අල්ලා බිත්ති බැඳි, වහලය සීට් සෙවිලි කරන ලද, ජනෙල් කවුළු ඉටි රෙදි වලින් ආවරණය කරන ලද අඩක් නිම කරන ලද පුංචි නිවසකටයි..

"මේ සිරාවටම මේ අපි ආව තැන හරි නේද බං.. වැරදි ඇඩ්රස් එකක් ද මන්දා.. ඔබට හොඳටම ෂුවර් නේද..? මේ තැන හරි කියලා.. මේ වගේ ගෙයක්..?"

මම වටපිටාව ගේ ඇතුල, පිටත හොඳින් බැලුවේ අපි ආව ඇඩ්රස් එක වැරදි ද කියලා හිතාගන්න බැරුවයි... කතා කලත් කවුරුවත් එලියට නොඑන බවකුත් පෙන්න  තිබුණේ අපි බොහෝ වෙලා එළියෙ රැඳී සිටි නිසයි...

"ඔව් ඔව් බං.. ඇයි උඹට මේ ගේ දැක්කම සැක හිතුණද.. උඹ ආවෙ රාජ මාළිගාවක් මවාගෙනද..පොඩ්ඩක් ඉදපංකො මම ම හොයාගන්න තැන හරිද වැරදිද කියලා..."

සඳුනිගෙ එඩිතර කම ගැන නම් කතා කරන්න වචන නෑ.. මම වෙනුවෙන් ඕනම ප්‍රශ්නෙකට මුහුණ දෙන්න, ගුටි කන්න වුණත් සූදානම්... මේ යාළුකම තරම් යාළුකමක් ලෝකෙ කොහේවත් නැතුව ඇති.. මට කරදරයක් වෙන තැන ඒකෙන් බාගයක් කරට ගන්න සඳුනි සූදානම්...

"කවුරුවත් නැද්ද..?"

ඒ පාරනම් සඳුනිට ටිකක් මළ පැනල වගේ.. 
ජනෙල්වලට අලවා තිබූ ඉටි කොල සුළං පහරට සහ දිරාපත් වී තැන් තැන්වල හිල් වී කඩතොලු වී තියෙද්දි හදවත වාවගන්න බැරි තරම් ලොකු දුකක් ඇති වුණේ මටත් නොදැනිමයි...

"කවුද මේ.. ඔයාලා කවුද..?"

ගේ ඇතුලෙන් ගැහැණු කෙනෙක්ගෙ කටහඬක් ඇහෙද්දි අපි දෙන්නට දෙන්න මුහුණු දිහා බලාගත්තේ තරමක් තැති ගැනීමකින්.. ගෙට යන්නට බයක් ඇති වුණත් කතා කරන ගෑනු කෙනා එළියට නොඑන නිසා අපි ඇතුලට ගියේ ඕනම දේකට මුහුණ දෙන්න හිත හයිය කරගෙනයි.. හෙමින් හෙමින් කටහඬ ඇහෙන පැත්තට යද්දි අපි දෙන්නට දකින්න ලැබුණෙ.................

ඉදිරියට...............

...............................................................................

*කතාවෙ තවත් පිටුවක් පෙරලන්නම් ඔය විදිහට.. ඉතින් චිරන්තගෙන් අදනම් ගුටිකන්න වුණේ නෑ කොල්ලට.. ඒත් වෝර්නින් එකක් හම්බුණා.. එතකොට ට්‍රිප් එක ගිහිල්ලා වෙච්ච සිදුවීම චිරන්ත දැනගත්තෙ කොහොමද.. පොටෝ දුන්නෙ කවුද චිරන්තට.. පුස්තකාලෙට මියුරු, ආදි, සඳුනි ගිය විත්තියත් චිරන්ත දැනගෙන.. ආදර කතාව පටන් ගන්නත් කලින් හතුරො වැඩිවෙලා... කොල්ල කෙල්ලට කැමති වුණත්   ඒ කැමැත්ත නැති කරගන්න ලොකු හේතුවක් තියෙනවා.. ඒ මොකක් විය හැකිද.. කෙල්ලො දෙන්නා ක්ලාස් කට් කරගෙන කොහෙද ගියේ.. එයාලට ගිය වැඩේ සාර්ථක කරගන්න පුළුවන් වේවිද.. අඩක් නිම කරපු ගේ ඇතුලෙ ආදිලට දකින්න ලැබුණෙ මොන වගේ දෙයක්ද.. ඊලග කොටසින් ප්‍රශ්නෙ විසඳගමු... ප්‍රශ්න එකින් එක ලිහෙයි.. කතාව ඉක්මනට දාන්න ට්‍රයි කරන්නම්.. කතාව ගැන කමෙන්ට් එකක් එකතු කරන්න අමතක කරන්නෙපා... දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම..*
Dilru