Pages

Sunday, August 30, 2020


 ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දහ හතර වන පිටුව* 


"කෝ බං මියුරු තාම නෑනෙ.."

ස්කූල් එකට ගිය වෙලේ ඉදන් මගෙ ඇස් කොමර්ස් එක ඇතුලෙම තිබ්බෙ තාමත් මියුරු නොපැමිණියෙ ඇයිද නොදන්න නිසයි.. 

"මියුරු කෙසේ වෙතත් පවනි නම් ඇවිල්ල ඉන්නවා.. බලපං පාර දිහා බලන් ඉන්නෙ මියුරු ආව ගමන් එල්ලෙන්න වෙන්නැති කොහොල්ලෑව වගේ.."

සඳුනිට පවනි එක්ක ඇති වෙලා තියෙන්නෙ එසේ මෙසේ තරහක් නම් නෙවෙයි.. මියුරුට කැමති මම.. ඒත් මියුරු ගැන හිතන් ඉන්න පවනි එක්ක තරහ තියෙන්නෙ සඳුනිට.. මාර යාලුකමක් මේක...

"අන්න එනව උඹේ කුමාරයා.."

ඈත එන මියුරු ව දකිද්දි මගේ හිත පිරුණෙ පුදුම විදිහට... ඒත් ලගට ගිහින් කතා කරන්නෙ කොහොමද.. කරපු ගොන් වැඩේට.. 
සඳුනිත් මමත් ලැජ්ජාවෙන්ම මියුරු ගාවට ගියේ වෙන කරන්න දෙයක් නැති තැන..

"මියුරු මට ඔයා එක්ක ටිකක් කතා කරන්න ඕන.. ලයිබ්‍රි එකට එන්න දැන්.. මම ඇතුලෙ බලන් ඉන්නව.. ප්ලීස්.. මං ගැන පොඩි හරි හැගීමක් තියෙනවනම් ඔයා එයි.. මම යනව.."

මියුරුගෙ ප්‍රතිඋත්තරය දැනගන්නකම්වත් නොඉද අපි එතනින් ගියේ මියුරු එයි කියන බලාපොරොත්තුවෙන්...
ලයිබ්‍රි එකට වෙලා අපි දෙන්න පොත් දෙකකුත් අතේ තියන් බලන් හිටියෙ එවලෙ ලයිබ්‍රි සර් හිටපු නිසයි.. අපේ නිශ්ශබ්දතාවය බිඳුනෙ සර් එළයට අඩිය තියනව එක්කමයි...

"අඩේ කෝ බං මූ.. එන්නැති පාටයි.. අයියෝ මෙහෙම ලොකුකමක් මොකක්ද.. මම ඕක බස්සලමයි පස්ස බලන්නෙ.."

ලයිබ්‍රි එකේ දොරකඩ දිහා බලන් ඉදන් මම සඳුනි එක්ක කිව්වෙ මගේ හිතට ආපු අදහසයි..

"හරි ඉවසපං.. එයි දැන්.. අපි ඕකට මොකක් හරි ගේමක් ප්ලෑන් කරමු.. අකමැති නොවෙන්න..."

"ඔව් මම නිකං ඉන්නෙ නෑ.. උෟ මාර ගති බං.. පේනවනෙ සින්දු කියන්නත් පුළුවන්.. දවසක බැරියැ එයාගෙ සින්දුවලට මට විෂුවල් වලට ඇක්ට් කරන්න..🤗🤗"

"අනේ උඹ වගේ එකියක්.. උෟට සින්දු කියන්න පුළුවන් නිසා ද උෟට උඹ කැමති වුණේ.. උගේ සින්දුවල විෂුවල් වලට රඟපාන්න.. අනේ මන්දා බං උඹනං.."

බලන් යද්දි මට තිබිල තියෙන්නෙ ඇක්ටින් පිස්සුවද කොහෙද...

"අන්න එනව.. පුදුමයි.."

මියුරු ලයිබ්‍රි එකට ඇතුල් වෙද්දි සඳුනි මගේ කනට කරල දැනුවත් කලා එන බව..

"ඇයි මට ලයිබ්‍රි එන්න කිව්වෙ.. එදා කරපු දේවල් එකතු කරල නවල් එකක්වත් ලිව්වද.."

ආව ගමන් පටන්ගත්ත ඉතින් මාව චාටර් කරන්න..

"අනේ නෑ... ඇත්තටම ඔයා ගැන එහෙම අදහසක් ආව නිසයි කිව්වෙ.. ඒත් හීනෙකින්වත් අහම දෙයක් කරන්න හිතුවෙ නෑ.. ඒක එවලෙ හිතට ආව දෙයක්.. ඒකට සොරි කියන්නයි එන්න කිව්වෙ.. ආපහු එහෙම දෙයක් වෙන්නෙ නෑ මගේ අතින්.. ඒත් මම ඔයාට කැමති.. මම ආස නෑ පවනි ඔයාට ලං වෙනවට.. පවනි ඔයාට ලංවෙන එකම තමයි එදා එහෙම වෙන්න හේතුවත්... සොරි මියුරු.. ඔයා හැමදේකදිම මාත් එක්ක හිටපු නිසා චිරන්ත එක්ක හැප්පුනු නිසා මට හිතුණෙ ඔයා මට කැමති ද කියල... ඒකයි.. කවුද දන්නෙ එහෙම කරල තියෙන්නෙ බොරුවට කියල.. ඒත් මට දෙයක් ඕන වුණොත් ඕනමයි.. කොහොම හරි..."

මගේ දීර්ඝ විස්තර කිරීම එයා අහන් හිටියෙ නිහඬ ව...

"නෑ.. මම එදා වුණු දේ ගණන් ගත්තෙ නෑ.. මට කෙල්ලෙක් ගැන හිතනවට වඩා දේවල් තියනව තව.. ඉගෙන ගන්න ඕන.. ඔයත් ඉගෙන ගන්න ඕව නොහිත.. මට තව ගොඩක් දේවල් කරන්න තියෙනව.. මට කෙල්ලෙක් ගැන හිතන්න, හොයන්න, ආරක්ෂා කරන්න නිදහසක් නෑ.. පවනි මගේ යාලුවෙක් එයා ගැන මගේ හැඟීමක් ඇති වෙලත් නෑ වෙන්නෙත් නෑ.. ඒ නිසා ඉගෙන ගන්න.. එයත් ඉගෙන ගන්න උනන්දුයි දැන්.. ඔයා එයාට වඩා දෙයක් කරන්න පුළුවන් කෙනෙක්.. අනික මට වෙන කෙනෙක්ගෙ කෙල්ලෙක්ව උදුරගන්න උවමනා නෑ.."

මියුරුගෙ උත්තරය අහගෙන හිටියෙ නිහඬ ව අපි.. ඒත් මොකක්ද වෙන කෙනෙක්ගෙ කෙල්ලෙක් උදුරගන්න බෑ කියන්නෙ..

"මොකක්ද.. වෙන කෙනෙක්ගෙ කෙල්ලෙක්..?? කවුද දැන් එහෙම.. ඔයා හිතන්නෙ මම කසුන් එක්ක යාලුයි කියලනම් ඒක කවදාවත් වෙලත් නෑ වෙන්නෙත් නෑ.. ඒක ඒකපාර්ශ්වික ආදරයක්.. එයාගෙ හිතේ විතරයි.. අනික චිරන්තට ඕන මාව නෙවෙයි මගෙන් ප්‍රයෝජන ගන්න.. මට මේ තරම් කාලෙකට මෙහෙම හැඟීමක් ඇති වුණේ ඔයා ගැන විතරයි.. ඒක සදහටම තියෙයි..."

මම මියුරුට විස්තර කලේ එයා මං ගැන වැරදි වැටහීමක ඉන්න නිසයි.. මියුරු ගැනම විතරක් වෙනස් හැඟීමක් දැනෙන නිසයි...
පොත් ගුල්ල වගේ ඒ ගමන පොතක් අරන් වාඩි වුණා.. ඒකත් ආර්ථික විද්‍යාව පොතක් 😱😱😱😱

"අපෝ මහ පුදුම පොත් ගුල්ලෙක්නෙ.."

මූණට අල්ලන් ඉන්න පොත එකපාර ම ඇදල ගත්තෙ හුරතල් පෙනුමක් දාගෙන.. 😉😉

"ඕක මෙහෙට දෙන්න.. මේක ලයිබ්‍රි එක අමතක වුණාද..,?"

එයා ආර්ථිකේ ගැන කියවද්දි අපි දෙන්න කියෙව්වෙ ලව් සීන් ගැන.. දෙන්න අතේම තිබ්බෙ නවල් දෙකක්..

"ඕවම කියවල තමයි ඔහෙගෙ මොලේ ඉදිමිලා තියෙන්න.. ඇඟ හැමතැනම මොලේ මුල් බැහැලා.. මෙන්න මෙයින් එකක් කියවනවා.. හැඟීම් පහල වෙන්නවත්.. රටේ ආර්ථිකේ ගොඩ දාන්න කලින්, රට හදන්න කලින් හැඟීම් දැනීම් පහල වෙන්නවත්...,"

ඉකෝන් වෙනුවට නවල් එක අතට දුන්නෙ කියවන්න කියලයි...

"අනේ විකාර.. ඕව කියවල තමයි මොලේ අවුල් කරන් ඉන්නෙ.. වැදගත් පොතක් කියවනවකො ඕයි.. වෙලාව අපතෙ දාන්නෙ.."

ඔන්න දැන් හරි ලෙක්චර් එක පටන් ගත්තා.. මම අම්මා තාත්තා කියන එකවත් අහන එකියක්යැ..මෙයා කවුද..

"ඔන්න සඳුනි.. වැදගත් පොතක් කියවන්න ගිහින්.. මේ ලමයා කියන එක අහල.."

සඳුනිගෙ අතට වැලමිටෙන් තට්ටු කරල කිව්වෙ මියුරුට මනමාල හිනාවක් දාලමයි..

"බලපංකො බං.. මූ පොතේ ඇලිලනෙ.."

ඔළුව උස්සලා වත් නොබලන තරමට එයා පොතේ ගිලිල ඉන්නව දැක්කම සඳුනි මට ඇහැකින් පෙන්නලයි කිව්වෙ..

"ආව්.."

එක මොහොතක් යන්නටත් පෙර මියුරු හයියෙන් කෑගහද්දි ලයිබ්‍රි එකේ හිටපු ලමයි සර්ල, ටීචර්ස් ල සේරම එකපාරම බැලුවෙ මියුරු දිහා.. එයාගෙ මූණ ලැජ්ජාවෙන් රතු වෙනව වගේ තරහට මං දිහා බැලුවෙ ඇස් ලොකු කරලා.. අම්මෝ.. බයේ බෑ..

"මොකද පුතා එකපාරම කෑ ගැහුවෙ..?"

සර් කෙනෙක් අහද්දි එයාට කරගන්න දෙයක් නැති වුණා.. 

"යකූ.. උඹ මොකක් හරි අණ්ඩපාල වැඩක් කරාද මේකට.."

සඳුනි මගෙන් රහසින් ඇහුවෙ මං ගැන හොඳින් ම දන්න නිසයි..

"කකුල පෑගුවා.. හී.. රිදෙන්නම.. තරහ ගියාමත් මාර ලූක් එකක් එන්නෙ නෙහ්..😁😁😁"

ආයෙත් අහන්න දෙයක් නෑ ඉතුරු.. වෙච්ච දේ මගේ පූර්ණ සහභාගීත්වයෙන් තමයි වුණේ.. වෙන කවුරු කරන්නද ඕවා ඉතින්...

"යකූ.. තෝ මාර එකියක්නෙ.. දැන් මූ අපිව පාවල දෙයි . ඉවරයි අදත් ප්‍රින්සිපල්ගෙන් කෑමක් තමා සෙට් වෙන්නෙ..."

"බලමුකො.. බය නොවී ඉදපං මමනෙ කලේ.. බලමු මෙයා මාව පාවල දෙයිද කියල.."

අපි බලන් හිටියෙ මියුරුගෙ උත්තරය එනකනුයි.. නවල් එකෙන් මූණ වහගෙන පොත පොඩ්ඩක් පහලට කරල හොරෙන් එයා දිහා බලන් හිටියෙත්...

"ම්.. මේ.. මදුරුවෙක් විද්දා සර්.. මං හිතන්නෙ මදුරුවගෙ ගෑනු සතාද කොහෙද.. ඒකයි රිදුනා ටිකක්.."

මියුරු මගේ දිහා බලලා රවලා උත්තර දුන්නා.. මටයි සඳුනිටයි හිනා.. ඒත් හිනා වුණොත් තව මලපනී.. ඒ නිසා අපි හිටියෙ මුකුත් දන්නෙ නෑ වගේ...

"ආ.. ඔය කොයි සතාගෙ ගෑනු සතත් ඔහොම තමයි.. හරි විසයි පුතා.. ගණන් ගන්නෙපා.."

සර් කිව්ව කතාවට ලයිබ්‍රි එකේ හිටපු හැමෝම හිනා වුණේ මහ හයියෙන්.. සර්ගෙ විවාහ ජීවිතය ගැන අපි ඒ කතාවෙන් යම් නිගමනයකට එලඹුනේ නැතුවාම නෙවෙයි.. පව් අහිංසක සර්..🤣🤣🤣🤣

"මම යනව යන්න.. මෙතන යක්ශණියො එක්ක කොහේ පොත් කියවිල්ලක්ද.. "

මියුරු යන්න නැගිටිද්දි මම එකපාර ම පොත පහතට කලා හදිසියෙන්...

"මාව ඕනි නේද.. මට කැමතීනෙ.. ඒකනෙ මගේ කෝලම් බලන් ඉන්නෙ.. පාවල නොදෙන්නෙ..ම්.. හා කියන්නකො.. මගේ නේද...?"

අහිංසක විදිහට බෙල්ල පොඩ්ඩක් ඇල කරල කිව්වෙ එයාගෙ හිතේ මං ගැන ආදරයක් නැතුවාම නොවන බව තේරෙන නිසයි...

"මම යනවා.."

ප්‍රශ්නෙ මගහැර ලයිබ්‍රි එකෙන් යද්දි අපි දෙන්නත් එයා එක්කම ගියේ තවත් ලයිබ්‍රි එකේ සිටීම ප්‍රයෝජනයක් නැති නිසයි...

"ඔහොම ටිකක් නවතිනවා.."

මියුරු එක්කම මමත් සඳුනිත් සර් කියපු කතාව ගැන කතා වෙවී හිනාවෙමින් යන අතරතුර අපි ඉස්සරහට ඇවිත් පාර හරස් කලේ චිරන්තයි එයාගෙ නොසන්ඩාල යාලුවෝ ටිකයි.. අපි තුන්දෙනා තබපු පියවර තවත් එක අඩියක් හෝ ඉදිරියට නොතබා නැවතුණේ මෙතරම් වෙලා කියව කියව හිනාවෙවී ආපු පෙනුමත් අපේ කතාවත්, හිනාවත් අපිට නොදැනිම නිහඬියාව සහ හෘද ස්පන්දනය විසින් ගිල දමද්දියි.........

ඉදරියට........

......................................................................

*කතාවෙ තවත් පිටුවක් පෙරෙලන්නම් මේ විදිහට.. කොල්ලට කෙල්ලො ගැන හිතන්න වෙලාවක් නෑලු.. හොයල බලන්න රකින්න විදිහක් නෑලු.. ඇත්තටම මියුරු ආදිට අකමැති ඇත්තටම හිතේ කැමැත්තක් ආදරයක් නැති නිසාද.. නැත්තම් මියුරුට යම් කාරණාවක් ඒකට බාධාවක් වෙලාද... කෙල්ල කරන නොසන්ඩාල වැඩ වලට කොල්ල අකමැතිත් නෑ.. ඒත් පෙන්නන්නෙ නෑ.. ආදි මියුරුව ලංකර ගන්න මොන වගේ ප්ලෑන් ගහයිද.. කොයි තරම් දුරට ඒවා සාර්ථක වෙයිද.. චිරන්ත ලයිබ්‍රි එක පැත්තට ආවෙ කාගෙ හරි ඔත්තුවකටද.. තුන් දෙනාම එකට අතටම අහුවෙද්දි චිරන්ත මොකුත් නොකර ඉදීද.. මියුරුට ආයෙමත් චිරන්ත පහර දෙයිද.. අපි බලමු ආදි සහ මියුරු කොහොම මේ බාධාවන් ජයගනීද කියලා.. ආදිගෙ විකාර වැඩවලට කොල්ලා ආදරේ කරයිද කියලා..ඊලග පිටුවෙන් හමුවෙමු.. කතාව දාද්දි පරක්කු වෙනවට සමාවෙන්න..  අපිව අතහරින්නෙපා.. කතාව ගැන කමෙන්ට් කරන්නත් අමතක කරන්නෙපා.  දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම...*
Dilru

Wednesday, August 26, 2020



ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

* දහතුන් වන පිටුව* 


 බස් එකේ ඉස්සරහ ශීට් එකට ඔළුව තියන් මූණ හංගන් හිටියෙ කරපු දේ ගැන සිහියට නැගෙද්දි පපුව පලාගෙන යන තරම් ලැජ්ජාවක් ඇති වුණ නිසයි.. අනේ මං වගේ හරකියෙක්.. තව කවුරුහරි දැක්කනම්.. විනාසයි.. මට මේ මොකක් වුණාද එකපාර.. ඇයි මගෙ හිත මියුරුට මේ තරම්ම බැඳිල තියෙන්නෙ..

"ආදි.. මොනවද උඹ ඒ කලේ.. මම මේ හැමතැනම හොයල තෝ බස් එකට ඇවිල්ලද කියල බැලුවෙ.. මී හරකියෙක්ද උඹ.. දෙන්න හිතෙනව ඔළුව හිල් වෙන්න.."

සඳුනි ආව ගමන් බැනගෙන ගියේ ලොකු කේන්තියකින්.. මම ඔළුව උස්සල බැලුවේ පුදුමෙන්...

"යකෝ.. උඹ නිකම් සිසිටිවී කැමරාවක් වගේනෙ.. ඒකත් දැක්කද.. දැක්කට කාටවත් කියනව එහෙම නෙවෙයි ඔන්න.."

තේ පදුරු අස්සෙන් මම මියුරුට ලං වුනු එක සඳුනි දැක්කෙ කොහොමද කියන එක ලොකු ප්‍රෙහෙලිකාවක් මට....

"සීසිටීවී.. මම නම් ඕක දැක්කත් මොකද.. මම ඉතින් උඹ මොන බලු වැඩේ කලත් උඹ එක්කනෙ.. මම කියන්න ඕනි නෑ.. සේරම අය නොදැක්කට දකින්නම ඕන දෙතුන් දෙනා දැක්කා මුළු ෆිල්ම් එකම.."

සඳුනි දිහා මම හැරිල බැලුවෙත් ගැස්සිලා වගෙයි...

"ක්....ක... වු...ද.. ත්...ත...ව දැ..ක්...කෙ..?"

මගේ වචනත් ගොත ගැහුණේ නුවර එළි සීතලට වඩා මගේ ඇඟ ලැජ්ජාවෙන් හා බයෙන් සීතල වී ගොස් තිබූ නිසාවෙනි....

"ම්.. හැමෝම නෑ.. මම ඇරෙන්න තව පවනියි, කසුනුයි, තව එක්කෙනක් දෙන්නෙක් හිටියා එතන.. උන් කෙසේ වෙතත් අර දෙන්නගෙ මූණූ දෙකනම් කලු වුණා කේන්තියට.. දෙන්න බලන් හිටියෙ අබ අහුරක් මූණට දැම්මොත් සට සට ගාලා පුපුරන සයිස් එකේ.. මොන දේ වුණත් පවනි දැකපු එකනම් හොඳයි.. යසයි ඕකිට.. මියුරුගෙ කරේ එල්ලෙන්න ආර්ට් එක අතෑරල කොමර්ස් එකට පැන්නට...,"

මගේ අතින් සිදුවෙන්න ගිය දේට කේන්තියක් වගේම ඒ දේවල් පවනි දැකපු එකට සතුටකුත් තිබුණා සඳුනිගෙ හිතේ... ඒ අතින් සඳුනි මට ගැළපෙනව මටත් වඩා...

"අනේ උඹ මාත් එක්ක තරහද.. උඹට මං ලගින් ඉන්න තිබ්බෙ.. එහෙනම් මේ දේ වෙන්නෙ නෑ බං.. මියුරු මං ගාව තනි වුණානෙ.. ඒකයි එහෙම වුණේ.. අනේ මන් දන්නෙ නෑ සඳුනියෝ කවදා කොහොම මෙහෙම අදහසක් මගෙ ඔළුවට ආවද කියල..,"

මට තේරුම් ගන්න නොහැකි වුණු හැගීම මම සඳුනිට කිව්වෙ මගේ ඕනම ප්‍රශ්නෙකට පිළියම් ඒකි ගාව තියෙන නිසයි...

"උඹට ඒක නොතේරුණාට මම ඔය සීන් එක උඹටත් කලින් තේරුම් ගත්තෙ.. යකෝ අපි දෙන්නා යාළුවො වුණාට නිවුන් සහෝදරියො වගේනෙ.. උඹේ පුංචි වෙනසත් මට තේරෙනව බං.. උඹ උෟට කැමැත්තෙන් හිටියෙ අද ඊයෙක ඉදන් නෙවෙයි.. උෟ ස්කූල් එකට ඇවිත් චිරන්තල රැග් කරපු දවසෙ ඉදන්.. තේරුණාද උඹට.. ඕක උඹට තදටම වැදුණෙ එදා පාරෙදි මියුරු කියපු සින්දුවෙන්.. එදා උඹගෙ හිත උෟ හොරෙන්ම ගත්තා කොහොමත්.. කවදාවත් උඹ චිරන්තල එක්ක හැප්පිලා නෑ.. උඹ තියා මේ ස්කූල් එකේ ඉන්න වෙන කිසිම කෙල්ලෙක් තියා කොල්ලෙක්වත්.. ඒත් උඹ මියුරු වෙනුවෙන් එදා චිරන්ත එක්ක හැප්පුනා.. මට තේරුම් ගිහින් තිබ්බෙ.. ඒත් උඹට ඒක කියල තේරුම් කරනවට වඩා උඹටම ඒක තේරුම් ගන්න ඇරල මම පාඩුවේ හිටියෙ... අද එද්දි වුණත් උඹ මියුරු ව තමා හෙව්වෙ.. උෟ බස් එකට ආවම උඹේ මූණට වැටුණු එළිය මම දැක්කා.. ඒකයි මියුරුට උඹ ගාව වාඩි වෙන්න ලයින් කරල මම ශේප් එකේ සයිඩ් වුණේ... හරිද.."

සඳුනිගේ දීර්ඝ විස්තර කිරීම හමුවේ මම සඳුනි දිහා බලන් හිටියෙ විමතියෙන්... මට නොතේරුණු මම හීනෙන්වත් නොහිතපු දේවල් සඳුනිට තේරිලා.. ඒකි මටයි මියුරුටයි තැන දීලා වෙන තැනකට ගියේ මගේ හැගීම් තේරුම් අරන්.. යකූ මේකි අදහන්න වටිනවනෙ බලන් යද්දි...

"අඩෝ බං.. බලන් යද්දි උඹ දෙයියෙක් නෙවෙයි දේවාලයක්නෙ.. ප්ලෑන් කරලමයි මියුරුව මගේ ලගින් තියල මගෑරල ගියේ නේ.. ඒක නෙමෙයි එයා මාර ලස්සනයි නේද බං.. කතා කරද්දි නිකම් අතරමං වෙලා යනවා.. අනේ මට මෙහෙම දෙයක් දැනිලම නෑ බං.. මගේ කුළුදුල් ආදරේනෙ.. මට සපොට් කරපංකො.."

"හරි හරි උඹට නැතුව මම කාට සපොට් කරන්නද.. අන්න මියුරු එනව පේනව බස් එක පැත්තට.. මම මෙතන හිටියොත් ඕකා වෙන තැනකින් වාඩි වෙයි.. මම හෙමීට කැපෙන්නම් එහෙනම්..."

ඈත එන මියුරුව දැක්ක ගමන් සඳුනි ඉක්මනටම අයින් වුණේ මියුරුට මගේ ලග වාඩි වෙන්න ඉඩ දෙන්නයි.. ඒත් මියුරුව දකිද්දි මට පාලනය කර ගත නොහැකි වුණු හැගීම් නිසා සිදුවෙන්න ගිය දේවල් මතක් වෙද්දි ඇති වූ ලැජ්ජාව මට දරාගන්න බැරි තරම්.... මම ඉක්මනටම නැවත වතාවක් ඉස්සරහ ශීට් එකේ ඔළුව තියාගෙන මූණ හංගගෙන හිටියෙ මියුරුට මුහුණ දෙන්න බැරිකමටයි...

මගේ ලගින් කවුරුන් හෝ වාඩි වෙනව දැනෙද්දි මම තව ටිකක් මුහුණ හංගගත්තෙ කර ගන්න දෙයක් නැති කමටමයි...

"දැන් ලැජ්ජද.. ශෝක් හපන්කමක් නෙ කලේ ආදි ඔයා..."

කෙසේ නමුත් ඒ කට හඬේ වෙනසක් දැණුන නිසාම මම ඔළුව උස්සලා බැලුවෙ මියුරුට මොකක් හරි කරදරයක් වෙලාද කියලයි...

"ක්..ක..සුන්.. ඔ..යා..?"

ඔළුව උස්සා බැලූ විට මම දැක්කෙ මගේ ලග මියුරුව නෙවෙයි කසුන් වාඩි වී සිටින බවයි...

"ඔව් ඔව් මං තමයි.. ඇයි අර ගල් මූසලය කියල හිතුවද.. මූටත් ලැජ්ජාවක් නෑනෙ.. අනුන්ගෙ කෙල්ලොන්ව ඉඹින්න යන්න.."

කසුන් මියුරුට බැන්නෙ මහ කැත විදිහට...

"මොකක්ද කියන්නෙ.. මිනිස්සුන්ට ගරු කරල කතා කරන්න ඉගෙන ගන්න.. අනික මොකක්ද ඔය අනුන්ගෙ කෙල්ලො කියල කියන කතාව.. කසුන් ඔයා එකක් මතක තියාගන්න.. මම ඔයාගෙ වෙලා හිටියෙත් නෑ වෙන්නෙත් නෑ.. එහෙම හීනයක් තියෙනවනම් හිතින් අතෑරගන්න.."

මියුරුට කතා කරපු විදිහට මට කසුන් ගැන ඇති වුණේ ලොකු තරහක්.. 

"ඔයා මට කැමැත්තෙන් හිටියා ආදි.. අන්න අරූ තමයි ඔයාව උගේ පැත්තට හරව ගත්තෙ.. ඔයා මගේ වෙනවමයි.. තේරුණාද.. මම උෟ එක්ක බලාගන්නම් හැමදේම.."

කසුන් මගේ ලගින් නැගිටලා ගියේ තර්ජනය කරමින්... ඒත් මියුරු පේන්න හිටියෙ නැති නිසාම මම සීට් එකෙන් නැගිටල හෙව්වෙ එයාව.. 

අනේ... එයා ඉස්සරහ ෆුට් බෝඩ් එකට වෙලා යනව.. මගේ මූණ බලන්න ලැජ්ජ හිතිලද.. නැත්තම් මම මහ ජරා කෙල්ලෙක් කියල හිතිලද.. අයියෝ මම ඉක්මන් වුණා වැඩිද මන්දා.. ඒත් මට දැණුනනෙ එයාගෙන් ආදරයක් මං ගැන.. එයා බොරුවක්ද කලේ.. පවනිටද ආදරේ එතකොට එයා.. නැත්තම් මං ගැන ආදරේ හංගන් ඉන්නවද...මගේ හිත තිබුණටත් වඩා ප්‍රශ්න ගොඩක අතරමං වුණා... මේ හැමදේම විසදගන්නව.. එයාට සොරි කියනව.. ආපහුනම් ඔහොම පාලනයක් නැති වැඩ කරන්නෙ නෑ.. ඒත් එයාව යාළු කරගන්න මොනව හරි කරනවා.. දැනට ඉවසනවා.. මට එයාව ඕන කොහොමත්....

දීර්ඝ ගමනක අවසානය අපි නැවත වතාවක් අපේ ගෙවල්වලට පැමිණීමයි.. කාටවත් ලොකු කරදරයක් නොවී නිරුපද්‍රිතව එන්න ලැබීම සතුටක්.. ඒ වගේම බස් එකෙන් බැහැල යනකොටවත් මියුරු මගෙ මූණවත් බැලුවෙ නෑ.. පපුව ඇවිලෙන තරම් වේදනයි මට.. එයාට මං ගැන තිබ්බ ගෞරවයත්, ෆ්‍රෙන්ඩ්ශිප් එකත් නැති වෙලාද.. නුවරඑළිය ට්‍රිප් එකෙන් මතක ගොන්නක් පොදි ගහගෙන ආයෙම ගෙදරට ආවත් මතක ගොන්නෙ තිබ්බ සමහර මතකයන් පපුවට ගින්නක් ඇවිලෙව්වෙ මට මියුරු එක්ක තිබ්බ  හිතවත්කමවත් නැති වුණාද කියල මතක් වෙද්දියි.... හෙට ස්කූල් යන්න තියෙන නිසාම ඇවිදලා මහන්සි නිසත්, එන්නත් රෑ වුණු නිසා වොශ් එකක් දාගෙන ඇඳට වැටුණ ගමන් නින්දගියත් හිතේ තිබ්බෙ හෙට ස්කූල් එකේදි මියුරුගෙ මූන බලන්නෙ කොහොමද.., එයා මං ගැන මොනව හිතනව ඇද්ද කියලයි....


................................................................................


*කතාවෙ 13 පිටුවත් පෙරලන්නම් ඔය විදිහට.. කෙල්ල කරපු දේට කොල්ලට අවුල් ගිහිල්ලද.. කොල්ලා කෙල්ල ගැන වැරදියට හිතනවද නැත්තම් කොල්ලට කෙල්ලව එපා වෙලාද.. ට්‍රිප් එකේ අවසන් වෙලා එද්දිවත් මියුරු ආදි දිහා බැලුවෙ නෑ.. වෙච්ච දේවල් පවනිත් කසුනුත් ඇස් දෙකෙන්ම දැකලා.. ඉතින් එයාල මේ දේට විරුද්ධ ව මොකුත් නොකර ඉදී ද.. හෙට ස්කූල් ගිහින් ආදි මියුරුට කොහොම මුහුණ දේවිද.. ආදිගෙ කුළුදුල් ආදරේ හිත ඇතුලෙම මැරිල යයිද.. නැත්තම් ආදි දිනයිද.. ඊලග කොටසෙන් විසදගමු.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම..*

Dilru

Sunday, August 23, 2020

 

ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දොලොස්වන පිටුව* 

"එන්න බැහැලා.."

එක්වරම මියුරු මගේ අතින් අල්ලා නැගිට්ටවන්න හදද්දි මම ගැස්සිල වගේ එයා පැත්තට හැරුණෙ....

"මොකද.."

"කනක් ඇහිල යන්න නෑනෙ.. තේ වත්තක් වත් දැකල නෑ හරි පොශ්නෙ.. දැන් ඉතින් එනව බලන්න.. ඕකටම තමා බස් එක නතර කෙරෙව්වෙ.."

නෝන්ඩියට වගේ කිව්වට මගේ ආසාවල් ගැන මියුරු සෑහෙන්න උනන්දුයි වගේ... නොකිව්වට එයාගෙ හිතේ මං ගැන අදහසක්වත් තියෙනවද.. මටනම් පුදුමයක්.
මියුරු මගේ ආසාව නිසාම සුන්දර, ලස්සන තේ වත්තක් ලග බස් එක නතර කෙරෙව්වට...
බස් එකෙන් බැහැල වටපිටාවෙ සුන්දරත්වය විදින්න මම නොඉවසිල්ලෙනුයි හිටියෙ..

"සඳුනියෝ.. අපි ටිකක් පහලට යමු.. "

මගේ හිතේ තිබුණ තවත් එක ආසාවක් තමයි මම සඳුනිට කිව්වෙත්..

"පිස්සුද යකෝ.. කොහොමද මේ බෑවුමේ යන්නෙ.. වැටුණොත් නම් කොහෙන් මතුවෙයිද දන්නෙ නෑ.. කෑලි ටික විතරයි ඉතුරු වෙන්නෙ.."

මම කරපු යෝජනාවේ බරපතලකම සඳුනි පැහැදිළි කරදුන්නා පපුව කූල් වෙලා යන්නම.. ඒත් මම කවුරුවත් කියන දේ අහන කෙනෙක් නොවන නිසා මම තේ පදුරෙන් පදුර අල්ල අල්ල හෙමින් හෙමින් බෑවුමට බැස්සේ සීතල සුලං ධාරා ගත ස්පර්ශ කරද්දි දැනෙන සිසිලස විදිමින්.. මගේ පස්සෙන් මියුරුත් ආවෙ මට දැනෙන ඒ හැගීමම විදගන්න වෙන්න ඇති... එයා දිහා බලලා මම එයාට අත වැණුවෙ ඉක්මනට එන්න කියලයි...
ලස්සන තැන්නක් ලග මම වාඩිවුණේ මගේ පසුපසින් සඳුනිත් ඇවිත් වාඩි වෙද්දිමයි... මියුරුත් පවනිත්, කසුනුත් එකවරම අපි ලගට ඇවිත් වාඩි වුණේ ඉර එලිය වැටී ගතට දැණුනු සීතල යන්තමින් සිදී යද්දි...

"අර බලන්න ලස්සන කන්දෙ.. කන්දයි මායි අහුවෙන්න පොටෝ එකක් ගහපං සඳුනි.."

කොහේ ගියත් මගේ පොටෝ ග්‍රැෆර් සඳුනි තමයි ඉතින්...

"අනේ ඉතින් උඹට හොඳයි මම ඉන්නකං.. කෝ චුට්ටක් වමට ඇළ වෙයන්.. අන්න රයිට්.. ලස්සනයි ඇහ්.."

"මම ලස්සනයි තමයි කොහොමත්.. " 

මියුරුත් එක එක විදිහට පොටෝ ගද්දි මට හිතුණෙම මගේ ආසාව පිටින් එයාලා ප්‍රයෝජන ගන්නවා කියලයි..

"කෝ මාත් එනව සෙල්ෆියකට.."

මියුරුගෙ කරේ එල්ලුනේ එයාගෙ පොටෝ එකට ඔළුව දාන්නයි....
පුදුමෙ කියන්නෙ එයා මගේ කරට අත දාගෙන පොටෝ එක ගත්ත එකයි...

"කෝ මියුරු අපිත් එකක් ගමු.."

මාව අහකට කරලා පවනි මියුරුට ලං වෙද්දි මට මරන්න තරම් කේන්ති....

මම මියුරු ලගින් වාඩි වුණේ අනිත් අය තවත් පහලට යද්දි...

"මියුරු.. තෑන්ක්ස්.. මේ වගේ තැනකට ලොකු ආසාවක් තිබ්බා.. ඔයා ඒක ඉෂ්ට කලානෙ..."

"අපෝ මට තෑන්ක්ස් ඕනි නෑ.. තේ වත්තක්වත් දැකල නෑනෙ.. පව් හින්දා නතර කලේ.."

"තෑන්ක් කලාටවත් පිළිගන්නෙ නෑ.. පුදුම ලොකුකමක්නෙ තියෙන්නෙ.."

"ලොකුකමක් නෙවෙයි මැට්ටි.. හරි හරි ඔයාගෙ ආසාවනෙ ඒකයි නතර කෙරෙව්වෙ බස් එකත්.."

අවසානෙදි මියුරු පිලිගත්තා මගේ ආසාව වෙනුවෙන් හැමදේම කලේ කියලා....

"අපි පහලට යමුකො ටිකක්.."

එයාගෙ අතින් අල්ලලා යමු කිව්වෙ එයා ඒ දේට විරුද්ධ නොවන බව දන්න නිසයි....

"ඊයා... අනේ.. අයින් කරන්න අනේ..."

විනාඩියක් ගෙවෙන්නත් කලින් මම මියුරුගෙ කරේ එල්ලුනේ කූඩැල්ලෙක් අතේ එල්ලිලා ඉන්නවා දැක්ක නිසයි.. මම තදින් මියුරුගෙ කරට ඔළුව තියන් මූණ හංගන් හිටියෙ කූඩැල්ලන් මට ඒ තරම්ම පිළිකුල් වූ නිසයි...

"කෝ... ඔළුව උත්සන්න මම උෟව අරන් දැම්මා..."

මියුරු මගේ ඔළුව අතගාලා දෑත්වලින් මාව ඈත් කලා ඉක්මනින්...

"අම්මෝ.. මම හිතුවෙ කටේ සද්දෙ තියෙන හැටියට යකෙක්ටවත් බය නෑ කියලා.. බැලින්නම් කූඩැල්ලෙක් දැක්කත් කොල්ලෙක්ගෙ කරේ එල්ලෙනවනෙ.. ඔක්කොම චන්ඩි පාට් අපි වගේ අහිංසකයන්ට තමා.."

මියුරු හිනාවෙවී කියද්දි මටත් හිනා..

"අනේ ඔයාගෙ තියෙන අහිංසකකම.. කරට ඔළුව තියන් ඉද්දි මාර සැනසීමක් දැණුනා... කවදාවත් එහෙම වෙලා නෑ.. මියුරු... මට තව පොඩ්ඩක් වෙලා මෙහෙම ලගින් ඉන්න ඕන.."

උවමනාවක් ඇති වුණා.. ඒ පපුවේ මූණ හංගගන්න..... එයාගෙ ප්‍රතිඋත්තරය දෙන්න කලින් මම ආපහුම වැළදගත්තා මියුරුව තදින්... මෙහෙම එද්දි මගේ පාලනය මගෙන් ඈත් වෙන බවක් හෝ තේරුණේ නෑ මට.... ඉරිසියාවකුත් තිබ්බා.. පවනි ලංවෙයි කියලා. මියුරුට... මගේ හිත කාටත් කලින් ඉස්සර වෙන්නද හදන්නෙ.. මම අතරමං වුණා මට තේරුම් ගන්න බැරි ලෝකෙක එක මොහොතකට...

"මියුරු.... මම දන්නෙ නෑ.. කවදාවත් මෙහෙම වෙලා නෑ මට.. කවදාවත් මෙහෙම දැනිල නෑ මට... ඔයාගෙ ලග ඉද්දි අමුතුම හැගීමක් දැණෙනවා මට.... පවනි ඔයා ලගට එද්ද තරහක්, ලොකු කේන්තියක් එනව මට... මාව තදින් ලංකරගන්න.. ප්ලීස්... මට ඉන්න දෙන්න..."

මියුරුගෙ කනට හෙමින් සැරේ මුමුණද්දි එයාගෙත් හැගීම් වෙනස් වෙලා වගේ..  මාව තදින් අත් දෙකෙන්ම තද කර ගත්තෙ හරි ආදරෙන්....

ඔළුව උස්සලා අත් දෙකෙන් මියුරුගෙ මූණ දෙපැත්ත අල්ලගත්තෙ මගේ හදවත මට පාලනයක් නොදෙන තැනයි...

"මට කියන්න මියුරු.. මට දැනෙනව අමුතු හැගීමක්.. ඔයාටත් දැනෙනවද... මම දන්නෙ නෑ.. කවදා මෙහෙම වුණාද කියලා.. ඔයාගෙ පලවෙනි සින්දුවෙන්ම එදා පාරෙදි මාව වෙනස් කෙනෙක් කලා... මගෙ හිත ඔයාව ඉල්ලනව මියුරු..."

පාලනයකින් තොර වූ මගේ හදවත මගේ ලවාම හැගීම කියවගත්තේ හරි අපූරුවට.. ඒ රුව ලග මම ඉන්න තැන හෝ අමතක කරන්න සමත් වුණා පුදුම විදහට....
සීතලට හමන සුළඟ ගතේ දැවටී ගතම හිරිවට්ටවා යද්දි,, සීතල පිණි කැට ගතට වැදී හදවත ස්පර්ශ කරද්දී පරිසරයත් මේ ඇති වූ නව හැගුම් තව තවත් පුබුදු කරන්නට දුන්නේ ලොකු උදව්වක්... මගේ ඇස් මියුරුගෙ දෙතොලග නතර වෙද්දී හිත ඉල්ලන හැමදේම දෙන්න මට උවමනා වුණා... ඇස් හෙමිහිට පිය වී මගෙ මුව මියුරුගෙ මුවට ලං වුණේ අත් දෙකෙන් තදින් මියුරුගෙ මූණ අල්ලන් මගේ පැත්ත හරවන් ඉද්දි... මියුරු නිසොල්මන්ව ඉද්දී මගෙ අත් දෙකම මියුරුගෙ ගෙල වටා එතුනේ තව තවත් මාව මියුරු ලගට ලංකරමින්... සීතලට වියලුනු මගේ දෙතොල් මියුරුගෙ දෙතොලෙහි පහස සොයමින් දිව්වේ අන් කිසිවක් හෝ සිහියක් නැති තැනයි... මගෙ දෙතොල් මියුරුගෙ දෙතොල් ස්පර්ශ වෙද්දී දැණුනු හැගීම විස්තර කල නොහැකි තරම්.........

"ආදි.. මොනවද මේ කරන්නෙ ආ.. මොන සිහියෙන්ද ඉන්නෙ..පිස්සු හැදිලද..?"

විගසින් මියුරු මාව එයා ලගින් ඈත් කරද්දි මම පියවි සිහියට ආවේ පුදුම ලැජ්ජාවක් හිතට ඇති කරමින්... මේ මොකද වෙන්නෙ.. මට පිස්සු හැදිලද.. මම එතන තව එක් මිනිත්තුවක් හෝ නොඉද ඉක්මනටම මම බස් එකටම දිව්වේ පිටුපසවත් නොබලයි...
මියුරු බස් එකට ආවම මූණ දෙන්නෙ කොහොමද.. මම ඉස්සරහ සීට් එකට ඔළුව තියාගෙන හිටියෙ මූණ දෙන්න තියන ලැජ්ජාවටයි.....

................................................................................

*කතාවෙ 12 පිටුවත් පෙරළුවා.. කෙල්ලට ටිකක් පාලනය නැති වුණා.. ආදරය කියන දේ එක්ක හැගීම් ඇති වෙන එක සාමාන්‍ය දෙයක්.. කෙල්ලගෙ හැගීම් කියවද්දි කොල්ලා හිටියෙ නිහඬ ව.. අවසාන මොහොතේ හැගීම විදිද්දි මියුරු ඒ දේට ඉඩ නොදුන්නෙ ඇයි.. මියුරුගෙ හිතේ ආදි ගැන අදහසක් නැද්ද.. ආදරයක් නැද්ද...දැන් කෙල්ල පියවි සිහියට ආවම ලැජ්ජ හිතිලා.. මූණ හංගන් ඉන්නෙ කොල්ලට කොහොම මූණ දෙයිද... කොල්ලගෙ පිලිතුර මොකක් වෙයිද.. ඒ හැගීම නොවිද ආදිව ඈත් කරන්න ආදිට ලං නොවෙන්න වෙන හේතුවක් මියුරුට තියෙනවද... කතාව ගොඩක් පරක්කු වුණා.. සමාවෙන්න.. කතාව ගැන දැණුනු හැගීම ගැන කමෙන්ට් එකක් දෙන්න.. ඊලග කොටස පරක්කු නොකර දෙන්නම්.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්ක..*
Dilru

Sunday, August 16, 2020

 

ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*එකොලොස්වන පිටුව* 

හිරුට මුවා වී සඳ බැබලෙන අහස් කුසේ...
සඳ එළියෙන් බැබළෙන රන් තරු මැද්දේ...
මට නොකියා සඟවන ඔය හද පතුලේ...
මද පවනත් අඟවනවා සෙනෙහෙ නුඹේ...//

හිත කියනා නුඹ සඟවන හිත ඇතුලේ...
මහ ගොන්නක් දැනෙනවා මට නුඹෙ සෙනෙහේ...
හිමිවෙන්නට හිමිකම් නැති හිත් අස්සේ...
ලස්සන පෙම් කතන්දරයි මිලිණ වුණේ..//

හිරුට මුවා වී....//

දැනෙන නුඹේ ආදරයත් හැඟුම්බරයි...
ගලන නුඹේ ඔය වදනුත් හරි මිහිරියි...
කවදාවත් නොලැබෙන නුඹෙ පෙම සත්තයි...
සඟවන්නම් මගේ සෙනෙහෙ නුඹ නිහඬයි..//

හිරුට මුවා වී....//

මියුරුගේ ගීතය අවසන් වන විට මුළු බස් එකම එක නිහඬියාවක් වෙලයි තිබුණේ.. ගීය අවසානය වන තෙක් මම එය වින්දේ පදයෙන් පදයට මියුරුගේ මූණේ ඉරියව් වෙනස් වන තමන්ගේ හදවතින්ම එන හැඟීම කියන්න උත්සහ කරන විදිහ එක්කයි.. ඒ ඇස්වල තිබ්බ ආදරණීය බැල්මට මුළු ලෝකයක් වුණත් වසඟ කරගන්න පුළුවන් හැකියාව තියෙන බව මට තේරුම් ගියා අද හොඳටම...

"වාව් මියුරු.. මාර ලස්සනයි.. ඒක හොඳටම වැදුණා හිතට.. ගොඩක් ගොඩාාාක් ලස්සනයි.."

සින්දුව ගැන මගේ අදහස ගැන කියන්නටත් කලින් පවනි වර්ණනා කල නිසා මට ඇති වුණේ තරහක්.. එයා ඒ සින්දුව කිව්වෙ එයාට කියලා හිතන් ඉන්නෙ.. ඇත්තටම මියුරු පවනි ගැන හිතේ තියාගෙන එයාට දැනෙන්නද ඒ සින්දුව කිව්වෙ.. මගේ හිත මගෙන් ඇහුවා..මටත් තදටම සින්දුව දැණුනා.. පවනිටත් එහෙමද.. එතකොට එයා පවනිට ද ඒක කිව්වෙ.. මට දැනගන්න උවමනා වුණාට මියුරුගේ හිතේ තියෙන දේවල්.. ඒත් කොහොම දැනගන්නද කියලා හිතාගන්න බෑ.. පවනි ගැන එහෙම අදහසක් තියනවද කියලා හොයලා බලන්න මම උනන්දු වුණේ ඇයිද කියලා තාමත් මට හිතාගන්න බෑ... මේ වෙන දේවල් අස්සෙ පවනි ගැන මගේ හිතේ තියෙන තරහ ඉරිසියාව තත්පරෙන් තත්පරේ වැඩිවෙනවා... මේ මොකද වෙන්නෙ මට.....

"ම්... එච්චර ලස්සන නෑනෙ.. තෑන්ක්ස් පවනි... ඔයා හරි මාව අගය කලානෙ.."

මියුරු ඒ කතාව කිව්වෙත් මගේ දිහා බලලා.. මම එයාව වර්ණනා කලේ නැති නිසා වෙන්නැති.. එක අතකින් මොන එහෙකට වර්ණනා කරනවද.. මට කියපු එකක් නෙවෙයිනෙ.. පවනිටනෙ කියන්න ඇත්තෙ.. විකාර...

සීතල සුලඟ මැඩගෙන කඳු ශීඛර අතරින් අපි සුන්දර ග්‍රෙගරි වැව් තාවුල්ලට ආවේ උදෑසන අහාරයත් අරගන්න හිතාගෙනමයි.. මෙතෙක් වෙලා තිබුණු මහන්සිය, නිදමත, බඩගින්න සියල්ලක්ම එකම නිමේශයකින් සංසිඳුවන්න තරම් බලයක් හැකියාවක් තිබුණා සුන්දර ග්‍රෙගරි වැව් මාතාවට... සීතල වී ගල් ගැසුණු ඇගට යම් තරමකින් උණුසුමක් දැනුනේ ජර්සිය නිසාමයි.. අයිස් කැට වැනි සීතල වතුරෙහි කට්ටියම වැවට බැස මුව කට සෝදා ගත්තේ සුන්දර වැව් අසිරිය විඳිමින් කෑම ගන්නයි... 

"ඔන්න බලාගෙන...."

ඇහැපිල්ලමක් වදින්නටත් මත්තෙන් මම මියුරුගේ ගෙලෙහි එල්ලී මියුරුගේ දෝත උඩට වැටී හිටියේ මගේ කකුල් ගලක පැටලී වැවට විසි වෙන්නට ඔන්න මෙන්න තිබියදී ය.. ඇවිදගන්න බැරි තරමටම කකුල් ගල් ගැසී ඇති නිසාම ගල් පැටලී නොවැටුණොත් තමයි පුදුමෙ...

"කොහෙද මැට්ටියේ උඩ බලන් ද යන්නෙ තමුසෙ..🤨🤨🤨"

මියුරු මාව අල්ලගෙනම සැරෙන් වගේ ඇහුවේ.. 

"කකුල පැටලුනා.."

මූණට මූණ ලංවී තිබූ අකාරයෙන්ම මගේ වචන පිට නොවුණු ගානයි.. උත්තර දුන්නා නෙවෙයි මිමිණුවා කිව්වොත් නිවැරදි... මම කෙලින්ම බලන් හිටියෙ මියුරු දිහාමයි.. සීතලට වේලිලා තියෙන දෙතොල් දත්වලින් හපාගෙන හිටියෙ සීතල නිසාම වෙන්නැති... මටත් වඩා එයාට සීතලයි වගේ... ටික වෙලාවක් මගේ ඇස් අස්සෙ එයත් අතරමං වෙලා වගේ කියලා මට දැනෙන්න ගත්තෙ වටපිටාවෙ අපේ සෙට් එක එකතු වෙලා අපිට විහිලු කරනවා කියලා ඇහුණෙත් අපි දෙන්නටම ගොඩ වෙලාවක් ගියාට පස්සෙ නිසයි...

"ආව් ආව්.. කොහොමද.. පට්ට මැචින් කපල් එක නේද බං..."

පවනිගෙ අතින් අල්ලලා සඳුනි පවනිට කියද්දි පවනිගෙ ඇස් රතු වෙලා වගේ තිබුණා.. පවනි මොකක් හරි දෙයක් හංගනවා.. මට දැන් තේරෙනවා.. මියුරු ගැන අදහසක් පවනිට තියෙනවා... 

"අහකට වෙනවා තවත් එල්ලිලා ඉන්නෙ මගෙ අත් දෙක කඩන්නද.. ඔච්චරයි තියෙන්නෙ මට හම්බ කරගන්න..බතලි වගේ බර මේකිගෙ ඇගකුත් නෑ ඒ තරම්... මොනවද කන්නෙ අලි මස් ද..?"

මියුරු ඉක්මනටම මාව පැත්තකට තල්ලු කලේ බර වැඩී කියලා අපහස කරමින්.. කට්ටිය විහිලු කරද්දි ලැජ්ජ හිතිලා මූණත් හොඳටම රතු වෙලා තියෙන බවක් මම දැක්කා එයාගෙ මූණෙන්...
මියුරු මට බැන්නත් මගෙ හිත තිබ්බෙ සතුටින්.. ඇයිද කියන්න දන්නෙ නෑ මම..
අපි උදේට ගෙනියපු කෑම කද්දි කොල්ලො ටික නම් ලග කඩේකින් උදේ කෑමත් ගත්තා.. කෑමත් බෙදාහදාගෙන කාලා සුන්දර ග්‍රෙගරි වැවට සමු දෙන්න හිතුවේ නුවර එළියේ දකින්න තවත් බොහෝ සුන්දර තැන් ඉතිරි වී තියෙන නිසයි...
අපි ගමන පටත් ගත්තේ හෝර්ටන් තැන්නෙ සිරි නරඹන්න යන්නයි... මියුරු මගේ ගාවින්ම ඇවිත් වාඩි වෙද්දි මට පුදුමත් හිතුණේ මෙයා ආපහු ම මම ලග වාඩි වුණ එක ගැන හිතාගන්න බැරි නිසයි.. කට්ටිය චාටර් කරපු එකේ මම හිතුවෙ මම ඉන්න පැත්තකටවත් එන එකක්නම් නෑ කියලා..
යන අතරතුරේ පාර දෙපැත්තෙ ලස්සනට බෑවුම්වල වවා තිබූ තේ වතුවල ලස්සන බලන්න යන්නමයි මට හිතුණේ.. ඈතින් පෙනෙන කඳු වැටි මීදුම් පහරින් විවිධ රටා මවා තියෙද්දි පොටෝ එකක් අරගන්න නියම පරිසරයක් බවයි මට හැගුණෙ.. තේ වත්තක් මැද යන්නත් පුදුම ආසයි මට.. තේ ගහෙන් ගහට අල්ලගෙන..

"වාව්... ලස්සන පරිසරය.."

චමත්කාර කඳු පන්ති මැද ලස්සන තේ වත්තක් පහු වෙද්දි මට කියවුණේ ඉබේටමයි.. මම ජනේල අයිනෙන් එලියට ඔළුව දාගෙන අසිරිය වින්දේ බස් එක නවත්තන්න කියන්න  බැරි නිසාමයි..
අනේ ලස්සන......
බස් එක එක්වරම නවතිද්දි මම ඉස්සරහ බැලුවේ එකපාරම මොකක් වුණාදෝ කියලයි... ලග හිටිය මියුරුත් අතුරැදහන් වෙලා හිටියා.. බස් එක නැවතුණේ ඇයි එකපාරම.. ලග හිටිය මියුරුට මොකද වුණේ.. සිසිල නිවා හීන් දාඩිය දැම්මා මට එවලෙ....

ඉදිරියට.................

..............................................................................

*කතාවෙ තවත් පිටුවක් පෙරලෙද්දි මේ මොකද වෙන්න යන්නෙ.. ආදිට නම් කොල්ලට හොඳටම හිත ගිහින් වගේ.. කොල්ලගෙ සින්දුවෙන් නොකියන යමක් එයාගෙ හිතෙත් තියනවද කියලා හිතෙනවා... එකපාරම බස් එක නතර වුණේ ඇයි.. ලග හිටිය මියුරුට මොකද වුණේ.. ඊලග කොටස ඉක්මනටම දෙන්නම්.. කතාව ගැන කමෙන්ට් එකක් ඕන... ඊලග කොටසින් කුතුහලය නැති කරගමු.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම...*
Dilru


Wednesday, August 12, 2020


ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දහවන පිටුව* 

ආදි.. නැගිටින්න ලමයො.. 5ට පිටත් වෙනවා කිව්වා නේද.. දැන් 3ත් පහුවෙලා.. ඉක්මන් කරන්න.."

නින්දත් නොනින්දත් අතර සිටි මට කොයි මෙහොතේ නින්ද ගියාද මමවත් නෑ දන්නෙ.. කවදත් වගේම අම්මගෙ එලාම් එක තමා මගේ පිහිටට හිටියෙ..

"අම්මෝ.. නිදිමතයි.. මට සැරටම නින්ද ගිහින්නෙ.."

ලෑස්ති වෙන්නත් වෙලා යන නිසා මම ඉක්මනින් නැගිටලා වොශ් දාලා ලෑස්ති වෙන්න ගත්තෙ අනිත් අයට කලින් මම නොගියොත් ටීම් ලීඩර් එන වෙලාවද කියලා අපේ එවුන් මට නෝන්ඩි දායි කියලා බයටයි... ඊයෙ රෑ වෙලාවට ඇඳුම් බෑග් එක හැදුවේ.. විනෝදෙට කන්න බිස්කට්, සැන්විචස් එහෙමත් හදාගෙන අම්මලටත් වැඳලා මම අපේ ස්කූල් එක ලග හන්දියට ගියේ සඳුනිවත් අරගෙනමයි.. තාත්තා අපිව ඇරලවන්න බස් එක ලගට එද්දිත් ටික දෙනෙක් ඇවිල්ලයි හිටියෙ..

"ගිහිල්ලා ඇළවල් දොළවල් වල නටනවා එහෙම නෙවෙයි.. කඳු නගිද්දි බලාගෙන.. ට්‍රව්සර් එක ඇඳන් ඇවිදලා එද්දි ගවුම දාගන්න.. එහෙට ගියාම ජර්සි දාගෙනම ඉන්න.. සැරින් සැරේ අපිට කෝල් දීලා අප්ඩේට්ස් දෙන්න.. අපිත් ගන්නවා.. පරිස්සමෙන් ගිහින් එන්න.. මමනම් කැමතිම නෑ.. ඒත් යන්නම ඕනි කියනවනෙ.."

පිටත් වෙන්නත් කලින් තාත්තගෙන් උපදෙස් මාලාවක්.. තාත්තනෙ ඉතින්.. මේ ගමනට එයාගෙන් අවසර අරන් දෙන්න අම්මා සෑහෙන්න මහන්සි වුණා.. මමනෙ ඉන්න එකම කෙල්ල.. බය ඇති ඒ දෙන්නට.. ඒත් මම චූටි ලමෙක්යැ.. උසස් පෙල කරන කෙනෙක්නෙ.. ඕනවට වඩා ගෙදරින් උනත් උපදෙස් ලැබීම මේ කාලෙට වදයක් වගෙයි දැනෙන්නෙ..
සේරම ලෑස්තියි.. කට්ටියම යන්න බස් එකටත් නැගලා.. ඒත් මගෙ හිත තාමත් තියෙන්නෙ නොපිරුණු ගතියක.. සේරම හරිනෙ.. වෙනදා ට්‍රිප් එකක් යන්න ලෑස්ති වුණාම කන්නෙ බොන්නෙවත් නෑ හරියට.. ඒ තරම් හිත පිරෙන්න සතුට.. ඒත් අද විතරක් වෙනදට වඩා වෙනස් මොකද...  

"ආදී.. සේරම හරිනෙ.. වාඩි වෙයන්... යන්නැද්ද දැන් 5 පහුවෙලා.. යකූ වෙනදට ට්‍රිප් යනකොට උඹේ තියෙන සතුට අද නෑනෙ.."

මගේ වෙනස තේරුන සඳුනි මගෙන් අහද්දිත් මම හිනා වුණා විතරයි... 

"ආදි මගේ සීට් එකේ.. ජනේල අයිනෙ.. මම මෙහා පැත්තෙ.. එන්න ආදි වාඩි වෙන්න.. "

කසුන් කල් තියාම පිටිපස්සෙ දොර ලග සීට් එක අල්ලගෙන මටයි එයාටයි කියලා... මටනම් ආසාවක් නෑ.. එයාට තිබ්බට...
සේරමත් හරි යන්න බස් එක ස්ටාර්ට් කලත් මගේ ඇස් තිබුණෙ බස් එක පිටිපස්සෙන් අතුරු පාර ලග.... ඒත් මම ඇයි මෙහෙම බලන් ඉන්නෙ.. කවුරු එනකම්ද.. විකාරනෙ මට.. මම සඳුනි ගාවින් වාඩි වෙද්දි කසුන් රවාගෙන මගේ දිහා බලන් හිටියත් මට ඕනි වුණේ නෑ එයා ලග වාඩිවෙන්න.. මාව ජනේල අයිනට දාලා සඳුනි මෙහාට වුණේ මට එතන ඉඩ දීලා.. අපි අපේ චාරිකාව යන්න ආරම්භ කලා.. කොල්ලො ටිකටනම් ඊට වඩා එකක් නෑ.. හූ කියන්න ගත්තා නරි වගේ.. පිටත් වෙද්දිම... එකපාරම බස් එක බ්‍රේක් කලේ මගේ මූණ ඉස්සරහ සීට් එකේ වදිද්දියි..

"මේ ඇයි.. බස් එකට මොකක් හරි වුණාද.."

"හයියෝ.. හා හා පුරා කියලා යන්න හැදුවා මදැයි.. අපි ගහකට නැග්ගොත් ඒකෙත් දෙබලක් අම්මපා.. කසුන් උඹ නේද මේ බස් එකට කතා කලේ.."

සඳුනි කසුන්ට බනින්න ගත්තෙ බස් එක කතා කරලා සෙට් කලේ කසුන් නිසා..

"යකෝ මේක කැඩෙන්නෙ නෑ.. ඊයෙත් බ්‍රේක් චෙක් කලා.. සේරම බැලුවා.. බලපං බස් එක නිකම් මාළිගාව වගේ.. ෆ්‍රී වයිෆයිත් තියෙනවා.. වෙන මොකක් හරි අවුලක්.."

තර්ක කිරීම වැඩි වෙලා කරන්න ලැබුණෙ නෑ.. එකපාරම බස් එකට කීප දෙනෙක් ඇතුල් වෙද්දි අපි හිටියෙ ඇස් උඩ තියාගෙන.. පුදුමෙන් බලාගෙන...

"මියුරු............"

මගේ තොල් හෙමිහිට මියුරුගෙ නම මුමුණද්දි මෙතෙක් වෙලා හදවතේ තිබූ නොපිරුණු තැන් සියල්ලක්ම ආවරණය වුණු බවක් දැනෙන්න වුණා...
එහෙත් මියුරුයි එයාගෙ කොමර්ස් එකේ යාලුවෝ දෙන්නයි පිටුපස්සෙන් තවත් කෙනෙක් මතු වෙද්දි එක් නිමේෂයකට සම්පූර්ණයෙන් පිරුණු හිත යම් රිදීමක් ඇති කලා කියලා දැනෙන්න ගත්තා... කවුද ඒ මියුරුලා එක්ක ආපු අනිත් කෙනා...

"පවනි....??"

හොඳින් දැකගත් පසුව මගෙ හිත ආයෙමත් හිස් වුණා වගේ දැනුණා.. ඒත් කලින් තරම්ම නම් නෑ.. බස් එකේ සීට් තිබ්බෙත් ගානට.. හැම එකකම ජනේල අයින බුක් වෙලා ඒ වෙද්දිත්.. මියුරු එක්ක ආව අනිත් දෙන්නා කෙලින්ම ගියේ පිටිපස්සෙ වහලා තියන දොර ලග පඩිපෙලට.. කොල්ලො ආස ෆුට්බෝඩ් එල්ලිලා යන්නනෙ කොහොමත්..තවත් සීට් තුනක එක් පැත්තක් පමණක් ඉතුරු වෙලා තිබුණා.. මියුරුත් පිටිපස්සට එද්දි මම බලන් හිටියෙ එයා දිහාම....

"මේ.. මියුරු.. මෙතනින් වාඩි වෙන්න.. මම යනෝ කසුන් ගාවට.. මේකි ජනේල අයින බදු අරන්.. අතන සින්දුවක් කියලා ආතල් එකේ යන්න පුළුවන්..."

එකපාරටම සඳුනි මට ඇහැකුත් ගහලා ඉක්මනින් නැගිටලා කසුන් ගාවට යද්දි මියුරු වාඩි වුණා මගේ ලගින්.. කසුන්ගෙයි සඳුනිගෙයි සීට් එක තිබුණෙ අපේ සීට් එකට එක කෙලින්.. මට හිතාගන්න බෑ කැමැත්තෙන්ම ජනේල අයින මට දීපු එකීට එකපාරම ජනේල අයිනක් ඕනි වෙලා ගියේ මොකද කියලා.. හැබෑටම පිස්සුද මේකිට... ඒ මොනවා වුණත් මියුරු මගේ ලගින් වාඩි වෙද්දි අමුතුම සතුටක් වගේම උද්යෝගයක් ඇති වුණා මට.... පවනිට වාඩිවෙන්න ඉඩ තිබ්බෙ අපේ පිටිපස්සෙ ශීට් එක.. ඒකිගෙ මූන හොඳටම අවුල් වුණා වගේ තේරුණා... ඒත් මට මොකද.. අපිව දාලා ගියාට ඕකිට යස වැඩේ.. ඒ කොහොම වෙතත් ඒකිට දැනෙන්න අපි ඒකිව දාලා එන්න හදපු ප්ලෑන් එක අවුල් වුණේ කවුරු නිසාද කියලා හිතාගන්න බෑ.. ඒත් දැන් මට දැනෙනවා.. ඒකි අාව එකත් හොඳයි කියලා.. ඒත් ඇයි මේ මගේ හොඳම යාලුවෙක්ගෙන් මෙහෙම පලිගැනීමක්... රිද්දවීමක් හිත ඉල්ලන්නෙ.. මොනව බෙදාගන්න බැරුවද.. මොනව ලබාගන්න බැරුවද.... මගෙ හිත ප්‍රශ්න කෝටියක... මියුරු අතේ එයාගෙ ගිටාර් එක...කාටවත් ආතල් ගන්න සින්දු කියන්නෙ නෑ කියලා ලොකුකම දාපු කෙනා ගිටාර් එකත් අරන් ආවෙ මොකද දන්නෙ නෑ.. ලොකුකම බැහැල වෙන්නැති.. මට අහන්නත් හිතුණා.. ඒත් නැගිටලා යයි කියලා බයකුත් දැනෙනවා...

"එන්නෙ නෑ කිව්වා නේද.. "

බොහොම හෙමින් මම ඇහුවෙ.. 

"මොකක්ද..?"

මියුරු පොඩ්ඩක් මගේ ඈතින් හිටියත් මගේ කනට එබුනෙ බස් එකේ හයියෙන් සින්දු දාලා නිසා මම අහපු දේ ඇහුනෙ නැති නිසා වෙන්නැති.. තාමත් කලුවර නිසා එයාව හරියට පේන්නෙත් නෑ.. බස් එකෙත් පාට පාට එලි තොරණ වගේ...

"මම ඇහුවෙ එන්නෙ නෑ කිව්වා නේද ට්‍රිප් එක යන්න.."

"ආ.. ඔව්.. ඒත් යාලුවෝ දෙන්නට කිව්වම යමු කිව්වා.. කාලෙකින් හිත නිදහස් වෙන්න කොහෙත්වත් ගියේ නෑනෙ.. ඒ නිසා ආවෙ.."

එයා මගේ කන ලගට කට කිට්ටු කරලා පිළිතුරු දෙද්දි මගේ අවධානය එයාගෙ ඇස්වල රැදුණා මටත් නොදැනිම....

"මොකද කන්න වගේ බලන් ඉන්නෙ.. මගේ මූණෙ පෙරහැරක් යනවද..?"

එකපාරම මියුරු ටිකක් හයියෙන් මගෙන් අහද්දි මට ගැස්සිලා ඉවත බැලුණා.. එතකොටයි තේරුණේ මම හිටියෙ වෙනන් ලොකයක් එයාගෙ ඇස් ඇතුලෙ හොය හොය කියලා.... ඇත්තටම ලැජ්ජයි මට.. පිස්සු හැදිලද මට මේ.. අනේ මොකද මේ වෙලා තියෙන්නෙ.. මට තේරුම්ගන්න බැරි මගේ හිත මට අවනත නැත්තෙ ඇයි මේ තරම්ම කියලා...

"පවනි ආවෙ ඔයා එක්කමද.."

මට ඊලගට ඇති වුණ ප්‍රශ්නය ඒක..

"නෑ.. එයා මගට ඇවිත් මැසේජ් කලා.."

"මැසේජ්...?"

පවනි මියුරුට මැසේජ් කලා කිව්වම මට ලොකු අවුලක් දැණුනා...

"ඔව්.. ඇයි මැසේජ් කරන්න බැරිද..තහනමක් නෑනෙ.."

"හා ඔව් ඔව්.. මම බැලුවෙ ඔයාලා නම්බර්ස් මාරු කරගෙන නිසා.. පුදුම හිතුණා.."

"ඇයි පුදුම...?"

"නිකං.."

"එයා මට නිතරම වගේ මැසේජ් එවනවා.. මොකක්ද හලෝ එකට හිටපු යාලුවව දාලා ට්‍රිප් එන්නෙ.. එයා සෑහෙන්න දුක් වුණා.. ඉතින් මම කිව්වා යමු කියලා.. මම කියන නිසා එයා එන්නම් කිව්වා.. හිතුවෙ නෑ පිටින් ආව අයට කෙසේ වෙතත් යාලුවන්ටත් ඔහොම කරයි කියලා.."

මියුරු මට දොස් කියද්දි මට පවනි ගැන ඇතිවුණේ පුදුම තරහක්.. මේකි නැති ඒවත් අතින් දාලා කියලා දුක පෙන්නලා බොරුවට.. අපි ගැන ඔච්චර දුක නම් මොකටද උඩ දාගෙන ආර්ට් එකෙන් කොමර්ස් එකට පැන්නෙ.. මට අහන්නත් හිතයි ඕකිගෙන්..

"ඉතින් එහෙනම් එයා මොකද කොමර්ස් එකට මාරු වුණේ.. අපි එක්ක ඉන්න තිබ්බනෙ.. අපි ව එපා නිසානෙ දාලා ගියේ.."

මගේ පිලිතුර වුණේ ඒක...

"ඉතින් ලමයෝ.. ඒක ඒ ලමයගෙ කැමැත්තනෙ.. එයාට පුළුවන් විෂයකින් එයා ගියාම අනිත් අය මොකට වද වෙනවද..තමන්ට බැරි දේට පුළුවන් කෙනාට ඉරිසියා නොකර ඉන්න.."

මියුරුගෙ උපදෙස් නම් ඉතින් අපෙ තාත්තට අන්තයි.. 

"අනේ මේ අපේ යාලුවගෙ පැත්ත අරන් කතා කරන්නෙ මොකද ඔයා.. පුදුම ආදරයක් දෙන්නගෙ තියෙන්නෙ.. එයාට මොනා හරි කියනකොට මෙයාට රිදෙන්නෙ..,"

මගේ කටින් පිටවෙන සමහර වචන මට හිතෙනවා ඒවා ඇතුලෙ තියෙන්නෙ තනිකරම ඉරිසියාවද කියලත්...

"අනේ මේ ඔයා හිතනව වගේ එකක් නෑ.. එයා මට උදව් කලා.. මාත් එයාට පාඩම් වැඩවලට උදව් කරනවා.. එයා මගේ හොඳ යාළුවෙක් එච්චරයි.."

අවසානෙදි අපේ තර්ක බිඳුණේ සීතල කඳුකර මැදින් ලස්සන චමත්කාර පරිසරයකින් යුත් සුන්දර පලාතට ඇතුල් වෙද්දී.. මෙතෙක් වෙලා නොතිබුණ අමුතුම සිසිලසක් මුසු කරගත් සුළං පොදක් ගතේ දැවටෙද්දි.. හිමිදිරි උදයේ ජනෙල් කවුළුවෙන් හීතල සුළඟ හමාඑද්දි ගතට දැනුනු සුවය වචන කල නොහැකි තරම්.. මගේ අත් දෙක බැඳගෙන උරහිස දෙක බෙල්ලට ලං කර ගත්තේ සීතල නිසාමයි... උදෑසන ආහාර ගැනීමට අපි තීරණය කර තිබුණේ සුන්දර ග්‍රෙගරි වැව් තාවුල්ලේ සිටයි... වටපිටාවේ සුන්දරත්වය දෑස්වලින් විදිමින් කඳු පල්ලම් තරණය කර අපි හෙමින් හෙමින් ඇදුණේ ඒ සුන්දර ප්‍රදේශය වෙතයි.. මෙතෙක් වෙලා තම උකුලෙහි තබා තිබූ ගිටාරය මියුරු තම දෝතට ගත්තේ මේ දැනෙන හැගීම වචන කර ගයන්නට විය හැකී..සීතල නිසාම වියළුණු දෙතොල් එකිනෙක පටලුවුණේ පද පෙළක් මිමිණෙන්නටයි... මගේ ඇස් මියුරුගෙ දෙතොලග නතර වූයේ සමහරවිට සීතල සුලඟ ගතේ දැවටෙද්දි තරුණියගෙ යොවුන් හැඟුමන් පිබිදෙන්නට වූ නිසා විය හැකී.. අඳුර පහවී එළිය වැටී තියෙද්දි මම හරියටම දැක්කා මියුරුගෙ මූණ.. අද වෙනද දකිනවට වඩා වෙනස් වගේ පේන්නේ, දැනෙන්නෙ මට.. අද නම් මාර හැන්ඩ්සම්.. මගේ හිතත් එයා ලගම නතර වෙලා වගේ දැන්.. මියුරු දිහාම බලන් ඉදපු මගේ චමත්කාර හැඟීම් බලාපොරොත්තු වූයේ මියුරුගෙ මියුරු ස්වරය මගේ හදවත ස්පර්ශ කරන තුරුයි....

ඉදිරියට...............

................................................................................

* කතාවේ තවත් එක් පිටුවක් පෙරලෙද්දි සුන්දර නුවරඑළිය බලන්න කට්ටිය එනගමන්.. සඳුනිට මොකක් හෝ දෙයක පෙර නිමිත්තක් දැනිලද මන්දා මියුරු ආදි ගාවින් වාඩි කරවලා අයින් වුණා.. ආදි අවසන් මොහොත තෙක් බලාපොරොත්තු වූ මියුරුගේ පැමිණීම ඉෂ්ඨ වුණත් පවනිත් ඇවිත්.. කසුනුත් ආදිගෙන් ගොඩක් දේවල් බලාපොරොත්තුවෙන් ආවා වෙන්න පුළුවන්.. මියුරු කසුන්ට තමන්ගෙ සිතැඟි ඉටු කර ගන්න ඉඩ දෙයිද.. ආදි බලාගෙන සිටින මියුරුගේ ගී පදවැල් සිසිලස විඳින මේ මොහොතේ කොහොම අමුණාවිද.. ආදිට දැනෙයිද.. පවනිට රිදෙයිද, කසුන්ට කේන්ති ඒවිද.. අවසානයේ චාරිකාවේ අවසන් ප්‍රතිඵලය කෙසේ වේවිද.. ඊලග කොටසින් බලමු.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම..*
Dilru

Monday, August 10, 2020

 

ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*නව වන පිටුව*

ස්කූල් ගමන වෙනදට වඩා වෙනස් එකක් වූ බවයි මට දැනෙන්නෙ.. ඒත් ඒ කුමන හේතුවක් නිසාද කියලා තාම නෑ වැටහෙන්නෙ..
මොකක්දෝ නොතේරෙන හැගීමක් හිත ඇතුලෙ හිරවෙලා.. ඒත් ඒ මොකක්ද.. 

"මේ ආදි.. ආදියෝ..."

කල්පනා ලෝකය බිඳුණේ පවනිගේ විලාපයටයි..

"ඇයි බං"

"යකෝ උඹ සුපිරි මනෝ පාරකනෙ හිටියෙ.. මම කොච්චර කතා කලාද.."

මගේ කල්පනාවෙ තරම කියනවනම් අවට වටපිටාවෙ කිසිම ශබ්දයක් ඇහුණෙ නෑ මට..

"හරි ඉතින්.. මොකද දැන් විලාප දුන්නෙ කියහංකො..."

"මම ආර්ට් එකෙන් කොමර්ස් වලට මාරු වෙනවා.. තව කල් තියෙනවනෙ.. පාඩම් ගොඩක් කවර් කරලා නෑනෙ.."

පවනිගෙ කතාවට සඳුනි මම ඇතුළු සියලුදෙනාම හිටියේ පුදුමයෙන්...

"මොකක්..? උඹ කොමර්ස් වලට මාරු වෙනවද.. යකෝ කොමර්ස් අමාරුයි කියලා නේද ආර්ට් තෝරගත්තෙ..?"

"ඔව්.. ඒත් මට ෂුවර් එකක් තියෙනවා මට කොමර්ස් වලින් කැම්පස් යන්න පුළුවන් වෙයි කියලා.."

පවනි කතා කරන්නේ වෙන මොකක් හෝ අරමුණක් හිතේ තියාගෙන බව මට දැන් තේරී අවසන්.. ඒත් මේ වෙනසට හේතුව මොකක්ද.. තවමත් මට නොතේරෙන්නේ එයයි..

"ඒ බං පවනි.. ඇයි කොමර්ස් එකේ කොල්ලෙක්වත් සෙට් වුණාද උඹට.."

සඳුනි කටට එන එක අහන කෙල්ලෙක් නිසා ඕන එකක් අහනවා මූණටම.. ඒකිටත් මට වගේම සැකයි පවනිගෙ වැඩ ගැන...

"අනේ එහෙම නෑ.. මට හිතුණා.. අපි ඉකෝන් එකේදි මීට් වෙමු.. මම යනවා..."

අද පවනි කොමර්ස් එකට මාරු වුණා.. අපි හැමෝම පුදුමයට පත් කරමින්.. 
පවනි ගිහින් කොමර්ස් එකේ වාඩි වෙනකම්ම අපි බලාගෙන හිටියෙ මගෙ මේසෙ එක්කම තියෙන ජනේලයෙන්.. එයා මියුරු එක්ක හිනාවෙවී කතා කරනව දකිද්දි හිතට දැනෙන්නෙ මහ අමුතු හැගීමක්.. ඒකත් මියුරුට එක කෙලින්ම වාඩි වුණ නිසා මට මියුරුව පවනිට කවර් වෙලයි හිටියෙ...
ඒත් අපි ඒ ගැන හිතුවෙ නෑ...ඒක පවනිගෙ කැමැත්ත...

"මේ ඕකි කොමර්ස් එකට ගියපු එකටනම් ඕකිට අපරාදෙ කියලා හිතෙන්න දෙයක් කරන්න ඕන.. යකෝ එකට ජඩ වැඩ කරපු එකී බලපං අපිව අතෑරපා ගියපු හැටි.. බලපං මියුරුව ලොකු වුණා ඒකිට අපිට වඩා.."

මගෙ හිතේ තිබ්බ අමුතු හැගීම පිට වෙන්න ගත්තේ කේන්තියත් එක්කයි...

"මොකක්ද බං අපි ඒකිට එහෙම හිතෙන්න කරන්නෙ.. මටනම් කිසිම අයිඩියා එකක් නෑ.."

යාලුවො සෙට් එක මං ගැන වද වෙනවා සෑහෙන්න.. මම වෙනුවෙන් ඕන දෙයක් කරයි එයාලා...

"ම්.. හරි අයිඩියා එකක් ආවා.. අපි ට්‍රිප් එකක් ඕගනයිස් කරමු නුවරඑළියෙ දවස් දෙකක...කොමර්ස් එකේ උන්ව දාලා යං.."

මගේ හිතට ආවේ කුරිරු අදහසක්..

"ආ සුපිරි අයිඩියා එකක්.. ඕකුන්ට පෙන්නමු ආර්ට් එකේ උන් ගන්න ආතල් කොහොමද කියලා.."

මගේ අයිඩියා එකට කවුරුත්ම තර්ක නොකරම එකඟ වුණා කවදත් වගේම...

"මේ අපි විතරක් යන්න ලොකු ගාණක් දාන්න වෙයි.. සයන්ස් සෙට් එකටයි මැත්ස් උන්ටත් කියමු.."

කසුන් එයාගෙ අනිත් යාලුවොත් එකතු කරගන්නයි ලෑස්තිය..

"ඔව් ඒකත් නරකම නෑ.. එතකොට පාලුත් නෑ.. කොමර්ස් උන්ට රිදෙයි.. ඔන්න යුනිෆෝම් එකෙන් යන්න බෑ.. අපි ස්කූල් නැතුව පිටින් සෙට් වෙලා යමු.."

නිළ ඇඳුමෙ ගෞරවය නැති කරමින් පාසලට අගෞරව කරන්න හිතුවෙ නෑ අපි...

"හරි.. අවුල වෙන්නෙ චිරන්තලව හැලුවොත් තමයි.. උන් අප්ට කේස් අදීද..?"

ගමන යන්නත් කලින් චිරන්ත ගැන කසුන්ට බය හිතිලා.. අනේ මේ වගේ බයගුල්ලෙක්.. බය නැත්තම් මට අච්චර පහත් කතා කියද්දි මූ අහන් ඉදීයැ.. මට ඇත්තටම ආදරේ නම්.. ඒ සම්බන්ධ ව නම් මට කසුන් ගැන තියෙන්නෙ පිලිකුළක් වගේ ම ලොකු කළකිරීමක්...

"අනේ අනේ කසුන් ඔයා එයාට එච්චර බයනම් ඔයා නෑවිත් ඉන්න ප්ලීස්.. අනික ඔයා මට ආදරේ නම් ඊයෙ චිරන්ත මං ගැන කැත කතා කියද්දි අහන් ඉදීද.. අර කොල්ලා මගෙන් බැනුම් ඇහුවා බයිට් කලා මම.. ඒත් මම වෙනුවෙන් කතා කරලා ගුටිත් කාලා.. ඒ විත්තියක් මට ඇඟෙව්වෙ වත් නෑ ඒකට ඔයා.. ඔයා ගැන නම් ලැජ්ජයි මට.."

කසුන්ට දොස් කිව්වෙ හිතට ආව කේන්තිය නිසාමයි...

"චිරන්ත ඒක කිව්වෙ ඔයාටම නෙවෙයිනෙ.. එයා හිතින් මවාගෙන නෙ.. අනික ගුටි කන්න බෑනෙ.. උෟව ශේප් එකේ තියාගන්න එපැයි.. උෟ ඔයාට අතක් හරි තිබ්බනම් මම නිකං ඉන්නෙ නෑ.."

අනේ එයාගෙ චන්ඩිකම.. මට අතක් හරි තිබ්බනම් මම නිකං ඉන්නෙත් නෑ..කවුරුවත් ගහනකං බලන් ඉන්න මට පිස්සුයැ.. මම හිතුවෙ හිතින්...
අපි කතා වුණේ සෙනසුරාදා දවසක්.. උදෙන්ම ගිහින් ඉරිදා රෑට එමු කියලා.. සෙනසුරාදා උදේ වෙද්දි නුවරට ගිහින් එදා දවසමයි, ඉරිදා දවසමත් ඇවිදලා එන්නයි අපි හිතන් හිටියෙ...
කොමර්ස් එක ඇරෙන්න අනිත් ක්ලාස් ටිකට අපි කිව්වත් දවල් වෙද්දි අපේ ප්ලෑන් එක ස්කූල් එකේ නොදන්න කෙනෙක් නැති තරම් අනේ මේ වගේ චීත්ත... පවනි සෑහෙන්න අවුලෙන් හිටියෙ.. එදා දවස ගෙවුණෙ ට්‍රිප් එකේ සැලසුමෙන්මයි...
හෙටයි දවස.. අපි ගෙවල් වලින් අවසරත් අරන් බස් එකටත් කියලෙ ඇඳුම් එහෙමත් කල් තියාම ලෑස්ති කරගත්තෙ ඒ තරම්ම ඇවිදින්න තියෙන ආශාවටත් වඩා පවනි ගැන තිබ්බ කේන්තියටයි... මම අලුතෙන්ම දිග ගවුමක් ගත්තෙ ඇඳගෙන යන්නයි.. හැමදේම ලෑස්ති කර ගත්තත් මගේ හිත තාමත් තිබුණෙ නොපිරුණු මට්ටමක..  වැටහෙන්නෙ නෑ ඒ ඇයි කියන්න.. කාටත් නොකිය මගෙ හිත මාව අරගෙන ගියා මියුරු ගාවට...

"මියුරු.. පොඩි දෙයක් කියන්න ඕන.."

"ඒ මොකක්ද.."

"ආර්ට් එකේ අපි ට්‍රිප් එකක් ඕගනයිස් කලා නුවර එළි.. ඔයත් එන්න යන්න.."

"අපිට එන්න කිව්වෙ නෑනෙ..මට විතරක් මොකද.. කොමර්ස් එකේ අයට එන්න කිව්වෙ නෑනෙ.."

පවනිට රිදෙන්න නෙ ට්‍රිප් එක යන්න හැදුවෙ.. ඒත් මියුරුව ට්‍රිප් එක එක්ක යන්න තිබ්බනම්.. මගෙ හිත මටත් වඩා හිතුවක්කාර ඇයි මෙච්චර...

"ඔව් ඔව් ඔයාට ලස්සනට සින්ග් කරන්න පුළුවන්නෙ.. ඒකයි.. අපිට බෝරිං නෑනෙ.."

කියන්න හේතුවක් කටට ආවේ එච්චරයි..

"ආ.. මේ මගේ ලවා මෙයාලට විනෝද වෙන්න සින්දු අහගන්න.. මට කාටවත් ආතල් ගන්න සින්ග් කරන්න බෑ මම එන්නෙ නෑ.."

"සින්දු කියන්න පුළුවන් උන පලියට ඔච්චර ලොකුකමක් මොකක්ද හැබෑට.. අපිටත් පුළුවන් සින්දු කියන්න මිනිස්සුන්ට අහගෙන ඉන්න බැරි වුණාට.. මෙයාගෙ ගණන් බලන්න එපැයි.."

"මොනව හරි කියවනවද.. මට බනිනවද.. ඇයි ඇහෙන්න කියන්න බැරි චන්ඩියානෙ.."

මට විතරක් ඇහෙන්න මුමුණද්දි මියුරු තේරුම්ගත්තා දෙහි කපන්නෙ මම එයාට කියලා...

"නෑ. නෑ.. ඔයා සින්දු කියන්න උවමනා නෑ.. එනවනම් එන්න.. ඔයාට විතරයි කතා කලේ.. බලෙන් එක්ක යන්නෙ නෑ.."

මට උවමනා වුණෙත් නෑ.. සෙකන්ඩ් වෙන්න එයා ලග.. මොන එකකට මම මේ යකා ගාව චාටර් වෙන්න එනවද මන්දා.. හිතින් මටම දෝශාරෝපනය නගමින් මව ගියේ ක්ලාස් එකට..

"උඹ කොහෙද ගියේ අපි මේ හැමතැනම හෙව්වා.. බස් එකත් හරි.. යන ටයිම් එකත් හරි.. යද්දි කෑමට සැන්චිචස් ටිකක් සෙට් කරගමු.."

සඳුනි දිගටම කියවන් ගියා.. ඇත්තටම මේ ට්‍රිප් එකේ අරමුණ පවනිට රිදවීමද.. පවනි සබ්ජෙක්ට් මාරු කරපු එකට අපි කේන්ති ගන්නෙ මොකද.. තාමත් හිතාගන්න බැරි ඒ ගැන..

"මම ගියේ මියුරුව මීට් වෙන්න.. මම එයාට ට්‍රිප් එකට ඉන්වයිට් කලා.."

"මොකක්.. ඔයා මොකටද උෟට කතා කලේ.. දැන් කොමර්ස් උන්ට රිදෙන්නනෙ අපි මේක ලෑස්ති කලේ.. මියුරු කියන එකා කොමර්ස් නෙවෙයිද එතකොට.. ඔයාට මොකක්ද වෙලා තියෙන්නෙ ආදි.. ආ.."

මම මියුරුට කතා කරපු එකට කසුන්ට හොඳටම කේන්ති ගිහින්.. ඒත් එයාගෙ කේන්තිය මටනම් අදාලම නැති දෙයක්...

"සිරාවටම.. උඹ උෟට කිව්වෙ ඇයි.. අපි කොමර්ස් එකේ සෙට් එක හලලනෙ යන්නෙ.."

"නෑ බං සඳුනි අපි මේ දේවල් කලේ පවනිට රිදෙන්න නෙ.. ඉතින් පවනි නිසා අනිත් උන්ට යන්න නැති කරන්න බෑනෙ.. අනික මියුරුට සින්ග් කරන්නත් පුළුවන් නිසා අපිට වාසියක් වෙයි කියලා හිතුණා.."

මම හැමෝටම පැහැදිළි කලා මගේ අරමුණ.. ඒත් මට අපැහැදිළි ඒකමද මම එහෙම කරන්න තිබ්බ අරමුණ කියලා...

"දැන් හරි.. උෟ ආවොත් එයි නැත්තම් නෑ.. මොකා ආවත් නැතත් අපි අපේ ගමන ගිහින් අපේ ආතල් එක ගන්නවා.."

කස්ටිය ට්‍රිප් එක යන්න බරටම ලෑස්තිය.. මගේ හිත විතරක් එක් දෙගිඩියාවක.. පවනි එක්ක මම ඉරිසියයිද.. මොකක්ද ඒකට හේතුව මෙච්චර දවසක් සතුටින් සැහැල්ලුවෙන් හිටිය මට මොකක්ද මේ හිතට දැනෙන බර...
දවස ඉක්මනින් ගෙවෙනවා.. ගෙවල් වලින් අවසර අරන් ඉරේෂාගෙ අම්මයි තාත්තවයි අපේ ආරක්ෂාවට කතා කරගෙන හැමදේමත් ලෑස්ති කරන්.. රෑ නින්දට වැටුණත් නිදාගත්තා කියලා මොහොතක් නැති තරම්.. පාන්දර වනතුරුම මගෙ හිත තිබුණෙ මාත් එක්කම වාද විවාදයකට එළඹි ලෙසින් ය......

............................................................................

*කතාවෙ නව වන පිටුවත් පෙරලුවා.. ගොඩක් ටයිප් කරන්න වෙලාවක් නැති නිසා ටික ටික දාන්නම් හැබැයි ඉක්මනටම... පවනි කොමර්ස් එකට මාරු වුණා.. නිකම්ම වෙන්න බෑ.. මොකක් හරි හේතුවක් තියෙනවා යටි හිතේ.. ඒක දැනිලද ආදිට.. ආදිත් පවනිට ඉරිසියා කරන්න අරන්.. ඒකට හේතුව ආදිත්‍යා නෑ තමත් දන්නෙ... එයාට ඒක කොහොම තේරුම් යයිද.. හිත ඇතුලෙ තියෙන දේවල් මොන විදිහට එලියට එයිද.. ඒකට මේ චාරිකාව උදව්වක් වෙයිද.. ආදිගෙ ආරාධනාව ප්‍රතික්ෂේප කලත් මියුරු මේ ගමනට සහභාගි වෙයිද.. මියුරුගෙ හිත ඒ කරා යොමුවේවිද.. අපි බලමු ඊලග කොටස අරන් ඉක්මනටම එන්නම්.. බලමු චාරිකාට ඇත්තටම විනෝද වෙයිද නැත්තම් අමතක නොවෙන සිදුවීම් පෙලගස්සාවිද කියලා.. ඉක්මටනටම ලියන්නම්.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම..*
Dilru

Sunday, August 2, 2020



ආදිත්‍යා

ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*අටවන පිටුව*

සංසාර පුරුද්දට හමුවූවා මට නුඹ එකමත් එක හැන්දෑවේ...
වසඟ වුණා මම කිසිදාක නොදුටු නුඹේ ඔය ලස්සන සිනහාවේ...
හිමි වේදොා් මට වෙන්වේදෝ නුඹ ..
ඇස් දෙක මානෙන් මේ මාගේ...
අද මෙන්ම හෙටටත් මගෙ හිත නුඹේ නමින් ලියවී තියේ....
නුඹේ නමින් ලියවී තියේ....

දුටුව මුල් දිනම නුඹ වෙලා ගත්තා මා නුඹෙ ආදර අන්දරයේ...
ලැගුම්ගන්න මට අවසර දෙනවද ලස්සන නුඹෙ නෙත් අස්සේ...
මගේ සෙනෙහෙ අද කියනෙමි නුඹහට ගයනා මේ පද අස්සේ...
ආදරෙයි මම ආදරෙයි දැන් ලෝකයම නුඹමයි මාගේ...
ලෝකයම නුඹමයි මාගේ....

දිගැති කෙහෙරැල් දිගු නිල් දෙනෙතත් පැටලෙව්වා මා නුඹෙ රූපේ...
ඇහැරෙන්නද මම.. ඇහැරෙනු නොහැකියි දකිනා මේ සුන්දර සිහිනේ...
දෑත් එක්කරන් පටලන් යන්නද මා නුඹ මේ මුළු ලෝකේ...
දකිනා සිහිනෙන් අවදි වනු බෑ මගේම වෙන් 
සමනලියේ....
මගේම වෙන් සමනලියේ..........

සංසාර පුරුද්දට හමුවූවා මට නුඹ එකමත් එක හැන්දෑවේ...
වසඟ වුණා මම කිසිදාක නොදුටු නුඹේ ඔය ලස්සන සිනහාවේ...
හිමි වේදොා් මට වෙන්වේදෝ නුඹ ..
ඇස් දෙක මානෙන් මේ මාගේ...
අද මෙන්ම හෙටටත් මගෙ හිත නුඹේ නමින් ලියවී තියේ....
නුඹේ නමින් ලියවී තියේ......

සිහියනක අතරමන් වුණා වගේ මම ඇස් පියන් වින්දා ඒ ගී පදවැල්... පුදුමයක් ද..  නෑ මේ සිහිනයක් ද.. මිහිරි කටහඬ ලස්සන පදවැල් ගයන්නේ මියුරුම ද මේ... එදා සින්දුවක් කියන්න කිව්වම දන්නෙ නෑ කියලා ලොකු රැග් එකක් ලැබිලත් ඒත් පුංචි පදවැලක් ගෙතුවෙ නැත්තෙ ඇයි මෙච්චර හැකියාවක් තියාගෙන... ගිටාර් එක වයමින් ගී පදවැල් එකිනෙක අමුණද්දි මගේ හදවත එක මොහොතකට ඒ රුව ලග, සිහිනයක් මැද අතරමං කලා වගේ දැනුනේ... ගයපු ගීතය කා වෙනුවෙන් ගැයුවද.. හිතන්න කිසිවක් නෑ හදවතේ.. හිරවුණු කෝටියක් ප්‍රශ්න අමතක කලා මගේ මියුරුගෙ ගී පදවැල් අස්සෙ.. සඳුනිත් මමත් පුදුමෙනුත් පුදුමයෙන් බලාගෙන හිටියෙ ජීවිතේට නොහිතපු දෙයක් සිදු වෙද්දි.. වටේ එක්රැස් වෙලා වුන් සැවොම සල්ලි, කාසි එයාට දීලා යද්දි අපි දෙන්නා විතරක් මගේ අතරැඳි රෝස මල් පොකුර සමග තාමත් එතනමයි...

"මචං ආදි සිංදුව ඉවරයි.. මේ මොකක්ද බං මම දැක්කෙ.. උඹත් දැක්කෙ මම දැකපු දේමද.."

සඳුනි මොනවදෝ මගෙන් අහනව වගේ හීනියට මගේ කන වැකුණත් මම හිටියෙ මියුරුගෙ ඇස් සහ තාමත් ඒ ගී පදවැල් අස්සෙ..

"නෑ.."

මගේ කටින් පිලිතුරක් පිටවුණාද කියලවත් මම දැක්කෙ නෑ.. තෑන්ක්ස් කෙරිල්ල, සොරි කියවිල්ල පැත්තක තියලා දැන් ඉන්නෙ හොඳටම සප්‍රයිස් වෙලා මම...

"මොකක්..? උඹ වෙන දෙයක් දැක්කා.. පිස්සුද.. උඹෙන් නෙවෙයි ඇහුවෙ උෟ.. දැන්වත් පියවි සිහියට වරෙන්.."

සඳුනි මගේ අතින් අල්ලලා මාව හොල්ලද්දි තමයි මම පියවි සිහියට ආවෙ...

"ආහ්.. මේ මාර ලස්සනයි බං ඒක.. අනේ එයාට ලස්සනට සින්ග් කරන්න පුළුවන්..
ඒත් එදා ඕක කිව්වනම් අපි අහම රැග් කරන්නෙ නෑනෙ බං.. එයා කියපු වචනයක් ගානෙ මගේ පපුවට වැදුනා බං අම්බානෙකට.. මම දන්නෙ නෑ.. බං.. ඒක කියන්න තේරෙන්නෙ නෑ.."

මගේ හදවතේ නැගෙන හැගීම විස්තර කරන්න මම අසමත් වුණා අද ප්‍රථමවරට.. සැබවින්ම ඒ ගායනාව මගේ පපුව ඇතුලටම තැන්පත් වුණ බවක් තේරුණා මට...

"අම්මපා.. ඒකත් එහෙමද.. සින්දුව නම් ලස්සනයි.. ඒත් උඹ ඔය කියනව වගේ නම් දෙයක් මට දැණුනෙ නෑ.. මගේ කන් දෙකේ අවුලක්ද දන්නෑ නෙහ්..සිරාවටම උඹේ ඇසුත් නිල් පාටයි නෙහ්.. ආව් ආව්.."

සඳුනි වැලමිටෙන් මගේ අතටත් ඇණලා ඇහැකුත් ගහලා කිව්ව එකෙන් මට තේරුණා මේකි මට නෝන්ඩිය දානවා කියලා..

"අනේ පලයං.. මෙයා පාරෙ සින්දු කියලා සල්ලි හොයනවද.. ඇයි එදා නොකිව්වේ එහෙනම්.. සින්දු කියලා සල්ලි හොයන හේතුව මොකක්ද.. එයාගෙ කතාව අපේ කතාවට වඩා ටිකක් වෙනස් කියලා හිතෙන්නෙ මටනම්.. ආසයි දැනගන්න.. ඒත් මම එයාට කරපු බලු වැඩේට මට බනී බං.. ඒ නැතත් එයා එක්ක ටිකක් කතා කරන්න ඕන.. යන්න කලින් අල්ල ගමු..යං.."

සඳුනිත් මමත් මියුරු ලගට ගියේ එයා සල්ලිත් එකතු කරන් යන්න හදද්දි...

"මේ.. මියුරු..ඔයාගෙ සින්දුවනම් ගොඩක් ලස්සනයි.. ඇයි එදා කිව්වේ සින්දුවක් කියන්න කිව්වම සින්දු කියන්න දන්නෙ නෑ කියලා.. පුංචි හරි සෝන්ග් එකක් කිව්වනම් මේක මෙච්චර දුර යන්නෙ නෑනෙ.."

සියල්ලටම වඩා මගේ හිතේ රජ කරපු ලොකුම ප්‍රශ්නෙ තමා ඒක..

"මාව තැනකට ගෙනාපු, මට ජීවත් වෙන්න හයියක් වෙන මගේ හැකියාව ඔයාලා වගේ අය ලග හෑල්ලු කරන්න මට උවමනා නෑ.. මම සින්දු කියනවා නෙවෙයි.. ගායනය තමයි මගේ ජීවිතේම.. මම ගෟෙරවයෙන් කරන, පූජනීය දෙයක් මේ සංගීතය.. එහෙම දෙයක් ඔයාලා වගේ අය ලග හෑල්ලු කරන්න කැමති නෑ මගේ පණ මගෙන් ගලවගන්නවා කිව්වත්.."

මියුරුගෙ පිලිතුර මට අදහගන්න බැරි වුණා.. සඳුනිත් මමත් එකවරම මූණට මූණ බලාගත්තා.. සත්තකින්ම තමන් ආදරය කරන, අභිමානයෙන් පිදුම් කරන,, භාවනාවක් වගේ මෙනෙහි කරන දෙයක් වටිනාකමක් නැති අපි ලග එයා හෑල්ලු කරලා නෑ.. ගෟෙරවයෙන් තමන් ආදරෙන් කරන දේ රැක ගන්න එයා එයාගෙ ජීවිතේ වුණත් දෙන්න ලෑස්ති.. අද එයා කීයක්හරි හම්බ කරගන්නව නම ඒ එයාගෙ හැකියාවෙන්.., ඒක එයා කරන්නෙ අභිමානයෙන්.. තමන් අභිමානෙයන් භක්තියෙන් කරන සංගීතයේ වටිනාකම රකින්න එයා පණ වුණත් පුදන්න සූදානම්.. පුදුම කොල්ලෙක්.. මෙහෙම අය ඉන්නෙ 1000කින් එක්කෙනයි වගේ.. මට එවලෙ මියුරු ගැන ලොකු පැහැදීමක් වගේ ම ගෟෙවරවයකුත් ඇති වුණා...

"ඇත්ත තමයි.. ඔයා හරි.. මටයි වැරදුනේ.. අන්තිමට ඔයාට සෙකන්ඩ් වෙන්නෙ නෑ කියලා හිතපු මාව ඔයා ලග ඔයා කරන දේ කරපු දේ හරි කියන දේ ඔප්පු කරලා පෙන්නුවා ඔයා.. මම ආවෙ ඔයා එක්ක පොඩ්ඩක් කතා කරන්න.."

මට එයා එදා මම වෙනුවෙන් කතා කරපු එකට තෑන්ක්ස් කරන්න,, මම එයා ගැන කිසි කැක්කුමක් නැතිව බැන්න එකට සොරි කියන්න ඕන වුණා මට.. ඒ වගේම එයාගෙ සංගීත කතාවෙ පිටුපස මොකක් හෝ කතාවක් තියෙනවද කියලා දැනගන්නත් ඕන වුණා..

"මට වෙලාවක් නෑ.. උවමනාවකුත් නෑ.."

මියුරුගෙ සරල පිලිතුර ඉදිරියේ මට තරමක් කේන්ති ආවත් ඒ සියල්ල මැඩගෙන හිටියේ මියුරුගෙ මහත්මා ගතිය මගේ කේන්තියට වඩා ප්‍රබල වූ නිසයි.. මගේ හදවත මියුරු එක්ක මොහොතක් කතා කරන්න දැඩි සේ ඇවිටිලි කල නිසයි..

"මට ඔයාගෙන් පොඩි වෙලාවක් දෙන්න.. ඇත්තටම අපි දෙන්නා කොෆි ශොප් එකට යන්න ගියේ.. මෙතන කට්ටිය පිරිලා ඉන්නවා දැකලා ආවෙ.. මෙතනට ආවට පස්සෙ තමා සප්‍රයිස් වුණේ.."

"ඕකේ.. මටත් කොෆි එකක් බොන්න ඕන.. ටිකක් අමාරුයි.. එහෙනම් යමු.."

මහත්මා ගතිය වගේම ආඩම්බරකමයි ලොකුකමයි.. මොනා කරන්නද මමනෙ මුල වරද්ද ගත්තෙ.. ඒ නිසා ඉවසන් ඉන්නවා.. ආඩම්බරකාරයා යන්තම් එයාගෙ වෙලාවෙන් පුංචි වෙලාවක් දුන්නා.. ඒකත් මහ ලොකුකමකින්.. අම්මපා මට මල් පොකුර දෙන්න නෙවෙයි... දමලා ගහන්න හිතෙනවා.. ඇයි යකූ මේකට මොකද මෙච්චර ලොකුකමක්.. හිතින් බැන බැන මුහුණෙන් සිනහ සී කොෆි ශොප් එකට ගියේ සමාව ගන්න,, තෑන්ක්ස් කරන්න..

"හ්ම්ම්.. කියන්න.. මොනවද කියන්න තියෙන්නෙ.."

මියුරුගෙ හඬ අවදි වෙද්දි මම කල්පනා කලේ කොහොම කතාව පටන් ගන්නද කියලා.. සොරි කියන හැටි පුරුදු වෙන්න නෙ මෙතනට එන්න හැදුවෙ.. ඕපදූප හොයන්න ගියානෙ.. දැන් ඉතින් කොහොමද පටන් ගන්නෙ.. මම දහ අතේ කල්පනා කලේ ඒ ගැනයි..

"මේ හලෝ මට මෙතන ඉන්න වෙලාවක් නෑ.. කියන්න තියෙන දේ  ඉක්මනට කියන්න.. නැත්තම් මම කොෆි එක බීලා යනවා.."

මගේ කල්පනාව කොතරම් දුර ගියාද කියලා මට තේරුණේ අපි තුන්දෙනා ඉදිරියේ කොෆි තුනක් තිබෙන බව දුටු විටයි...

"ආහ්.. මේ.. මේකයි.. අද සෝන්ග් එක ලස්සනයි.. මම ඒකට ගොඩක් ආසයි.. ඒත් ඇයි ඔයා මෙහෙම ක්ලාස් නැති වෙලාවට පාරේ සින්ග් කරන්නෙ.."

කියන්න හිටියෙ මොකක්ද.. ඇහුවෙ මොකක්ද යන්නෙ කොහෙද මල්ලෙ පොල් වගේ සීන් එකක් වුණේ මට..

"ආ දැන් ඒකද ඔයාට අහන්න තිබ්බෙ..? ඒක මගේ පෟෙද්ගලික දෙයක්.. ඔයා ඒ ගැන අහන්නෙපා.. "

මියුරුගෙ පිළිතුරෙන් මම සෑහීමකට පත් නොවුණත් මට තේරුණා ඇත්ත මට එයාගෙ පෟෙද්ගලික ජීවිතේ ගැන මොකටද කියලා...

"ආදී.. මොනවද ඔය අහන්නෙ.. අපි ඕකටද යකූ මල් පොකුරකුත් උස්සන් මෙතනට ආවෙ.. අපි කියන්න හිතන් ආපු දේ කියහං.."

සඳුනි මගේ කනට කරලා හෙමිහිට මතක් කලේ අපි මෙතනට ආව කාරණාවයි..

"මේ.. මේකයි මියුරු.. අද ස්කූල් එකේ වුණ දේට සොරි කියන්න ඕන.. මම හැමදේම දැනගෙන ඉන්නෙ.. අර චිරන්ත.. එයා මං ගැන දවල් කි..ය..පු..වා.. අනේ ඔයා එවලෙ එයාට විරුද්ධව කතා කලාලු නේද.. එවලෙ එයා ඔයාට ගැහුවනෙ.. අනේ තෑන්ක්ස් ගොඩක්.. ඔයාට.. මම වෙනුවෙන් කතා කලාට.. එවලෙ මම ඔයාට බැනපුවා.. ඔයාගෙන් ගොඩක් අමාරුද කියලවත් අහන්නෙ නැතිව අමාරුවෙන් ඉදපු ඔයාටම බැන්නා.. ඔයා කරපු දේ නොදැන ඔයාටම දොස් කිව්වා.. අනේ මට සමාව දෙනවද.. මට ඕන වුණේ ඔයා චිරන්තට විරුද්ධ ව කතා කලාට තෑන්ක්ස් කරන්නයි,, මම ඔයාට කතා කරපු, සළකපු විදිහට සොරි.. මට සමාව දෙනවද.. මේ මල් පොකුර ගෙනාවෙ සොරි කියන්න.. මේක ගන්නකො.. අනික අද සෝන්ග් එක ලස්සනට සින්ග් කරානෙ..ඒ වෙනුවෙන්වත්.." 

වචනෙන් වචනෙ ගලපමින්..හෙමින් සැරේ කියලා දැම්මෙ මට කියන්න ඕන වුණ හැමදේම....

"ආ ඒකද මේ.. මට ඔයාගෙන් විශේෂයෙන් කියලා තෑන්ක්ස් එකවත්, සොරි එක වත් උවමනා නෑ.. චිරන්ත ඒ දේ ඔයාට නෙවෙයි වෙන මොන කෙල්ල ගැන කිව්වත් මම කරන්නෙ අද මම කරපු දේ.. මොකද ගෑනු අයට නිගරු කරනවට, පහත් කරලා කතා කරනවට මම කැමති නෑ.. මොනම ගෑනු කෙනාටවත්.. මම කලේ හරි දේ.. ඒකට ඔයා විශේෂ වුණේ නෑ.. අනික තමා ඔයා අද කතා කලේ ඔයාගෙ විදිහට.. ඔයා හැදිලා තියෙන විදිහ.. ඔයාගෙ ගතිගුණ මට හදන්න ඕන නෑ.. අනික මම ඔයාගෙන් එයිට වඩා දෙයක් බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ.. ඒ ඔයාගෙ හැදියාවෙ විදිහ.. ඒ නිසා සොරි ඕන නෑ.. ඒත් මට සතුටුයි.. ඔයාලා එක්කම එකට හිටියට කවුද අර... ආ.. පවනි.. එයා හොඳ ගතිගුණ තියෙන කෙනෙක්.. එයා ගැන නම් පුදුමයි.. ඔයා එක්ක ඉන්න ඔයාගෙ සෙට් එකේ හොඳ ලමෙක් ඉන්නවා.. පුදුමයක්.."

බලාපොරොත්තු වුණා වගේම එයාගෙ පණ්ඩිතකමයි ලොකුකමයි අහන්න වුණා.. මගේනෙ වරද ඒ නිසා ඉවසන් හිටියා.. ඒත් පවනි ගෙ හොඳ කියලා මගේ හැදියාව විවේචනය කරපු එකට නම් මට තරහක් වගේම හිත ඇතුලෙ ඊර්ෂ්‍යාවක් වගේ දෙයක් ඇති වුණා.. ඉතින් කොහොම ඉවසන්නද.. 🙄

"ඔව් ඔව් මට හැදියාවක් නෑනෙ.. ඒකනෙ වෙච්ච දේ දැනගත්ත ගමන් මල් පොකුරකුත් අරන් තෑන්ක්ස් කරන්නයි, සොරි කියන්නයි ආවෙ.. පස්සෙ හරි වැරදි තේරුම්ගත්තම සමාව ගන්න එක නෙවෙයිද වටින්නෙ.. පවනි හොඳයි මට වඩා.. එයාම සොරි කියයි එහෙනම්..  මල් පොකුර ගන්නවනම් ගන්න ඔයා වෙනුවෙන් ගෙනාපු එක මම ආපහු ගෙනියන්නෙ නෑ.. ගන්න බැරිනම් මම ගියාම විසි කරන්න.. ආපහු කියනවා.. ඔයාගෙ ගතිගුණ වලට මම ගරු කරනවා.. තෑන්ක්ස් ඇන්ඩ් වෙරි සොරි.. ආහ්.. සෝන්ග් එක ගොඩක් ලස්සනයි.. ටැලන්ට් එක ඉස්සරහට ගෙනියන්න විශ් කරනවා.. පුළුවන්නම් මාව තේරුම්ගන්න.. අපි යනවා.. මල් පොකුර මෙතන.. බායි.."

පවනි ගැන වර්ණනා කිරීම ගැනමද මට කේන්ති ගියේ.. මොකක්ද මේ වුණේ.. මේ ගීතය මට මේ තරම්ම දැනෙන්න හේතුව මොකක්ද.. 

"ඔයාගෙ බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ්ට එවලෙ ඔයා ගැන මට තරම් කැක්කුමක් නොතිබුණ එක නම් අවුලක් මටත්.."

අපි නැගිටලා යද්දි එයා කිව්ව කතාව මට ඇති වුණ තරහට වඩා කුතුහලයෙන් පිරුනු දෙයක් වුණා.. මෙයා කියන මගේ බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ් කවුද.. මම ගැන කැක්කුමක් නෑ කිව්වෙ මොකක්ද.. මියුරු ගැන ඇති වුණ ගෟෙරවයත්.. එයා ගයපු ගීය තදටම දැණුනු එකත් එක්කම බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක් ගැන කියන කතාවත් මට පුදුමයක් ඇති කලා... එතකොට පවනිගෙ හැසිරීමත් සියල්ලම මගේ හිස වටේ කැරකෙන චක්‍රයක් මෙනි... මියුරු කියන බෝයි කසුන් ද.. ඒත් එයා ඒක සීරියස් ගත්තද.. අනේ මට මොකද.. මම හිත හදාගත්තෙ එහෙම.. ඒ ගීතයේ වර්ණනා කල රුව මම කල්පනා කලේ මගෙත් නිල් ඇස් තියෙන එක මට ප්‍රශ්නයක් වුණා සින්දුවත් එක්ක.. සියල්ලම හිතේ ධාරණය කරන් අපි කොෆි ශොප් එකෙන් එලියට බැස්සෙ නව හැඟමන් කෝටියක් දරන්.. 
මියුරු මල් පොකුර ගනීද... නැද්ද....

ඉදිරියට.....

.......................................................................

**කතාවෙ තවත් පිටුවක් පෙරළුනා.. ඉතින් කතාව පොඩ්ඩක් වෙනස් වෙනවා.. සින්දුවක් වගේ ලිව්වා.. කැමති තනුවක් හදාගෙන ගායනා කරන්නකො ඉතින්.. 😁😁 සින්දුව නම් කැත ඇති.. ගීත නිර්මාණය කරලා නෑනෙ මම... ඒත් මෙතැන් පටන් කතාව නව ගායන නිර්මාණ හා මුසු වේවි..මේ හැම උත්සහයක්ම දරන්නෙ කියවන ඔයාලට වෙනස් අත්දැකීමක් දෙන්න.. සින්දු එක්ක ඉදිරියට යමු.. ලස්සනට ලියන්න ට්‍රයි කරන්නම්.. අලුත් අත්දැකීමක් වෙයි.. ඉතින් මියුරුගෙ පලමු ගීතය මියුරුගෙ හදවතේ රැදුණු ඒ රෑපය කාගෙ විය හැකිද.. මියුරු පාරේ ගී ගයලා සල්ලි හොයාගන්න එයාගෙ සැඟවුණු රහසක් තිබිය හැකිද.. හෙමින් පිටු පෙරලලා බලමු.. මියුරුගෙ ගී පිටුපස සැඟවුණු කතාව... පවනි දැනටත් මියුරුගෙ හිතේ යහපත් චරිතයක් ගොඩනගා ගෙන.. ආදිත්‍යාට ඉරිසියයි පවනි ගැන කියනකොට.. සේරම දේවල් එලියට එයි.. සින්දු එක්ක යමු ඉදිරියට.. කතාව ලස්සන වෙයි ඉදිරියට.. මියුරු මල් පොකුරට මොනව කරයිද.. ඇදිත්‍යාත්, මියුරුත්, කසුනුත්, පවනිත්, චිරන්තත් වටා ගොඩ නැගුණ ලස්සන කතාවක්... අපි බලමු.... මීලග ගීතය ආදිට කොහොම දැනෙයිද කියලා... ඉක්මනටම එන්නම් ඊලග කොටස අරන්.. කතාව ගැන කමෙන්ට් කරන්න අමතක කරන්නෙපා.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම...**
Dilru