Pages

Sunday, September 20, 2020


 

    ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දහඅට වන පිටුව*

"අනේ ආන්ටි.. මෙච්චර දෙයක්.. ඔයාලා මේ ගැන නීතිමය දෙයක් කරන්න බැලුවෙ නැද්ද.. කෙල්ලට සාධාරණයක් කරගන්න.."

සඳුනි හිතට දැණුනු වේදනාව නිසාම ඇහුවෙත් ටිකක් කේන්තියෙන් වගෙයි..

"අනේ ඕවට දුවලා වැඩක් නෑ.. පොලීසිය වැඩ කරන්නෙ මන්ත්‍රීලට.. පොඩි මිනිහට නීතිය වෙනයි ලොකු මිනිහට වෙනයි දුව.. පැමිණිලි භාරගන්නව විතරයි.. විභාග කරන්නෙ නෑ එ්වා.. පැමිණිලි දාන හැම දවසකම එක එක කෙනා ගාවට යවලා කෙල්ලගෙන් ප්‍රශ්න අහනව.. කෙල්ල අඬනවා.. මානසිකව ගොඩක් වැටිල හිටියෙ කෙල්ල විතරක් නෙවෙයි අපි හැමෝම.. කෙල්ල සැරින් සැරේ එක එකා ලග ඕක කියනකොට කටින් කට කී දෙනෙක් නම් දැනගන්නවද.. ඕක එක එකාට කියද්දි කෙල්ල කොච්චරනම් අසරණ වෙනවද.. කොච්චර කිව්වත් සාධාරණයක් ඉෂ්ට වෙනවද.. නෑ.. නඩුවක් දැම්මත් එ්වත් යටගහනවා.. අපි අතෑරලා දැම්මා.. කෙල්ලව පරිස්සම් කරනව දැන් අපිට පුළුවන් හොඳම දේ ඒක.. ආයෙමත් ඕකුන්ගෙ බැල්ම කෙල්ලට වැටෙන්න බැරි නෑ.."

මියුරුගෙ අම්මා කියන කතාවෙත් ඇත්තක් තියෙනව.. මේ රටේ නීතිය තත්ත්වය, නිලය, සමාජ මට්ටම් අනුව විවිධයි.. නංගි ව රැක ගන්නව ඇරෙන්න නීතියේ සරණ පැතීම නංගිගෙ අනාගතේ තව තවත් අඳුරු වෙන්න හේතුවක්...

"ඒකනම් ඇත්ත ආන්ටි.. මේ රට මහ අමුතු රටක්නෙ.. තරාතිරම අනුව නීතිය තියෙන්නෙ.. නංගි දැන් ලොකුයිනෙ.. වැඩේ අතාරින්න නරකයි.. ලේසියෙන් ඕකුන්ට බේරිලා ඉන්න දෙන්න හොඳ නෑ.. ඔහොම යමුකො තව ටික කාලයක්.. අපි මේ වෙනුවෙන් හඬක් නගන්නම ඕනි.. කෙල්ලාෙ විදිහට අපේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන්.."

මගේ හිත කළු ගලක් මෙන් රළු වූයේ සමාජයේ මෙවැනිම තවත් අපරාධ නීතියේ රැහැණෙන් ගැල වී දිගින් දිගටම මෙවැනි දේවල් සිදුකිරීම වලක්වාලීමේ අධිටන පෙරදැරිවයි..

"අනේ මේ තමුසෙගෙ හඬ තියාගෙන පාඩුවෙ ඉන්නවා අපිට මේ වෙච්ච දේවල් හොඳටම ඇති. වැඩිත් එක්ක.. දැන් හරිද සේරම අහගත්තනෙ ඕපදූප ටික.. දැන්වත් ඇණයක් නොවී යනවද පාඩුවේ.. මට කේන්ති ගිහින් තියෙන්නෙ හොඳටම.. කියන්න බෑනෙ අම්මට මේ හිතුවක්කාර කෙල්ලෙක් කියල.. කැම්පස් කියලා බොරු කියල ඇවිත් තියෙන්නෙ කියලා.. යනවකො හලෝ.. ලැජ්ජ නැද්ද බනිද්දිත් කොල්ලන්ගෙ ගෙවල් අස්සෙ රිංගන්න.."

මියුරු මගේ කන ලගට ඇවිත් බැනගෙන බැනගෙන ගියේ මම සියලු සීමාවන් ඉක්මවා ඇති බව සිහි කරමින්...  ඒත් මම ඒවට සැලෙනවද.. නෑ මම මට ඕන දේම කරනවා.. 

"ඇයි ඇත්ත නොකියන්නෙ.. කියනවා මාව කොල්ලෙක්ගෙන් බේරගත්තා, මං වෙනුවෙන් රැග් ඉවසුවා, තව දැන් මම ඔයාට ආදරේ කරනවා.. ඔයා අකමැති හේතුව හොයාගෙන පන්ති කට් කරන් මෙහෙ ඇවිත්, කැම්පස් ර්සර්ච් එකක් කියලා බොරු කියල ඇවිත් හැමදේම අහගත්තා කියලා.. කියනව ඉතින් ඇයි හංගන්නෙ.. මටනෙ ලැජ්ජාවක් වෙන්නෙ ඒකෙන්..ඔයාට නෙවෙයිනෙ.. ඇයි මට ලැජ්ජාවක් වෙන්න නොදී හැමදේම හංගන් ඉන්නෙ මියුරු,, කියන්න මට.. ඇයි එහෙම කරන්නෙ.. අම්මට ඇත්ත කිව්වම එයා මාව පිළිකුල් කරාවි.. ඇයි ඒකෙන් ඔයාට වෙන අවුල මොකක්ද.. කියන්න ඇයි හංගන් ඉන්නෙ.. තවත් රඟපාන්නෙපා.. හිතට වද දිදී හැගීම් හංගන් ඉන්නෙපා මියුරු.. ඔයා මාව මට හොරෙන් රකිනවා.., පොඩි හරි හැගීමක් තියෙනවා.. ඒකයි අදත් ඔයා නිහඬ.. මම පරාද වෙන්නෙ නෑ.. ඔයාට පරාද වෙන්නම වෙනවා.. "

මියුරුගෙ කේන්තියට මගෙන් ලැබුණු පිලිතුර ඒක.. ඒවයින් මේවයින් මට තව ප්‍රශ්නයක් මට අමතක වුණා.. කෝ මියුරුගෙ තාත්තා...

"හරි ආන්ටි.. ඒත් කෝ එදා අවුරුද්ද දවසෙ හිටපු දැන් පේන්න නැති නංගි ගෙ තාත්තා..."

"හ්ම්ම්.... නංගි ගෙ තාත්තටත් වුණේ ලොකු අසාධාරණයක් දුව.. මතක් වෙද්දිත් හුස්ම ගන්න අමතක වෙනව.."

තාත්තා ගැන අහද්දි මියුරුගෙ අම්මා හයියෙන් හුස්මක් ගත්තේ දුක සහ පසුතැවිල්ල නිසාම වෙන්න ඇති...

"එදා ඔය සිද්ධිය වෙද්දි එයා හිටියෙ බීලානෙ.. ටිකක් වැඩිපුර බීලා එදා.. අවුරුද්දනෙ දුව.. පිරිමි අය බොනවනෙ ටිකක් වැඩිපුර.. කොහොමින් කොහොම හරි කෙල්ලවයි මාවයි දෙන්නම ඉස්පිරිතාලෙ නැවැත්තුවා.. ගමේ එවුන් සිද්ධිය ගැන කියලා.. තාත්තත් කෙල්ලට පණ වගේ ආදරෙයි.. කොහොමත් තාත්තලා දූලටනෙ ආදරේ පුතේ වැඩිපුරම.. ගමේ එවුනුත් එදා තාත්තව උසිගන්නලා.. ඒ නැතත් තමන්ගෙ දුවට මෙහෙම අපරාධයක් කලා කිව්වම මොන තාත්තට ද කේන්ති නොයන්නෙ..සීමාව ඉක්මවන්නෙ නැත්තෙ කාටද.. කොහොම හරි එදා එයා ගිහින් මන්ත්‍රීගෙ ගෙදර.. ගිහිල්ලා මන්ත්‍රී එක්ක පැටලිලා රණ්ඩු වෙලා.. උන් ඒ අහිංසක මනුස්සයගෙ හැසිරීම වීඩියෝ කරලා මරණ තර්ජනය කලා කියලා පොලීසියට පැමිණිලි කලා.. නිකනුත් නෙවෙයි උංගෙ ගාඩ්ලා තාත්තට බිම දාගෙන ගහල තිබුණා.. ගහල ගහල පොලීසියට භාරදීල නිකන් නෙවෙයි උන් ලග තිබ්බ පිස්තෝලෙකුත් ඉනේ ගහල.. දැන් ඇප දෙන්නෙත් නෑ.. සාක්ෂි සේරම උන් පැත්තෙ තියෙන්න.. පොලීසිය කොහොමත් මන්ත්‍රීලටනෙ වැඩ කරන්නෙ.. පවු අහිංසක මනුස්සයා.. බර වැඩ කර කර උන්ගෙන් ගුටි කකා දුක් විඳිනව දුව.. අපිට ඉවසන්න බෑ ඒ ගින්දර ඒ අහිංසක මනුස්සයා කොහොම විඳිනවද කියලා.. දවසක් අපි බලන්න ගියා.. අනේ මගේ පපුව හෝස් ගාල ගිනි ගත්තා.. තුවාල කැළැල් හැමතැනම.. අතේ කරගැට නැති තැනක් නෑ.. එහෙන් තුවාල.., හරියකට කෑමක් නැතුව ඇදිල ගිහින්... කකුල් යටිපතුල් තුවාල වෙලා.. අනේ විදින දුකක්.. අපි ජීවත් වෙන්නෙ මැර මැරී දුව.. අනික කන බත් කටවත් උගුරෙන් පහලට යන්නෙ නෑ අපිට එයාව මතක් වුණාම පිච්චිලා යනවා මුළු ඇගම.. එදා අවුරුද්දෙන් පස්සෙ තිබ්බ එකම අවුරුද්දක්වත් අපි සැමරුවෙ නෑ.. ඒ මනුස්සයා එහෙ ඉදන් අඬනව අපි මෙහෙ ඉදන් අඬනවා.. අඩුම තරමෙ අපි ගෙදර උයන්නෙවත් නෑ එදාට.. සිංහල අවුරුද්ද කියන එක අදටත් අපිට සාපයක් ලබපු දිනයක්... අපි විදවනවා.. දුප්පත් අපේ පවුල විනාශ කරපු.., අපේ සතුට උදුරගත්ත උන් අදටත් ජීවිතේ විදිනවා... දෙයියොවත් අහන්නෙ නෑ මේ අවනඩුව.. කොල්ලයි කෙල්ලයි මාවත් බලාගන්නව.. පාරක් පාරක් හන්දියක් ගානෙ සින්දු කියලා යන්තම් කොල්ල ගෙදර බර, නංගිගෙ වගකීම් මගේ වගකීම් කරට අරන් මගෙ කොල්ලා ජීවිතේ විදින්න ඕන කාලෙ තාත්තෙක් ගෙ වගකීම් කරනවා.. මේ අත්දෙකට හිතට දෙවියො හයියක් වෙන්න කියලයි මං ප්‍රාර්ථනා කරන්නෙ.. මට අද මැරුණත් දුක නෑ.. මොකද හොඳ ගතිගුණ තියෙන, වැදගත් පුතෙක් මට ඉන්නවා, ආරක්ෂා කරන්න පුළුවන් බය නැතුව ප්‍රශ්න ගැන කියන්න පුළුවන් හොඳ අයියෙක් දුවට ඉන්නවා.. මම ප්‍රාර්ථනා කරන්නෙ මගේ කොල්ල මේ දුක් විදින ජීවිතේට හයියක් වෙන්න පුළුවන් යකඩ ගැහැණියෙක් මගේ පුතාට ලැබෙන්න කියලා.. එයාගෙ දුකත් තමන්ගෙ කරගෙන ඉවසන්න, හැමදේටම හයියක් වෙන්න පුළුවන් කෙල්ලෙක් මගෙ කොල්ලට ලැබෙන්න කියලා.. මගෙ දරුවන්ගෙ තාත්තත් අර මරු කටින් ගැලවිලා අපි ගාවට ඉක්මනටම එන්න ලැබෙන්න කියල ඉල්ලනව මම බුදුන්ගෙන්, දෙවියන්ගෙන් හැමදාකම.... "

කම්මුල් දිගේ පහලට වැටෙන කඳුළු තේරුම් කලේ ඒ අම්මගෙ හදවතේ ඇවිලෙන දුක් ගින්නෙහි තරමයි.. අහන් හිටපු අපේ ඇස්වලට මේ කතාව අවසන් වෙද්දි කඳුළක් නොආවනම් අපි දුක දැනෙන මිනිස්සු නෙවෙයි.. අම්මව වැළඳගෙන නංගිවත් වැළඳගෙන අපි ඇඬුවෙ එවන් දුක්බර කතාවක් නැවත කිසිදා ඇසෙන්නට නොලැබේවා කියායි.... මියුරුගෙ නංගිටත් තාත්තටත් වුණු අසාධාරණයට වගකිව යුතු සියලු දෙනාටම දඬුවම් හිමිවිය යුතුයි...  මියුරුගෙ තාත්තා ඉක්මනටම හිරෙන් නිදහස් කර ගත යුතුයි...
මියුරු විදින මේ ජීවිතේට සැනසීමක් දෙන්න ඕනිමයි..  මම මියුරුගෙ අම්මා කිව්ව විදිහෙ යකඩ කෙල්ලෙක් වෙන්න ඕන.. දැනටත් මම කිසිම දේකට බය නෑනෙ.. ඉස්සරහටත් ඊටත් වඩා ශක්තිමත් වෙන්න ඕන.. මියුරුගෙ තාත්තා නිදහස් කරගත යුතුමයි... 
මියුරුගෙ අම්මටත් වැඳලා, ස්තූති කරලා නංගිවත් සනසලා අපි ආවෙ ගෙදර එන්නයි.. අපි පස්සෙම මියුරුත් ටික දුරක් ආවෙ අපේ ආරක්ෂාවට වෙන්න ඇති.. කෙල්ලෙක් ව ඇස්දෙක වගේ පරිස්සම් කරන කොල්ලෙක් ලබන්න කෙල්ලෙක්ට පින තියෙන්නම ඕන...

"දැන් හරිද.. සේරම අහගත්තනෙ.. නින්ද යයි දැන්.." 

මියුරු තරහින් වගෙයි අපෙන් ඇහුවෙ..

"නෑ.. හරිම දුකයි.. ඔයා විදින දුක තේරෙනවා.. මටත් දුකයි.. මට පුළුවන් ඔයාට හයියක් වෙන්න.. මාව විශ්වාස කරන්න.."

"බලමු.."

මගේ ප්‍රශ්නෙට මියුරු දුන්නෙ වෙනස් පිළිතුරක්... මගෙ හිතට ඇති වුණේ ලොකු විශ්වාසයක්.. අපේ කතාව වෙනස්ම එකක් වේවි.. 

ඉදිරියට...............................

.......................................................................

**කතාවෙ තවත් පිටුවක් පෙරලුනා... කතාව ගොඩක් ලේට් වෙනව සමාවෙන්න ඒ වෙනුවට.. කතාව ඉක්මනට ඉවර කරනව.. අලුත් විදිහට වෙනස් දෙයක් කරන්න බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්නවා... කතාව ටිකක් වෙනස් වේවි දැන්.. කොල්ලගෙ ප්‍රශ්නෙ කෙල්ල දැනගත්තා.. ඒ වෙනුවෙන් ආදි ඉදිරිපත් වෙයි... බලමු කතාවෙ ඉස්සරහට බාධක මැඩගෙන ඉදිරියට යන්න පුළුවන්ද කියලා.. අසාධාරණයට විරුද්ධ ව ආදි සටන් කරයිද කියලා.. ඉස්සරහට ගොඩක් බාධක ඒවි.. අපි බලමු මොකද වෙන්නෙ කියලා.. කතාව ගැන අදහස කියන්න අමතක කරන්නෙපා..
දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම...** 

Monday, September 14, 2020


    ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දාහත්වන පිටුව* 

"කමක් නෑ එහෙනම් ආන්ටි.. මල්ලි අකමැතිනම් අපිට කියන්න ඕනි නෑ.. පවුලෙ දෙයක් නම් ඉතින් කියලත් බෑනෙ.. හරි නෑනෙ.. අපි යන්නම්.. තැන්ක් යූ ආන්ට්.. තෑන්ක්ස් මියුරු මල්ලි විස්තර දුන්නට.. තෑන්ක්ස් නංගි බබා.. තේ එකට... අපි යනවා. එහෙනම්..පරිස්සමට ඉන්න.."

මියුරුගෙ හරස්වීම හමුවේ සඳුනි හිතේ තියෙන කුතුහලය නිවාගන්න සිද්ධිය දැනගන්නට කලින් යන්න ලෑස්ති වෙද්දි මගේ කලබලය තවත් වැඩි වුණේ කරන්න දෙයක් හෝ නැති තැනයි..
මම සඳුනිගෙ මූණ දිහා බැලුවෙත් පරාජිත හැගීමකින් යුතුවයි...

"අනේ නෑ දරුවො.. වාඩි වෙන්න.. මේ අපේ එකා කාටවත් කියන්න දෙන්නෙ නෑ ඕවා.. ඒත් ඔයාලත් ගෑනු ලමයිනෙ.. දැන ගන්න ඕන  මේ සමාජෙ ගැන..
ඊටපස්සෙ එක එක තරග තිබුණා.. අපේ කෙල්ලට අවුරුදු කුමාරිට යන්න ඕන කිව්වා.. ඉතින් කෙල්ලගෙත් ආසාවනෙ.. අපි තිව්වා.. 
කෙල්ල ලස්සනේ බෑ ඉතින්.. කාගෙත් ඇස් තිබුණෙ මගෙ කෙල්ල ගාව.. කොහින් කොහොම හරි කෙල්ල තමා පලවෙනියට ආවෙ.. ගමේ හැමෝම ඇස් උඩ තියන් තමයි කතා වුණේ කෙල්ල ගැන.. කොල්ලොන්ටත් හරි උනන්දුව කෙල්ල ගැන.. කොහොම හරි එදා පුතා අවුරුදු උත්සවේ සංවිධාන වැඩ වලට හිර වෙලා හිටියෙ.. හවස අපේ ගෙදර ආවා පලාත් සභාවෙ මන්ත්‍රීගෙ පුතා.. වැඩි වයසක් නෑ.. අපේ පුතාට වඩා අවුරුද්දක් දෙකක් වැඩිමල් ඇති කොල්ලා.. ඇවිල්ල කිව්වා කෙල්ලට ලොකු ඉස්කෝලෙකට යන්න ශිෂ්‍යත්වයක් එයාගෙ තාත්තා හදල දෙනව කිව්වා කියල දූව එක්ක යන්න ඕන කිව්වා.. එදා අවුරුද්දනෙ.. අපේ එක්කෙනත් ටිකක් වැඩිපුර බීලා හිටියෙ... පුතත් තෑගි හදනව, කෑම බෙදනවා වැඩ ගොඩක හිටියෙ.. මමත් කැමති වුණා.. ලොකු ඉස්කෝලෙකට ශිෂ්‍යත්වයක් කිව්වම ඉතින් කවුද ආස නැත්තෙ.. කෙල්ලවත් ලෑස්ති කරන් මමත් ගියා මන්ත්‍රීගෙ පුතා ආපු ජිප් එකේම..  අනේ පුතා ඔහොම ටික දුරක් යද්දි වාහනේ හැරෙව්වෙ පාළු පැත්තකට.. මම ඇහුවා කොහෙද මේ යන්නෙ.. පාර වැරදීනෙ කියලා.. ඊට පස්සෙ ඌ කිව්වා තාත්තා මේ වෙලාවෙ වත්තෙ බංග්ලෝ එකේ ඉන්නෙ එහෙට යන්නෙ මෙහෙන් ලගයි පාරෙ ට්‍රැෆික් කියලා.. අනේ මාත් විශ්වාස කලා ඒ වචන...
ජිප් එකේ තව කොල්ලො දෙන්නෙකුත් හිටියා.. තව ටිකක් දුරට යද්දි මුංගෙ හැසිරීම වෙනස් වුණා දුව.. හිනාවෙනවා.. කෙල්ලට ඇගිල්ලෙන අනිනවා, බොනව ඒක ඇතුලෙ.. කෙල්ලගෙ මූණට එබෙනව.. මට තේරුනා මේක උගුලක් කියලා... මම කලබල කලා.. කෙල්ල අරගෙන වාහනෙන් පනින්න හැදුවෙ.. ඒත් ඒ කාලකණ්ණි මාව වාහනෙන් පහලට තල්ලු කලා.. අනේ වාහනේ පිටිපස්සෙ රෝදෙට මගේ අතකුයි කකුලකුයි යටකරන් ගියා දරුවෝ.. අනේ මගෙ කෙල්ල මට අරගන්න බැරි වුණා.."

දෑස්වලට පිරුණු  කඳුළු දෑත්වලින් පිහද ගත්තත් හදවතින් ඉකි ගැහෙද්දි නතර කරගන්නට නොහැකි වුණේ දෑත්වලින් දෑස්වලින් වැටෙන කඳුළු නතර කරත්, හදවතින් වැටෙන කඳුළු නවතන්නට නොහැකි නිසාවෙනි... කතාව අසා නිම වන්නටත් පෙර සංවේදී සහ ඒ කටුක කතාව අතරමගදී ම අම්මට නැගුණු කඳුළු එක්කම අපේ දෑස් වලින් කඳුළු වැටුණේ පිහදගන්නටවත් දෑත් වාරු නැති වෙද්දී...
වැටුණු කඳුළු අතරින් ඉකි බිඳෙන ස්වර අතරින් අම්මගෙ හඬ නැවතත් වෙව්වලන දෙතොල් වලින් මතු වෙන්නට වුණේ කතාවේ තවත් සංවේදී කොටසකට මුල පුරන්නටයි...

"අනේ මට නැගිට ගන්න බැරි වුණා පුතේ.. කොහොම හරි මම කෑගැහුවා එදා පැත්තම දෙදරන්න.. මට තිබ්බ වේදනාව තරම.. නැගිටලා වැටි වැටී දිව්වා පුතේ මගේ කකුල කැඩුනට මම තනි කකුලෙන් දිව්වා.. දරු කැක්කුමට අම්මෙක්ට බඩගාගෙන වුණත් ගව්ගානක් යන්න පුළුවන් මගෙ දරුවො.. ඒකට තමයි අම්මලා කියන්නෙ.. පුතාට පෝන් කලේ පාරෙ ගිය මනුස්සෙක්ගෙ පෝන් එකක් අරන්.. කොල්ල ගමම එකතු කරන් වාහනවල ආව පුතේ.. අපි ගියා උන් කියපු බංගලාවට.. අනේ යද්දි..,"

"අම්මේ..."

මියුරු ඉඳගෙන සිටි තැනින් නැගිට්ටේ කන් දෙක වහගෙන විලාප දීගෙනයි.. මම තේරුම්ගත්තා ඒ හැසිරීමෙන්.. ඒ බිහිසුනු අත්දැකීම දෑසින් දුටු මියුරුට ආවර්ජනය කරද්දි කොයිතරම් වේදනාවක් වෙන්නැති ද කියල... හදවතට පිහියෙන් අණින වේදනාව මේ වේදනාව එක්ක මියුරුට නොදැනෙනවා නොඅනුමානයි.. තමන්ට ඉන්න එකම නංගි, නංගිට ඉන්න එකම අයිය වෙලත් නංගිට මේ තරම් ලොකු විපතක් වෙනකම් බලන් ඉන්න සිදුවීම මියුරුට මැරී මැරී ඉපදෙන්නට හේතුවක් බව නොඅනුමානයි... අනේ මියුරුගෙ හිතේ කොයි තරම් වේදනාවක් හැංගිලා තියෙනව ඇති ද.. ඒක පිටට නොපෙන්වා ඉන්න දරණ උත්සහය.. , ප්‍රශ්න කෝටියක් මැද තමන්ගෙ නංගි දිහා තවත් එක පිරිමියෙක්ගෙ නරක බැල්මක් නොවැටෙන්නට පණට දෙවැනි කොට රකින මේ වගේ අයියෙක් මේ නංගිට රටක් රාජ්‍යක් නොවන්නේද..?.. මියුරු උන් එන මොහොතෙ එකන හිටියනම් නංගිව මේ කාලකණ්ණි ටිකගෙන් බේරගන්නව කියලා සියයට කෝටි ප්‍රකෝටි ගානක් විශ්වාසයි මට.. අනේ නංගිව එයා දැනටත් ස්කූල් එකට, පන්තියට ගෙනියන්නෙ, ආයෙ එක්ක එන්නෙ., ඉඩ තියෙන හැම මොහොතෙම නංගි එක්ක ඉන්නෙ එයාව පරිස්සම් කරන්නෙ සහෝදරෙකුටත් වඩා තාත්තෙක් වගෙයි.. එදා චිරන්ත මං ගැන කැත විදිහට කතා කියද්දි එයා ඉදිරිපත් වුණේ තමන්ගෙ නංගිට වුණ දේ දෑසින් දුටු අයියෙක්ට තවත් තමන්ගෙ නංගි වගේම කෙල්ලෙක්ට තවත් ජරා පිරිමියෙක්ගෙ ජරා බැල්ම වැටෙද්දි ඉවසන්න බැරිවම වෙන්න ඇති.. එයා ඒ අතින් කොච්චර වගකීම් සහගත සුන්දර, පිරිසිඳු හදවතක් තියෙන කෙනෙක් ද.. 

"අනේ දුව මගෙ කෙල්ල.. අපි යනකොට පරක්කු වැඩී.. ඒත් ජරා පිරිමි තුන් දෙනාටම ලං වෙන්න බැරි වුණා මගේ කෙල්ලට.. ඒ අතින් අපි ඉස්සර වුණා.. මන්ත්‍රීලගෙ, ඇමතිලගෙ ලමයි දෙමව්පියන්ගෙ බලයෙන් ප්‍රයෝජන අරන් මල් කැකුළු කෙලෙසනවා තාමත් සමාජෙ.. ඒකයි මේ කතාව කිව්වෙ ඔය දරුවොත් පරිස්සම් වෙන්න සමාජෙ ඉද්දි... අපේ කෙල්ල පස්සෙමයි දැන් මියුරු.. මට බය කොල්ලගෙ ජීවිතේටත් අනතුරක් තියෙන එක ගැන.. මමත් රෝද පුටුවට වැටුණා නරුම කාලකණ්ණි නිසා.. "

දෑසින් වැටුණු කඳුළු පිසදන ගමන් අතීතයේ සිදුවුණ ඒ තුවාලය පෑරි පෑරි රිදුම් දෙන ආකාරය විස්තර කලේ තුවාලයේ වේදනාව කඳුළු දිගේ පහලට බේරමින්... කතාව දැන් පැහැදිළි වී අවසන් අපි දෙන්නටම.. මියුරු දුක් විඳින, මං ගැන හිතේ තියෙන දේ හංගගෙන මගෙන් දුරස් වෙන්න හදන හේතුවත් දැන් මට පැහැදිළි වුණා හොඳටම..  සඳුනිත් මමත් හිටියේ හදවතේ තිබූ කුතුහලය මෙවැනි ගින්දරකින් නිවාලන්නට සිදු වූ පසුතැවිල්ල උඩයි.. රටේ නීතිය කියල දෙයක් තියෙන්නෙ මෙවැනි හිංසාවන් කරන සාහසකියන් නසන්නට, මෙල්ල කරන්නට නොවේද.. එතකොට මන්ත්‍රීගෙ පුතා දැන් කොහෙද.. මේ මල් කැකුළට කල අපරාධයට උන් සියලුදෙනාටම නිසි දඬුවම් ලැබුණද.. මගේ ප්‍රශ්නය වුණේ ඒක..

"මියුරු., එතකොට දැන් උන් කෝ.. හිරේද.. මොකද වුණේ උන්ට.."

හිතේ තියාගන්නැතුව මගේ ප්‍රශ්නෙ මියුරුගෙන් ඇහුවෙ පිළිතුරු දැනගන්න..

"නෑ.. නීතිය උන්ගෙ පැත්තට නැමුණා.. නඩුව යට ගියා.. මිනිස්සුත් මන්ත්‍රීට බයේ කතාව යට ගැහුවා.. කවුරුවත් ඉදිරිපත් වුණේ නෑ.. නීතිය උන්ව බේරුවා.. කොහොමත් ලංකාවෙ නීතිය පෝසතාට, දුප්පතාට, බලවතාට අනුව වෙනස් වෙනව.. අපිට වුණෙත් ඒක.. උන්ගෙ තර්ජන එක්ක අපිට නිහඬ වෙන්න වුණා... අපිත් වැඩේ අතෑරියා ඕවා තැන් තැන්වල කියන්න ගියාම තවත් නංගිට වුණු දේ සමාජගත වෙනවා... ලංකාවෙ නීතියේ හැටියට ඕව රහසිගත ව විසඳන ප්‍රශ්න නෙවෙයි.. එක තැනකින් තව තැනකට ප්‍රශ්නෙ දානවා, එතනිනුත් තව තැනකට.. අන්තිමට නඩුව ඉවර වෙද්දි සල්ලිත් සතේට ඉවරයි, වෙච්ච අපරාධෙත් සමාජෙම දැනගෙන ඉවරයි.. ඒත් සාධාරණයත් ඉෂ්ට වෙන්නෙ නෑ.. අපි තවත් ඕව පාරෙ ගියෙ නෑ.. නංගිව පරිස්සම් කලා ඇරෙන්න.. අන්තිමට මන්ත්‍රීලට, ඇමතිලට සේවය කරන පොලීසායේ OIC ම වැඩේ යට ගැහුවා.. අපිත් තවත් අවුස්සන්න ගියෙ නෑ.. නංගිගෙ ආරක්ෂාවට හොඳ නැති නිසා..."

මියුරුගෙ දීර්ඝ පැහැදිලි කිරීම හමුවේ මට තේරුණා මේ නඩුවට සිදු වුණ දේ.. නංගිගෙ වයසත්, අවස්ථාවෙත් හැටියට මේ දේ යටපත් කරල කලේ නුවණැති ක්‍රියාවක්.. දැන් මූලිකම දේ නංගිගෙ මේ කතාව සමාජගත නොවී නංගිව රැක ගන්න එක.. තවත් ජරා පිරිමින්ගෙ බැල්ම නොවැටෙන්නට මග හදන එක..  රටේ නීතිය දේශපාලනයේ හෙවන ඇති අය තමන්ට ඕන විදිහට නවා ගන්නව හිතූ හැටියට...  ඒත් මෙවැනි අපරාධ සමාජයේ තවත් සිදුවීම වැළැක්වීම වෙනුවෙන් හඬක් නැගිය යුතුමයි.. මෙවැනි නරුමයන් මේ සමාජෙන් තුරන් කර හෙට දවසට ආලොක්මත් කාලයක් ලබාදිය යුතුමයි.. මෙවැනි දේවල් වෙනුවෙන් සසාජෙ හඬ නගන්නන් විරල වීම දුකට හේතුවක්.. මගේ හිත මේ වෙද්දිත් අසාධාරණය පිලිස්සීම වෙනුවෙන් වෙෙරයේ ගිනිදැල් ඇවිලී හමාරයි...
ඒත් කෝ මියුරුගෙ තාත්තා එතකොට..  තාත්තට මොකද වුණේ... තාත්තා මියුරුල එක්ක නැති වෙන්න හේතුවත් මේකමද.. මගේ හිත නැවත වරක් තවත් ප්‍රශ්නයක් මතු කලා කුතුහලයක් සමඟමයි.....

ඉදිරියට.......

.....................................................................

*කතාවෙ තවත් පිටුවක් පෙරලන්නම් මේ විදිහට.. ඉතින් සඳුනිගෙත්, ආදිගෙත් හිතේ තිබුණු මියුරු ආදිට අකමැති වෙන්න මියුරුට තියෙන දුක, වේදනාව, ප්‍රශ්න ගොන්න ආදි සැක හැර දැනගත්ත අද.. අනේ මියුරුගෙ නංගිට සිද්ධ වෙලා තියෙන දේ.. කොයිතරම් දුක්බද දෙයක්ද.. තවත් මේ රටේ මෙවැනිම කතා කොච්චර ඇතිද.., ධනයට, නිලයට, බලයට යට වුණු මල් කැකුළු කීයක් මේ ලොකයට මිලින වෙන්නට ඇතිද.. නීතිය මෙවැනි ම අවස්ථා කීයක නම් අන්ධ වෙලා ඇතිද.. මියුරුගෙ තාත්තා නැතුව පවුලෙ බර, නංගිගෙ,  අම්මගෙ බර, වගකීම මියුරුගෙ හිස මත පැටෙවෙන්න මියුරුගෙ තාත්තට මොකද වුණේ.. ආදිට මේ කතාවෙන් පස්සෙ අලුත් අරමුණක් හිතට එයිද.. යුක්තිය වෙනුවෙන් සටන් කරයිද.. අපි බලමු මියුරු, ආදිත්‍යාගෙ කතාවෙ මීලගට මොනව වෙයිද කියල.. කතාව ගැන අදහස් කමෙන්ට් කරන්න අමතක කරන්නෙපා.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම..*

Monday, September 7, 2020


   ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දහසය වන පිටුව* 

"ආන්ටි මේ... ඔ..හොම ඉන්න අපි උදව් කරන්නම්.."

ඇඳේ වැතිරී කිහිලිකරුවක ආධාරයෙන් නැගිටින්නට වෙර දරණ වතාවක් දෙවතාවක් උත්සහ කිරීමෙන් වැටෙන්නට යන වයසට වඩා වයස පෙනුමක් පෙනෙන්නට ලැබෙන අකාලයේ එක්තැන් වී ඇති බවක් හැඟෙන සිනහවින් පිරුණු පියකරු මුහුණකින් හෙබි ඇය මියුරුගේ රුවට බොහෝ සමානකම් පෙන්නන නිසාම මියුරුගෙ අම්මා විය හැකි බව නිගමනයයි... ඒත් කකුලක් අහිමි වී, අතක් ද ශක්තියෙන් හීන වී ඇත්තේ ඇයි.. අහන්නත් හිතයි.. ඒත් තාමත් ඇයට අපි දෙදෙනා ප්‍රෙහෙලිකාවක් මෙන් අපි දිහා බලා සිටින්නේ මේ අවස්ථාවේදී ඇගේ හිතේ දැවෙන ප්‍රශ්න රාශියකට අපෙන් විසඳුම් සොයනවා මෙන්...
අපේ වාරුවෙන් හෙමින් සැරේ රෝද පුටුවෙන් වාඩි කලේ දයාබර හැඟීමෙන්...

"ඔය දරුවො කවුද.. දුවගෙ යාලුවෝ වෙන්න විදිහක් නම් නෑ.. පුතාගෙ යාලුවොද.. ඒත් ගෑනු ලමයි දෙන්නෙක් එනව කියල නිකමටවත් කිව්වෙ නෑනෙ.."

"නෑ නෑ ආන්ටි.. අපි ජයවර්ධනපුර කැම්පස් එකෙන්.. ආන්ටි අපි රිසර්ච් එකක් කරනවා මේ දවස්වල.. සාක්ෂරතාවය තමයි අපේ ටොපික් එක.. ඉතින් ආන්ටිගෙන් විස්තර ටිකක් දැනගන්න ආවෙ.."

ප්ලෑන් එකේ පරිදිම සඳුනි ලස්සනට බොරු ගොතන්න ගත්තත් බාගෙට හදපු ගේත්, එක්තැන් වී සිටින අම්මත් දැක්කම මට දැණුනේ වාවගන්න බැරි තරම් දුකක්..
සැබැවින් ම මේ මියුරුගෙ ගෙදරම ද.. අපිට වැරදුනාවත් ද.. වටපිට විපරම් කල බැලුවේ තවමත් මගේ හිතේ සැකයක් ඇති නිසයි..
හොඳින් හෝදිසි කර බලද්දි මම දැක්කෙ හුරුපුරුදු ගිටාරයක් බිත්තියේ එල්ලා තිබෙන අයුරුයි... අනේ... මේ ගිටාර් එක මියුරුගෙ නේද.. එතකොට මේ මියුරුගෙම ගෙදර ද,.. මේ මියුරුගෙ අම්මද එතකොට.. ඇත්තටම එයාට මං ගැන තියෙන හැඟීම හංගන්න හේතුව මේකද.. ඇයි එයාගෙ අම්මා මෙහෙම.. මෙච්චර වෙලා තිබ්බට වඩා ප්‍රශ්න කෝටියක්.. ඒත් අපි ආවෙ මියුරුගෙ යාලුවො විදිහට නෙවෙයි.. නොදන්න කැම්පස් දෙන්නෙක් විදිහට.. දැන් පටන් ගත්ත මේ බොරුව දිගටම ගෙන යා යුතුයි.. එතකොට කෝ මියුරු, කෝ නංගි.. ඇයි අම්මා තනියම.. හිත මට වද දුන්නා පෙරටත් වැඩි ය..

"අනේ දරුවෝ.. මට ඕවා ගැන එහෙම දැනීමක් නෑ... අපේ කොල්ලයි කෙල්ලයි නම් දන්නවා ඕවා ගැන.. ඒත් දෙන්නම දැන් නෑනෙ ගෙදර.."

අපේ ප්ලෑන් එක වතුරෙ යන්නයි යන්නෙ.. මියුරු ගෙදර නෑනෙ.. අම්මගෙන් දැනගන්ගන විදිහක් නෑනෙ.. අපි දෙන්නා මූණට මූණ බලාගත්තා අසරණ වුණු තරමට.. ඒත් මෙහෙට ආවට පස්සෙ මියුරු ගෙ කතාව අස්සෙ හැංගුණු මොකක් ම හරි රහසක් තියෙනවා කියලා තේරුණා.. ඒ වගේම ඒක දැනගන්නත් තිබ්බ උනන්දුව වැඩි වුණා... ඒත් කොහොමද.. බොරුව ඉස්සරහට ගෙනියන්න අයිඩියා එකක් එන්නෙත් නෑනෙ..

"ම්.. නෑ නෑ ආන්ටි අපි මේ සරල ප්‍රශ්න ටිකක් අහන්නෙ.. මේ.. නංගි මල්ලි ගොඩක් දුරකද ගියේ.. දැන්ම එන එකක් නැද්ද..?"

මගේ කල්පනාව බිඳුනේ සඳුනිගෙ මීලඟ ප්‍රයත්නයට.. අනේ ඒකවත් සාර්ථක වේවා...

"අනේ දූ.. පුතා තමයි මටයි කෙල්ලටයි දෙවියෙක් වගේ බලන්නෙ.. නංගිව පරිස්සම් කරනව දශමෙට.. එයා ගෙදර ඉන්න දවස්වලට නංගිට පන්ති හොයා දීලා.. ගිහින් දාලා වෙලාවට එක්ක එන්න යනවා.. ස්කූල් ගියත් එහෙමයි.. කෙල්ලව දාගෙන තමා එයා යන්නෙ.. ඉතින් කොල්ලට හැමදාම පරක්කු වෙනවා ඉස්කෝලෙට යද්දි.. පව් මගේ කොලු පැටියා.. නංගිව පරිස්සම් කරනවා.. දැනුත් ඔය නංගිව පන්තියෙන් ගන්න ගියේ.. තාත්තගෙ බර කරට අරන් සල්ලි හොයලා අපිව ජීවත් කරවනවා.. මටනම් මගේ මියුරු දෙවියෙක් දුව.."

මියුරු ගෙ අම්මා අවසාන වචන ටික කිව්වෙත් පුදුම දුකකින්.. ඇස් වල බේරෙන කඳුළු දෑතින්ම පිහදන ගමන්... ඒ කතාව ඇහුවම මට මියුරු ගැන තියෙන ආදරය, ගෞරවය තව තවත් වැඩි වුණා.. ඒකට මගේ ඇස්වලින් කඩන් හැලෙන කඳුළු සාක්ෂියක් වුණා....මට දැනුයි තේරෙන්නෙ.. හැමදාම මියුරු ස්කූල් පරක්කුවෙලා එන්නෙ ඇයි කියලා.. නංගිව ඇරලගෙන එන නිසා...පව් දෙවියනේ මියුරු.. ඒත් මියුරුගෙ තාත්තා කෝ.. අම්මට ඇයි මෙහෙම වුණේ.. දැන ගන්න දැන් නම් ඉවසුම් නැති තරම්.. ඒත් ඒ තරම් පෞද්ගලික දේවල් කොහොම අහන්න ද අපි... සඳුනිත් මගේ මූණ දිහා බලන් ඉන්නෙ නිසොල්මන් දෑසිනුයි...

"ම්.. මේ.. ඇහුවට තරහ වෙන්න එපා ආන්ටි...  ආන්ටි කිව්ව කතාව අහල අපිට පුදුම හිතුණා.. කොල්ලෙක් තාත්තෙක්ගෙ බර කරට අරන් අඩු වයසින්.. එහෙම අය අද ගොඩක් අඩුයි.. ඇත්තටම මෙහෙම වුණේ ඇයි.. කෝ එතකොට එයාලගෙ තාත්තා... අනේ ආන්ටි තරහ වෙන්න එපා.. අපිටත් පුළුවන් උදව්වක් අපිත් කරනවා.."

වැඩි විස්තර සවිස්තරාත්මක ව දැනගන්න තිබුණු ඉවසුම් නැතිකම නිසාම මම ඉස්සර වුණේ සඳුන්තිටත් කලින්...

"ම්... ඒක දිග කතාවක් දූ.. ඔයාලට අහන් ඉන්න කාලයක් නැති වෙයි.. ඉගෙන ගන්න ලමයිනෙ.. පාඩම් වැඩකටනෙ ආවෙත්.. අපේ පුතා කීයට එයිද දන්නෙ නෑනෙ... කාලෙ නහත්ති කරන්න එපා.. ඉගෙන ගන්න එක පාඩු කරගන්න එපා.."

අම්මා හිතුවේ අපේ ඉගෙනීම ගැන.. අතට පයට වාරු නැතත් අම්මා මියුරුලට උගන්නන්න දරණ උත්සහය, උනන්දුව තේරෙනවා මට.. මියුරු මේ තරම් ම දක්ෂත් ඒ නිසයි.. ඒත් දැන් මට අනිත් හැමදේටම වඩා වැදගත් මේ දෙයයි... 

"නෑ නෑ ආන්ටි.. කොහොමත් අපි ගොඩක් කරුණු හොයාගත්තා.. තව ටිකයි තියෙන්නෙ.. පරක්කු වුණාට කමක් නෑ ආන්ටි.. අපි ආසයි දැනගන්න.. අනික කාටවත් නොකිය ඉන්නත් වග බලාගන්නම්.."

මගේ පොරොන්දුව මියුරුගෙ අම්මගෙ හිතේ අපි ගැන විශ්වාසයක් ගොඩනැගුව බව තේරුණා මට අම්මගෙ මුහුණෙන්..

"අනේ දරුවෝ.. එහෙම හංගන්න දෙයක් නෑ.. ඒක ලොකු කතාවක්.. ඒකයි ඔය දරුවන්ට පරක්කුවෙයි ඒකයි මම කිව්වෙ.. මේ කතාව මේ පලාතම දන්නවා.. ඕන කෙනෙක්ගෙන් අහන්න අවුරුදු දෙකකට කලින් අවුරුද්දක් දා මොකක්ද සිද්ධ වුණේ කියලා.. කවුරුත් දන්නවා.. ඒත් කවුරුත් කට හොල්ලන්නෙ නෑ ඒ ගැන.. දූලත් මේ දේවල් දැනගන්න ඕනි.. වටිනව දැනගෙන ඉන්න එක.. මේ සමාජෙ අපි හිතන තරම් සුන්දර නෑ දරුවො.. ඔයාලට පරක්කු නැත්තම් මම කතාව කියන්නම්.."

දිගු සසුමක් පිට කරමින් අම්මා ලොකු කතාවක් කියන්න මුලපුරන්න වුණා.... අපිත් අම්ම දිහාම බලන් හිටියෙ නොඉවසිල්ලෙන්....

"හ්ම්.. එහෙනම්.. මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් අපේ ජීවිත දුප්පත් වුණත් හරි සතුටින් ගෙවුණෙ... ගිය අවුරුද්දට උඩින් අවුරුද්දෙ අපි ජයටම අවුරුදු සැමරුවා..ඉතින් අවුරුදු උත්සවයක් එහෙම තිබ්බා අපිත් සහභාගි වුණා.. අපේ කෙල්ල එතකොට නවය වසරෙ.. ලොකු ලමෙක් වෙලා චාමෙට පාටියක් තිබ්බා ඒ අවුරුද්දෙම මාර්තු මාසෙ.. හරියටම 16 වෙනිද තමා දුවගෙ පාටිය තිබ්බෙ.. කෙල්ලත් වෙනදට වඩා ලස්සනයි... උසට මහතට.. අපිට හිතාගන්න බෑ.. එච්චර ඉක්මනට අපේ කෙල්ල ලොකු වුණාද කියලා.. ඉතින් කෙල්ලටත් හරි සතුටුයි.. එදා අවුරුද්ද ජයයි අපිටත්.. ඉතින් අවුරුදු දා......"

"අම්මෙ..."

අම්මගෙ කතාව ගැනම අවධානයෙන් සිටි අපේ අවධානය බිඳුණේ දොරකඩින් මතු වූ හඬටයි...
මියුරු නංගිවත් අරගෙන ගෙදරට ආවේ කතාවේ හොඳම හරියෙදියි... ඒ කෙසේ වෙතත් ගෙට ගොඩ වූ මියුරුගෙ ඇස් ලොකු වුණේ අපිව දුටු විටයි.. මියුරුගෙ නංගි මියුරු වගේමයි... දැක්කත් හිත ඇද ගන්න  හුරුබුහුටි පෙනුමක්..ඝන දිග කොණ්ඩෙ නංගිගෙ ලස්සන තවත් වැඩි වෙන්න දෙවියො මවලා වගෙයි දැක්කෙ..

"ආ දරුවනෙ.. මේ ඉන්නෙ මට දෙවියො දීපු රජයි, රාජ කුමාරියයි.. මේ මියුරු.. මේ දුව අහිංසා.. 
එතකොට පුතා මේ කැම්පස් ලමයි දෙන්නෙක්.. මේ කැම්පස් වැඩකට තොරතුරු හොයන්න ඇවිත්.. මම මේ අපි වෙච්ච දේවල් ගැන කිය කිය හිටියෙ.."

මෙතෙක් වෙලා අපිට කියාගෙන ආ කතාව නවතා මියුරුට අපි දෙන්නවත්, අපි දෙන්නට මියුරුවත් නංගිවත් හඳුන්වලා දුන්නෙ ආදරෙන්.. මියුරු මගේ දිහා බලන් හිටියෙ කන්න වගේ.. මියුරු නොදන්නවැයි අපේ කැම්පස් කතාව..

"ආ.. ඒවා මෙයාලට වැඩක් නෑනෙ අම්මෙ.. ඉගෙන ගන්න තොරතුරු හොයන් ආවනම් ඒවා කියා දීල යවන්න.." 

මියුරු අම්මට කිව්වෙ මගේ දිහා බල බල රවන ගමනුයි....

"අනේ අයියෙ.. මේ අක්කිල දෙන්න ශෝක් නෙ.. ඉන්න අක්කෙ මම අම්මව වොශ් රෑම් එක්ක ගිහින් තේ දෙකක් හදන් එන්නම්.. අයියගෙන් අහන්න දන්න තොරතුරක් නම් කියාදෙයි.. අපෙ අයියා හරි හොඳයි.."

නංගිට නම් අපිව දැක්ක ගමන් හිත ගිහින් වගේ.. අයියවයි අපිවයි තනි කරල අම්මයි නංගි යනව කියන්නෙ මට හොඳටම දෙහි කැපිල්ලක් අත ලග කියන එකයි...

"අනේ ඔව් ලමයිනේ.. ඇවිත් ගොඩක් වෙලානෙ තේ එකක්වත් දුන්නෙ නෑනෙ.. අපේ පුතාගෙන් අහන්නකො ඔය මොකක්ද.. සාක්ෂරතාවෙද මොකක්ද කියන එක ගැන.. එයා විස්තර කියයි.. ඔයත් දන්නෙ නැති දෙයක් තියෙනවනම් අහගන්න මේ කැම්පස් ලමයි දෙන්නෙක්නෙ.. ලොකුකම නැතුව අහගනින්.. මේ ලමයි උඹට වඩා ඉගෙන ගෙන තියනවනෙ..අපි තේ හදාගෙන එන්නම්.."

අම්ම මියුරුට අපෙන් නොදන්න දේවල් අහගන්න කිව්ව එකටනම් මට හිනා ගියා.. යන්තම් පාලනය කරගත්තෙ..

"මම නොදන්න මෙයාලගෙ සාක්ෂරතාවෙ.. විකාර.."

මියුරු අම්මට නොඇසෙන්න මිමිණුවට මටනම් ඇහුණා හොඳටම....

"මේ තමුසෙලා දෙන්නට පිස්සුද.. මොකටද මෙහෙ ආවෙ ආ.. ක්ලාස් කට් කරන් නේද ආවෙ.. මොකටද ආවෙ අල තම්බන්න ද.. ඔයාට මොනවද ඕනි ආදිත්‍යා.. ආ..? ඒ මදිවට අම්මවත් රවට්ටලා හොඳටම.. මම නොදන්න ඔහෙලගෙ සාක්ෂරතාවෙ.."

හිතුවත් වගේම අම්මල ගෙට ගිය ගමන් පටන්ගත්තා මියුරුගෙ දෙහි කැපිල්ල..

"ඔයා ඉතින් කිව්වනෙ ප්‍රශ්න කියලා.. මෙච්චර අවධානමක් අරන් ඔයාව බලන්න නෙ ආවෙ මැණික.. දැන් මොකද බනින්නෙ.. මනුස්සෙක් ගෙදරට ආවම ඔයාලා සලකන්නෙ ඔහොමද..බැනල එලවගන්නවද.. මාර කෙනෙක්නෙ.. අර අම්මගෙයි, නංගිගෙයි ගතිගුණ ගෑවිලාවත් නෑ මෙයාටනම්.. මහ දුශ්ටෙක්.. ආදරේ නිසා හොයන් ආවම බනිනවා.."

කේන්තියට රතු වුණු මියුරුගෙ කම්මුල ඇඟිලි දෙකෙන් ඇද්දෙ වටපිට බලලයි.. මියුරු ටක්ගාලා ඈතට ගියේ ලැජ්ජ හිතුණු ගෑනු ලමෙක් වගේ වටපිටත් බලලයි..

"කෙල්ලෙක් නේද.. ලැජ්ජාවක් ගෑවිලාවත් නැද්ද.. පිස්සුද.. මොකක් දැනගන්නද ආවෙ.. අම්මව අන්දගෙන මොනවද දැනගන්න හැදුවේ.. මට පාඩුවේ ඉන්න දෙන්න ආදි.. පේනවනෙ ගෙවල් දොරවල් දැක්කම කොච්චර දුප්පත් ද.. අම්මා ඉන්න තත්වෙ පේනවනෙ.. මේවගේ වැඩ කරලා ඔයත් අමාරුවේ වැටිලා මාවත් අමාරුවේ දන්නෙපා.. ප්ලීස්..,🙏🙏"

බනින ගමන්ම එකපාරම මියුරු බැගෑපත් වුණේ ලොකු වේදනාවක් පපුවේ හිරකරගෙන..

"අනේ මියුරු.. මම ඔයාව අමාරුවේ දාන්න ආව නෙවෙයි.. ඒත් ඊයෙ ඔයා කිව්ව කතාව මට අවුලක්.. මට දැනගන්න ඕන ඔයා මට අකමැති ඇයි කියලා.. ඒකයි මේ රිස්ක් එකක් අරගෙන ආවෙ... අනේ අම්ම කියාගෙන ආවෙ අපිට.. ඒත් ඔයා ඒකත් කෑවා.."

"අනේ ආදි මේ.. ඒවා ඔයාට වැඩක් නෑ.. කිව්වනෙ මගේ දේවල් හොයන්න එපා කියලා.. ඒව අපේ ප්‍රශ්න.. අපි බලාගන්නම්.. තේ හදන් ආවම බීලා සැක නොහිතෙන්න යන්න මෙහෙන්..🙏🙏🙏"

මියුරුනම් ඇත්ත කියන පාටක් නෑ වගේ.. ඒත් මට දෙයක් ඕන වුනොත් ඒක දැනගෙන මිසක් මම පාඩුවේ ඉන්න එකියක්ද.. නෑනෙ.. නෑනෙ...

"ආ මෙන්න අක්කිලා.. තේ බොන්න.."

"දූලා තේ බොන්න.."

 අම්මත් නංගිත් ආවෙ තේත් හදාගෙන.. මියුරු බලාපොරොත්තු වුණේ අපි තේ බීල යයි කියලා.. ඒත් මගේ සටන මම අවසාන වෙනතෙක් කරනවා.. එයා එහෙම කිව්වට මෙච්චර කට්ටක් කාලා බොරු කෝටියක් ගොතලා අන්තිම මොහොතෙ සටන පාවලා දෙන්න පුළුවන්ද.. පිස්සු නැත්තං ශෝක්..

"අනේ ආන්ටි.. අර කතාවෙ පොඩ්ඩනෙ කිව්වෙ.. ඉතුරු ටිකත් කියන්නකො.. අපිට පරක්කු නෑ.. ක්ලාස් අරින්න තව පැයක් තියෙනවනෙ.."

"මොකක්ද.. ක්ලාස් අරින්න..?"

අප්පා.. පැන්නා නේද බළලා මල්ලෙන් එළියට.. කොහෙද මගේ කටට බ්‍රේක් නෑනෙ..

"අනේ නෑ ආන්ටි.. අද කැම්පස් ලෙක්චර්ස් නෑ.. අපි එක්ට්‍රා කෝර්ස් එකක් කරනවා.. අද ඒක එච්චර වැදගත් ලෙසන් එකක් නෙවෙයි තියෙන්නෙ.. ඒකයි මේ වැඩේට ආවෙ.."

වෙලාවට සඳුනි දාර්ශික විදහට බොරු ගොතන්න පශ්චාත් උපාධිය හදාරලා තියෙන්නෙ..නැත්තම් අපි දෙන්නගෙම බොරුව මාට්ටු...

"ආ ඒක මිසක්... කතාවද.. ඒක කතාවක් විතරක් නෙවෙයි දරුවො මහ අපරාධයක්..
අවුරුදු උත්සවේ අපිත් තරඟ කලා.. විනෝද වුණා... නංගිට අවුරුදු කුමාරිට යන්න ආසයි කිව්වා.. ඉතින් අපිත්.."

"අම්මෙ.. ඕවා මෙයාලට වැඩක් නෑ.. ඇති අනේ.. ඔය ඇති.."

කතාව කියන් එද්දිම මියුරු හරස් වුණේ මහා කලු ගලක් වගෙයි.. අනේ මට ඒ කතාව දැන් දැනගන්නම ඕනි.. කොහොමද අහගන්නෙ...

ඉදිරියට...................

....................................................................

** කතාවෙ තවත් කොටසක් පෙරලන්නම්.. ඉතින් කතාවෙ ලොකුම කතාව කියවන්නයිතියෙන්නෙ අපිට... මියුරු නංගිව පරිස්සම් කරනවා.. නංගිව ස්කූල් ඇරලලා එන නිසා හැමදාම ස්කූල් එන්න ලේට් වෙනවා.. අනේ මියුරු ඉන්නෙ හරියට වැඩ අවසන් නොකරපු ගෙදරක.. අම්මත් එක්තැන් වෙලා... ගොඩක් දුකයි ආදිට.. මියුරු තාත්තෙක් වගේ ගත කරන ජීවිතේට ආදිට තවත් ආදරේ හිතුණා...ඒත් මේ කතාව මොකක්ද.. මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් සිංහල අලුත් අවුරුදු දවසෙ මොකක්ද වුණේ.. ඒ මොකක් වුණත් ඒක එච්චර සුන්දර කතාවක් වෙන්න බෑ.. මියුරුල ගෙවන වර්තමාන ජීවිත කතාව ඒ සිදුවීම එක්ක බැඳුණු එකක්.. කෝ මියුරුගෙ තාත්තා.. මොකද වුණේ.. මියුරු කැමති නෑ ආදි මේව දැනගන්නවට.. ඇයි මියුරු ආදිව මේ දේවල් වලට සම්බන්ධ කරගන්න මියුරු අකමැති.. ආදිට ආදරේ නිසාද..ඉතින් අම්මට මියුරු කතාව කියන්න දෙයිද.. ආදි දැනගනීද.. ආදි වගේම අපිත් බලන් ඉන්නෙ ඒ කතාව දැනගන්න.. කතාව පරක්කු වෙනවා.. සොරි.. ටිකක් දිග කොටසක් ගෙනාවා කතාව පරක්කු වුණ නිසාම.. කතාව ගැන අදහස් කමෙන්ට් කරන්න අමතක කරන්නෙපා..  අපි හොයාගමු ඒ දුක්බර කතාව මොකක්ද කියලා.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම...**
Dilru

Thursday, September 3, 2020


  ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*පහලොස්වන පිටුව* 

"ම්.. මේ මොකද.. ඇයි අපිට යන්න නොදී හරස් කරන් ඉන්නෙ.."

මම ඉස්සර වුණේ මියුරුටත් කලින්...

"නංගි මම උඹට කිව්වා කලිනුත්.. මූ ගැන තියෙන අදහස අතෑරගනිං කියලා.. උඹ හිතුවද ට්‍රිප් එක ගිහින් තොපි දෙන්න නටපු නාඩගම මම දන්නෙ නෑ කියලා.. පොටෝ එක්ක දැක්කෙ., පොටෝ එක්ක.. දැනුත් ලයිබ්‍රි ආවෙ පොත් කියවන්න නෙවෙයිනෙ ලව් කරන්නනෙ නේද.. උඹට මේකෙ එදා ඉදන් අපිට වඩා මේ ඊයෙ පෙරේදා ආපු එකෙක් කරේ තියාගෙන ඉන්න මං ඉඩදෙයි කියලා හිතුවද.. ඒවා හඳේ නංගි.."

"ඔයාට කවුද පොටෝ එව්වෙ.. අනික අපි ලයිබ්‍රි එකේ බව දන්නෙ කොහොමද.. "

එදා ට්‍රිප් එකේදි සිදු වූ දේවල් පොටෝ එක්කම දැක්කෙ කොහොමද.. කීප දෙනයිනෙ දැක්කෙ.. චිරන්තට පොටෝ ගහල එවන්න තරම් ජරා වැඩක් කලේ කවුද.. අනික අපි ලයිබ්‍රි ආව බව කිව්වෙ කවුද.. චිරන්ත එක්ක අපි කරන දේවල් කේලම් කියන්නෙ කවුද.. ඒ පාර තවත් ප්‍රශ්නයක් ඔළුවට වැටුණෙ තියෙන ප්‍රශ්න විසඳෙන්නත් කලිනුයි...

"යකෝ නංගි මම චිරන්ත. මට හොරෙන් මේකෙ මොකුත් කරන්න බෑ.. අනික මේ තොට කියන අවසාන වතාව.. ආපහු මේකි එක්ක කතා කරනව හරි දැක්කොත් තොට යන්න වෙන්නෙ හතර දෙනෙක්ගෙ කර පිටින් තමයි.. ලාස්ට් වෝර්නිං එක මේ තොට දෙන්නෙ.. ආපහු කියන්නෙ නෑ. කරනව විතරයි.."

චිරන්ත මියුරුගෙ මූණට ම ලංවෙලා ඇස් දෙකත් ලොකු කරලා කිව්වෙ පුදුම තරහකින්.. මියුරුත් පාඩුවේ හිටියට එයා හිතින් ගොඩක් දේවල් හිතාගන්න ඇති.. නිහඬ වුණේ මම ලඟ හිටපු නිසා වෙන්න ඇති.. චිරන්ත අපි ලගින් මියුරුගෙ උරහිස හප්ප ගෙන එතනින් යද්දි මියුරු බැලුවෙ මගේ දිහයි...

"ඔයාට ඇහුණා නේද.. මේ මම ඔයාගෙ යෝජනාවට කැමැත්ත දීලත් නෙවෙයි.. කැමැත්ත දුන්න නම් කොහොම වෙයිද.. අනේ ආදිත්‍යා.. මම දුප්පත් කොල්ලෙක්. මගේ අහිංසක අම්මව බලන්න ඉන්නෙ මං.. නංගිට බලන්න ඉන්නෙ මං.. ඒ නිසා මෙන්න වැන්දා.. ඔයාගෙ නාඩගං නිසා මුං අතින් මගේ අතක් පයක් කඩවලා මගේ මුළු පවුලම අසරණ නොකර ඉන්න ප්ලීස්.. දැනුත් මට මොකුත් කියන්න බැරිකමක් නෑ.. ඒත් මට චිරන්ත එක්ක හැප්පෙනවට වඩා මගෙ පවුල වටිනවා.. මට මගේ පාඩුවේ ඉන්න දීලා ඔයාගෙ වැඩක් බලාගෙන ඉන්න.. ආයෙ මාත් එක්ක කතා කරන්න තියා මම ඉන්න තැනකටවත් එන්නෙපා.. 🙏🙏🙏🙏"

හිතුවෙවත් නැති කතාවක් කියලා මගෙ ලග අත් දෙකම එකතු කරලා වැඳලා එයා යන්න ගියේ හිතේ ලොකු අසරණ කමක් එක්ක.. එයාට දැණුනු අසරණකම මම හොඳටම දැක්කෙ එයාගෙ මූණෙන්.. 

"මොකක්ද ඒ කතාව සඳුනි.. අම්මවයි නංගි වයි බලාගන්නෙ එයා.. එයාට මොකක් හරි වුණොත් පවුලම අසරණ වෙනවා කිව්වෙ ඇයි බං.. එයා ලොකු අසරණකමක හිටියෙ.. අපිට නොකියන ලොකු දෙයක් තියෙනව එයාගෙ හිතේ... අද එයාට ඒක කියවුණා හොඳටම..."

මට දැණුනු දේ මට දැණුනු විදිහට මම සඳුනිට කිව්වෙ මට වඩා කෙනෙක් ගැන තේරුම් ගැනීමේ හැකියාව එයාට තියෙන නිසයි..

"හ්ම්ම්... ඔව් බං මටත් ඕක හිතුණා නිකමට එයා පාරේ සින්දු කියලා සල්ලි එකතු කරපු දවසෙ ම.. කෙල්ලො පරිස්සම් කරන්න වෙලාවක් නෑ කිව්ව වෙලේ.. මොකක් හරිම අවුලක් තියෙනව කියලා.. මට දැන් හොඳටම තේරෙනවා දැන්.. උෟ ඒක තමයි අසරණ විදිහට ඉන්නෙ.. පවුලෙ ප්‍රශ්නයක් වගේ.. මට දැනුයි තේරෙන්නෙ උගේ හිතේ උඹට කැමැත්තක් නැතුව නෙවෙයි..ඌ උඹට කැමතියි.. උඹ වෙනුවෙන් සටන් කරයි ඕන එකෙක් එක්ක... ඒත් ඌ  හිතන්නෙ පවුල ගැන... ඒකයි නිහඬ.."

සඳුනි එයාට දැණුනු දේ විස්තර කලා මං හිතපු දේ හරි කියලා ස්ථීර වෙන්නම...

"ඒත් බං ඇයි ඒක එයා නොකිව්වෙ.. කියන්න තිබ්බනෙ.. දැන් කොහොමද අපි මේ කතාවෙ තේරුම හොයාගන්නෙ.. ඇත්තටම වෙලා තියන දේ දැනගන්නෙ කොහොමද අපි..."

"මේ ඊයෙ පෙරේදා අදුරගත්ත උඹට ඕව කියයිද බං ඌ .. අපි හොයා ගමු.. මට පොඩි අයිඩියා එකක් ආවා.. අදත් සිංහල ක්ලාස් එක මිසින් වෙනවා.. අවුලක් නෑනෙ.."

සඳුනිගෙ හිතේ යම් සැලසුමක් තියෙන බව මට තේරුණා.. මියුරු මට හොඳින් ඉගෙන ගන්න කිව්ව තමයි.. ඒත් මියුරු කිව්ව කතාවෙ ඇත්ත හොයන්න එක ක්ලාස් එකක් නෙවෙයි දහයක් කට් වුණත් මට කමක් නෑ..මට ඕනි දේ වෙනවනම්...

"අඩෝ ක්ලාස් වගේද මේක.. නෝට් එක ඉල්ල ගමු. මට මුලින් අයිඩියා එක කියපංකො.. මොකක්ද ක්ලාස් කට් කරලා කරන්න හදන්නෙ.." 

මගේ හිත දෙගිඩියාවකින් පෙලුනේ සඳුනිගෙ හිතේ තියෙන සැලසුම දැනගන්නයි...

"ඒක වෙන්නෙ මෙහෙමයි... මුලින් ම ගෙදරට ක්ලාස් කියලා එනවා...****** ඔන්න ඔහොමයි වැඩේ වෙන්නෙ.. එන ඕනම දේකට මූණ දෙන්න ලෑස්ති වෙලා වරෙං.."

සඳුනිගෙ දීර්ඝ තේරුම් කිරීම හමුවේ මම නිහඬ ව සිටියේ හිතට යම් සැනසුම් සුසුමක් දැනෙද්දි....

"අඩෝ ඒක පට්ට බං.. එල අයිඩියා එකක්නෙ.. උඹට මම කලින් කියනව වගේ ඔය ඔළු ගෙඩිය ඇතුලෙ තියෙන්නෙ මොළයක් නෙවෙයි.. මොළ ගෙනාපු නැවක්..."

සඳුනිගෙ සැලසුම මට කොච්චර සතුටක් එක් කලාද කිව්වොත් සඳුනි ව බදාගෙන ඉබින්න තරම් සතුටක් ආවෙ මට...

ගෙදර ඇවිත් ඉක්මනට ම වොශ් එකක් දාගෙන කටට දෙකට බත් ටික ගිල්ලෙ අපේ සැලසුමට කාලය වැදගත් වූ නිසයි...
ඉක්මනට ලෑස්ති වෙලා සඳුනි මායි ටවුන් එකට ආවෙ සැලසුම පරිදිමයි...

................................................................................

"කවුද ගෙදර.. කවුද ඉන්නෙ.. "

එක මොහොතකින් අපි නතර වුණේ බ්ලොග් ගල අල්ලා බිත්ති බැඳි, වහලය සීට් සෙවිලි කරන ලද, ජනෙල් කවුළු ඉටි රෙදි වලින් ආවරණය කරන ලද අඩක් නිම කරන ලද පුංචි නිවසකටයි..

"මේ සිරාවටම මේ අපි ආව තැන හරි නේද බං.. වැරදි ඇඩ්රස් එකක් ද මන්දා.. ඔබට හොඳටම ෂුවර් නේද..? මේ තැන හරි කියලා.. මේ වගේ ගෙයක්..?"

මම වටපිටාව ගේ ඇතුල, පිටත හොඳින් බැලුවේ අපි ආව ඇඩ්රස් එක වැරදි ද කියලා හිතාගන්න බැරුවයි... කතා කලත් කවුරුවත් එලියට නොඑන බවකුත් පෙන්න  තිබුණේ අපි බොහෝ වෙලා එළියෙ රැඳී සිටි නිසයි...

"ඔව් ඔව් බං.. ඇයි උඹට මේ ගේ දැක්කම සැක හිතුණද.. උඹ ආවෙ රාජ මාළිගාවක් මවාගෙනද..පොඩ්ඩක් ඉදපංකො මම ම හොයාගන්න තැන හරිද වැරදිද කියලා..."

සඳුනිගෙ එඩිතර කම ගැන නම් කතා කරන්න වචන නෑ.. මම වෙනුවෙන් ඕනම ප්‍රශ්නෙකට මුහුණ දෙන්න, ගුටි කන්න වුණත් සූදානම්... මේ යාළුකම තරම් යාළුකමක් ලෝකෙ කොහේවත් නැතුව ඇති.. මට කරදරයක් වෙන තැන ඒකෙන් බාගයක් කරට ගන්න සඳුනි සූදානම්...

"කවුරුවත් නැද්ද..?"

ඒ පාරනම් සඳුනිට ටිකක් මළ පැනල වගේ.. 
ජනෙල්වලට අලවා තිබූ ඉටි කොල සුළං පහරට සහ දිරාපත් වී තැන් තැන්වල හිල් වී කඩතොලු වී තියෙද්දි හදවත වාවගන්න බැරි තරම් ලොකු දුකක් ඇති වුණේ මටත් නොදැනිමයි...

"කවුද මේ.. ඔයාලා කවුද..?"

ගේ ඇතුලෙන් ගැහැණු කෙනෙක්ගෙ කටහඬක් ඇහෙද්දි අපි දෙන්නට දෙන්න මුහුණු දිහා බලාගත්තේ තරමක් තැති ගැනීමකින්.. ගෙට යන්නට බයක් ඇති වුණත් කතා කරන ගෑනු කෙනා එළියට නොඑන නිසා අපි ඇතුලට ගියේ ඕනම දේකට මුහුණ දෙන්න හිත හයිය කරගෙනයි.. හෙමින් හෙමින් කටහඬ ඇහෙන පැත්තට යද්දි අපි දෙන්නට දකින්න ලැබුණෙ.................

ඉදිරියට...............

...............................................................................

*කතාවෙ තවත් පිටුවක් පෙරලන්නම් ඔය විදිහට.. ඉතින් චිරන්තගෙන් අදනම් ගුටිකන්න වුණේ නෑ කොල්ලට.. ඒත් වෝර්නින් එකක් හම්බුණා.. එතකොට ට්‍රිප් එක ගිහිල්ලා වෙච්ච සිදුවීම චිරන්ත දැනගත්තෙ කොහොමද.. පොටෝ දුන්නෙ කවුද චිරන්තට.. පුස්තකාලෙට මියුරු, ආදි, සඳුනි ගිය විත්තියත් චිරන්ත දැනගෙන.. ආදර කතාව පටන් ගන්නත් කලින් හතුරො වැඩිවෙලා... කොල්ල කෙල්ලට කැමති වුණත්   ඒ කැමැත්ත නැති කරගන්න ලොකු හේතුවක් තියෙනවා.. ඒ මොකක් විය හැකිද.. කෙල්ලො දෙන්නා ක්ලාස් කට් කරගෙන කොහෙද ගියේ.. එයාලට ගිය වැඩේ සාර්ථක කරගන්න පුළුවන් වේවිද.. අඩක් නිම කරපු ගේ ඇතුලෙ ආදිලට දකින්න ලැබුණෙ මොන වගේ දෙයක්ද.. ඊලග කොටසින් ප්‍රශ්නෙ විසඳගමු... ප්‍රශ්න එකින් එක ලිහෙයි.. කතාව ඉක්මනට දාන්න ට්‍රයි කරන්නම්.. කතාව ගැන කමෙන්ට් එකක් එකතු කරන්න අමතක කරන්නෙපා... දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම..*
Dilru

Sunday, August 30, 2020


 ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දහ හතර වන පිටුව* 


"කෝ බං මියුරු තාම නෑනෙ.."

ස්කූල් එකට ගිය වෙලේ ඉදන් මගෙ ඇස් කොමර්ස් එක ඇතුලෙම තිබ්බෙ තාමත් මියුරු නොපැමිණියෙ ඇයිද නොදන්න නිසයි.. 

"මියුරු කෙසේ වෙතත් පවනි නම් ඇවිල්ල ඉන්නවා.. බලපං පාර දිහා බලන් ඉන්නෙ මියුරු ආව ගමන් එල්ලෙන්න වෙන්නැති කොහොල්ලෑව වගේ.."

සඳුනිට පවනි එක්ක ඇති වෙලා තියෙන්නෙ එසේ මෙසේ තරහක් නම් නෙවෙයි.. මියුරුට කැමති මම.. ඒත් මියුරු ගැන හිතන් ඉන්න පවනි එක්ක තරහ තියෙන්නෙ සඳුනිට.. මාර යාලුකමක් මේක...

"අන්න එනව උඹේ කුමාරයා.."

ඈත එන මියුරු ව දකිද්දි මගේ හිත පිරුණෙ පුදුම විදිහට... ඒත් ලගට ගිහින් කතා කරන්නෙ කොහොමද.. කරපු ගොන් වැඩේට.. 
සඳුනිත් මමත් ලැජ්ජාවෙන්ම මියුරු ගාවට ගියේ වෙන කරන්න දෙයක් නැති තැන..

"මියුරු මට ඔයා එක්ක ටිකක් කතා කරන්න ඕන.. ලයිබ්‍රි එකට එන්න දැන්.. මම ඇතුලෙ බලන් ඉන්නව.. ප්ලීස්.. මං ගැන පොඩි හරි හැගීමක් තියෙනවනම් ඔයා එයි.. මම යනව.."

මියුරුගෙ ප්‍රතිඋත්තරය දැනගන්නකම්වත් නොඉද අපි එතනින් ගියේ මියුරු එයි කියන බලාපොරොත්තුවෙන්...
ලයිබ්‍රි එකට වෙලා අපි දෙන්න පොත් දෙකකුත් අතේ තියන් බලන් හිටියෙ එවලෙ ලයිබ්‍රි සර් හිටපු නිසයි.. අපේ නිශ්ශබ්දතාවය බිඳුනෙ සර් එළයට අඩිය තියනව එක්කමයි...

"අඩේ කෝ බං මූ.. එන්නැති පාටයි.. අයියෝ මෙහෙම ලොකුකමක් මොකක්ද.. මම ඕක බස්සලමයි පස්ස බලන්නෙ.."

ලයිබ්‍රි එකේ දොරකඩ දිහා බලන් ඉදන් මම සඳුනි එක්ක කිව්වෙ මගේ හිතට ආපු අදහසයි..

"හරි ඉවසපං.. එයි දැන්.. අපි ඕකට මොකක් හරි ගේමක් ප්ලෑන් කරමු.. අකමැති නොවෙන්න..."

"ඔව් මම නිකං ඉන්නෙ නෑ.. උෟ මාර ගති බං.. පේනවනෙ සින්දු කියන්නත් පුළුවන්.. දවසක බැරියැ එයාගෙ සින්දුවලට මට විෂුවල් වලට ඇක්ට් කරන්න..🤗🤗"

"අනේ උඹ වගේ එකියක්.. උෟට සින්දු කියන්න පුළුවන් නිසා ද උෟට උඹ කැමති වුණේ.. උගේ සින්දුවල විෂුවල් වලට රඟපාන්න.. අනේ මන්දා බං උඹනං.."

බලන් යද්දි මට තිබිල තියෙන්නෙ ඇක්ටින් පිස්සුවද කොහෙද...

"අන්න එනව.. පුදුමයි.."

මියුරු ලයිබ්‍රි එකට ඇතුල් වෙද්දි සඳුනි මගේ කනට කරල දැනුවත් කලා එන බව..

"ඇයි මට ලයිබ්‍රි එන්න කිව්වෙ.. එදා කරපු දේවල් එකතු කරල නවල් එකක්වත් ලිව්වද.."

ආව ගමන් පටන්ගත්ත ඉතින් මාව චාටර් කරන්න..

"අනේ නෑ... ඇත්තටම ඔයා ගැන එහෙම අදහසක් ආව නිසයි කිව්වෙ.. ඒත් හීනෙකින්වත් අහම දෙයක් කරන්න හිතුවෙ නෑ.. ඒක එවලෙ හිතට ආව දෙයක්.. ඒකට සොරි කියන්නයි එන්න කිව්වෙ.. ආපහු එහෙම දෙයක් වෙන්නෙ නෑ මගේ අතින්.. ඒත් මම ඔයාට කැමති.. මම ආස නෑ පවනි ඔයාට ලං වෙනවට.. පවනි ඔයාට ලංවෙන එකම තමයි එදා එහෙම වෙන්න හේතුවත්... සොරි මියුරු.. ඔයා හැමදේකදිම මාත් එක්ක හිටපු නිසා චිරන්ත එක්ක හැප්පුනු නිසා මට හිතුණෙ ඔයා මට කැමති ද කියල... ඒකයි.. කවුද දන්නෙ එහෙම කරල තියෙන්නෙ බොරුවට කියල.. ඒත් මට දෙයක් ඕන වුණොත් ඕනමයි.. කොහොම හරි..."

මගේ දීර්ඝ විස්තර කිරීම එයා අහන් හිටියෙ නිහඬ ව...

"නෑ.. මම එදා වුණු දේ ගණන් ගත්තෙ නෑ.. මට කෙල්ලෙක් ගැන හිතනවට වඩා දේවල් තියනව තව.. ඉගෙන ගන්න ඕන.. ඔයත් ඉගෙන ගන්න ඕව නොහිත.. මට තව ගොඩක් දේවල් කරන්න තියෙනව.. මට කෙල්ලෙක් ගැන හිතන්න, හොයන්න, ආරක්ෂා කරන්න නිදහසක් නෑ.. පවනි මගේ යාලුවෙක් එයා ගැන මගේ හැඟීමක් ඇති වෙලත් නෑ වෙන්නෙත් නෑ.. ඒ නිසා ඉගෙන ගන්න.. එයත් ඉගෙන ගන්න උනන්දුයි දැන්.. ඔයා එයාට වඩා දෙයක් කරන්න පුළුවන් කෙනෙක්.. අනික මට වෙන කෙනෙක්ගෙ කෙල්ලෙක්ව උදුරගන්න උවමනා නෑ.."

මියුරුගෙ උත්තරය අහගෙන හිටියෙ නිහඬ ව අපි.. ඒත් මොකක්ද වෙන කෙනෙක්ගෙ කෙල්ලෙක් උදුරගන්න බෑ කියන්නෙ..

"මොකක්ද.. වෙන කෙනෙක්ගෙ කෙල්ලෙක්..?? කවුද දැන් එහෙම.. ඔයා හිතන්නෙ මම කසුන් එක්ක යාලුයි කියලනම් ඒක කවදාවත් වෙලත් නෑ වෙන්නෙත් නෑ.. ඒක ඒකපාර්ශ්වික ආදරයක්.. එයාගෙ හිතේ විතරයි.. අනික චිරන්තට ඕන මාව නෙවෙයි මගෙන් ප්‍රයෝජන ගන්න.. මට මේ තරම් කාලෙකට මෙහෙම හැඟීමක් ඇති වුණේ ඔයා ගැන විතරයි.. ඒක සදහටම තියෙයි..."

මම මියුරුට විස්තර කලේ එයා මං ගැන වැරදි වැටහීමක ඉන්න නිසයි.. මියුරු ගැනම විතරක් වෙනස් හැඟීමක් දැනෙන නිසයි...
පොත් ගුල්ල වගේ ඒ ගමන පොතක් අරන් වාඩි වුණා.. ඒකත් ආර්ථික විද්‍යාව පොතක් 😱😱😱😱

"අපෝ මහ පුදුම පොත් ගුල්ලෙක්නෙ.."

මූණට අල්ලන් ඉන්න පොත එකපාර ම ඇදල ගත්තෙ හුරතල් පෙනුමක් දාගෙන.. 😉😉

"ඕක මෙහෙට දෙන්න.. මේක ලයිබ්‍රි එක අමතක වුණාද..,?"

එයා ආර්ථිකේ ගැන කියවද්දි අපි දෙන්න කියෙව්වෙ ලව් සීන් ගැන.. දෙන්න අතේම තිබ්බෙ නවල් දෙකක්..

"ඕවම කියවල තමයි ඔහෙගෙ මොලේ ඉදිමිලා තියෙන්න.. ඇඟ හැමතැනම මොලේ මුල් බැහැලා.. මෙන්න මෙයින් එකක් කියවනවා.. හැඟීම් පහල වෙන්නවත්.. රටේ ආර්ථිකේ ගොඩ දාන්න කලින්, රට හදන්න කලින් හැඟීම් දැනීම් පහල වෙන්නවත්...,"

ඉකෝන් වෙනුවට නවල් එක අතට දුන්නෙ කියවන්න කියලයි...

"අනේ විකාර.. ඕව කියවල තමයි මොලේ අවුල් කරන් ඉන්නෙ.. වැදගත් පොතක් කියවනවකො ඕයි.. වෙලාව අපතෙ දාන්නෙ.."

ඔන්න දැන් හරි ලෙක්චර් එක පටන් ගත්තා.. මම අම්මා තාත්තා කියන එකවත් අහන එකියක්යැ..මෙයා කවුද..

"ඔන්න සඳුනි.. වැදගත් පොතක් කියවන්න ගිහින්.. මේ ලමයා කියන එක අහල.."

සඳුනිගෙ අතට වැලමිටෙන් තට්ටු කරල කිව්වෙ මියුරුට මනමාල හිනාවක් දාලමයි..

"බලපංකො බං.. මූ පොතේ ඇලිලනෙ.."

ඔළුව උස්සලා වත් නොබලන තරමට එයා පොතේ ගිලිල ඉන්නව දැක්කම සඳුනි මට ඇහැකින් පෙන්නලයි කිව්වෙ..

"ආව්.."

එක මොහොතක් යන්නටත් පෙර මියුරු හයියෙන් කෑගහද්දි ලයිබ්‍රි එකේ හිටපු ලමයි සර්ල, ටීචර්ස් ල සේරම එකපාරම බැලුවෙ මියුරු දිහා.. එයාගෙ මූණ ලැජ්ජාවෙන් රතු වෙනව වගේ තරහට මං දිහා බැලුවෙ ඇස් ලොකු කරලා.. අම්මෝ.. බයේ බෑ..

"මොකද පුතා එකපාරම කෑ ගැහුවෙ..?"

සර් කෙනෙක් අහද්දි එයාට කරගන්න දෙයක් නැති වුණා.. 

"යකූ.. උඹ මොකක් හරි අණ්ඩපාල වැඩක් කරාද මේකට.."

සඳුනි මගෙන් රහසින් ඇහුවෙ මං ගැන හොඳින් ම දන්න නිසයි..

"කකුල පෑගුවා.. හී.. රිදෙන්නම.. තරහ ගියාමත් මාර ලූක් එකක් එන්නෙ නෙහ්..😁😁😁"

ආයෙත් අහන්න දෙයක් නෑ ඉතුරු.. වෙච්ච දේ මගේ පූර්ණ සහභාගීත්වයෙන් තමයි වුණේ.. වෙන කවුරු කරන්නද ඕවා ඉතින්...

"යකූ.. තෝ මාර එකියක්නෙ.. දැන් මූ අපිව පාවල දෙයි . ඉවරයි අදත් ප්‍රින්සිපල්ගෙන් කෑමක් තමා සෙට් වෙන්නෙ..."

"බලමුකො.. බය නොවී ඉදපං මමනෙ කලේ.. බලමු මෙයා මාව පාවල දෙයිද කියල.."

අපි බලන් හිටියෙ මියුරුගෙ උත්තරය එනකනුයි.. නවල් එකෙන් මූණ වහගෙන පොත පොඩ්ඩක් පහලට කරල හොරෙන් එයා දිහා බලන් හිටියෙත්...

"ම්.. මේ.. මදුරුවෙක් විද්දා සර්.. මං හිතන්නෙ මදුරුවගෙ ගෑනු සතාද කොහෙද.. ඒකයි රිදුනා ටිකක්.."

මියුරු මගේ දිහා බලලා රවලා උත්තර දුන්නා.. මටයි සඳුනිටයි හිනා.. ඒත් හිනා වුණොත් තව මලපනී.. ඒ නිසා අපි හිටියෙ මුකුත් දන්නෙ නෑ වගේ...

"ආ.. ඔය කොයි සතාගෙ ගෑනු සතත් ඔහොම තමයි.. හරි විසයි පුතා.. ගණන් ගන්නෙපා.."

සර් කිව්ව කතාවට ලයිබ්‍රි එකේ හිටපු හැමෝම හිනා වුණේ මහ හයියෙන්.. සර්ගෙ විවාහ ජීවිතය ගැන අපි ඒ කතාවෙන් යම් නිගමනයකට එලඹුනේ නැතුවාම නෙවෙයි.. පව් අහිංසක සර්..🤣🤣🤣🤣

"මම යනව යන්න.. මෙතන යක්ශණියො එක්ක කොහේ පොත් කියවිල්ලක්ද.. "

මියුරු යන්න නැගිටිද්දි මම එකපාර ම පොත පහතට කලා හදිසියෙන්...

"මාව ඕනි නේද.. මට කැමතීනෙ.. ඒකනෙ මගේ කෝලම් බලන් ඉන්නෙ.. පාවල නොදෙන්නෙ..ම්.. හා කියන්නකො.. මගේ නේද...?"

අහිංසක විදිහට බෙල්ල පොඩ්ඩක් ඇල කරල කිව්වෙ එයාගෙ හිතේ මං ගැන ආදරයක් නැතුවාම නොවන බව තේරෙන නිසයි...

"මම යනවා.."

ප්‍රශ්නෙ මගහැර ලයිබ්‍රි එකෙන් යද්දි අපි දෙන්නත් එයා එක්කම ගියේ තවත් ලයිබ්‍රි එකේ සිටීම ප්‍රයෝජනයක් නැති නිසයි...

"ඔහොම ටිකක් නවතිනවා.."

මියුරු එක්කම මමත් සඳුනිත් සර් කියපු කතාව ගැන කතා වෙවී හිනාවෙමින් යන අතරතුර අපි ඉස්සරහට ඇවිත් පාර හරස් කලේ චිරන්තයි එයාගෙ නොසන්ඩාල යාලුවෝ ටිකයි.. අපි තුන්දෙනා තබපු පියවර තවත් එක අඩියක් හෝ ඉදිරියට නොතබා නැවතුණේ මෙතරම් වෙලා කියව කියව හිනාවෙවී ආපු පෙනුමත් අපේ කතාවත්, හිනාවත් අපිට නොදැනිම නිහඬියාව සහ හෘද ස්පන්දනය විසින් ගිල දමද්දියි.........

ඉදරියට........

......................................................................

*කතාවෙ තවත් පිටුවක් පෙරෙලන්නම් මේ විදිහට.. කොල්ලට කෙල්ලො ගැන හිතන්න වෙලාවක් නෑලු.. හොයල බලන්න රකින්න විදිහක් නෑලු.. ඇත්තටම මියුරු ආදිට අකමැති ඇත්තටම හිතේ කැමැත්තක් ආදරයක් නැති නිසාද.. නැත්තම් මියුරුට යම් කාරණාවක් ඒකට බාධාවක් වෙලාද... කෙල්ල කරන නොසන්ඩාල වැඩ වලට කොල්ල අකමැතිත් නෑ.. ඒත් පෙන්නන්නෙ නෑ.. ආදි මියුරුව ලංකර ගන්න මොන වගේ ප්ලෑන් ගහයිද.. කොයි තරම් දුරට ඒවා සාර්ථක වෙයිද.. චිරන්ත ලයිබ්‍රි එක පැත්තට ආවෙ කාගෙ හරි ඔත්තුවකටද.. තුන් දෙනාම එකට අතටම අහුවෙද්දි චිරන්ත මොකුත් නොකර ඉදීද.. මියුරුට ආයෙමත් චිරන්ත පහර දෙයිද.. අපි බලමු ආදි සහ මියුරු කොහොම මේ බාධාවන් ජයගනීද කියලා.. ආදිගෙ විකාර වැඩවලට කොල්ලා ආදරේ කරයිද කියලා..ඊලග පිටුවෙන් හමුවෙමු.. කතාව දාද්දි පරක්කු වෙනවට සමාවෙන්න..  අපිව අතහරින්නෙපා.. කතාව ගැන කමෙන්ට් කරන්නත් අමතක කරන්නෙපා.  දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම...*
Dilru

Wednesday, August 26, 2020



ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

* දහතුන් වන පිටුව* 


 බස් එකේ ඉස්සරහ ශීට් එකට ඔළුව තියන් මූණ හංගන් හිටියෙ කරපු දේ ගැන සිහියට නැගෙද්දි පපුව පලාගෙන යන තරම් ලැජ්ජාවක් ඇති වුණ නිසයි.. අනේ මං වගේ හරකියෙක්.. තව කවුරුහරි දැක්කනම්.. විනාසයි.. මට මේ මොකක් වුණාද එකපාර.. ඇයි මගෙ හිත මියුරුට මේ තරම්ම බැඳිල තියෙන්නෙ..

"ආදි.. මොනවද උඹ ඒ කලේ.. මම මේ හැමතැනම හොයල තෝ බස් එකට ඇවිල්ලද කියල බැලුවෙ.. මී හරකියෙක්ද උඹ.. දෙන්න හිතෙනව ඔළුව හිල් වෙන්න.."

සඳුනි ආව ගමන් බැනගෙන ගියේ ලොකු කේන්තියකින්.. මම ඔළුව උස්සල බැලුවේ පුදුමෙන්...

"යකෝ.. උඹ නිකම් සිසිටිවී කැමරාවක් වගේනෙ.. ඒකත් දැක්කද.. දැක්කට කාටවත් කියනව එහෙම නෙවෙයි ඔන්න.."

තේ පදුරු අස්සෙන් මම මියුරුට ලං වුනු එක සඳුනි දැක්කෙ කොහොමද කියන එක ලොකු ප්‍රෙහෙලිකාවක් මට....

"සීසිටීවී.. මම නම් ඕක දැක්කත් මොකද.. මම ඉතින් උඹ මොන බලු වැඩේ කලත් උඹ එක්කනෙ.. මම කියන්න ඕනි නෑ.. සේරම අය නොදැක්කට දකින්නම ඕන දෙතුන් දෙනා දැක්කා මුළු ෆිල්ම් එකම.."

සඳුනි දිහා මම හැරිල බැලුවෙත් ගැස්සිලා වගෙයි...

"ක්....ක... වු...ද.. ත්...ත...ව දැ..ක්...කෙ..?"

මගේ වචනත් ගොත ගැහුණේ නුවර එළි සීතලට වඩා මගේ ඇඟ ලැජ්ජාවෙන් හා බයෙන් සීතල වී ගොස් තිබූ නිසාවෙනි....

"ම්.. හැමෝම නෑ.. මම ඇරෙන්න තව පවනියි, කසුනුයි, තව එක්කෙනක් දෙන්නෙක් හිටියා එතන.. උන් කෙසේ වෙතත් අර දෙන්නගෙ මූණූ දෙකනම් කලු වුණා කේන්තියට.. දෙන්න බලන් හිටියෙ අබ අහුරක් මූණට දැම්මොත් සට සට ගාලා පුපුරන සයිස් එකේ.. මොන දේ වුණත් පවනි දැකපු එකනම් හොඳයි.. යසයි ඕකිට.. මියුරුගෙ කරේ එල්ලෙන්න ආර්ට් එක අතෑරල කොමර්ස් එකට පැන්නට...,"

මගේ අතින් සිදුවෙන්න ගිය දේට කේන්තියක් වගේම ඒ දේවල් පවනි දැකපු එකට සතුටකුත් තිබුණා සඳුනිගෙ හිතේ... ඒ අතින් සඳුනි මට ගැළපෙනව මටත් වඩා...

"අනේ උඹ මාත් එක්ක තරහද.. උඹට මං ලගින් ඉන්න තිබ්බෙ.. එහෙනම් මේ දේ වෙන්නෙ නෑ බං.. මියුරු මං ගාව තනි වුණානෙ.. ඒකයි එහෙම වුණේ.. අනේ මන් දන්නෙ නෑ සඳුනියෝ කවදා කොහොම මෙහෙම අදහසක් මගෙ ඔළුවට ආවද කියල..,"

මට තේරුම් ගන්න නොහැකි වුණු හැගීම මම සඳුනිට කිව්වෙ මගේ ඕනම ප්‍රශ්නෙකට පිළියම් ඒකි ගාව තියෙන නිසයි...

"උඹට ඒක නොතේරුණාට මම ඔය සීන් එක උඹටත් කලින් තේරුම් ගත්තෙ.. යකෝ අපි දෙන්නා යාළුවො වුණාට නිවුන් සහෝදරියො වගේනෙ.. උඹේ පුංචි වෙනසත් මට තේරෙනව බං.. උඹ උෟට කැමැත්තෙන් හිටියෙ අද ඊයෙක ඉදන් නෙවෙයි.. උෟ ස්කූල් එකට ඇවිත් චිරන්තල රැග් කරපු දවසෙ ඉදන්.. තේරුණාද උඹට.. ඕක උඹට තදටම වැදුණෙ එදා පාරෙදි මියුරු කියපු සින්දුවෙන්.. එදා උඹගෙ හිත උෟ හොරෙන්ම ගත්තා කොහොමත්.. කවදාවත් උඹ චිරන්තල එක්ක හැප්පිලා නෑ.. උඹ තියා මේ ස්කූල් එකේ ඉන්න වෙන කිසිම කෙල්ලෙක් තියා කොල්ලෙක්වත්.. ඒත් උඹ මියුරු වෙනුවෙන් එදා චිරන්ත එක්ක හැප්පුනා.. මට තේරුම් ගිහින් තිබ්බෙ.. ඒත් උඹට ඒක කියල තේරුම් කරනවට වඩා උඹටම ඒක තේරුම් ගන්න ඇරල මම පාඩුවේ හිටියෙ... අද එද්දි වුණත් උඹ මියුරු ව තමා හෙව්වෙ.. උෟ බස් එකට ආවම උඹේ මූණට වැටුණු එළිය මම දැක්කා.. ඒකයි මියුරුට උඹ ගාව වාඩි වෙන්න ලයින් කරල මම ශේප් එකේ සයිඩ් වුණේ... හරිද.."

සඳුනිගේ දීර්ඝ විස්තර කිරීම හමුවේ මම සඳුනි දිහා බලන් හිටියෙ විමතියෙන්... මට නොතේරුණු මම හීනෙන්වත් නොහිතපු දේවල් සඳුනිට තේරිලා.. ඒකි මටයි මියුරුටයි තැන දීලා වෙන තැනකට ගියේ මගේ හැගීම් තේරුම් අරන්.. යකූ මේකි අදහන්න වටිනවනෙ බලන් යද්දි...

"අඩෝ බං.. බලන් යද්දි උඹ දෙයියෙක් නෙවෙයි දේවාලයක්නෙ.. ප්ලෑන් කරලමයි මියුරුව මගේ ලගින් තියල මගෑරල ගියේ නේ.. ඒක නෙමෙයි එයා මාර ලස්සනයි නේද බං.. කතා කරද්දි නිකම් අතරමං වෙලා යනවා.. අනේ මට මෙහෙම දෙයක් දැනිලම නෑ බං.. මගේ කුළුදුල් ආදරේනෙ.. මට සපොට් කරපංකො.."

"හරි හරි උඹට නැතුව මම කාට සපොට් කරන්නද.. අන්න මියුරු එනව පේනව බස් එක පැත්තට.. මම මෙතන හිටියොත් ඕකා වෙන තැනකින් වාඩි වෙයි.. මම හෙමීට කැපෙන්නම් එහෙනම්..."

ඈත එන මියුරුව දැක්ක ගමන් සඳුනි ඉක්මනටම අයින් වුණේ මියුරුට මගේ ලග වාඩි වෙන්න ඉඩ දෙන්නයි.. ඒත් මියුරුව දකිද්දි මට පාලනය කර ගත නොහැකි වුණු හැගීම් නිසා සිදුවෙන්න ගිය දේවල් මතක් වෙද්දි ඇති වූ ලැජ්ජාව මට දරාගන්න බැරි තරම්.... මම ඉක්මනටම නැවත වතාවක් ඉස්සරහ ශීට් එකේ ඔළුව තියාගෙන මූණ හංගගෙන හිටියෙ මියුරුට මුහුණ දෙන්න බැරිකමටයි...

මගේ ලගින් කවුරුන් හෝ වාඩි වෙනව දැනෙද්දි මම තව ටිකක් මුහුණ හංගගත්තෙ කර ගන්න දෙයක් නැති කමටමයි...

"දැන් ලැජ්ජද.. ශෝක් හපන්කමක් නෙ කලේ ආදි ඔයා..."

කෙසේ නමුත් ඒ කට හඬේ වෙනසක් දැණුන නිසාම මම ඔළුව උස්සලා බැලුවෙ මියුරුට මොකක් හරි කරදරයක් වෙලාද කියලයි...

"ක්..ක..සුන්.. ඔ..යා..?"

ඔළුව උස්සා බැලූ විට මම දැක්කෙ මගේ ලග මියුරුව නෙවෙයි කසුන් වාඩි වී සිටින බවයි...

"ඔව් ඔව් මං තමයි.. ඇයි අර ගල් මූසලය කියල හිතුවද.. මූටත් ලැජ්ජාවක් නෑනෙ.. අනුන්ගෙ කෙල්ලොන්ව ඉඹින්න යන්න.."

කසුන් මියුරුට බැන්නෙ මහ කැත විදිහට...

"මොකක්ද කියන්නෙ.. මිනිස්සුන්ට ගරු කරල කතා කරන්න ඉගෙන ගන්න.. අනික මොකක්ද ඔය අනුන්ගෙ කෙල්ලො කියල කියන කතාව.. කසුන් ඔයා එකක් මතක තියාගන්න.. මම ඔයාගෙ වෙලා හිටියෙත් නෑ වෙන්නෙත් නෑ.. එහෙම හීනයක් තියෙනවනම් හිතින් අතෑරගන්න.."

මියුරුට කතා කරපු විදිහට මට කසුන් ගැන ඇති වුණේ ලොකු තරහක්.. 

"ඔයා මට කැමැත්තෙන් හිටියා ආදි.. අන්න අරූ තමයි ඔයාව උගේ පැත්තට හරව ගත්තෙ.. ඔයා මගේ වෙනවමයි.. තේරුණාද.. මම උෟ එක්ක බලාගන්නම් හැමදේම.."

කසුන් මගේ ලගින් නැගිටලා ගියේ තර්ජනය කරමින්... ඒත් මියුරු පේන්න හිටියෙ නැති නිසාම මම සීට් එකෙන් නැගිටල හෙව්වෙ එයාව.. 

අනේ... එයා ඉස්සරහ ෆුට් බෝඩ් එකට වෙලා යනව.. මගේ මූණ බලන්න ලැජ්ජ හිතිලද.. නැත්තම් මම මහ ජරා කෙල්ලෙක් කියල හිතිලද.. අයියෝ මම ඉක්මන් වුණා වැඩිද මන්දා.. ඒත් මට දැණුනනෙ එයාගෙන් ආදරයක් මං ගැන.. එයා බොරුවක්ද කලේ.. පවනිටද ආදරේ එතකොට එයා.. නැත්තම් මං ගැන ආදරේ හංගන් ඉන්නවද...මගේ හිත තිබුණටත් වඩා ප්‍රශ්න ගොඩක අතරමං වුණා... මේ හැමදේම විසදගන්නව.. එයාට සොරි කියනව.. ආපහුනම් ඔහොම පාලනයක් නැති වැඩ කරන්නෙ නෑ.. ඒත් එයාව යාළු කරගන්න මොනව හරි කරනවා.. දැනට ඉවසනවා.. මට එයාව ඕන කොහොමත්....

දීර්ඝ ගමනක අවසානය අපි නැවත වතාවක් අපේ ගෙවල්වලට පැමිණීමයි.. කාටවත් ලොකු කරදරයක් නොවී නිරුපද්‍රිතව එන්න ලැබීම සතුටක්.. ඒ වගේම බස් එකෙන් බැහැල යනකොටවත් මියුරු මගෙ මූණවත් බැලුවෙ නෑ.. පපුව ඇවිලෙන තරම් වේදනයි මට.. එයාට මං ගැන තිබ්බ ගෞරවයත්, ෆ්‍රෙන්ඩ්ශිප් එකත් නැති වෙලාද.. නුවරඑළිය ට්‍රිප් එකෙන් මතක ගොන්නක් පොදි ගහගෙන ආයෙම ගෙදරට ආවත් මතක ගොන්නෙ තිබ්බ සමහර මතකයන් පපුවට ගින්නක් ඇවිලෙව්වෙ මට මියුරු එක්ක තිබ්බ  හිතවත්කමවත් නැති වුණාද කියල මතක් වෙද්දියි.... හෙට ස්කූල් යන්න තියෙන නිසාම ඇවිදලා මහන්සි නිසත්, එන්නත් රෑ වුණු නිසා වොශ් එකක් දාගෙන ඇඳට වැටුණ ගමන් නින්දගියත් හිතේ තිබ්බෙ හෙට ස්කූල් එකේදි මියුරුගෙ මූන බලන්නෙ කොහොමද.., එයා මං ගැන මොනව හිතනව ඇද්ද කියලයි....


................................................................................


*කතාවෙ 13 පිටුවත් පෙරලන්නම් ඔය විදිහට.. කෙල්ල කරපු දේට කොල්ලට අවුල් ගිහිල්ලද.. කොල්ලා කෙල්ල ගැන වැරදියට හිතනවද නැත්තම් කොල්ලට කෙල්ලව එපා වෙලාද.. ට්‍රිප් එකේ අවසන් වෙලා එද්දිවත් මියුරු ආදි දිහා බැලුවෙ නෑ.. වෙච්ච දේවල් පවනිත් කසුනුත් ඇස් දෙකෙන්ම දැකලා.. ඉතින් එයාල මේ දේට විරුද්ධ ව මොකුත් නොකර ඉදී ද.. හෙට ස්කූල් ගිහින් ආදි මියුරුට කොහොම මුහුණ දේවිද.. ආදිගෙ කුළුදුල් ආදරේ හිත ඇතුලෙම මැරිල යයිද.. නැත්තම් ආදි දිනයිද.. ඊලග කොටසෙන් විසදගමු.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම..*

Dilru

Sunday, August 23, 2020

 

ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දොලොස්වන පිටුව* 

"එන්න බැහැලා.."

එක්වරම මියුරු මගේ අතින් අල්ලා නැගිට්ටවන්න හදද්දි මම ගැස්සිල වගේ එයා පැත්තට හැරුණෙ....

"මොකද.."

"කනක් ඇහිල යන්න නෑනෙ.. තේ වත්තක් වත් දැකල නෑ හරි පොශ්නෙ.. දැන් ඉතින් එනව බලන්න.. ඕකටම තමා බස් එක නතර කෙරෙව්වෙ.."

නෝන්ඩියට වගේ කිව්වට මගේ ආසාවල් ගැන මියුරු සෑහෙන්න උනන්දුයි වගේ... නොකිව්වට එයාගෙ හිතේ මං ගැන අදහසක්වත් තියෙනවද.. මටනම් පුදුමයක්.
මියුරු මගේ ආසාව නිසාම සුන්දර, ලස්සන තේ වත්තක් ලග බස් එක නතර කෙරෙව්වට...
බස් එකෙන් බැහැල වටපිටාවෙ සුන්දරත්වය විදින්න මම නොඉවසිල්ලෙනුයි හිටියෙ..

"සඳුනියෝ.. අපි ටිකක් පහලට යමු.. "

මගේ හිතේ තිබුණ තවත් එක ආසාවක් තමයි මම සඳුනිට කිව්වෙත්..

"පිස්සුද යකෝ.. කොහොමද මේ බෑවුමේ යන්නෙ.. වැටුණොත් නම් කොහෙන් මතුවෙයිද දන්නෙ නෑ.. කෑලි ටික විතරයි ඉතුරු වෙන්නෙ.."

මම කරපු යෝජනාවේ බරපතලකම සඳුනි පැහැදිළි කරදුන්නා පපුව කූල් වෙලා යන්නම.. ඒත් මම කවුරුවත් කියන දේ අහන කෙනෙක් නොවන නිසා මම තේ පදුරෙන් පදුර අල්ල අල්ල හෙමින් හෙමින් බෑවුමට බැස්සේ සීතල සුලං ධාරා ගත ස්පර්ශ කරද්දි දැනෙන සිසිලස විදිමින්.. මගේ පස්සෙන් මියුරුත් ආවෙ මට දැනෙන ඒ හැගීමම විදගන්න වෙන්න ඇති... එයා දිහා බලලා මම එයාට අත වැණුවෙ ඉක්මනට එන්න කියලයි...
ලස්සන තැන්නක් ලග මම වාඩිවුණේ මගේ පසුපසින් සඳුනිත් ඇවිත් වාඩි වෙද්දිමයි... මියුරුත් පවනිත්, කසුනුත් එකවරම අපි ලගට ඇවිත් වාඩි වුණේ ඉර එලිය වැටී ගතට දැණුනු සීතල යන්තමින් සිදී යද්දි...

"අර බලන්න ලස්සන කන්දෙ.. කන්දයි මායි අහුවෙන්න පොටෝ එකක් ගහපං සඳුනි.."

කොහේ ගියත් මගේ පොටෝ ග්‍රැෆර් සඳුනි තමයි ඉතින්...

"අනේ ඉතින් උඹට හොඳයි මම ඉන්නකං.. කෝ චුට්ටක් වමට ඇළ වෙයන්.. අන්න රයිට්.. ලස්සනයි ඇහ්.."

"මම ලස්සනයි තමයි කොහොමත්.. " 

මියුරුත් එක එක විදිහට පොටෝ ගද්දි මට හිතුණෙම මගේ ආසාව පිටින් එයාලා ප්‍රයෝජන ගන්නවා කියලයි..

"කෝ මාත් එනව සෙල්ෆියකට.."

මියුරුගෙ කරේ එල්ලුනේ එයාගෙ පොටෝ එකට ඔළුව දාන්නයි....
පුදුමෙ කියන්නෙ එයා මගේ කරට අත දාගෙන පොටෝ එක ගත්ත එකයි...

"කෝ මියුරු අපිත් එකක් ගමු.."

මාව අහකට කරලා පවනි මියුරුට ලං වෙද්දි මට මරන්න තරම් කේන්ති....

මම මියුරු ලගින් වාඩි වුණේ අනිත් අය තවත් පහලට යද්දි...

"මියුරු.. තෑන්ක්ස්.. මේ වගේ තැනකට ලොකු ආසාවක් තිබ්බා.. ඔයා ඒක ඉෂ්ට කලානෙ..."

"අපෝ මට තෑන්ක්ස් ඕනි නෑ.. තේ වත්තක්වත් දැකල නෑනෙ.. පව් හින්දා නතර කලේ.."

"තෑන්ක් කලාටවත් පිළිගන්නෙ නෑ.. පුදුම ලොකුකමක්නෙ තියෙන්නෙ.."

"ලොකුකමක් නෙවෙයි මැට්ටි.. හරි හරි ඔයාගෙ ආසාවනෙ ඒකයි නතර කෙරෙව්වෙ බස් එකත්.."

අවසානෙදි මියුරු පිලිගත්තා මගේ ආසාව වෙනුවෙන් හැමදේම කලේ කියලා....

"අපි පහලට යමුකො ටිකක්.."

එයාගෙ අතින් අල්ලලා යමු කිව්වෙ එයා ඒ දේට විරුද්ධ නොවන බව දන්න නිසයි....

"ඊයා... අනේ.. අයින් කරන්න අනේ..."

විනාඩියක් ගෙවෙන්නත් කලින් මම මියුරුගෙ කරේ එල්ලුනේ කූඩැල්ලෙක් අතේ එල්ලිලා ඉන්නවා දැක්ක නිසයි.. මම තදින් මියුරුගෙ කරට ඔළුව තියන් මූණ හංගන් හිටියෙ කූඩැල්ලන් මට ඒ තරම්ම පිළිකුල් වූ නිසයි...

"කෝ... ඔළුව උත්සන්න මම උෟව අරන් දැම්මා..."

මියුරු මගේ ඔළුව අතගාලා දෑත්වලින් මාව ඈත් කලා ඉක්මනින්...

"අම්මෝ.. මම හිතුවෙ කටේ සද්දෙ තියෙන හැටියට යකෙක්ටවත් බය නෑ කියලා.. බැලින්නම් කූඩැල්ලෙක් දැක්කත් කොල්ලෙක්ගෙ කරේ එල්ලෙනවනෙ.. ඔක්කොම චන්ඩි පාට් අපි වගේ අහිංසකයන්ට තමා.."

මියුරු හිනාවෙවී කියද්දි මටත් හිනා..

"අනේ ඔයාගෙ තියෙන අහිංසකකම.. කරට ඔළුව තියන් ඉද්දි මාර සැනසීමක් දැණුනා... කවදාවත් එහෙම වෙලා නෑ.. මියුරු... මට තව පොඩ්ඩක් වෙලා මෙහෙම ලගින් ඉන්න ඕන.."

උවමනාවක් ඇති වුණා.. ඒ පපුවේ මූණ හංගගන්න..... එයාගෙ ප්‍රතිඋත්තරය දෙන්න කලින් මම ආපහුම වැළදගත්තා මියුරුව තදින්... මෙහෙම එද්දි මගේ පාලනය මගෙන් ඈත් වෙන බවක් හෝ තේරුණේ නෑ මට.... ඉරිසියාවකුත් තිබ්බා.. පවනි ලංවෙයි කියලා. මියුරුට... මගේ හිත කාටත් කලින් ඉස්සර වෙන්නද හදන්නෙ.. මම අතරමං වුණා මට තේරුම් ගන්න බැරි ලෝකෙක එක මොහොතකට...

"මියුරු.... මම දන්නෙ නෑ.. කවදාවත් මෙහෙම වෙලා නෑ මට.. කවදාවත් මෙහෙම දැනිල නෑ මට... ඔයාගෙ ලග ඉද්දි අමුතුම හැගීමක් දැණෙනවා මට.... පවනි ඔයා ලගට එද්ද තරහක්, ලොකු කේන්තියක් එනව මට... මාව තදින් ලංකරගන්න.. ප්ලීස්... මට ඉන්න දෙන්න..."

මියුරුගෙ කනට හෙමින් සැරේ මුමුණද්දි එයාගෙත් හැගීම් වෙනස් වෙලා වගේ..  මාව තදින් අත් දෙකෙන්ම තද කර ගත්තෙ හරි ආදරෙන්....

ඔළුව උස්සලා අත් දෙකෙන් මියුරුගෙ මූණ දෙපැත්ත අල්ලගත්තෙ මගේ හදවත මට පාලනයක් නොදෙන තැනයි...

"මට කියන්න මියුරු.. මට දැනෙනව අමුතු හැගීමක්.. ඔයාටත් දැනෙනවද... මම දන්නෙ නෑ.. කවදා මෙහෙම වුණාද කියලා.. ඔයාගෙ පලවෙනි සින්දුවෙන්ම එදා පාරෙදි මාව වෙනස් කෙනෙක් කලා... මගෙ හිත ඔයාව ඉල්ලනව මියුරු..."

පාලනයකින් තොර වූ මගේ හදවත මගේ ලවාම හැගීම කියවගත්තේ හරි අපූරුවට.. ඒ රුව ලග මම ඉන්න තැන හෝ අමතක කරන්න සමත් වුණා පුදුම විදහට....
සීතලට හමන සුළඟ ගතේ දැවටී ගතම හිරිවට්ටවා යද්දි,, සීතල පිණි කැට ගතට වැදී හදවත ස්පර්ශ කරද්දී පරිසරයත් මේ ඇති වූ නව හැගුම් තව තවත් පුබුදු කරන්නට දුන්නේ ලොකු උදව්වක්... මගේ ඇස් මියුරුගෙ දෙතොලග නතර වෙද්දී හිත ඉල්ලන හැමදේම දෙන්න මට උවමනා වුණා... ඇස් හෙමිහිට පිය වී මගෙ මුව මියුරුගෙ මුවට ලං වුණේ අත් දෙකෙන් තදින් මියුරුගෙ මූණ අල්ලන් මගේ පැත්ත හරවන් ඉද්දි... මියුරු නිසොල්මන්ව ඉද්දී මගෙ අත් දෙකම මියුරුගෙ ගෙල වටා එතුනේ තව තවත් මාව මියුරු ලගට ලංකරමින්... සීතලට වියලුනු මගේ දෙතොල් මියුරුගෙ දෙතොලෙහි පහස සොයමින් දිව්වේ අන් කිසිවක් හෝ සිහියක් නැති තැනයි... මගෙ දෙතොල් මියුරුගෙ දෙතොල් ස්පර්ශ වෙද්දී දැණුනු හැගීම විස්තර කල නොහැකි තරම්.........

"ආදි.. මොනවද මේ කරන්නෙ ආ.. මොන සිහියෙන්ද ඉන්නෙ..පිස්සු හැදිලද..?"

විගසින් මියුරු මාව එයා ලගින් ඈත් කරද්දි මම පියවි සිහියට ආවේ පුදුම ලැජ්ජාවක් හිතට ඇති කරමින්... මේ මොකද වෙන්නෙ.. මට පිස්සු හැදිලද.. මම එතන තව එක් මිනිත්තුවක් හෝ නොඉද ඉක්මනටම මම බස් එකටම දිව්වේ පිටුපසවත් නොබලයි...
මියුරු බස් එකට ආවම මූණ දෙන්නෙ කොහොමද.. මම ඉස්සරහ සීට් එකට ඔළුව තියාගෙන හිටියෙ මූණ දෙන්න තියන ලැජ්ජාවටයි.....

................................................................................

*කතාවෙ 12 පිටුවත් පෙරළුවා.. කෙල්ලට ටිකක් පාලනය නැති වුණා.. ආදරය කියන දේ එක්ක හැගීම් ඇති වෙන එක සාමාන්‍ය දෙයක්.. කෙල්ලගෙ හැගීම් කියවද්දි කොල්ලා හිටියෙ නිහඬ ව.. අවසාන මොහොතේ හැගීම විදිද්දි මියුරු ඒ දේට ඉඩ නොදුන්නෙ ඇයි.. මියුරුගෙ හිතේ ආදි ගැන අදහසක් නැද්ද.. ආදරයක් නැද්ද...දැන් කෙල්ල පියවි සිහියට ආවම ලැජ්ජ හිතිලා.. මූණ හංගන් ඉන්නෙ කොල්ලට කොහොම මූණ දෙයිද... කොල්ලගෙ පිලිතුර මොකක් වෙයිද.. ඒ හැගීම නොවිද ආදිව ඈත් කරන්න ආදිට ලං නොවෙන්න වෙන හේතුවක් මියුරුට තියෙනවද... කතාව ගොඩක් පරක්කු වුණා.. සමාවෙන්න.. කතාව ගැන දැණුනු හැගීම ගැන කමෙන්ට් එකක් දෙන්න.. ඊලග කොටස පරක්කු නොකර දෙන්නම්.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්ක..*
Dilru

Sunday, August 16, 2020

 

ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*එකොලොස්වන පිටුව* 

හිරුට මුවා වී සඳ බැබලෙන අහස් කුසේ...
සඳ එළියෙන් බැබළෙන රන් තරු මැද්දේ...
මට නොකියා සඟවන ඔය හද පතුලේ...
මද පවනත් අඟවනවා සෙනෙහෙ නුඹේ...//

හිත කියනා නුඹ සඟවන හිත ඇතුලේ...
මහ ගොන්නක් දැනෙනවා මට නුඹෙ සෙනෙහේ...
හිමිවෙන්නට හිමිකම් නැති හිත් අස්සේ...
ලස්සන පෙම් කතන්දරයි මිලිණ වුණේ..//

හිරුට මුවා වී....//

දැනෙන නුඹේ ආදරයත් හැඟුම්බරයි...
ගලන නුඹේ ඔය වදනුත් හරි මිහිරියි...
කවදාවත් නොලැබෙන නුඹෙ පෙම සත්තයි...
සඟවන්නම් මගේ සෙනෙහෙ නුඹ නිහඬයි..//

හිරුට මුවා වී....//

මියුරුගේ ගීතය අවසන් වන විට මුළු බස් එකම එක නිහඬියාවක් වෙලයි තිබුණේ.. ගීය අවසානය වන තෙක් මම එය වින්දේ පදයෙන් පදයට මියුරුගේ මූණේ ඉරියව් වෙනස් වන තමන්ගේ හදවතින්ම එන හැඟීම කියන්න උත්සහ කරන විදිහ එක්කයි.. ඒ ඇස්වල තිබ්බ ආදරණීය බැල්මට මුළු ලෝකයක් වුණත් වසඟ කරගන්න පුළුවන් හැකියාව තියෙන බව මට තේරුම් ගියා අද හොඳටම...

"වාව් මියුරු.. මාර ලස්සනයි.. ඒක හොඳටම වැදුණා හිතට.. ගොඩක් ගොඩාාාක් ලස්සනයි.."

සින්දුව ගැන මගේ අදහස ගැන කියන්නටත් කලින් පවනි වර්ණනා කල නිසා මට ඇති වුණේ තරහක්.. එයා ඒ සින්දුව කිව්වෙ එයාට කියලා හිතන් ඉන්නෙ.. ඇත්තටම මියුරු පවනි ගැන හිතේ තියාගෙන එයාට දැනෙන්නද ඒ සින්දුව කිව්වෙ.. මගේ හිත මගෙන් ඇහුවා..මටත් තදටම සින්දුව දැණුනා.. පවනිටත් එහෙමද.. එතකොට එයා පවනිට ද ඒක කිව්වෙ.. මට දැනගන්න උවමනා වුණාට මියුරුගේ හිතේ තියෙන දේවල්.. ඒත් කොහොම දැනගන්නද කියලා හිතාගන්න බෑ.. පවනි ගැන එහෙම අදහසක් තියනවද කියලා හොයලා බලන්න මම උනන්දු වුණේ ඇයිද කියලා තාමත් මට හිතාගන්න බෑ... මේ වෙන දේවල් අස්සෙ පවනි ගැන මගේ හිතේ තියෙන තරහ ඉරිසියාව තත්පරෙන් තත්පරේ වැඩිවෙනවා... මේ මොකද වෙන්නෙ මට.....

"ම්... එච්චර ලස්සන නෑනෙ.. තෑන්ක්ස් පවනි... ඔයා හරි මාව අගය කලානෙ.."

මියුරු ඒ කතාව කිව්වෙත් මගේ දිහා බලලා.. මම එයාව වර්ණනා කලේ නැති නිසා වෙන්නැති.. එක අතකින් මොන එහෙකට වර්ණනා කරනවද.. මට කියපු එකක් නෙවෙයිනෙ.. පවනිටනෙ කියන්න ඇත්තෙ.. විකාර...

සීතල සුලඟ මැඩගෙන කඳු ශීඛර අතරින් අපි සුන්දර ග්‍රෙගරි වැව් තාවුල්ලට ආවේ උදෑසන අහාරයත් අරගන්න හිතාගෙනමයි.. මෙතෙක් වෙලා තිබුණු මහන්සිය, නිදමත, බඩගින්න සියල්ලක්ම එකම නිමේශයකින් සංසිඳුවන්න තරම් බලයක් හැකියාවක් තිබුණා සුන්දර ග්‍රෙගරි වැව් මාතාවට... සීතල වී ගල් ගැසුණු ඇගට යම් තරමකින් උණුසුමක් දැනුනේ ජර්සිය නිසාමයි.. අයිස් කැට වැනි සීතල වතුරෙහි කට්ටියම වැවට බැස මුව කට සෝදා ගත්තේ සුන්දර වැව් අසිරිය විඳිමින් කෑම ගන්නයි... 

"ඔන්න බලාගෙන...."

ඇහැපිල්ලමක් වදින්නටත් මත්තෙන් මම මියුරුගේ ගෙලෙහි එල්ලී මියුරුගේ දෝත උඩට වැටී හිටියේ මගේ කකුල් ගලක පැටලී වැවට විසි වෙන්නට ඔන්න මෙන්න තිබියදී ය.. ඇවිදගන්න බැරි තරමටම කකුල් ගල් ගැසී ඇති නිසාම ගල් පැටලී නොවැටුණොත් තමයි පුදුමෙ...

"කොහෙද මැට්ටියේ උඩ බලන් ද යන්නෙ තමුසෙ..🤨🤨🤨"

මියුරු මාව අල්ලගෙනම සැරෙන් වගේ ඇහුවේ.. 

"කකුල පැටලුනා.."

මූණට මූණ ලංවී තිබූ අකාරයෙන්ම මගේ වචන පිට නොවුණු ගානයි.. උත්තර දුන්නා නෙවෙයි මිමිණුවා කිව්වොත් නිවැරදි... මම කෙලින්ම බලන් හිටියෙ මියුරු දිහාමයි.. සීතලට වේලිලා තියෙන දෙතොල් දත්වලින් හපාගෙන හිටියෙ සීතල නිසාම වෙන්නැති... මටත් වඩා එයාට සීතලයි වගේ... ටික වෙලාවක් මගේ ඇස් අස්සෙ එයත් අතරමං වෙලා වගේ කියලා මට දැනෙන්න ගත්තෙ වටපිටාවෙ අපේ සෙට් එක එකතු වෙලා අපිට විහිලු කරනවා කියලා ඇහුණෙත් අපි දෙන්නටම ගොඩ වෙලාවක් ගියාට පස්සෙ නිසයි...

"ආව් ආව්.. කොහොමද.. පට්ට මැචින් කපල් එක නේද බං..."

පවනිගෙ අතින් අල්ලලා සඳුනි පවනිට කියද්දි පවනිගෙ ඇස් රතු වෙලා වගේ තිබුණා.. පවනි මොකක් හරි දෙයක් හංගනවා.. මට දැන් තේරෙනවා.. මියුරු ගැන අදහසක් පවනිට තියෙනවා... 

"අහකට වෙනවා තවත් එල්ලිලා ඉන්නෙ මගෙ අත් දෙක කඩන්නද.. ඔච්චරයි තියෙන්නෙ මට හම්බ කරගන්න..බතලි වගේ බර මේකිගෙ ඇගකුත් නෑ ඒ තරම්... මොනවද කන්නෙ අලි මස් ද..?"

මියුරු ඉක්මනටම මාව පැත්තකට තල්ලු කලේ බර වැඩී කියලා අපහස කරමින්.. කට්ටිය විහිලු කරද්දි ලැජ්ජ හිතිලා මූණත් හොඳටම රතු වෙලා තියෙන බවක් මම දැක්කා එයාගෙ මූණෙන්...
මියුරු මට බැන්නත් මගෙ හිත තිබ්බෙ සතුටින්.. ඇයිද කියන්න දන්නෙ නෑ මම..
අපි උදේට ගෙනියපු කෑම කද්දි කොල්ලො ටික නම් ලග කඩේකින් උදේ කෑමත් ගත්තා.. කෑමත් බෙදාහදාගෙන කාලා සුන්දර ග්‍රෙගරි වැවට සමු දෙන්න හිතුවේ නුවර එළියේ දකින්න තවත් බොහෝ සුන්දර තැන් ඉතිරි වී තියෙන නිසයි...
අපි ගමන පටත් ගත්තේ හෝර්ටන් තැන්නෙ සිරි නරඹන්න යන්නයි... මියුරු මගේ ගාවින්ම ඇවිත් වාඩි වෙද්දි මට පුදුමත් හිතුණේ මෙයා ආපහු ම මම ලග වාඩි වුණ එක ගැන හිතාගන්න බැරි නිසයි.. කට්ටිය චාටර් කරපු එකේ මම හිතුවෙ මම ඉන්න පැත්තකටවත් එන එකක්නම් නෑ කියලා..
යන අතරතුරේ පාර දෙපැත්තෙ ලස්සනට බෑවුම්වල වවා තිබූ තේ වතුවල ලස්සන බලන්න යන්නමයි මට හිතුණේ.. ඈතින් පෙනෙන කඳු වැටි මීදුම් පහරින් විවිධ රටා මවා තියෙද්දි පොටෝ එකක් අරගන්න නියම පරිසරයක් බවයි මට හැගුණෙ.. තේ වත්තක් මැද යන්නත් පුදුම ආසයි මට.. තේ ගහෙන් ගහට අල්ලගෙන..

"වාව්... ලස්සන පරිසරය.."

චමත්කාර කඳු පන්ති මැද ලස්සන තේ වත්තක් පහු වෙද්දි මට කියවුණේ ඉබේටමයි.. මම ජනේල අයිනෙන් එලියට ඔළුව දාගෙන අසිරිය වින්දේ බස් එක නවත්තන්න කියන්න  බැරි නිසාමයි..
අනේ ලස්සන......
බස් එක එක්වරම නවතිද්දි මම ඉස්සරහ බැලුවේ එකපාරම මොකක් වුණාදෝ කියලයි... ලග හිටිය මියුරුත් අතුරැදහන් වෙලා හිටියා.. බස් එක නැවතුණේ ඇයි එකපාරම.. ලග හිටිය මියුරුට මොකද වුණේ.. සිසිල නිවා හීන් දාඩිය දැම්මා මට එවලෙ....

ඉදිරියට.................

..............................................................................

*කතාවෙ තවත් පිටුවක් පෙරලෙද්දි මේ මොකද වෙන්න යන්නෙ.. ආදිට නම් කොල්ලට හොඳටම හිත ගිහින් වගේ.. කොල්ලගෙ සින්දුවෙන් නොකියන යමක් එයාගෙ හිතෙත් තියනවද කියලා හිතෙනවා... එකපාරම බස් එක නතර වුණේ ඇයි.. ලග හිටිය මියුරුට මොකද වුණේ.. ඊලග කොටස ඉක්මනටම දෙන්නම්.. කතාව ගැන කමෙන්ට් එකක් ඕන... ඊලග කොටසින් කුතුහලය නැති කරගමු.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම...*
Dilru


Wednesday, August 12, 2020


ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*දහවන පිටුව* 

ආදි.. නැගිටින්න ලමයො.. 5ට පිටත් වෙනවා කිව්වා නේද.. දැන් 3ත් පහුවෙලා.. ඉක්මන් කරන්න.."

නින්දත් නොනින්දත් අතර සිටි මට කොයි මෙහොතේ නින්ද ගියාද මමවත් නෑ දන්නෙ.. කවදත් වගේම අම්මගෙ එලාම් එක තමා මගේ පිහිටට හිටියෙ..

"අම්මෝ.. නිදිමතයි.. මට සැරටම නින්ද ගිහින්නෙ.."

ලෑස්ති වෙන්නත් වෙලා යන නිසා මම ඉක්මනින් නැගිටලා වොශ් දාලා ලෑස්ති වෙන්න ගත්තෙ අනිත් අයට කලින් මම නොගියොත් ටීම් ලීඩර් එන වෙලාවද කියලා අපේ එවුන් මට නෝන්ඩි දායි කියලා බයටයි... ඊයෙ රෑ වෙලාවට ඇඳුම් බෑග් එක හැදුවේ.. විනෝදෙට කන්න බිස්කට්, සැන්විචස් එහෙමත් හදාගෙන අම්මලටත් වැඳලා මම අපේ ස්කූල් එක ලග හන්දියට ගියේ සඳුනිවත් අරගෙනමයි.. තාත්තා අපිව ඇරලවන්න බස් එක ලගට එද්දිත් ටික දෙනෙක් ඇවිල්ලයි හිටියෙ..

"ගිහිල්ලා ඇළවල් දොළවල් වල නටනවා එහෙම නෙවෙයි.. කඳු නගිද්දි බලාගෙන.. ට්‍රව්සර් එක ඇඳන් ඇවිදලා එද්දි ගවුම දාගන්න.. එහෙට ගියාම ජර්සි දාගෙනම ඉන්න.. සැරින් සැරේ අපිට කෝල් දීලා අප්ඩේට්ස් දෙන්න.. අපිත් ගන්නවා.. පරිස්සමෙන් ගිහින් එන්න.. මමනම් කැමතිම නෑ.. ඒත් යන්නම ඕනි කියනවනෙ.."

පිටත් වෙන්නත් කලින් තාත්තගෙන් උපදෙස් මාලාවක්.. තාත්තනෙ ඉතින්.. මේ ගමනට එයාගෙන් අවසර අරන් දෙන්න අම්මා සෑහෙන්න මහන්සි වුණා.. මමනෙ ඉන්න එකම කෙල්ල.. බය ඇති ඒ දෙන්නට.. ඒත් මම චූටි ලමෙක්යැ.. උසස් පෙල කරන කෙනෙක්නෙ.. ඕනවට වඩා ගෙදරින් උනත් උපදෙස් ලැබීම මේ කාලෙට වදයක් වගෙයි දැනෙන්නෙ..
සේරම ලෑස්තියි.. කට්ටියම යන්න බස් එකටත් නැගලා.. ඒත් මගෙ හිත තාමත් තියෙන්නෙ නොපිරුණු ගතියක.. සේරම හරිනෙ.. වෙනදා ට්‍රිප් එකක් යන්න ලෑස්ති වුණාම කන්නෙ බොන්නෙවත් නෑ හරියට.. ඒ තරම් හිත පිරෙන්න සතුට.. ඒත් අද විතරක් වෙනදට වඩා වෙනස් මොකද...  

"ආදී.. සේරම හරිනෙ.. වාඩි වෙයන්... යන්නැද්ද දැන් 5 පහුවෙලා.. යකූ වෙනදට ට්‍රිප් යනකොට උඹේ තියෙන සතුට අද නෑනෙ.."

මගේ වෙනස තේරුන සඳුනි මගෙන් අහද්දිත් මම හිනා වුණා විතරයි... 

"ආදි මගේ සීට් එකේ.. ජනේල අයිනෙ.. මම මෙහා පැත්තෙ.. එන්න ආදි වාඩි වෙන්න.. "

කසුන් කල් තියාම පිටිපස්සෙ දොර ලග සීට් එක අල්ලගෙන මටයි එයාටයි කියලා... මටනම් ආසාවක් නෑ.. එයාට තිබ්බට...
සේරමත් හරි යන්න බස් එක ස්ටාර්ට් කලත් මගේ ඇස් තිබුණෙ බස් එක පිටිපස්සෙන් අතුරු පාර ලග.... ඒත් මම ඇයි මෙහෙම බලන් ඉන්නෙ.. කවුරු එනකම්ද.. විකාරනෙ මට.. මම සඳුනි ගාවින් වාඩි වෙද්දි කසුන් රවාගෙන මගේ දිහා බලන් හිටියත් මට ඕනි වුණේ නෑ එයා ලග වාඩිවෙන්න.. මාව ජනේල අයිනට දාලා සඳුනි මෙහාට වුණේ මට එතන ඉඩ දීලා.. අපි අපේ චාරිකාව යන්න ආරම්භ කලා.. කොල්ලො ටිකටනම් ඊට වඩා එකක් නෑ.. හූ කියන්න ගත්තා නරි වගේ.. පිටත් වෙද්දිම... එකපාරම බස් එක බ්‍රේක් කලේ මගේ මූණ ඉස්සරහ සීට් එකේ වදිද්දියි..

"මේ ඇයි.. බස් එකට මොකක් හරි වුණාද.."

"හයියෝ.. හා හා පුරා කියලා යන්න හැදුවා මදැයි.. අපි ගහකට නැග්ගොත් ඒකෙත් දෙබලක් අම්මපා.. කසුන් උඹ නේද මේ බස් එකට කතා කලේ.."

සඳුනි කසුන්ට බනින්න ගත්තෙ බස් එක කතා කරලා සෙට් කලේ කසුන් නිසා..

"යකෝ මේක කැඩෙන්නෙ නෑ.. ඊයෙත් බ්‍රේක් චෙක් කලා.. සේරම බැලුවා.. බලපං බස් එක නිකම් මාළිගාව වගේ.. ෆ්‍රී වයිෆයිත් තියෙනවා.. වෙන මොකක් හරි අවුලක්.."

තර්ක කිරීම වැඩි වෙලා කරන්න ලැබුණෙ නෑ.. එකපාරම බස් එකට කීප දෙනෙක් ඇතුල් වෙද්දි අපි හිටියෙ ඇස් උඩ තියාගෙන.. පුදුමෙන් බලාගෙන...

"මියුරු............"

මගේ තොල් හෙමිහිට මියුරුගෙ නම මුමුණද්දි මෙතෙක් වෙලා හදවතේ තිබූ නොපිරුණු තැන් සියල්ලක්ම ආවරණය වුණු බවක් දැනෙන්න වුණා...
එහෙත් මියුරුයි එයාගෙ කොමර්ස් එකේ යාලුවෝ දෙන්නයි පිටුපස්සෙන් තවත් කෙනෙක් මතු වෙද්දි එක් නිමේෂයකට සම්පූර්ණයෙන් පිරුණු හිත යම් රිදීමක් ඇති කලා කියලා දැනෙන්න ගත්තා... කවුද ඒ මියුරුලා එක්ක ආපු අනිත් කෙනා...

"පවනි....??"

හොඳින් දැකගත් පසුව මගෙ හිත ආයෙමත් හිස් වුණා වගේ දැනුණා.. ඒත් කලින් තරම්ම නම් නෑ.. බස් එකේ සීට් තිබ්බෙත් ගානට.. හැම එකකම ජනේල අයින බුක් වෙලා ඒ වෙද්දිත්.. මියුරු එක්ක ආව අනිත් දෙන්නා කෙලින්ම ගියේ පිටිපස්සෙ වහලා තියන දොර ලග පඩිපෙලට.. කොල්ලො ආස ෆුට්බෝඩ් එල්ලිලා යන්නනෙ කොහොමත්..තවත් සීට් තුනක එක් පැත්තක් පමණක් ඉතුරු වෙලා තිබුණා.. මියුරුත් පිටිපස්සට එද්දි මම බලන් හිටියෙ එයා දිහාම....

"මේ.. මියුරු.. මෙතනින් වාඩි වෙන්න.. මම යනෝ කසුන් ගාවට.. මේකි ජනේල අයින බදු අරන්.. අතන සින්දුවක් කියලා ආතල් එකේ යන්න පුළුවන්..."

එකපාරටම සඳුනි මට ඇහැකුත් ගහලා ඉක්මනින් නැගිටලා කසුන් ගාවට යද්දි මියුරු වාඩි වුණා මගේ ලගින්.. කසුන්ගෙයි සඳුනිගෙයි සීට් එක තිබුණෙ අපේ සීට් එකට එක කෙලින්.. මට හිතාගන්න බෑ කැමැත්තෙන්ම ජනේල අයින මට දීපු එකීට එකපාරම ජනේල අයිනක් ඕනි වෙලා ගියේ මොකද කියලා.. හැබෑටම පිස්සුද මේකිට... ඒ මොනවා වුණත් මියුරු මගේ ලගින් වාඩි වෙද්දි අමුතුම සතුටක් වගේම උද්යෝගයක් ඇති වුණා මට.... පවනිට වාඩිවෙන්න ඉඩ තිබ්බෙ අපේ පිටිපස්සෙ ශීට් එක.. ඒකිගෙ මූන හොඳටම අවුල් වුණා වගේ තේරුණා... ඒත් මට මොකද.. අපිව දාලා ගියාට ඕකිට යස වැඩේ.. ඒ කොහොම වෙතත් ඒකිට දැනෙන්න අපි ඒකිව දාලා එන්න හදපු ප්ලෑන් එක අවුල් වුණේ කවුරු නිසාද කියලා හිතාගන්න බෑ.. ඒත් දැන් මට දැනෙනවා.. ඒකි අාව එකත් හොඳයි කියලා.. ඒත් ඇයි මේ මගේ හොඳම යාලුවෙක්ගෙන් මෙහෙම පලිගැනීමක්... රිද්දවීමක් හිත ඉල්ලන්නෙ.. මොනව බෙදාගන්න බැරුවද.. මොනව ලබාගන්න බැරුවද.... මගෙ හිත ප්‍රශ්න කෝටියක... මියුරු අතේ එයාගෙ ගිටාර් එක...කාටවත් ආතල් ගන්න සින්දු කියන්නෙ නෑ කියලා ලොකුකම දාපු කෙනා ගිටාර් එකත් අරන් ආවෙ මොකද දන්නෙ නෑ.. ලොකුකම බැහැල වෙන්නැති.. මට අහන්නත් හිතුණා.. ඒත් නැගිටලා යයි කියලා බයකුත් දැනෙනවා...

"එන්නෙ නෑ කිව්වා නේද.. "

බොහොම හෙමින් මම ඇහුවෙ.. 

"මොකක්ද..?"

මියුරු පොඩ්ඩක් මගේ ඈතින් හිටියත් මගේ කනට එබුනෙ බස් එකේ හයියෙන් සින්දු දාලා නිසා මම අහපු දේ ඇහුනෙ නැති නිසා වෙන්නැති.. තාමත් කලුවර නිසා එයාව හරියට පේන්නෙත් නෑ.. බස් එකෙත් පාට පාට එලි තොරණ වගේ...

"මම ඇහුවෙ එන්නෙ නෑ කිව්වා නේද ට්‍රිප් එක යන්න.."

"ආ.. ඔව්.. ඒත් යාලුවෝ දෙන්නට කිව්වම යමු කිව්වා.. කාලෙකින් හිත නිදහස් වෙන්න කොහෙත්වත් ගියේ නෑනෙ.. ඒ නිසා ආවෙ.."

එයා මගේ කන ලගට කට කිට්ටු කරලා පිළිතුරු දෙද්දි මගේ අවධානය එයාගෙ ඇස්වල රැදුණා මටත් නොදැනිම....

"මොකද කන්න වගේ බලන් ඉන්නෙ.. මගේ මූණෙ පෙරහැරක් යනවද..?"

එකපාරම මියුරු ටිකක් හයියෙන් මගෙන් අහද්දි මට ගැස්සිලා ඉවත බැලුණා.. එතකොටයි තේරුණේ මම හිටියෙ වෙනන් ලොකයක් එයාගෙ ඇස් ඇතුලෙ හොය හොය කියලා.... ඇත්තටම ලැජ්ජයි මට.. පිස්සු හැදිලද මට මේ.. අනේ මොකද මේ වෙලා තියෙන්නෙ.. මට තේරුම්ගන්න බැරි මගේ හිත මට අවනත නැත්තෙ ඇයි මේ තරම්ම කියලා...

"පවනි ආවෙ ඔයා එක්කමද.."

මට ඊලගට ඇති වුණ ප්‍රශ්නය ඒක..

"නෑ.. එයා මගට ඇවිත් මැසේජ් කලා.."

"මැසේජ්...?"

පවනි මියුරුට මැසේජ් කලා කිව්වම මට ලොකු අවුලක් දැණුනා...

"ඔව්.. ඇයි මැසේජ් කරන්න බැරිද..තහනමක් නෑනෙ.."

"හා ඔව් ඔව්.. මම බැලුවෙ ඔයාලා නම්බර්ස් මාරු කරගෙන නිසා.. පුදුම හිතුණා.."

"ඇයි පුදුම...?"

"නිකං.."

"එයා මට නිතරම වගේ මැසේජ් එවනවා.. මොකක්ද හලෝ එකට හිටපු යාලුවව දාලා ට්‍රිප් එන්නෙ.. එයා සෑහෙන්න දුක් වුණා.. ඉතින් මම කිව්වා යමු කියලා.. මම කියන නිසා එයා එන්නම් කිව්වා.. හිතුවෙ නෑ පිටින් ආව අයට කෙසේ වෙතත් යාලුවන්ටත් ඔහොම කරයි කියලා.."

මියුරු මට දොස් කියද්දි මට පවනි ගැන ඇතිවුණේ පුදුම තරහක්.. මේකි නැති ඒවත් අතින් දාලා කියලා දුක පෙන්නලා බොරුවට.. අපි ගැන ඔච්චර දුක නම් මොකටද උඩ දාගෙන ආර්ට් එකෙන් කොමර්ස් එකට පැන්නෙ.. මට අහන්නත් හිතයි ඕකිගෙන්..

"ඉතින් එහෙනම් එයා මොකද කොමර්ස් එකට මාරු වුණේ.. අපි එක්ක ඉන්න තිබ්බනෙ.. අපි ව එපා නිසානෙ දාලා ගියේ.."

මගේ පිලිතුර වුණේ ඒක...

"ඉතින් ලමයෝ.. ඒක ඒ ලමයගෙ කැමැත්තනෙ.. එයාට පුළුවන් විෂයකින් එයා ගියාම අනිත් අය මොකට වද වෙනවද..තමන්ට බැරි දේට පුළුවන් කෙනාට ඉරිසියා නොකර ඉන්න.."

මියුරුගෙ උපදෙස් නම් ඉතින් අපෙ තාත්තට අන්තයි.. 

"අනේ මේ අපේ යාලුවගෙ පැත්ත අරන් කතා කරන්නෙ මොකද ඔයා.. පුදුම ආදරයක් දෙන්නගෙ තියෙන්නෙ.. එයාට මොනා හරි කියනකොට මෙයාට රිදෙන්නෙ..,"

මගේ කටින් පිටවෙන සමහර වචන මට හිතෙනවා ඒවා ඇතුලෙ තියෙන්නෙ තනිකරම ඉරිසියාවද කියලත්...

"අනේ මේ ඔයා හිතනව වගේ එකක් නෑ.. එයා මට උදව් කලා.. මාත් එයාට පාඩම් වැඩවලට උදව් කරනවා.. එයා මගේ හොඳ යාළුවෙක් එච්චරයි.."

අවසානෙදි අපේ තර්ක බිඳුණේ සීතල කඳුකර මැදින් ලස්සන චමත්කාර පරිසරයකින් යුත් සුන්දර පලාතට ඇතුල් වෙද්දී.. මෙතෙක් වෙලා නොතිබුණ අමුතුම සිසිලසක් මුසු කරගත් සුළං පොදක් ගතේ දැවටෙද්දි.. හිමිදිරි උදයේ ජනෙල් කවුළුවෙන් හීතල සුළඟ හමාඑද්දි ගතට දැනුනු සුවය වචන කල නොහැකි තරම්.. මගේ අත් දෙක බැඳගෙන උරහිස දෙක බෙල්ලට ලං කර ගත්තේ සීතල නිසාමයි... උදෑසන ආහාර ගැනීමට අපි තීරණය කර තිබුණේ සුන්දර ග්‍රෙගරි වැව් තාවුල්ලේ සිටයි... වටපිටාවේ සුන්දරත්වය දෑස්වලින් විදිමින් කඳු පල්ලම් තරණය කර අපි හෙමින් හෙමින් ඇදුණේ ඒ සුන්දර ප්‍රදේශය වෙතයි.. මෙතෙක් වෙලා තම උකුලෙහි තබා තිබූ ගිටාරය මියුරු තම දෝතට ගත්තේ මේ දැනෙන හැගීම වචන කර ගයන්නට විය හැකී..සීතල නිසාම වියළුණු දෙතොල් එකිනෙක පටලුවුණේ පද පෙළක් මිමිණෙන්නටයි... මගේ ඇස් මියුරුගෙ දෙතොලග නතර වූයේ සමහරවිට සීතල සුලඟ ගතේ දැවටෙද්දි තරුණියගෙ යොවුන් හැඟුමන් පිබිදෙන්නට වූ නිසා විය හැකී.. අඳුර පහවී එළිය වැටී තියෙද්දි මම හරියටම දැක්කා මියුරුගෙ මූණ.. අද වෙනද දකිනවට වඩා වෙනස් වගේ පේන්නේ, දැනෙන්නෙ මට.. අද නම් මාර හැන්ඩ්සම්.. මගේ හිතත් එයා ලගම නතර වෙලා වගේ දැන්.. මියුරු දිහාම බලන් ඉදපු මගේ චමත්කාර හැඟීම් බලාපොරොත්තු වූයේ මියුරුගෙ මියුරු ස්වරය මගේ හදවත ස්පර්ශ කරන තුරුයි....

ඉදිරියට...............

................................................................................

* කතාවේ තවත් එක් පිටුවක් පෙරලෙද්දි සුන්දර නුවරඑළිය බලන්න කට්ටිය එනගමන්.. සඳුනිට මොකක් හෝ දෙයක පෙර නිමිත්තක් දැනිලද මන්දා මියුරු ආදි ගාවින් වාඩි කරවලා අයින් වුණා.. ආදි අවසන් මොහොත තෙක් බලාපොරොත්තු වූ මියුරුගේ පැමිණීම ඉෂ්ඨ වුණත් පවනිත් ඇවිත්.. කසුනුත් ආදිගෙන් ගොඩක් දේවල් බලාපොරොත්තුවෙන් ආවා වෙන්න පුළුවන්.. මියුරු කසුන්ට තමන්ගෙ සිතැඟි ඉටු කර ගන්න ඉඩ දෙයිද.. ආදි බලාගෙන සිටින මියුරුගේ ගී පදවැල් සිසිලස විඳින මේ මොහොතේ කොහොම අමුණාවිද.. ආදිට දැනෙයිද.. පවනිට රිදෙයිද, කසුන්ට කේන්ති ඒවිද.. අවසානයේ චාරිකාවේ අවසන් ප්‍රතිඵලය කෙසේ වේවිද.. ඊලග කොටසින් බලමු.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම..*
Dilru

Monday, August 10, 2020

 

ආදිත්‍යා


ආදරය වෙනුවෙන් කැපවුණු දඟකාරියකගේ කතාව

*නව වන පිටුව*

ස්කූල් ගමන වෙනදට වඩා වෙනස් එකක් වූ බවයි මට දැනෙන්නෙ.. ඒත් ඒ කුමන හේතුවක් නිසාද කියලා තාම නෑ වැටහෙන්නෙ..
මොකක්දෝ නොතේරෙන හැගීමක් හිත ඇතුලෙ හිරවෙලා.. ඒත් ඒ මොකක්ද.. 

"මේ ආදි.. ආදියෝ..."

කල්පනා ලෝකය බිඳුණේ පවනිගේ විලාපයටයි..

"ඇයි බං"

"යකෝ උඹ සුපිරි මනෝ පාරකනෙ හිටියෙ.. මම කොච්චර කතා කලාද.."

මගේ කල්පනාවෙ තරම කියනවනම් අවට වටපිටාවෙ කිසිම ශබ්දයක් ඇහුණෙ නෑ මට..

"හරි ඉතින්.. මොකද දැන් විලාප දුන්නෙ කියහංකො..."

"මම ආර්ට් එකෙන් කොමර්ස් වලට මාරු වෙනවා.. තව කල් තියෙනවනෙ.. පාඩම් ගොඩක් කවර් කරලා නෑනෙ.."

පවනිගෙ කතාවට සඳුනි මම ඇතුළු සියලුදෙනාම හිටියේ පුදුමයෙන්...

"මොකක්..? උඹ කොමර්ස් වලට මාරු වෙනවද.. යකෝ කොමර්ස් අමාරුයි කියලා නේද ආර්ට් තෝරගත්තෙ..?"

"ඔව්.. ඒත් මට ෂුවර් එකක් තියෙනවා මට කොමර්ස් වලින් කැම්පස් යන්න පුළුවන් වෙයි කියලා.."

පවනි කතා කරන්නේ වෙන මොකක් හෝ අරමුණක් හිතේ තියාගෙන බව මට දැන් තේරී අවසන්.. ඒත් මේ වෙනසට හේතුව මොකක්ද.. තවමත් මට නොතේරෙන්නේ එයයි..

"ඒ බං පවනි.. ඇයි කොමර්ස් එකේ කොල්ලෙක්වත් සෙට් වුණාද උඹට.."

සඳුනි කටට එන එක අහන කෙල්ලෙක් නිසා ඕන එකක් අහනවා මූණටම.. ඒකිටත් මට වගේම සැකයි පවනිගෙ වැඩ ගැන...

"අනේ එහෙම නෑ.. මට හිතුණා.. අපි ඉකෝන් එකේදි මීට් වෙමු.. මම යනවා..."

අද පවනි කොමර්ස් එකට මාරු වුණා.. අපි හැමෝම පුදුමයට පත් කරමින්.. 
පවනි ගිහින් කොමර්ස් එකේ වාඩි වෙනකම්ම අපි බලාගෙන හිටියෙ මගෙ මේසෙ එක්කම තියෙන ජනේලයෙන්.. එයා මියුරු එක්ක හිනාවෙවී කතා කරනව දකිද්දි හිතට දැනෙන්නෙ මහ අමුතු හැගීමක්.. ඒකත් මියුරුට එක කෙලින්ම වාඩි වුණ නිසා මට මියුරුව පවනිට කවර් වෙලයි හිටියෙ...
ඒත් අපි ඒ ගැන හිතුවෙ නෑ...ඒක පවනිගෙ කැමැත්ත...

"මේ ඕකි කොමර්ස් එකට ගියපු එකටනම් ඕකිට අපරාදෙ කියලා හිතෙන්න දෙයක් කරන්න ඕන.. යකෝ එකට ජඩ වැඩ කරපු එකී බලපං අපිව අතෑරපා ගියපු හැටි.. බලපං මියුරුව ලොකු වුණා ඒකිට අපිට වඩා.."

මගෙ හිතේ තිබ්බ අමුතු හැගීම පිට වෙන්න ගත්තේ කේන්තියත් එක්කයි...

"මොකක්ද බං අපි ඒකිට එහෙම හිතෙන්න කරන්නෙ.. මටනම් කිසිම අයිඩියා එකක් නෑ.."

යාලුවො සෙට් එක මං ගැන වද වෙනවා සෑහෙන්න.. මම වෙනුවෙන් ඕන දෙයක් කරයි එයාලා...

"ම්.. හරි අයිඩියා එකක් ආවා.. අපි ට්‍රිප් එකක් ඕගනයිස් කරමු නුවරඑළියෙ දවස් දෙකක...කොමර්ස් එකේ උන්ව දාලා යං.."

මගේ හිතට ආවේ කුරිරු අදහසක්..

"ආ සුපිරි අයිඩියා එකක්.. ඕකුන්ට පෙන්නමු ආර්ට් එකේ උන් ගන්න ආතල් කොහොමද කියලා.."

මගේ අයිඩියා එකට කවුරුත්ම තර්ක නොකරම එකඟ වුණා කවදත් වගේම...

"මේ අපි විතරක් යන්න ලොකු ගාණක් දාන්න වෙයි.. සයන්ස් සෙට් එකටයි මැත්ස් උන්ටත් කියමු.."

කසුන් එයාගෙ අනිත් යාලුවොත් එකතු කරගන්නයි ලෑස්තිය..

"ඔව් ඒකත් නරකම නෑ.. එතකොට පාලුත් නෑ.. කොමර්ස් උන්ට රිදෙයි.. ඔන්න යුනිෆෝම් එකෙන් යන්න බෑ.. අපි ස්කූල් නැතුව පිටින් සෙට් වෙලා යමු.."

නිළ ඇඳුමෙ ගෞරවය නැති කරමින් පාසලට අගෞරව කරන්න හිතුවෙ නෑ අපි...

"හරි.. අවුල වෙන්නෙ චිරන්තලව හැලුවොත් තමයි.. උන් අප්ට කේස් අදීද..?"

ගමන යන්නත් කලින් චිරන්ත ගැන කසුන්ට බය හිතිලා.. අනේ මේ වගේ බයගුල්ලෙක්.. බය නැත්තම් මට අච්චර පහත් කතා කියද්දි මූ අහන් ඉදීයැ.. මට ඇත්තටම ආදරේ නම්.. ඒ සම්බන්ධ ව නම් මට කසුන් ගැන තියෙන්නෙ පිලිකුළක් වගේ ම ලොකු කළකිරීමක්...

"අනේ අනේ කසුන් ඔයා එයාට එච්චර බයනම් ඔයා නෑවිත් ඉන්න ප්ලීස්.. අනික ඔයා මට ආදරේ නම් ඊයෙ චිරන්ත මං ගැන කැත කතා කියද්දි අහන් ඉදීද.. අර කොල්ලා මගෙන් බැනුම් ඇහුවා බයිට් කලා මම.. ඒත් මම වෙනුවෙන් කතා කරලා ගුටිත් කාලා.. ඒ විත්තියක් මට ඇඟෙව්වෙ වත් නෑ ඒකට ඔයා.. ඔයා ගැන නම් ලැජ්ජයි මට.."

කසුන්ට දොස් කිව්වෙ හිතට ආව කේන්තිය නිසාමයි...

"චිරන්ත ඒක කිව්වෙ ඔයාටම නෙවෙයිනෙ.. එයා හිතින් මවාගෙන නෙ.. අනික ගුටි කන්න බෑනෙ.. උෟව ශේප් එකේ තියාගන්න එපැයි.. උෟ ඔයාට අතක් හරි තිබ්බනම් මම නිකං ඉන්නෙ නෑ.."

අනේ එයාගෙ චන්ඩිකම.. මට අතක් හරි තිබ්බනම් මම නිකං ඉන්නෙත් නෑ..කවුරුවත් ගහනකං බලන් ඉන්න මට පිස්සුයැ.. මම හිතුවෙ හිතින්...
අපි කතා වුණේ සෙනසුරාදා දවසක්.. උදෙන්ම ගිහින් ඉරිදා රෑට එමු කියලා.. සෙනසුරාදා උදේ වෙද්දි නුවරට ගිහින් එදා දවසමයි, ඉරිදා දවසමත් ඇවිදලා එන්නයි අපි හිතන් හිටියෙ...
කොමර්ස් එක ඇරෙන්න අනිත් ක්ලාස් ටිකට අපි කිව්වත් දවල් වෙද්දි අපේ ප්ලෑන් එක ස්කූල් එකේ නොදන්න කෙනෙක් නැති තරම් අනේ මේ වගේ චීත්ත... පවනි සෑහෙන්න අවුලෙන් හිටියෙ.. එදා දවස ගෙවුණෙ ට්‍රිප් එකේ සැලසුමෙන්මයි...
හෙටයි දවස.. අපි ගෙවල් වලින් අවසරත් අරන් බස් එකටත් කියලෙ ඇඳුම් එහෙමත් කල් තියාම ලෑස්ති කරගත්තෙ ඒ තරම්ම ඇවිදින්න තියෙන ආශාවටත් වඩා පවනි ගැන තිබ්බ කේන්තියටයි... මම අලුතෙන්ම දිග ගවුමක් ගත්තෙ ඇඳගෙන යන්නයි.. හැමදේම ලෑස්ති කර ගත්තත් මගේ හිත තාමත් තිබුණෙ නොපිරුණු මට්ටමක..  වැටහෙන්නෙ නෑ ඒ ඇයි කියන්න.. කාටත් නොකිය මගෙ හිත මාව අරගෙන ගියා මියුරු ගාවට...

"මියුරු.. පොඩි දෙයක් කියන්න ඕන.."

"ඒ මොකක්ද.."

"ආර්ට් එකේ අපි ට්‍රිප් එකක් ඕගනයිස් කලා නුවර එළි.. ඔයත් එන්න යන්න.."

"අපිට එන්න කිව්වෙ නෑනෙ..මට විතරක් මොකද.. කොමර්ස් එකේ අයට එන්න කිව්වෙ නෑනෙ.."

පවනිට රිදෙන්න නෙ ට්‍රිප් එක යන්න හැදුවෙ.. ඒත් මියුරුව ට්‍රිප් එක එක්ක යන්න තිබ්බනම්.. මගෙ හිත මටත් වඩා හිතුවක්කාර ඇයි මෙච්චර...

"ඔව් ඔව් ඔයාට ලස්සනට සින්ග් කරන්න පුළුවන්නෙ.. ඒකයි.. අපිට බෝරිං නෑනෙ.."

කියන්න හේතුවක් කටට ආවේ එච්චරයි..

"ආ.. මේ මගේ ලවා මෙයාලට විනෝද වෙන්න සින්දු අහගන්න.. මට කාටවත් ආතල් ගන්න සින්ග් කරන්න බෑ මම එන්නෙ නෑ.."

"සින්දු කියන්න පුළුවන් උන පලියට ඔච්චර ලොකුකමක් මොකක්ද හැබෑට.. අපිටත් පුළුවන් සින්දු කියන්න මිනිස්සුන්ට අහගෙන ඉන්න බැරි වුණාට.. මෙයාගෙ ගණන් බලන්න එපැයි.."

"මොනව හරි කියවනවද.. මට බනිනවද.. ඇයි ඇහෙන්න කියන්න බැරි චන්ඩියානෙ.."

මට විතරක් ඇහෙන්න මුමුණද්දි මියුරු තේරුම්ගත්තා දෙහි කපන්නෙ මම එයාට කියලා...

"නෑ. නෑ.. ඔයා සින්දු කියන්න උවමනා නෑ.. එනවනම් එන්න.. ඔයාට විතරයි කතා කලේ.. බලෙන් එක්ක යන්නෙ නෑ.."

මට උවමනා වුණෙත් නෑ.. සෙකන්ඩ් වෙන්න එයා ලග.. මොන එකකට මම මේ යකා ගාව චාටර් වෙන්න එනවද මන්දා.. හිතින් මටම දෝශාරෝපනය නගමින් මව ගියේ ක්ලාස් එකට..

"උඹ කොහෙද ගියේ අපි මේ හැමතැනම හෙව්වා.. බස් එකත් හරි.. යන ටයිම් එකත් හරි.. යද්දි කෑමට සැන්චිචස් ටිකක් සෙට් කරගමු.."

සඳුනි දිගටම කියවන් ගියා.. ඇත්තටම මේ ට්‍රිප් එකේ අරමුණ පවනිට රිදවීමද.. පවනි සබ්ජෙක්ට් මාරු කරපු එකට අපි කේන්ති ගන්නෙ මොකද.. තාමත් හිතාගන්න බැරි ඒ ගැන..

"මම ගියේ මියුරුව මීට් වෙන්න.. මම එයාට ට්‍රිප් එකට ඉන්වයිට් කලා.."

"මොකක්.. ඔයා මොකටද උෟට කතා කලේ.. දැන් කොමර්ස් උන්ට රිදෙන්නනෙ අපි මේක ලෑස්ති කලේ.. මියුරු කියන එකා කොමර්ස් නෙවෙයිද එතකොට.. ඔයාට මොකක්ද වෙලා තියෙන්නෙ ආදි.. ආ.."

මම මියුරුට කතා කරපු එකට කසුන්ට හොඳටම කේන්ති ගිහින්.. ඒත් එයාගෙ කේන්තිය මටනම් අදාලම නැති දෙයක්...

"සිරාවටම.. උඹ උෟට කිව්වෙ ඇයි.. අපි කොමර්ස් එකේ සෙට් එක හලලනෙ යන්නෙ.."

"නෑ බං සඳුනි අපි මේ දේවල් කලේ පවනිට රිදෙන්න නෙ.. ඉතින් පවනි නිසා අනිත් උන්ට යන්න නැති කරන්න බෑනෙ.. අනික මියුරුට සින්ග් කරන්නත් පුළුවන් නිසා අපිට වාසියක් වෙයි කියලා හිතුණා.."

මම හැමෝටම පැහැදිළි කලා මගේ අරමුණ.. ඒත් මට අපැහැදිළි ඒකමද මම එහෙම කරන්න තිබ්බ අරමුණ කියලා...

"දැන් හරි.. උෟ ආවොත් එයි නැත්තම් නෑ.. මොකා ආවත් නැතත් අපි අපේ ගමන ගිහින් අපේ ආතල් එක ගන්නවා.."

කස්ටිය ට්‍රිප් එක යන්න බරටම ලෑස්තිය.. මගේ හිත විතරක් එක් දෙගිඩියාවක.. පවනි එක්ක මම ඉරිසියයිද.. මොකක්ද ඒකට හේතුව මෙච්චර දවසක් සතුටින් සැහැල්ලුවෙන් හිටිය මට මොකක්ද මේ හිතට දැනෙන බර...
දවස ඉක්මනින් ගෙවෙනවා.. ගෙවල් වලින් අවසර අරන් ඉරේෂාගෙ අම්මයි තාත්තවයි අපේ ආරක්ෂාවට කතා කරගෙන හැමදේමත් ලෑස්ති කරන්.. රෑ නින්දට වැටුණත් නිදාගත්තා කියලා මොහොතක් නැති තරම්.. පාන්දර වනතුරුම මගෙ හිත තිබුණෙ මාත් එක්කම වාද විවාදයකට එළඹි ලෙසින් ය......

............................................................................

*කතාවෙ නව වන පිටුවත් පෙරලුවා.. ගොඩක් ටයිප් කරන්න වෙලාවක් නැති නිසා ටික ටික දාන්නම් හැබැයි ඉක්මනටම... පවනි කොමර්ස් එකට මාරු වුණා.. නිකම්ම වෙන්න බෑ.. මොකක් හරි හේතුවක් තියෙනවා යටි හිතේ.. ඒක දැනිලද ආදිට.. ආදිත් පවනිට ඉරිසියා කරන්න අරන්.. ඒකට හේතුව ආදිත්‍යා නෑ තමත් දන්නෙ... එයාට ඒක කොහොම තේරුම් යයිද.. හිත ඇතුලෙ තියෙන දේවල් මොන විදිහට එලියට එයිද.. ඒකට මේ චාරිකාව උදව්වක් වෙයිද.. ආදිගෙ ආරාධනාව ප්‍රතික්ෂේප කලත් මියුරු මේ ගමනට සහභාගි වෙයිද.. මියුරුගෙ හිත ඒ කරා යොමුවේවිද.. අපි බලමු ඊලග කොටස අරන් ඉක්මනටම එන්නම්.. බලමු චාරිකාට ඇත්තටම විනෝද වෙයිද නැත්තම් අමතක නොවෙන සිදුවීම් පෙලගස්සාවිද කියලා.. ඉක්මටනටම ලියන්නම්.. දිගටම ඉන්න කතා පියස එක්කම..*
Dilru