*මගේ මරණය මා අභියස..*

(කෙටිකතාව)
* දෙවන කොටස*

"නෝනලා මහත්තයලා ප්‍රශ්නෙක වගේ..  සාත්තරයක් අහමුද.."

අපි හිටපු තැනට අමුතු විදියට අැඳගත්ත ගෑනුකෙනෙක් අාවා එවලෙම..

"නෑ නෑ.. අපිට සාත්තර ඕනි නෑ මේ වෙලාවෙ.."

සාත්තර ගුරැකම් කවදාවත් විශ්වාස නොකරන අයියා එකපයින්ම කිව්වෙ සාත්තර එපා කියලා..

"නෝනා ලොකු ප්‍රශ්නෙක වගේ.. වතුරට බයයි වගේ නේද.. මම දැක්කා ඈතදිම වතුරට දැම්මම බයෙන් කෑ ගහනවා.."

"නෑ.. නෑ.. බයක් නෑ.. වතුර පාර සැර වැඩී.. ඒකයි. පොඩ්ඩක් බයවුනේ අද.."

මොනා කරන්නද.. නම්බුව රැකගන්න බොරැ කියන්න වුනා..

"නෝනා ගෙදරදිත් ඔහොමනෙ.. බාත්රෑම් එකෙත් බයේ කෑගහනවනෙ.. මම හරිනෙ"

ගෑනු කෙනාගෙ ඒ කතාවටනම් මම ඉඳගෙන හිටපු තැනින් ඉබේම නැගිට්ටුනා..

"ඔ...යා... කො...හො...ම...ද... ඒ..ක... ද...න්...නෙ..?"

"මට බොරැ කරන්න කාටවත් බෑ නෝනා.. මගෙන් උදව් ඔයාලට ඕනිමයි..සාත්තරයක් අහනවනම් කියන්නම්.. නැත්තම් මම යන්නම්.. මට සතයක්වත් එපා.."

ගැහැණිය මගේ මේ රහස ඇස් දෙකෙන්ම දැක්කා වගේ කියද්දිනම් මට මේ කුතුහලය නැති කර ගන්නම හිතුණා..

"ඔයා මොනවද තව දන්නෙ.."

"මම නොදන්න දෙයක් නෑ.. නෝනගෙ බය මේ ආත්මෙ දෙයක් නිසා නෙවෙයි.. පෙර ආත්මෙ එක්ක බැඳිලයි තියෙන්නෙ.."

එ් කතාව අහපුගමන් මමයි අයියයි එයාගෙ යාලුවොයි අන්ද මන්ද වෙලා ගියේ අපි එක්කෙනාට එක්කෙනා දිහා බලාගනිමින්..

"එ් කතාව මෙකක්ද..? දෝණි වතුරට බය කලින් ආත්මෙ දෙයක් නිසා කියලද කියන්නෙ.. එහෙම වෙන්න බෑ.. අපි ඒ ආත්මෙ අතහැරලයි තව ආත්මෙකට එන්නෙ.. තමුන්ට අපෙන් මොනාද ඕන කරල තියෙන්නෙ.. අපිව ගොනාට අන්දන්නද හදන්නෙ.."

මගෙ අයියට ඒ කතාවට නම් හොඳටම කේන්ති ගිහින් වගේ..

"මට ඕන සැනසීම.. මේකෙන් මට සැනසීම ලැබෙනවා.. අදටත් වැළලුණු රහසක් රාවණා ඇල්ලෙ සැඟවිලා ඇති.. මං ගැන විශ්වාසයක් එයි.. යන්න මාව අවිශ්වාසනම් රාවණා ඇල්ල යට හැංගුන මහත්තයගෙ මේ නෝනගෙ රහස විසඳගන්න..මම යනවා එහෙදි මුණගැහෙමු.."

කාන්තාව මහ ලොකු බයංකාර කතාවක් හෙලිකලා.. අයියා එයාට දොස් කිව්ව නිසා අපිටම හොයාගන්න කියලා යන්න ගියා..

"ඔ..හොම පොඩ්ඩක් ඉන්න.. ඔයා දන්නවා ඒ ගැන මට කියලා යන්න.. මොකක්ද රාවණා අැල්ල ගැන කියන්නෙ.."

මම කෑමොර දුන්නත් එ් ගෑනු කෙනා පස්ස නොබලාම යන්න ගියා..

"මොකක්ද ඔයා කලේ අයියෙ.. අපිට එයාගෙ කටින්ම හැමදේම දැනගන්න තිබ්බනෙ.. ඔයා බැන්න නිසා මගෙ ඔළුව අවුල් කරලා දාලා යන්න ගියා.."

"එ් ගෑනි දන්න දෙයක් නෑ දෝණි.. අපිව අන්දලා සල්ලි කීයක් හරි කඩාගන්න බැලුවෙ.."

"නෑ නෑ. එයා කලින්ම කිව්ව සතපහක්වත් එපා කියලා.. මතකද.. මතකද ඔයාට එයා කිව්වා එයාට ඕන සැනසීම.. මේකෙන් එයා සැනසීම ලබනවා කියලා.. සාත්තර කියන එකෙන් එයා සතුට, සැනසීම හොයනවා ඇති.."

"මටත් ඒ කතාවෙ අමුත්තක් තියෙනවා.. එයා රාවණා ඇල්ල කියලම කිව්වනෙ.. එහෙ යන්නත් කිව්වනෙ.. බොරැමයි කියන්නත් බෑ.. අපි ගිහින් බලමු.."

මෙතෙක් නිහඬව ඉදපු චතුර අයියත් එහෙම කියද්දි අයියට විශ්වාසයක් ඇතිවුනා වගේ හැගීමක් එයාගෙ මූනෙ ඉරියව් වලින් මම දැක්කා..

"හරි.. මෙයාගෙ වතුර දකිද්දි කෑගහන හේතුව රාවණා අැල්ලෙ තියෙනවනම් හරි අපි එහෙ යමු.. දෝණි ඔයා අවුලෙන් ඉන්නවා මට බලන්න බෑ.. ඔයාට සැනසීමක් ලැබෙනවනම් මගෙ පණ ගියත් මට කමක් නෑ.."

හැමෝගෙම එකඟතාවය උඩ අර කාන්තාව කිව්ව රාවණා ඇල්ලෙ සැඟවුණු රහස හොයන්න යන්න අපි හැමෝම එකඟ වුණා.. දිනයක් වෙලාවක් දාගෙනම අපි බෝපත් අැල්ලට සමු දුන්නෙ සැඟවුණු රහස හොයන්න මහා ලොකු කුතුහලයක් හිතේ තියාගෙන.......

..............................................................................

"දෝණි... ලෑස්තිද ඔයා.. අපි වෑන් එකක යන්නෙ.."

අයියා උදේම ඇවිත්.. අදනම් කසුන් අයියා විතරයි... ඉදලා හිටලා අපේ වැඩවලට යාලුවෝ ඩ්‍රයිවර් ලා කර ගත්තම මොකද..

"මම ලෑස්තියි.. අපිට මේ මිෂන් එක ඉවර කරන්න කොච්චර දවසක් යයිද..මම වැඩිපුර ඇඳුම්  ටිකක් දාගත්තා.."

"අම්මෝ මැට්ටි.. නවතින්න නෙවෙයි යන්නෙ.. එහෙ මොනාද තියෙන්නෙ කියලා බලන්න යන්නෙ.. අදම එනවා.. පිස්සු කෙල්ලෙක්.. කමක් නෑ.. රාවණා ඇල්ලෙදි බය ඇරැනම ඇල්ලෙන්ම නාවගෙන එනවා.. අද ඉදන් දෝණි සතුටින්ම ඉඳී.."

අපි ගමන කුතුහලයෙන් පිරැණත් හිතේ තියෙන ඒ කුතුහලය විසඳගන්න අාසාවෙන්, උනන්දුවෙන්,  ඉවසිල්ලක් නැතුවයි හිටියෙ..

"ඉන්න මම දොරවල් වහලා එන්නම්.."

ත්‍රාසය පිරැණු මේ ගමනට අම්මා මාව අයියා එක්ක තනියම නම් යවන්නෙ නෑ.. මට වඩා මේ දේ දැනගන්න උනන්දුව තිබ්බෙ අම්මට..
අපි හතරදෙනා රාවණා ඇල්ලෙ සැඟවුණු රහස හොයන්න යන ගමන පිටත් වුනා.. දිගු ගමනක් නිමා කර සීතල සුලඟ ගතේ දැවටෙන සුන්දර බදුල්ල දිස්ත්‍රික්කයට අපි කිට්ටු වුනා..
සුන්දර රාවණා අැල්ල මනස්කාන්තව ගලාගෙන බැසගියත් රාවණා අැල්ල ලඟදි මොකක්දෝ අමුත්තක් මගෙ ඇඟට දැනෙන බව මට තේරැණා..
මොකක්දෝ අමුතු වේදනාවක්.. අමුතු හඬවල්  මැදින් රාවණා ඇල්ල මොකුත් ම නොදන්නවාසේම ගලා බසිනවා..

"අම්..මෙ.. ම..ට.. මො...ක...ක්...ද.. වෙ...න...වා... ඇ...ඟ...ට... ම...ට.. ක...තා... ක...ර..න...වා...ඇ....හෙ..න..වා.. බ...ය..යි.."

මම ගොත ගැහෙද්දි මට දැනෙන්න ගත්ත අමුතු හැඟීම කියන්න මටන් ගත්තා... අනේ හතර වටෙන් මට කතා කරනවා ඇහෙනවා.. කෑ ගහනවා ඇහෙනවා.. මට ඉවසන්න බෑ.. මම අඬන්න ගත්තා..

"දෝණි.. මගෙ දෝණි... අයියත් ලඟ ඉන්නවා.. මාත් ඉන්නවා.. බය වෙන්නෙපා.. කියන්න මොකක්ද ඇහෙන්නෙ.. කොහෙන්ද ඇහෙන්නෙ.. අපි යමු හොයන්.."

"අ...ර.. පැත්තෙන්... විලා..ප..යක්.. මට.. බයයි.."

ඇල්ල ලඟම මිනිස්සු නොගැවසෙන බිහිසුනු තැනකට මගෙ ඇගිල්ල දිගුවුනා.. අපි හතරදෙනාම ඒ පැත්තට යන්න තීරණය කලා..

"මහත්තයාලා කොහෙද යන්නෙ.. ඔය පැත්ත අවදානම්.. අනතුරැදායකයි කියලා ගහලා තියෙනවා..යන්නෙපා ඔය පැත්තට.. ඔය පැත්තෙ හොල්මන් තියනවා කියලා අතීතෙ ඉදන් කතාවක් එනවා.. කවුරැත්ම යන්නෙ නෑ.."

ඇල්ල ලඟ ඉදපු මනුස්සෙක් අපි යන්නත් කලින් අපිට අනතුරැ ඇඟෙව්වා.. ඒත් අපි එ් වචන නොතකා  ඉදිරියට ගියේ හිතේ බය තිබුණත් ඒ බයට හේතුව විසඳගන්නයි...

..............................................................................


*රාවණා ඇල්ලේ සැඟවුනු රහස ඉක්මනටම විසඳගමු... ආත්මගත මේ කතාව ඒකාකාරි කතාවලින් වෙනස් එකක් වේවි... කතාව මුල ඉදන් කියවන්න.. අදහස් කමෙන්ට් කරන්න.. දිගටම රැදී ඉන්න කතා පියස සමඟම...*
Diltu Don't Copy

*මගේ මරණය මා අභියස..*

(කෙටිකතාව)

" හෙලෝ ගුඩ් මෝනිං මගෙ අයියෙ..."

උදෙන්ම අවදි වී හැමදාමත් මගේ කුම්භකරණ මැට්ටව කෝල් කරලම අවදිකරන එක මගෙ විනෝදයක්නෙ ඉතිම්..

"මොකද මැට්ටි.. නිවාඩු දවසෙ වත් දොයි ගන්න දෙන්නැද්ද අයියට.. වැඩට යද්දි විතරයි උදෙන් අවදි කරන්න කිව්වෙ..නිවාඩු දවසට ඒක අදාල නෑ ඊරි.."

උදෙන්ම මේකගෙන් බැනුම් අහද්දි හරි ජොලි.. එ්ත් බොරැවට දුකක් පෙන්නන්න ඕන.. එතකොට තවත් ෆන්..

"අයියා මාව එපා කිව්වා.. බැන්නා උදේම.. දැන් චුට්ටක්වත් ආදලේ නෑනෙ මට.."

"හා හා.. මේ මොකද.. සැර කලේ නෑනෙ අයියා දෝණිට.. කෝ උම්ම්ම්ම්ම්ම්මි...

වොශ් දැම්මද මගෙ පණ.."

"නෑ.. අයියා මට බැන්නා.. එපා අයියව මට.. චුට්ටම චුට්ටක්වත් එපා"

"මගෙ දෝණිට අයියා එපාලු.. දැන් ඉතිම් යාලු කරගන්නෙ කොහොමද මේකිව.. අයියා බැන්නෙ නෑනෙ මගෙ දෝණිට..අද මම දෝණිව කොහේ හරි එක්ක යන්නම්කො.."

"වාව්... ඔයා හරි ශෝයි.. ඇවිදින්න පුළුවන්.. විනෝද වෙන්න පුළුවන්... දවල්ට කඩෙන් කන්න පුළුවන්... දෝණිට ශොපින් කරන්න පුළුවන්... ඔන්න දැන් වචනෙ වෙනස් කරන්න බෑ.. ඉල්ලන හැමදේම අරන් ඕන මට..😍"

කොල්ලගෙ කටින් වැරදිලා හරි මට වාසියක් වෙන දෙයක් පිට වුනොත් ඒකෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන මම ගන්නවා කියලා මේ මැට්ටා දන්නවා කවදත්..

"අම්මෝහ්.. අපරාදෙ.. තරහවෙලාම හිටියනම් ලාබයි මට..😁"

"අාහ් එහෙමද.. කිව්වනෙ කතා කරන්නෙපා අාය මාත් එක්ක.. මම දන්නවා දැන් ආදරේ නෑ කියලා.. කොහෙන් හරි නැට්ටිච්චියෙක් අල්ලගෙන ඇති.. ඒකනෙ මේ මාව වටින්නැත්තතෙ දැන්.. අහුවෙයන්කෝ ඕකි. දෙකට කඩනව මම.. ඔයාව එපා.. මම තියනවා බායි..😔"

විහිළුවක් වුනත් මහ ලොකු දෙයක් කරගෙන අන්තිමට අර අහිංසකයට කොහෙවත් නැති කෙල්ලෙකුත් පාව දීලා එ්කිටත් බැනලා තමා මම නවත්තන්නෙ.. ඒ වුනාට හිත යටින් පිළිගන්නවා.. මෝඩයට මගෙන් තොර ලෝකයක් නෑ කියලා.. ඉල්ලීම් දිනාගන්න නම් සටන් කරන්නම එපැයි..

පෝන් එකත් කොට්ටෙ උඩට දාලා මම වොශ් රෑම් ගියේ මූණ කට සෝදගන්නයි...

"අම්මා... අනේ එන්නකෝ.."

කවදත් වගේ සින්ක් එකෙන් පෙනෙන මගෙ මූණ මට මහා අමුතු විදියකට පෙනෙන්න වුණා.. කවදත් මේ දේ සිදු වෙන නිසාම මම වොශ් රෑම් යද්දි අම්ම මගෙ කටහඬ ඇහෙන මානෙ ඉන්න අමතක කලේ නෑ..

"ඇයි මේ.. අදත් මොකද වුණේ..."

"අ...ත... න.. ම...ම... මා..ව.. ව...තු..රෙ...න් දැ...ක්...කා... ගි..ලු...නා.."

"දෝණි රෑ බෙහෙත් වේල අමතක කලාද.. මේක සින්ක් එක පුතේ.. මේකෙ ගිලෙන්නෙ කොහොමද.."

"න්..නෑ.. ගි.. ලු.. නා.. අ..ර...ර.. අ...ත...න.."

මම අඬමින් තදින් අම්මව බදාගත්තෙ ඇතිවුන බය නිසා.. මාව වතුරෙන් ගොඩට ගත් මාලුවෙක් වගේ ගැහෙද්දි අම්මා හෙමින් මගේ මූණ සේදුවා..

"යන්න බේත් එක බොන්න..මානසික ප්‍රශ්නයක් කියලා ඩොක්ට කිව්වනෙ.. බෙහෙත් බොද්දි ටිකක් අඩුවෙලා යයි තේරැණාද.."

"අම්මා මගෙ ළඟින් ඉන්නවා නේද.."

"ඔව් දෝණි.. බය නොවී ඉන්න.. මේ බෙහෙත් බොන්න.."

හැමදාමත් බෙහෙතට හුරැවෙලා ඉඳපු මම අදත් බෙහෙත් බිව්වෙ සිද්ද වුනු දේ නිසයි.. මට හීනෙන් වගේ පෙනෙන මේ සිදුවීම මගෙ බය එන්න එන්නම වැඩි කරන්න හේතු වුනා.. වෙලාවකට වතුරෙන් මාව ඉස්මතු වෙලා කෑගහනවා පේනවා.. මගෙම රෑප පිරැණු වතුර පුරා විහිදිලා පේනවා.. අැයි මේ.. මගෙ හිත මට ප්‍රශ්න ඇති කලා..

බේත් වේල බීලා ටික වෙලාවක් යද්දි මම යථා තත්වයට පත්වෙන්නෙ හැමදේම අමතක වෙලා සාමාන්‍ය විදියට එන නිසයි..

"දූ කවුද අැවිත් බෙල් එක ගහනවා එන්න යමු කවුද බලන්න.."

අම්මත් මමත් දොර අරින්න ගියේ වාහන සද්දෙටයි...

"අා.. මේ ජනිත් පුතානෙ.. යාලුවොත් ඇවිත් තියෙන්නෙ.. එන්න ගෙට.."

"හ්ම්ම් හරි අාන්ටි.. උදේ මෙයා මාත් එක්ක වලියක් දාගත්තනෙ.. මම මේ ආවෙ ප්‍රොමිස් එක ඉශ්ට කරන්න.. නැත්තම් මාව කයි අද දවසෙම.."

ගෙට ගොඩ වෙද්දිම කිව්ව නේද අම්මට කේලම..මගේ දිහා බලලා හිනාවෙලා කේලම කනේ තිබ්බා අම්මගෙ.. මහ බූරැවෙක්..

"ඇයි පුතා.. අද මොකක්ද මෙයා දාපු වලිය.."

"එයාට අැවිදින්න ඕනලු.. ශොපින් යන්න ඕනලු.. ආදරේ නෑලු..දන්නැද්ද ගෙදර ඉන්න දවසට ප්‍රශ්න කෝටියයි.."

"අනේ මේ මමනම් රණ්ඩු කලේ නෑ.. මෙයාගෙ බොරැ අම්මෙ.."

මාත් පස්සට ගියේ නෑ.. ගේම අතාරින්න හොඳ නෑනෙ..

"අනේ මන්දා ඔයාලගෙ වලි.."

"ඒක නෙමෙයි අද මොකො මේ සිඟිති පාතාලෙම ගෙනල්ලා.."

මම එහෙම ඇහුවෙ අයියගෙ යාලුවො ටික දිහා බලලා හිනාවෙලා..

"ආ.. ඇවිදින්න ඕන කිව්වනෙ.. යං දැන් ලෑස්ති වෙන්න.. වැඩිපුර ඇඳුමකුත් දාගන්න.."

"ඇයි කොහෙද යන්නෙ..."

"සප්‍රයිස් මෝඩි.."

මමත් ඇඳුමක් දාගෙන රෙඩි වුනේ යන්න.. මටත් රෝන්දෙ ගහන්න තියේනම් ඊට වඩා දෙයක් නෑනෙ..

කවදත් මෙයාගෙ සිඟිති පාතාලෙ සෙට් එක ඉතින් චතුර, කසුන්, ඉසුරැ තමා.. තව ඉන්නවා.. ඒත් මම දන්නෙ එච්චරයි.. වැඩිය යාලුවො අඳුන්වලා දෙන්නෙ නෑ මට.. මගෙ කට හොඳ නෑනෙ..

"අම්මෝ.. අද නිශී අක්කි ලස්සනයි.. චතුර අයියා කැත වුනාට.."

කෙල්ලො වර්ණනා කරලා කොල්ලට නෝන්ඩිය දාන එක පුරැද්දනෙ ඉතිම් මගේ.. කවුරැත් මුකුත් කියන්නෑ.. කොහොමත් මෙන්ටල් අවුලක් තියේනෙ මට..

"හරි හරි යං.. "

"පුදුම කලබලයක් මේ වදුරැ රැළගෙන් තියෙන්නෙ අම්මපා.. අම්මා අපි ගිහින් එන්නම්.."

"කොහේ ගියත් මෙයාලා එක්කම ඉන්න.. තනියම ඉන්නෙපා.. හරිද.. "

අම්මා කවදත් මම යන්න කලින් අයියට උපදෙස් දෙන්නෙ මාව තනි කරන්නෙපා කියලා..

බයික් වලින් අපි රවුම් ගහන්න ගත්තා... දැන් ඉතිම් ඉගිල්ලෙනවා වගේ තමා.. අල්ලගන්නවා බොරැ.. යනකම් මම දැනන් හිටියෙ නෑ අපි යන්නෙ කොහෙද කියලා..

"දැන් හරි බහින්න.."

"වාව්... බෝපත් ඇල්ල.."

මම ඇස් අදහාගන්න බැරැව බලන් හිටියා.. වැස්ස කාලෙ නිසාම බෝපත් ඇල්ල වෙනදට වඩා ලස්සන වෙලා.. හරි අාඩම්බරයෙන් පහළට ගලාගෙන බහිනවා..අසාවෙ බෑ..

"අඩෝ වතුර වැටෙනවා පේන්නෙ නෑ ඒ තරම් සැරයි වතුර පාර.. "

කසුන් එහෙම කියද්දි අනිත් අයත් ඒක ස්ථීර කලා..

කොහොම වුනත් කට්ටිය නාන්න තමයි ලෑස්තිය.. පොටෝ ගහලා ෆේස්බුක් එකට එවලෙම අප්ලෝට් කරලා පිස්සු යාලුවො ටිකක් තමයි මේ...

වතුර පහර සැඩ වුනත් කට්ටිය අැල්ල ලඟටම යන්න අමතක කලේ නෑ.. එ්ත් මම විතරක් ගොඩට වෙලා බලන් ඉන්න හිතුවෙ වතුරෙදි මට තුන්වතාවක් ම ක්ලාන්තෙ වෙලා තියෙන නිසයි..

"දෝණි.. යමුකො අපිත්.. අර කට්ටියම ගියා.."

"අනේ මට බයයි මගෙ අයියෙ.. ඔයා දන්නවනෙ මට වතුරත් එක්ක එච්චර හිතවත්කමක් නෑ කියලා..."

"අනේ මගෙ මැණික.. අයියා දෝණි ළඟමනෙ ඉන්නෙ.. දෝණිගෙ අත අතාරින්නෙ නෑ.. මෙහෙම තැනක විනෝද වුනේ නැත්තම් වෙන කොහේ විනෝද වෙන්නද.. යමුකො.. චතුර,  නිශී, කසුන්, ඉසුරැ හැමෝම ගියා.."

පව් අහිංසකයට මම නිසා විනෝද වෙන්නත් නෑ..

"අනේ මම මෙතන ඉන්නම්.. මගෙ අයියා ගිහින් එන්න.."

"එහෙම බෑ.. මම දෝණිගෙ අම්මට ප්‍රොමිස් වුනා.. දෝණිව තනි කරන්නෙ නෑ කියලා.. කෝ වතුර සැර වැඩිනෙ.. එන්න මගෙ පිටට.."

අයියගෙ පිටට නගින්න කියලා බිම වාඩි වුනාම මට මගෙ මැට්ටා පව් කියලා හිතුණා..මමත් නැග්ගා.. මම දන්නවා අයියා මාව තනි කරන්නෙ නෑ කියලා..

"අන්න හරි..."

වතුර පාර බිදගෙන අයියා මාව පිටේ තියාගෙන අැල්ල ලඟටම ගිහින් වතුරෙන් තිබ්බා..සුපුරැදු පරිදි මම මහ ජල කඳ මැද හැමතැනකම මාවම දැක්කා.. 

"අයි..යේ.. මට බෑ.. මාව ගොඩින් තියන්න.. ප්ලීස්.. අනේ.. මාව මැරෙයි.. අයියෙ.. මාව තියන්න ගොඩින්... "

අයියගෙ කරේ එල්ලිලා මම අඬන්න ගත්තා.. 

"දෝණි මොකද මේ.. හැමදාම මෙහෙම වතුරට බය වෙලා හරියනවද.. ඔයාට අයියව විශ්වාසයි නේද.."

"ඔව්.. ඒත්.."

"අයිය ලඟ ම ඉන්නවා මැණිකගෙ.. අතින් අල්ලන් බදාගෙනම ඉන්නම්..අපි දෙන්නම එක සැරේ වතුරට ඔළුව ඔබලා ගමු.. බය නැති කරන්නම් මම මැණිකගෙ.."

"බෑ බෑ.. අයියේ.. අර අර අතන.. කවුද ගිලෙනවා.. අර කවුද.. ගෑනු කෙනෙක් අපිට පිටුපාලා.. කාවද වතුරට දැම්මා.. අර.. අර බලන්න..අර.. ඔයාට පේනවද.."

සුපුරැදු පරිදි මහ ජලකඳ මැද අද්භූත රෑප පේන්න ගත්තා..

"නෑ නෑ දෝණි.. එතන කවුරැත් නෑ.. කෝ මේ පැත්ත බලන්න.. අයියා දෝණි ලඟමනෙ.. අැයි මේ.."

"නෑ නෑ.. තමුසෙ මාව ගිල්ලලා මරන්න නේද එක්ක ආවෙ.. ආ.. ඒකනේ මැදට ගෙනාවෙ.. මාව මරනවනම් වෙන විදිහකට මරණවා.. වතුරට නොදා.."

මගේ කෑගැහිල්ලට අයියා මං දිහා බැලුවෙ පුදුමෙන්.. යාලුවෝ හැමෝම අපි දෙන්න ලඟට ආවා..

"ජනියා මොකෝ කේස් එක.. නංගි නාන්න බය නම් ගොඩින් තියමු.. වතුරට බය අය ඉන්නවා.. මේක සාමාන්‍ය දෙයක්.."

කසුන් එහෙම කිව්වත් අයියා දිගටම බැලුවෙ මම දිහා.. මාත් කෑගගහා අඬන්න ගත්තා..

"මාව මරපං ඉතිං.."

"දෝණි.. මම මොකටද ඔයාව මරන්නෙ.. මෙච්චර ආදරේ කරලා.. දෝණි බය නැති කරන්නයි එක්ක ආවෙ.. "

"නෑ නෑ.. මම ගිලුනා.. කෑගැහුවා.. මාව මැරැවා.. ගිල්ලුවා.. අර පේනවද අර ඈත ඉන්න ගෑනි අර.. එනවා.. මාව මරන්න එනවා අර අර බලන්න අයියෙ මාව බේරගන්න..අනේ දෙන්නෙපා මාව බේරගන්න.."

මහ තවත් හයියෙන් අඬමින් අයියගෙ කරේ එල්ලුනේ බයේ ගැහි ගැහී....

..............................................................................

"දෝණි.. ඇස් අරින්න.. මොකද මේ.."

හීනෙන් වගේ කෙඳිරි ගාමින් මම හෙමින් අැස් අරිද්දි මගෙ ලඟම අයියත් වටේට අයියගෙ යාලුවොත් තව කීපදෙනෙකුත් වටවෙලා හිටියා..

"මට මොකද වුනේ අයියේ..අර ගෑනු කෙනා මං ලඟට ආවනෙ.. මාව ගෙනිච්චෙ නැද්ද.."

කලබල වෙලා මම වටපිට බලද්දි අපි හිටියෙ රෙස්ටුවරන්ට් එකක.. 

"මේ කූල් ඩ්‍රින්ක් එක බොන්න.. සන්සුන් වේවි.. අපි ඉන්නෙ ල්ල ගාව රෙස්ටුවරන්ට් එකක.. කවුරැත් ඔයා ගාවට අාවෙ නෑ.. මම ඔයා ලඟම හිටියා.. දැන් කවුරැවත් එන්නෙ නෑ.. හරිද.. බය නොවී ඉන්න.."

අයියා මාව තුරැල් කර ගත්තා.. ලොකු සෙනෙහසකින්..

"මම නිසා ඔයාලගෙත් සතුට, විනෝදෙ නැති වුනා නේද.. අනේ සොරි ඔයාලට.."

මම දුකින් වගේ අයියගෙ යාලුවන්ගෙන් සමාව ඉල්ලුවෙ මගෙ මනස්ගාත නිසා එයාලාගෙ සතුටත් නැති වුන නිසයි..

"අයියෝ එහෙම දෙයක් නෑ නංගි.. ඔයා බය නොවී ඉන්න.. අපි හැමෝම ඉන්නවනේ ඔයා ගාව.."

"අනේ තෑන්ක්ස් නිශී අක්කි.."

"මම කිව්වනෙ උඹලට.. මේක සාමාන්‍ය බයක් නෙවෙයි කියලා.. මොකක්ම හරි රහසක් තියෙනවා.. හැමවෙලේම කෑගහන්නෙ ගිලෙනවා ගිල්ලවනවා කියලා.. වතුරට බයයි කියමු.. එ්ත් සින්ක් එකටත් බය මිනිස්සු ඉන්නවද බං.."

අයියා ඔළුවට අත ගහගෙන කියද්දි මට ලොකු දුකක් දැණුනා.. 

"ඒකනම් අැත්ත බං.. මෙතන මොකක්ම හරි අවුලක් තියෙනවා.. අපි මේක හොයන්නම ඕන.."

................................................................................

*කෙටිකතාවෙ පලමු කොටස මෙහෙම ඉවර කරන්නම්.. ඇත්තටම මොකක්ද මේ..වතුර කියන්නෙ මට සාපයක් වගේ.. වතුර දැක්කම පේන්නෙ අත්භූත.. මේ තුල හැංගිච්ච මොකක්ම හරි රහසක් අැති.. අපි බලමු මේ අභිරහස විසඳගමු.. දිගටම රැදෙන්න කතා පියස එක්කම..*

Diltu Don't Copy

          සයුරු පෙම ( නව කථාවකි )

        ........*දහසය වන කොටස*........
    (අවසන් කොටස)

අපි ඉක්මනටම විස්තර අහගෙන යද්දිත් පහන් ICU එකටත් දාලා.. ICU එකේ දොර වීදුරැවෙන් පහන් දිහා බලද්දි ලේ විලක් මැද ඔක්සිජන් පවා දෙන පහන් දැක්කම මගෙ හිත වාවන්නැතුව ගියා.. එහෙමම බිම ඉන්ද වුනේ අත්දෙකෙන් ම මූණ වහගෙනයි....
දෙවියනේ මගෙ පහන්... මේ තරම් වේදනාවක් මට දැනිලා නෑ.. පහන් එක්ක මෙච්චර රණ්ඩුවට යන මට පහන්ව මෙහෙම ඉන්නව දකින්න බැරි ඇයි.. ඇයි හිත එයාව ඉල්ලන්නෙ... පහන් ව ඕන.. දෙවියනේ එයාව බේරලා දෙන්න.. හොස්පිටල් එක එකම විලාපයක් වෙලා.. පහන්ගෙ අම්මට සිහිය නැති වුනා.. තාත්තා ගියා අම්ම ගාවට මට පහන්ව දාලා අම්ම ට කොහෙමද බලන්න යන්න හිතුනෙම නෑ...
ඩොක්ට එළියට ආවෙත් එවළෙමයි...

"ඩොක්ට.. කොහොමද පහන්ට.. අමාරැ නෑ නේද.. මට පහන්ව බලන්න යන්න දෙනවද..please doctor..."

මම අත් එකතු කරලා වැඳලා ඉල්ලුවෙ පහන් ව බලන්න ඕන නිසයි...

"එයාට ගොඩක් අමාරැයි.. ඇඟ ඇතුලට ලේ බැහැලා.. අපි හොයන්නෙ කොහාටද ලේ බහින්නෙ කියලා.. එයාව බලන්න.. හැබැයි කරදර කරන්නෙපා.. අපිට ලේ අවශ්‍යයි.. "

ඩොක්ට පහන්ව බලන්න දීපු අවස්ථාව මම එවලෙම ගත්තෙ මට ඒ තරම් එයාව ඕන නිසයි.. පහන්ගෙ මල්ලි ලේ දෙන්න ඉදිරිපත් වුනා... මම ඉක්මනටම දිව්වෙ පහන් ලඟට..

"ප..හ..න්.. දෙවියනේ මේ මොකද වුනේ.. අනේ ඔහොම ඉන්නෙපා මට දරාගන්න බෑ පහන්.. මගෙ පපුව හිරවෙනවා වගේ..අනේ මට සමාවෙන්න මට අමාරැයි කිව්ව නිසා නේද ඉක්මනට එන්න ගිහින් මේක වුනේ.. අනේ ඇයි පහන් මම වෙනුවෙන්.. ඔයා ඔහොම ඉද්දි මම නිදාගෙන ඉද්දි මට කිස් කරලා යන්න ඉන්නෙ කවුද පහන්... අනේ ඇස් අරින්න ඕම ඉන්නෙපා මම ගිනිගන්නවා.."

මම පහන් බදාගෙන අඬන්න ගත්තෙ දිගටම පහන් ඇස් පියාගෙනම හිටිය නිසයි..එකපාරම පහනගෙ අතක් වෙව්ලද්දි ම මගෙ අත උඩින් තිව්වා..මම ඉක්මනටම මූණ දිහා බැලුවා.. දෙවියනේ පහන්..

"පහන්.. ඇස් ඇරලා.. මට ඔයා ඕන පහන්..අනේ ඇයි පහන් මෙහෙම දෙයක්.."

මම පහන්ගෙ ඇස්දිහාම බලන් හිටියා.. වෙව්ලන දෙතොල් මොනවදෝ මුමුණන්න උත්සහ කරනව මම දැක්කා..

"දි...දූ... ක්...කාා..ර්.. එ...කෙ.. ටෙ...ඩි...යෙ..ක්.. ඔ...යා...ට..."

පහන් අකුරෙන් අකුර නතර කර කර මුමුණද්දි මගෙ ඇස් වලට තවත් කඳුලු පිරැණා.. ඊයෙ ෆිල්ම් එක බලද්දි මම ටෙඩියට ආසාවෙන් ඉන්නවා දැක්කනෙ.. පහන් මටත් නොකියම මගෙ අාශාව ඉශ්ට කරන්න ටෙඩියෙක් අරන්.. අනේ මගෙ පහන් ටෙඩියත් අරන් අාසාවෙන් එන්නැත්තෙ.. මටත් වඩා මම ගැන පහන් මේ තරම්ම හිතනවා කියලා දැනගද්දි මම හැසිරැනේ පිස්සියෙක් වගේ.. මට ඕන ටෙඩියෝ නෙවෙයි..පහන්වයි.. පහන් විතරමයි...

"දෙවියනේ පහන්..  ඔච්චරටම මම ගැන හිතනවද පහන්...ඇයි ඒ.. මට කිසි දෙයක් එපා.. ඔයාව විතරමයි ඕනි..ඔයා නැති වෙයි කියලා මෙච්චර දුකක් බයක් මට දැනිලා නෑ..මම දන්නෑ මට ඔයා නැතුව ජීවත් වෙන්න බෑ.. මට ඔයාගෙ ආලෝකෙ ඕන පහන්.. ඔයා නැති වුනොත් මම මූදට පනිනවමයි..."

දාෝතින් ම පහන්ගෙ මූණ අල්ලන් තව තවත් හයියෙන් මොර දුන්නෙ හිතේ දුක වාවන්න බැරැව...

"දි..දු..ම...ට...ආ...ද...රේ.... තේ...රැ...ම්...ගි...යේ... ඔ....ය....නි....සා...ම...ම... ද...ඟ.. කා....ර...ක...ම...ට... අා....ස..ක...ලා...ම...ට... අ...මා...ර්....යි...දි...දු."

වැඩිය කතා කරන්න නොදී මම පහන්ගෙ කට වැහුවෙ එයා මහන්සියෙන් කතා කරන නිසයි.. 

"දැන් බැලුවා ඇති මට පේශන්ට් ව චෙක් කරන්න ඕන.. එළිියට යන්න.."

ඩොක්ට ඇවිත් මට එළියට යන්න කිව්වත් මට යන්න හිත දුන්නෙම නෑ..

"අනේ ඩොක්ට මගෙ පහන්ව බේරගන්න.."

මම ඩොක්ට ගෙන් නැවත් වැඳලා ඉල්ලලා අඬ අඬම පහන්ගෙ අත මගෙ අත උඩින් අයින් කරලා මූනත් අතගාලා පහන් දිහාම බලාගෙන එලියට ආවා..
දරාගන්න නම් බෑ වේදනාව.. මල්ලිව අඬගහගෙන ගියේ අනතුර වුන තැනට.. ඒ වෙද්දිත් පහන්ගෙ වාහනේ පොලීසියෙන් පරීක්ෂා කරනවා... වාහනය ඉස්සරහ ශීට් එකේ මගෙ සයිස් තරම් ලොකු ටෙඩියෙක් ශීට් බෙල්ට් එකත් දාලා හේත්තු කරලා තිබ්බා..අනේ මගෙ පහන්ගෙ ලේ ටෙඩියගෙ ඇගෙත් ගෑවිලා තිබ්බා... ටෙඩියා එළියට අරන් මම වාහනටම හේත්තුවෙලා තුරැලු කරන් ඇඬුවා.. අනේ ටෙඩියගෙ යටින්  I LOVE YOU.. කියලා ලියලා එල්ලලා තිබ්බා..මගෙ පහන් මං ගාවට එන්නැත්තෙ කොච්චර සතුටින්ද.. මේච්චර ආදරයක් කොහෙ තිබුණද..

"අක්කෙ අපි ආපහු යමු.. මිනිස්සු කියන්නෙ ටිපර්කාරයගෙ වැරැද්ද කියලා.. උෟව අල්ලගෙන පොලීසිය..යමු හොස්පිටල් එකට.."

මල්ලි මාව නැගිට්ටවලා එයාගෙ වාහනේට නග්ග ගත්තා.. මම ටෙඩියත් උස්සන් ගියේ පහන් මට දීපු ආදරේ පලවෙනි තෑග්ග නිසා.. ඒත් එයා හිතපු විදියට ඒක දෙන්න බැරි වුනා..පහන්ව ආරක්ෂා කරන්න දෙවියනේ.. මම දෙවියන් යැද්දෙ පහන් ඒ තරමටම මට වටින නිසයි... අපි ආපහු ICU එකේ දොර ගාවට වෙලා බලන් හිටියා..

"ඩොක්ට පහන්ට කොහොමද..  එයා හොඳින් නේද.."

අපි හැමෝම කලේ එක ප්‍රශ්නයයි..

"වැඩේ සීරියස්.. එයාගෙ වකුගඩු දෙකටම ලේ බැහැලා.. එකක් වුනා නම් අයින් කරන්න පුලුවන්..ඒත් දෙකම අයින් කරන්න වෙනවා..  ඉක්මනටම වකුගඩුවක් හොයාගන්න පුලුවන් වුනොත් ලෙඩා ගැන බලාපොරොත්තුවක් තියන්න පුලුවන්.."

ඩොක්ට දිගටම කියද්දි අපිට අදහගන්න බැරි වුනා.. වකුගඩුවක් හොයා ගන්නෙ කොහොමද එක රැයකට..

"මගෙ වකුගඩුව ගන්න ඩොක්ට..නාකි මට වකුගඩු දෙකක් මොකටද.."

පහන්ගෙ තාත්තා කැමැත්තෙන් ඉදිරිපත් වුනත් වයස සහ නිදන්ගත රෝග නිසා එ් දේ කරන්න බැරිවුනා...

"කොහොම හරි ඉක්මනටම A+ වකුගඩුවක් ඕන.. නැත්තම් අපිට එයාව බේරගන්න බෑ.."

ඩොක්ට අවසාන වතාවට අනතුරැ අගවලා ගියා..
මට පහන් තරම් වටින වෙන කිසිම දෙයක් නෑ.. පහන් ව බේරගන්න මට හුස්ම දෙන්න වුනත් මම ඒක කරනවා.. මේ මගෙන් පහන්ට දෙන බර්ත් ඩේ ගිෆ්ට් එක.. එයා මගේ.. මගෙ හැමදේම එයාගෙ.. මමයි මේකට සුදුසුම.. මගෙ ආදරේ, මගෙ හුස්ම පහන්...
මගේ දැඩි ඉල්ලීම මත මාව පරික්ෂණයට යොමු කෙරැණේ මට පහන් වඩා වටින අන් කිසිවක් නැති නිසයි... පෙර පිනකට අපි දෙන්නගෙ වකුගඩු දෙකම ගැලපුනා.. පහන් මාව දෙපාරක් ජීවත් කලා.. කී වතාවක් නම් ආරක්ෂා කලාද..ඉතිම් එයාව බේරගන්න මගෙ හුස්ම ඕනි නම් මම ඒකත් කරනවා දෙපාරක් නොහිත.. පැය ගණනක් ඔපරේෂන් එක නිමා වුනේ මගේ වකුගඩුවක් පහන්ට බද්ද කිරීමෙන් අනතුරැවයි.. අපි දෙන්නටම ආරක්ෂා වෙන්න උපදෙස් ලැබුණා.. මම හෙමින් හෙමින් පහන් ගාවට ගියේ මටත් අමාරැ නිසයි.. පහන් ඇස් ඇරියා.. මම කල කැපකිරීම පහන්ට කියන්න අමතක කලේ නෑ එයාගෙ ගෙදර අය.. 

"දිදූ..මම කිව්වනෙ පහන්ගෙ ආලෝකය ඔයාමයි කියලා.. අපි ණයයි දූ ඔයාට මගෙ පුතා අද ජීවත් වෙන්නෙ ඔයා නිසා..."

පහන්ගෙ දෙමාපියන් මට පින් දෙන්න අමතක කලේ නෑ..

"දිදුලි.. ඔයා මෙච්චර ලොකු පරිත්‍යාගයක් කලාද මම වෙනුවෙන්.. ඇයි එ්.."

"ආදරේ කියන්නෙ ආරක්ෂා කරන එක, තනි නොකරන එක, අනිත් කෙනාගෙ සතුට වෙනුවෙන් කැප වෙන එක කියලා මට තේරැම් කලේ ඔයයි.. ඔයා මාව කී පාරක්නම් බේරැවද.. මම ඔයාට ආදරේ වෙලා පහන්.. මගෙ පණටත් වඩා.. මට ඔයාව ඕන..."

පහනගේ පපුවට ඔළුව තියන් මම එහෙම කියද්දි පහන් තදින් මාව වැළඳගත්තා..

"මැට්ටි.. ඔය දඟකාරකම් දාලා යන්න මට හිතුනෙ නෑ වැස්සෙත් තෙමුණනෙ මගේ මුරණ්ඩු කෙල්ල.. ආදරෙයි ගොඩක්.."

හිනාවෙවී පහන් එහෙම කිව්වෙ මගෙ නළල කිස් කරමින්..
ගෙදර ආවත් පහන් මාවත් මම පහන්වත් ආරක්ෂා කලේ ආදරෙන්.. පහන්ගෙ හැම වැඩක්ම මම කලේ ආදරයෙන්.. පහනුත් එහෙමයි... අපි අපේ ආදරයේ සීමා බිඳලා අපේම වුනා.... හැමදාම හවස වෙරළ අයිනෙ ඉඳන් තුරැල් වෙලා ඉර බැස යන දිහා බලන් ඉන්න අමතක කලේ නෑ අපි.... අපිව මුණගස්වපු මේ සයුර එක්ක බැඳුණු ආත්මගත අපේ ආදර කතාව හැමදාමත් සයුරැ රැල්ල හා මුසු කර ගන්න, මහ සයුර හා බෙදාගන්න අමතක කලේ නෑ අපි.......

 -සමාප්තයි-

...............................................................................

* ඔය විදියට ලස්සන අවසානෙකින් පහන් හා දිදුලිගෙ ආදර කතාව වෙරළ කොනෙන් ම අවසන් කලා.. පහන්, දිදුලි මුණ ගස්සපු සයුර හැමදාමත් එයාලගෙ දුක සැප බෙදාගන්න ළඟ හිටියා...ආදරේ කරත් කෙල්ලගෙ දඩබ්බරකම් එහෙමම තිබුණා.. පහන් ඒවට තවත් ආදරේ කලා.. එයාලා හැමදාම සතුටෙන් ඉඳී.. පහන්ගෙ ආලෝකය දිදූ.. පහන්ගෙ ආලෝකෙන් හැමදාම දිදූ දිදුලන්න වුනා.... පරිච්ඡේද දහසයක් පුරාවට අප හා එක්වුනු ඔයාලට ස්තූතියි.. මගෙ අනෙක් කතාව ඉක්මනටම ගේනවා.. දිගටම රැදෙන්න කතිපියස සමගම... කතාව යාලුවො අතර බෙදාගන්න අමතක කරන්නෙපා... කතාව ගැන ඔයාලගෙ අදහස් කමෙන්ට් කරන්න.. අඩුපාඩු අැති..එ්වට සමාවෙන්න... දිගටම රැදෙන්න ඉක්මනටම හමුවෙමු ඊළඟ කතාවෙන්....*

     

      සයුරු පෙම ( නව කථාවකි )

        ........*පහලොස් වන කොටස*........

එකපාරම ගෙදරට වාහනයක් එනවා ඇහුනා.. මම ඉක්මනටම පහලට ගිහින් බැලුවෙ කවුද ආවෙ කියල මේ වෙලාවෙ..

"අම්මයි, තාත්තයි, මල්ලියි... තුන්දෙනාම ඇවිත්.. ඇයි මේ හදිස්සියෙම.. තුන්දෙනාම ඇවිත්.. ටික දවසක් ඉඳලා නේද එනවා කිව්වෙ.."

පහන්ගෙ අම්මල ගෙට ගොඩවෙන්නත් කලින් ම මම ප්‍රශ්න කලේ අම්මලා ටික දවසක් ඉඳලා එනවා කිව්ව නිසයි..

"එහෙම කිව්වෙ බොරැවට.. අපි කතාවෙලා එහෙම කිව්වෙ...කොල්ලව පුදුම කරන්න.."

තාත්තා එහෙම කියද්දි මම තවත් පුදුම වුනා... මොකක්ද මේ හතරබීරි කතාව කියලා...

"පහන් ව පුදුම කරන්නෙ ඇයි.. මොකක්ද වුනේ අම්මෙ කියන්නකො.."

"අයියෝ දූ.. ඔයා දන්නෙ නැද්ද.. අද පහනගෙ බර්ත්ඩේ එකනෙ.."

අම්මා හිනාවෙවී උත්තර දෙද්දි මම ඇස් අදහගන්න බැරැව හිටියා..

"අද පහන්ගෙ බර්ත් ඩේ එකද.. අනෙ මට මතකයක් වත් නෑ.. මම ඉතින් ඇවිල්ලා ටික දවසනෙ.. අම්මල මොකුත් ඇරේන්ජ් කරනවද.."

මම ප්‍රශ්න කලේ මීට පෙර පහන්ගෙ බර්ත් ඩේ එකට පාටි දානවද කියලා නොදන්න නිසයි..

"රෑට කෑම වේලක් ලෑස්ති කරමු.. අපි කේක් එකක් ඕඩර් කලා.. ඔයාගෙ අම්මලටත් එන්න කියන්න රෑ වෙලා..පහන් ඔයාව මැරි කරලා සමරන පළවෙනි බර්ත් ඩේ එකනෙ..පොඩියට පාටි එකක් ගමු.. පුතා කැමති චාම් විදියටනෙ අපි එහෙම කරමුකො.."

"පහන් මේ කිසි දෙයක් දන්නෑනෙ අම්මෙ.."

මම තාමත් ඉන්නෙ පුදුමෙන්.. පහන්ට මොකුත් ගත්තෙත් නෑ.. මම දන්නවද බර්ත් ඩේ එක කියලා.. මම මේ කල්පනා කරන්නෙ එ් මෝඩයා මගෙ නළල කිස් කරපු එක.. කොච්චර කිව්වත් බර්ත් ඩේ ගිෆ්ට් එකක් දෙන්න ඕනි.. දැන් හවස් වෙන්නත් කිට්ටඅයි කොහෙන් ගන්න ද මම ගිෆ්ට්.. හෙටම දෙනවා..

"නෑ පහන් මොකුත් දන්නෑ.. පහන් ව කලින් ගෙන්න ගන්න වැඩේ තියෙන්නෙ ඔයාගෙ අතේ.. දොර අරිනගමන් ම අපි හැමෝම එයාට විශ් කරමු..."

අම්මගෙ යෝජනාවට අපි හැමෝම එකඟ වුණා... ගෙදර සේරම ඇරේන්ජ් කරලා ඉවරයි.. කේක් එකත් ගෙනාවා.. පහන්ගෙ නම ලස්සනට ලියලා තිබුණා.. 29යි දැන් එයාගෙ වයස.. ඉලක්කම් කරපු ඉටිපන්දම් ගහලා කේක් එක ලස්සන කරලා තිබුණා..

,"අක්කෙ අයියට දැන් එන්න කියමු නේද"

මල්ලි එහෙම කිව්වත් පහන්ට මොකක්ද හේතුවක් කියන්නෙ..

මම පහන්ගෙ නම්බර් එකට කෝල් එකක් ගන්න ගමන් හිතුවෙ ඒක..

"ඔව් කියන්න දිදුලි මොකද මේ කෝල් එකක් ගත්තෙ.."

පහන්  පෝන් එක අාන්සර් කරප්‍ර ගමන් ම අැහුවෙ එහෙම.. මොගද කවදාවත් එයා වැඩට ගියාම මම කෝල් ගන්නෙ නෑනෙ..

"පහන් ඔයා දැන්ම එනවද ගෙදර.."

"තව ටිකක් පරක්කු වෙයි.. මම මේ අලුත් ප්‍රජෙක්ට් එකක් ගැන කතා කරනවා මීටින් එකක ඉන්නෙ..පස්සෙ ගන්නම්.."

පහන් ව ගෙන්න ගන්න එකනම් අමාරැයි..පහන් අැමතුම විසන්ධි කරන්න කලින් මම ඉක්මන් වුණා..

"ඔහොම ඉන්න.. පහන් මට ටිකක් අමාරැයි වගේ.. ආයෙම උණ අරන්.. මේ වෙව්ලනවා.. අම්මලත් නෑනෙ.. මාව අපෙ ගෙදර ගිහින් දාන්නකො.."

අමාරැවක් නැතත් මගෙ කටට ආව හේතුව ඒක.. පහන් යිශ්වාස කරයි.. මොකද මට කොහොමත් තෙමිලි අසනීප වුනානෙ..

"බෙහෙත් ටික බිව්වෙ නෑ නේද.. එදා බැන්නටමට තාම ෆනිශ් කරනවද.. දීපු බෙහෙත් ටික දැන් ම බොනවා.. මම දැන් එන්නම්.."

පහන් තාමත් හිතන්නෙ මම එයාට ෆනිශ් කරන්න මෙහෙම කරනවා කියලා.. එයා දන්නෑනෙ අපෙ සප්‍රයිස් එක...

"වැඩේ හරිද අයියා එනව කිව්වද.."

"ඔව් මල්ලි එන්නම් කිව්වා.. මම කුස්සිය පැත්තට ගිහින් එන්නම් අම්මලා මොනව කරනවද කියලා.."

පහන් ව ගෙන්න ගන්න බොරැ කියලා මම කුස්සිය පැත්තට ගියේ අද කෑම වෙනදට වඩා විශේෂ වූ නිසයි... අපෙ අම්මයි පහන්ගෙ අම්මයි බර සාක්ච්ඡාවක.. තාත්තල දෙන්න නම් එලියෙ වෙනම සෙට් වෙලාද කොහෙද..

"අපි මේ කතා වුනේ ඔයාලා දෙන්න ගැන.. ෂෝක් එකට ගැලපෙනවා කියලා.. මම කිව්වේ දිදූ තාත්තයි මායි ඔයාට වැරද්දක් කරන්නෑ කියලා..."

අපෙ අම්මනම් මාව පහන්ට බන්දපු තීරණේ ගැන සතුටු වෙනවා..  පහන් හොඳ කෙනෙක් නිසා ඉස්සර වගේ මම හරහට කතා කරන්න ගියෙ නෑ..

"පුතා තාම නෑනෙ දූ.. ඔයාට කිව්වද දැන් ම එනවා කියලා.."

පහන්ගෙ අම්ම මගෙන් ඇහුවෙ දැන් රෑ 8 ටත් කිට්ටුවෙලා පහන් ආවෙ නැති නිසා...

"ඒකනෙ අම්මෙ පැය දෙකකට කිට්ටුයිනෙ..එවලෙ කිව්ව දැන් එනවා කියලා.."

වෙලාව ගෙවිල යනවා පහන් තාමත් නෑ..  කෝල් ගත්තත් පෝන් එක ගන්නෙත් නෑ.. 

"දැන් හුඟක් රෑ වෙලානෙ දූ.. එයා යාලුවො එක්ක බර්ත් ඩේ එකට මොකුත් පාටියක්ද මන්ද"

අපෙ අම්මා තාත්තා, පහන්ගෙ අම්මා තාත්තා, මල්ලි, මම හැමොම බලන් හිටියෙ පාර දිහා.. 

"අනෙ නෑ නංගි.. පහන් දන්නවනෙ දූ තනියම කියලා.. ඒ නිසා පාටිවලට යන්නෑ.. අනික එයා එහෙම පාටිවලට යන කෙනෙක් නෙවෙයි.. අපි එක්ක විතරයි පොඩියට පාටියක් දැම්මත්..ඒකත් එයා ඩ්‍රින්ක්ස් ගන්නෙත් නෑ.."

පහන්ගෙ අම්ම අපෙ අම්මට විස්තර කලේ පහන් පරක්කු වෙන්න වෙන හේතුවක් ඇති නිසයි..

"ඉන්න මම පහන් වැඩ කරන තැනට කෝල් එකක් ගන්න.."

පහන්ගෙ තාත්තා නම්බර් එකක් හොයාගෙන ඒකට කෝල් කලා..

" හෙලෝ මම මේ පහන්ගෙ තාත්තා.. පහන් තාම ඔහෙද අහන්න ගත්තෙ.."

"අනේ නෑ සර්.. පහන් එයාගෙ වයිෆ්ට අසනීපයි කයලා මීටින් එකත් කැන්සල් කරලා ගියානෙ.. දැන් පැය දෙකක් විතර.."

"ආ.. එහෙමද හරි හරි තැන්ක් යූ.."

පහන්ගෙ තාත්තා දුරකතනය විසන්ධි කලේ අපි හැමෝගෙම මූණු දිහා බලමින්...

"එයා ඔෆිස් එකෙන් ඇවිත්.. පැය දෙකක් වෙනවලු.. මීටින් එකත් කැන්සල් කරලා දූ අසනීපයි කිව්වම.. තාම නැත්තෙ මොකද.. පහන්ට හෙමින් ආවත් පැයෙන් එන්න පුළුවන්.."

අපි හැමෝම අවුලෙන් හිටියෙ පහන් එන්න පරක්කු ඇයි කියලයි..

ඒ එක්කම පහන්ගෙ නම්බර් එකෙන් මට කෝල් එකක් ආවා..මම ඉක්මනටම ආන්සර් කලේ බනින්න හිතාගෙන...

"හෙලෝ මිස්.. මේ පොන් එක අයිති කෙනාගෙ කාර් එක ටිපර් එකක හැප්පුනා... මෙයාට සිහිය නෑ.. මේ නම්බර් එකෙන් කෝල් තිබ්බ නිසා මේකට ගත්තෙ.. අපි මෙයාව මහ රේහලට ගෙනියන ගමන්.. දැන් ළඟමයි.. ඉක්මනට එනවද..."

ඉබේම මගෙ අතින් දුරකතනය ගිලිහුනා...එහෙමම බිම ඉන්ද වුනේ කතා කරගන්න බැරැව කටත් ලොක් වෙලා වගෙ..

"දිදු මොකද මේ.. මොකක්ද වුනේ කියනවද.. කෝ කතා කරන්න..පහන් සොකද කිව්වෙ.. මොකක්ද වුනේ..."

හැමෝම කලින් ප්‍රශ්න කරද්දි මම හිටියෙ ගල් ගැහිලා වගෙ..

"හො....ස්....පි...ට..ල්.."

මට කියවුනේ එච්චරයි..

"මොකක්.. හොස්පිටල් පුතාට කරදරයක් නෑ නේද.. "

පහන්ගෙ අම්මා අඬන්න ගත්තෙ මාව බදාගෙන..

"දුව කියන්න විස්තරේ.. මොකක්ද හොස්පිටල් කිව්වෙ.."

පහන්ගෙ තාත්තා මගෙ ලඟට ආවෙ එවලෙ..

"පහන්..එක්සිඩන්ට් වෙලා...මහ රෝහලෙ යං ඉක්මනටම..මට පහන් ඕන.."

මම එහෙම කියලා ඉක්මනටම මල්ලිගෙ කාර් එක ගාවට දිව්වෙ මෙලෝ සිහියක් නැතුව...

මල්ලියි, මමයි, පහන්ගෙ අම්මයි තාත්තයි මල්ලිගෙ කාර් එකෙනුත්, මගෙ අම්මයි තාත්තයි එයාලගෙ කාර් එකනුයි ඉක්මනටම හොස්පිටල් යන්න පිටත් වුනා..මල්ලි වේගෙන්ම ගියේ ඇස්වල කඳුලු පුරවන්..

අම්මත් තාත්තත් අඬනවා හොඳටම..

අනේ පහන්.. එයා මට ආදරෙයි ඒක මම දැක්කා උදෙත්...මටත් මේ දුක දරාගන්න බෑ.. මට පහන් නැතිවෙයි කියලා ලොකු බයකුත් දුකකුත් ඇති වුනා.. මම හොඳටම අඬන්න ගත්තා.. අනේ මගෙ පහන්... මගෙ කටින් පිටවුනේ එච්චරමයි....ඉක්මනට ම එන්නැත්තෙත් මට අසනීපයි කිව්ව නිසා... අනේ මට ඒ තරම්ම ආදරෙයිද  පහන්.... අනේ මොකද මේ වුණේ පහන්.... මගෙ ඇස් වලින් කඳුලු ගපාගෙන ගියේ මට මට මාව වත් පාලනය කරගන්න බැරැවයි...

අපි මහ රෝහලට අැවිත් වාහනය නතර කලේ පහන් බලන්න නොඉවසිල්ලෙන්...

...............................................................................

*පහන් දිදූ කතාවෙ පහලොස් වක කොටසත් ඉවරයි.. මේ මොකද වුනේ.. තාම පහන් දිදුපිටවත් දිදුලි පහන්ටවත් එයාලගෙ ආදරේ වචනෙන් කිව්වෙ නෑනෙ.. පණටත් වඩා දැන් දෙන්කට දෙන්නා ආදරෙයි.. දිදුලිටත් මෙච්චර දුක ඒ නිසානෙ.. ආදර කතාව පටන් ගන්නත් කලින් පහන් දිදුලිව දාලා යන්නම යයිද.. අපි බලමු මොකද වෙන්නෙ කියලා...දහසය වන කොටස අරන් ඉක්මනටම එන්නම්... ඔයාලගෙ වටින අදහස් කමෙන්ට් කරන්න.. යාලුවන්ටත් බලන්න ශෙයා කරන්න.. රැදෙන්න කතාපියස එක්කම..*

දිල්රුක්ෂි                                                       (උපුටාගැනීම තහනම්)

සයුරු පෙම ( නව කථාවකි )

        ........*දාහතරවන කොටස*........

මාව ඇඳ උඩින් තියලා පහන් සාළුවක් ගෙනල්ල මගෙ කොන්ඩෙ හොඳට පිහදැම්මා.. තාමත් මම හිටියෙ සීතලේ ගැහි ගැහි.... 

"දැන් මේක කොන්ඩෙ ඔතාගන්න.. හපන්කෙම් ප්‍රතිවිපාක තමයි ඕවා.. මාත් ඇඳුමක් දාගෙන තේ එකක් හදන් එන්නම්.. රෑට කෑවෙත් නෑනෙ.. ඇඳුම මාරැ කර ගන්න මම කන්න තියෙන දේකුයි උණුවට තේ එකකුයි අරන් එන්නම්.."

පහන් මට ඇඳුමක් දාගන්න කියලා කාමරයෙන් ඉවතට ගියා...
මාත් පිහදාගෙන ඇඳුමක් දාගෙන ශීට් එකක් පොරවගෙන ඇඳ කැටයම් ලැල්ලට හේත්තු වෙලා හිටියා..

"මෙන්න පිටි එකක් ගෙනාවා.. පාන් වගයක් තිබ්බා රෑ කෑමට ගෙනාපු.. සම්බෝල ගාගෙන කන්න.. කාලා ඕක බොන්න සීතල අඩුවෙයි.."

පහන් කිරි තේත් හදලා..

"ඉතින් ඔයත් කන්න.. මට මෙච්චර වැඩි.."

පහනුත් මමත් කිරි තේ එකත් බීලා ඉවරවෙලා... නින්දට වැටුණා.. තාමත් මම සීතලට ගැහෙනවා... ශීට් එකත් හොඳට දාගෙන අපි නින්දට වැටුණේ එ් වන විට රෑ 12ට කිට්ටු වී සිටි නිසයි...
පාන්දර වෙන්න වෙන්න ම සුළඟත්, වැස්සත් වැඩි වෙන්න අරන්.. මට ලොකු අමාරැවක් දැනෙන්න වුණා... පාන්දර අවදිවෙද්දි 3 ට විතර ඇති... මම හොඳටම ගැහෙන්න අරන් ඔළුවත් පැලෙන්න වගේ රිදෙනවා...මම තව තවත් ශීට් එකට ගුලිවුනා...

"දිදුලි.. ඔයා අවදියෙන් ද.. ඇයි මේ දඟලන්නෙ ඇඳ පෙරලෙන්න වගේ..."

පහන් මම ඇඳේ ගුලි වෙද්දි අවදිවෙලා...

"ම්... මු...කු...ත්.. න්..හැ... වෙ..ව්...ල...න...වා..."

මට කතා කරගන්නත් බෑ.. එ් තරම්ම වෙව්ලනවා මං..

කෝ... ඉන්න... අපොයි... දෙවියනේ.. සහලෝලා උණ...

පහන් මගෙ නළලට සහ බෙල්ලට අත තියලා එහෙම කියද්දි මට එ්ක තේරැණෙත් නෑ...

"මෙ...ක..ක්... ලෝ.. ලා..?"

"සහලෝලා... ඒ කියන්නෙ තදටම උණ කියලා.."

පහන් තේරැම් කරලම කිව්වා...

"ම..ම.. ද..න්...න..ව..ද.. ඕ..වා.."

මම වෙව්ලද්දි පහන් මගෙ ලඟට ම අාවා..

"ඔහොම ඉන්න.. මම පෙන්ඩෝල් දෙකක් ගෙනත් දෙන්න.."

පහන් පෙන්ඩොල් දෙකකුත් වතුරෙන් පෙඟවූ  රෙදි කෑල්ලකුත් අරගෙන මං ලඟට ආවා...

"ආ මේක බොනවා.."

"ම..ට පෙන්ඩොල් බොන්න බ්..බෑ.. ඊ... බෙහෙත්..."

මම කවදත් බෙහෙත්වලට අකමැති කෙනෙක්නෙ.. බෙහෙත් පේන්න බැරි කෙනෙක්නෙ..

"බෙහෙත් බොන්න අාස නැද්ද.. එහෙනම් මොකටද මහ රෑ වැස්සෙ තෙමි තෙමි හිටියෙ... බොනව දැන්.."

පහන් ටිකක් සැරෙන් කියද්දි කට අප්පිරිය කර කර පෙන්ඩෝල් බිව්වා...

"කෝ එන්න... නලලට මේක තිව්වම හරියයි..."

පහන් පෙඟවූ රෙදි කෑල්ල මගෙ නලල මතින් තිව්වා... මම ඇඳ වියල මත හේත්තු වී ගැහි ගැහී හිටියේ දැණුනු වේදනාව නිසාමයි.. පහනුත් මගේ ලඟින් ඇඳ වියලේ හේත්තු වෙලාම හිටියා...
................................................................................

උදේ එකපාර ම අවදිවෙලා බලද්දි මම පහන්ගෙ පපුවට හේත්තු වෙලා... එයාගෙ කොන්දටත් අතක් දාගෙන තුරැලුවෙලා හිටියා...පව් පහන් ඇඳ වියලට හේත්තුවෙලා නින්දගිහින්.. මම ඉක්මනටම පහන්ගේ තුරැලෙන් අයින් වුණා.. එතකොට ම පහනුත් අවදිවුණා...

"කිව්ව වගේම මගෙන් පලිගත්තා නේද.. රෑ එළිවෙනකම්ම මට නින්දක් නෑ.. එයා මගෙ කරේ එල්ලිලා සැපට නිදාගත්තා..බලනවා මගෙ කොන්ද.."

පහන් කොන්ද හරවලා පෙන්නුවේ කමිසයක් නැතිව හිටි කොන්දෙ ඇඳ වියලේ නෙළා ඇති කැටයම එ් විදියට ම තිබුණා...

"අම්මෝ... කැටයම එහෙම් පිටින්ම හිටලා.... මේ මල්වැල ලස්සනට ගිහින් අනේ.."

මම හිනාවෙවී පහන්ට විහිලු කලා.. පව් සමහර තැන්වල තදට පාරවල් හිටලා රතුවෙලත් තිබ්බා...

"ඔයා ලෙඩවුනොත් මගෙන් පලිගන්නවා කිව්වනෙ...රිටන් එක දුන්නනෙ රෑ එළිවෙලකම්ම නින්දක් නැතුව.. එහෙන් කිලෝ හැටක් විතර බර ඇඟේ එල්ලිලා..."

පහන් කියාගෙන ගියා.. පව් ඉතිම් අසරණයා.. ඔහොම වෙලා මදි.. මට බැන්නට...

"අනේ මේ.. කිලෝ පනහක් නෑ මගේ.. අනික මම අාසාවෙන් ඇඟට හේත්තු වුනේ නෑනෙ...නින්ද ගිහින්නෙ හේත්තු වෙලා තියෙන්නෙ..."

"කෝ දැන් සනීපද.."

පහන් නැවතත් මගෙ නළලටයි, බෙල්ලටයි අත තිව්වා..

"දැන් නම් උණ බැහැලා.. අද යනවා අපි කොළඹ.. යද්දි බෙහෙත් අරන් යමු..."

පහන් බෙහෙත් ගන්න යෝජනා කරද්දි මම ඒකට කැමති වුනේ නෑ..

හා....චි...ං...

පහන්ට එකපාරම කිවිසුමක් යද්දි මම පහන් ලඟින් ඉබේම ඈතට විසිවුනා....

"පහන්.. ඔයාට හෙම්බිරිස්සාවද... අම්මෝ කිවිසුම අනේ... මම තව පොඩ්ඩෙන් ඇඳ පල්ලෙ.."

පහන්ට කිවිසුම් යන්න පටන් ගත්තෙ නහයත් බරවෙලයි... 

"ඉන්නව මම සමහන් එකක් හදාගෙන එන්නම්.. රෑ මට ට්‍රීට්මන්ට් දුන්නනෙ.."

මම ගිහින් ඉක්මනටම පහන් ට සමහන් එකක් හැදුවා... අම්ම කුස්සියෙ හිටපු නිසා එයාගෙ කතාවට අහුවෙන්න වුනා...

"ඇයි මේ සමහන් ඔයා අසනීපෙන්ද.. මූණත් ලෙඩපාට වෙලා... ඊයෙ මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් වුනාද...මාසයක් විතර යසට හිටිය මගෙ කොලු පැටියා.. ආයෙමත් අරකි කොල්ල ඉස්සරහට ආවනෙ..මාත් එකක්වත් තාම කතා කලේ නෑ.. ඊයෙ දෙන්නම රෑට කෑවෙත් නෑ.. දවල්ටත් කන්න නැතුව අැතිනෙ..ගිය පයින්ම අාවනෙ.. මට දුක මගෙ කොල්ලට මේ කෙල්ල හිත හදාගන්න දෙන්නෙම නෑනෙ.."

අම්මා කතා කලේ ගොඩක් වේදනාවෙන්...ඊයෙ දවසම හිතන්නැත්තෙ එ් ගැන වෙන්නැති..

"ඊයෙ වැස්සනෙ සීතලටත් එක්ක අපි දෙන්නටම සෙම වගේ.. මටනම් ඉතිම් පුරැදු නෑනෙ එ් නිසා වෙන්නැති.. අම්ම බය වෙන්නෙපා අම්මෙ.. ඊයෙ අයියා කිව්වා..එයාට ශෂී ගාවට යන්න ඕනිකමක් නෑ කියලා.. දුක හිතුනා කිව්වා.. එයාට වෙච්ච දේට.. එයා මට ප්‍රොමිස් වුනා ආපහු ඒ අතීතෙ ගැන හිතන්නෙ නෑ කියලා.. එයා හිත හදාගෙන අම්මෙ.. අම්ම බය නොවී ඉන්න.. මම මේක දීලා එන්නම්.."

අම්මගෙත් හිත හදලා මම පහන් ලඟට සමහන් එක අරන් ගියා..

"අමාරැ ලෙඩක් තිබ්බනම් ලෙඩා මෙලහකට මැරිලා බෙහෙත් ගේද්දි.."

පහන් මට එදා ඉදන් ම කලේ හීන්ට් පාස් කරපු එකනෙ.. එ්කත් හිනාවෙවී..

"ඉතිම් මට මොකද මැරැණට.. හොඳයිනෙ..මටත් හොඳ හැන්ඩ්සම් කොල්ලෙක් මැරි කරන්න පුලුවන්... මොකද මම ලස්සන නෑ කියලද.."

මමත් අතෑරියෙ නෑ වැඩේ..

"ලස්සනයි කියලා ඔළුව උදුම්මං ඉන්නෙපා.. හැමදේම අනිත්‍යයි.."

පහන් එහෙම කියලා සමහන් එකෙන් ටිකක් බීලා ඉතුරැ කරලා මට දුන්නා..

"ඔය ටික බොනවා.. "

පහන්ගෙ කීමට එ්කෙන්ම මාත් බිව්වා.. උදේ කෑම මේසෙදි අම්මලා කතා කලෙත් ඊයෙ සිද්ධිය...

"පුතා පරිස්සමෙන් වැඩ කරන්න.. හාවියෙක් වගේ ලස්සන අහිංසක කෙල්ලෙක් ඉන්නෙ දැන්.. අතීතෙ අමතක කරල සතුටින් ඉන්න.."

අම්මයි තාත්තයි උපදෙස් දුන්නා.. මොක නැතත් අම්ම මං ගැන කරපු වර්ණනාව නම් මරැ.. පහන්ට එ්කට නම් හිනාගියා.. අම්මලා නොදන්න මගේ හා ගති පහන් හොඳටම දන්නවනෙ ඉතිම්...

"දැන් ප්‍රශ්නයක් නෑ අම්මා.. මම හිත හදාගෙන ඉන්නෙ..මං ගැන බය වෙන්නෙපා.. මල්ලිව බලාගන්න... ඉක්මනටම එන්න කොළඹ.. "

පහනුත් මමත් කෑම කාලා ආපහු එන්න ලෑස්ති වුනේ පහන්ට සයිට් එකට යන්න ඕන නිසයි..
මගින් එන ගමන් පහන් බෙහෙත් ගන්න අමතක කලෙත් නෑ..
දවල් කෑමට ලොකු හොටෙල් එකකට මාව එක්ක ගියා පහන්.. එ්ත් වාහනයට එනතුරැම මගෙ ලගින් ම පහන් හිටියා.. යද්දි වුනා වගේ වෙයි කියලා බයේ වෙන්නැති..
පහනුත් මමත් කොළඹ ගෙදරට ලං වෙද්දි හවස් වුනා.. දැන් ඉතිම් අම්මලත් නැතුව මේක එක්ක ඉන්න වෙනවනෙ..
රෝස අම්මා හිටියට එක්කො කුස්සියෙ නැත්තම් වත්ත පහල.. 

"මේ පහන්.. මටනම් බෑ උදේට නැගිටලා බත් මුල් බඳින්න.. ඔයා රෝසා අම්මට කියල කරගන්න.. අම්මා නැති අතරෙ මගෙන් වැඩ ගන්නෙපා.. මම යනවා අපේ ගෙදර.."

ගෙදරට එද්දිම මම පහන්ට මතක් කරලා දුන්නා මට එයාගෙ වැඩයි, ගෙදර වැඩයි කරන්න බෑ කියලා..
පහන් නිදාගන්න වෙලාව එනකම් කාමරයේ තිබුණු ටීවි එක ඔන් කරලා ෆිල්ම් එකක් බලන්න ගත්තා.. මාත් ඉතිම් එයා ලගින් වාඩිවෙලා බැලුවා.. එයාට විතරයැ ෆිල්ම් බලන්න හොඳ..

"පහන් බලන්න අර කෙල්ල මාර ලස්සනයි නේද.. කොල්ලනම් කැතයි.. හරියට අපිදෙන්න වගේ.. බලන්නකො.. ඒ කොල්ල කෙල්ලට ලස්නන ටෙඩියෙක් ගෙනත් දුන්නා.. වාව් එකගෙ ලොකු...."

මගේ කියවිල්ලට ෆිල් ම බැලුවැහැකි... පහන් ටීවි එක ඕෆ් කලා...

මාත් රවාගෙනම අනිත් පැත්ත හැරිලා නිදාගත්තා...
.............................................................................

මම ඇහැරෙනකොට පහන් ඉන්ජිනියර් කිට් එකත් දාගෙන යන්න ලෑස්ති වෙනවා.. අවදිවුනත් හොරකමට වගේ මම ඇස් පියාගෙනම හිටියෙ පහන් යනකම් කියලා.. ලෑස්ති වෙලා පහන් දොරකොඩටත් ගිහින් අාපහු හැරිලා බලද්දි මම අැස් පියාගත්තා තදින්..  නිදිවගේ පෙන්නන්න ඕන නිසා... පහන් මගෙ ලඟට අැවිත් ශීට් එක තව ටිකක් උඩට පෙරවලා ටිකක් මගෙ දිහා බලන් ඉඳලා කට කොනකින් හිනා වෙනව මම හොරැහින් දැක්කා..එකපාරම පහන් මගේ මූණට කිට්ටු වෙලා නළලට කිස් එකක් දුන්නා..මට මාව අදහගන්නත් බෑ.. පහන් දොරකොඩින් යද්දිම මම ඇඳේ වාඩි වුනේ නළල අල්ලගෙනමයි..
මේ මෝඩයෙ මාව කිස් කලානෙ.. කවදාවත් නැතුව.. පහන් මට ආදරේ වෙලාද...? එයා එ් බවක් කිව්වෙ නෑනෙ..මේ මොකක්ද වෙන්නෙ.. මම සැරින් සැරේ කණ්ණාඩිය ගාවට ගිහින් බැලුවා..නළල අතගගා.. කිස් එක දුන්න විදිය හිතින් මව මව තනියෙන් හිනාවෙවී.. මට මොකකද වෙලා තියෙන්නෙ.. පිස්සුවත් හැදිලද...

............................................................................


*කතාවෙ දාහතර පරිච්ඡේදයත් ඉවරයි.. පහන් දිදුලි කතාවෙ දැන් දෙන්නට දෙන්න පණ වගේ අාදරෙයි වගේ... එ්ත් එක්කෙනෙක්ට එක්කෙනෙක් එ්ක කියන්නෑ.. හොරෙන් ආදරේ කරන්නෙ.. අද පහන් හෙරෙන් දීපු කිස් එකෙන් එ් අාදරේ තේරෙන්වා.. ලැජ්ජයි දෙන්නම කියාගන්න... දිදුලිට තාමත් තෙරෙන්නෑ එයාට දැනෙන හැඟීම ගැන.. අපි බලමු මොකද වෙන්නෙ කියලා.. කතාවෙ අඩුපාඩු අැති.. අදහස් ගැන කමෙන්ට් එකක් දාන් යන්න... ලස්සනම් ශෙයා කරන්න.. දිගටම රැදෙන්න කතාපියස සමගම...*

  දිල්රුක්ෂි                                                       (උපුටාගැනීම තහනම්)

       සයුරු පෙම ( නව කථාවකි )

        ........*දහතුන් වන කොටස*........

එළියට ආවත් එන්න එන්නම සීතල වැඩි වෙනවා... දැන්නම් සුළඟත් සැරටම හමන්න අරන්... මම හිටියටත් වඩා තවත් වේගෙන් ගැහෙන්න උනා... හිතේ ලොකු බයක් දැනෙන්නත් උනා... සියල්ල ඉවසාගෙන දරාගෙන හිටියේ මගෙ හිත එතරම්ම හයිය නිසයි... අහස කළු කරගෙන එක තරැවක්වත් නැති නිසා අද වහින්නත් වගේ මම කල්පනා කළේ අහස දිහා බලමින්... අනේ දෙවියනේ වහින්න නම් එපා... මම හිතින් ප්‍රාර්ථනා කලේ වහීදෝ කියලා බය හිතුණු නිසයි...

ඒත් දෙවියො අද මගෙ ඉල්ලීමට කන් නොදී වැහි පොද එක දෙක වට්ටන්න ගත්තේ මට සමච්චල් කරමින් වගෙයි...වැස්ස එන්න එන්නම සැර වෙද්දි මම කකුල් දෙක බංකුව උඩට අරන් දනිස් දෙකට ඔළුව තියාගත්තා... වැස්සට හොඳටම තෙමෙන මම හීතලේ වෙව්ලන්න ගත්තේ මින් පෙර කිසිමදාක මෙහෙම දෙයක් නොවූ අන්දමින්... උඩු තොලෙන් යටි තොල හපාගත් මම ගුලි වී බංකුව උඩ ඉන්නවමයි කියා තීරණය කලා...

"හරි හපන්කම නේද.. සීතලේ ගැහි ගැහි වැස්සෙ තෙමි තෙමී ඉන්න එක.."

පහන්ගේ කතාවට මම ඔළුව උස්සලා බැලුවේ ගැහෙද්දිමයි....

"කවුද ඔයාට මෙහෙම කරන්න කිව්වෙ ආ.. තෙමෙන්නද ආස.. මොකක් හරි වුනානම් කවුද වගකියන්නෙ.."

පහනුත් වැස්සෙම බංකුව උඩින් වාඩි වුනේ මම තෙමි තෙමී මහ රෑ එළියෙ ඉන්න එකට කේන්තියෙන්..

"ඔ..යා.. ම...ට.. කා...ම...ර...යෙ..න්... ය..න්... කි...ව්..?"

සීතලට වේලන දෙතෙලින් මම එහෙම කියද්දි පහන් මගෙ දිහාම බලන් හිටියා...

"කියෝපු නිසා කාමරයෙන් එළියට යන්න කියලනෙ කිව්වෙ.. මහ රෑ කාටත් හොරෙන් ගෙයින් එළියට යන්න කිව්වෙ නෑනෙ... තව කාමර කොච්චර තියනවද එයින් එකක ඉන්න තිබ්බනෙ.."

පහන් එහෙම කියද්දි නම් මට ටිකක් කේන්ති ගියා... මම කොහොමත් කේන්ති ගිය ගමන්මනෙ ඉන්නෙ...

"මොකටද පහන් ඒ.. මටත් අයිති ඒ කාමරේ.. ඒකෙන් එලියට යන්න කිව්වම ගෙයින් ම යන්න කිව්ව වගේ තමයි.. අනික අද කාමරෙන් යන්න කිව්වා.. හෙට කොහොමත් කියයි ගෙයින් එළයට යන්න කියලා... අනිද්දට කියයි මට මේ කසාදෙ එපා මා ශෂී ඕනි අපි ඩිවෝස් වෙමු ඔයා ඔයාගෙ අම්මලගෙ දිහා යන්න කියලා.. කොහොමත් අපේ කතාව කොල කෑල්ලක ලියවුණු එකක් විතරනෙ.. ඔයා ගෙදර අයගෙ කීමට කොලේකට අත්සන් කලා..හෙට ගෙදර අයත් ශෂීට කැමති වුනාම ඒ කොලෙත් ඔයාම කටුගාලි දායි... ඔය ටික කරගන්න උවමනා නෑ පහන්... ඔයාගෙ ලෝකෙ, ඔයාගෙ හදවතේ කොනකවත් මම නෑ.. නමට බිරිඳක් විතරයි...මට ඕනි නෑ ඔයාගෙ ආදරේ... අඩුම තරමෙ එපාවුනාම අහක දාන්නයි පව් කියලා හිතුනම ලඟ ඉන්නයි එපා.. මට ඔයාගෙ අනුකම්පාව ඕනි කරන්නෙ නෑ.. අපි මේ කතාව ඉවර කරමු.. මම හෙට බස් එකේ ගෙදර යනවා.. ඊට පස්සෙ ඩිවෝස් වෙමු.. ශෂී දැන් ඉන්නෙ කසාදෙ කැඩිලනෙ.. කොහොමත් ඔයාගෙ අදටත් ආදරේ එයානෙ.. දෙලාෙවක් අතර ඉන්නෙපා පහන්.. ඔයා එයා ගාවට යන්න.. මාව මේ කඩදාසියෙන් නිදහස් කරලා.."

මම පහන්ට හීතලෙ ගැහි ගැහී මගේ හිතේ තිබ්බ සේරම කියලා දැම්මා.. ඩිවෝස් වෙමු කිව්වට මට ඒක කියද්දිත් ඇතිවුනේ මහා ලොකු දුකක්..හීතලට වඩා මගෙ පපුව දුක නිසාම වේගෙන් ගැහෙන්න වුනා...

පහන් මගෙ ලඟටම ගොඩක් ලංවෙලා මගෙ කොන්දට අතක් යවලා එයාගෙ පපවුට සාව හේත්තු කරගත්තා... නොහිතපු විදියට... මම දිගටම කියන් යද්දි නිහඬව ම ඒ හැමදේම අහන් හිටපු පහන් ගැහෙන මාව තදින් තුරැලු කරන් කතා කරන්න ගත්තා...පහන්ට මම කිව්ව ටික සැරටම දැනිල වගේ..

"සොරි දිදුලි... මම ඔයාට කෑගැහුවෙ කාමරෙන් එළියට යන්න කිව්වෙ ඔයා  ඉවරයක් නැතුවම කියවපු නිසා.. ඔයා මෙහෙම ඉන්නවා දකිද්දි මට ඉවසන්න බැරිවුනා... ලොකු දුකක් අැති වුනා... පපුව හොඳටම ගැහෙනව නේද.. මාව ඩිවෝස් කරලා ඉන්න පුළුවන්ද... ශෂී වගේ ඔයත් යනවද මාව දාලා..."

කවදාවත් නැතුව පහන් දුකින් මගෙන් දාලා යනවද ඇහුවා.. එ්කත් එයාගෙ ඔළුව මගෙ ඔළුවට බර කරමින්...

මගෙ ගැහි ගැහි තිබුණ පපුව ඉකිබිඳින්න ගත්තේ එතකොටයි...

"සොරි කිව්වනෙ... අඬන්නෙ මොකද.. ඔයාට මම නිසා දුක නම් අපි ඩිවෝස් වෙමු.. අහන්න දිදුලි.. මට තේරෙනවා එවලෙ ඔයා මගෙ මූඩ් හදන්න ට්‍රයි කලේ කියල.. කවදත් මම මගෙ හිත හදාගත්තෙ කල්පනා කරලමයි.. ඔයා කියන කතාව හරි.. මට ශෂීට ආදරේට වඩා තිබිල තියෙන්න මායාවක්.. මම නිකම් ඒක පස්සෙ එදා  ඉදන්ම දුවල තේරැමක් නැතුව.. ඇත්තටම ආදරේ කියන්නෙ මම ශෂීට වත් ශෂිනි මට දීපු ආදරේවත් නෙවෙයි.. එතන පාලුව මකා ගැනීම, තනිකම නැති කර ගැනීම.. තමයි වැඩිපුරම තිබුණෙ.. මම එයාගෙ අහිංසක කමටයි වශී වෙලා තියෙන්නෙ.. ඒත් ඒ අහිංසකකම ම මට පාඩමක් ඉගැන්නුවා..මම තාමත් ඇයි එයා ගැන හිතන්නෙ කියන දේ විතරයි නොතේරෙන්නෙ.. ඒත් මට ආපහු එයා එක්ක එකතුවෙන්න හිතක් ඇතිවෙන්නෙ නෑ.. මම එයාට ඇත්තටම ආදරේනම් දැන් එයා ආපහු ඇවිල්ල ඉද්දි මට එයා ගාවට යන්න හිත නොදෙන මොකක්ද හැඟීමක් තියෙනව හිතේ.. මම කල්පනා කලේ ඒ ගැන.."

පහන් එයාගෙ එක අතක් මගෙ පපුව උඩින් තිව්වා නොහිතපු විදියට.. පපුව තද කරන්  අත තියාගෙන එයා මගෙ හදගැස්ම අඩු කලා ගොඩක් ම.. 

"ඔයා එදා ඉදන්ම ආදරේ කලේ චාම් කෙල්ලෙක්ට.. ඒ්ත් මම ඒම නෑ.. මට මලමිනී වගෙ කොල්ලෙක් හරියන්නෙ නෑ.. දන්නවද පහන්.. අපි නුවර එන්න කලින් බීච් ගිය දවසෙ, නුවර එද්දි හෙටෙල් එකේ සිද්ධියෙන්, ආපහු ඉල්ලන්නෙත් නැතුව කෑම ගෙනත් දීපු එකෙන්, මම සපත්තු දාගෙන ශීට් එකක් පෙරවන්නැතුව නිදාගත්ත වෙලේ මය දන්නවා ඔයයි මගෙ shose ගලවල ශීට් එකත් පෙරවලා තිබ්බෙ.. ඒ දේවල් කරද්දි නම් මට පුදුමාකාර සතුටක් ඇතිවුනා... ඇයිද කියන්න මම දන්නෑ..ඒත් මම ආස මම වගේ කෑගහලා දගලලා, හැමවෙලේම මූණ එල්ලන් ඉන්නැතුව හිනාවෙලා ඉන්න අයට.. මම කොළඹ කෙල්ලෙක්, ඔයා නුවර කොල්ලෙක් ඒක වෙන්නැති අපේ වෙනස..ඔයා ආස චාම් කමට..  ඒත් මම කරන්නෙ කොල්ලො කරනවට වඩා අන්ත වැඩ.. ඒකයි අපේ වෙනස.."

ඇස්වලින් කඳුලු පුරවන් මම අපි ගැන දීර්ඝ විස්තරයක් කලා.. පහන්ට තුරැලු වෙලාම.. මේ විදියට ඉන්න මගෙ හිත ආස කලා.. ඒත් මගෙ හිතේ ඇතිවුන අවුල ඒ අාසාව යටපත් කලා...

"තුන්වෙනි වතාව.. සොරි දිදූ.. මට තේරෙනව.. හැමදේම තේරැම් අරන් ඔයාව හොයෙගෙන ආවේ.. ගෙයි හැමතැනම බැලුවා.. මම එවලෙ කේන්තියෙන් කෑගහපු නිසා මට බය හිතුනා හිතුවක්කාරයිනෙ කොහොමත් මොකක් හරි කරගනී කියලා.. හිතුවා වගේම මහ රෑ වැස්සෙ එළියට වෙලා.. කෙල්ලෙක් නේද.. අඩුම තරමෙ යක්කුන්ටවත් බය නැද්ද.."

පහන් මගෙන් ප්‍රශ්න කලේ මම මේ රෑ එළියෙ ඉඳී කියලා පහන් නොහිතපු නිසා වෙන්නැති..

මම ඔළුව වැනුවෙ නෑ කියන උත්තරය දෙන්නයි..

"අහන්න දිදුලි.. කොච්චර නෑ කිව්වත් මම අාසයි ඔයා කරන විකාර වැඩ වලට.. හැමවෙලේම කච කච ගගා කියවද්දි, කේන්ති අරන් බනිද්දි  මම සීරියස් වෙලාවට ඔයා ඒක ජෝක් එකක් කරගනිද්දි, පුංචි කෙල්ලෙක් වගේ මුහුදෙ රැල්ල පාගද්දි මම නොකිව්වට ඒ දේවල්වලට අාසයි.. නැත්තම් මම ඔයාව මැරි කරන්නෙම නෑනෙ.. මට මේ ප්‍රෝසල් එක රිජෙක්ට් කරන්න මුල් ම දවසෙ බීච් සිද්ධියම ඇති.. ඒ්ත් දැන් මාව මැරි කරලා ඒ දඩබ්බරකම් ටිකක් අඩුවෙලා.. ඔයා ඉන්න විදිය හරි.. සැහැල්ලුවෙන්, සතුටෙන්.. ඔයාගෙ වැඩ දැකලම මාත් ඒ සැහැල්ලු ජීවිතේට අාස වෙලා.. මගෙ ලඟින් ඉන්න හැමදාම..."

පහන් දිගටම කියාගෙන ගිහින් අවසානයේ එයා ළඟ ම ඉන්න කියද්දි මම පුදුමෙන් වගේ ඔළුව උස්සලා එයා දිහා බැලුවා.. වැස්සට තෙමිලා කොණ්ඩෙන් වැටෙන වැහි බිංඳු මූණ දිගේ පහළට වැටෙද්දිත් පහන් ඇස් නොපියය ම මං දිහා බලන් හිටියා.. ඒ ඇස්වලින් කවදාවත් නැති බයක්, සෙනෙහසක් මම දැක්කා... 

"ඔයා තෙමිලා පහන්.. මමත් තෙමිලා.. ඔයානම් ලෙඩ උනාට කමක් නෑ මම ලෙඩ උනොත් මම පලිගන්නවා.. මාව එළියට දැම්මට.."

පහන්ගෙ බයෙන් පිරැණු ඇස්වලට පොඩි සතුටක් එනව මම දැක්කා..

"පිස්සියෙක්.. මම ලෙඩ වුනාට කමක් නෑ.. එයා ලෙඩ වුනොත් මගෙන් පලි ගන්නවලු.. මේ පලිගත්ත විදියට නැතුව මට ටොකු අැනලා පලිගත්තත් කමක් නෑ.."

පහනුත් දැන් ටිකක් මං වගේ.. මම කිව්ව කතාවට එයත් සෙකන්ඩ් වුනේ නෑනෙ.. මටත් හිනාගියා..

"වැස්සට තෙමුණම ඔයා තවත් ලස්සනයි.. ඔයා කිව්ව කතාව හරි.. මම ශෂීට ආදරේ කලේ මොනවටද.. දැනුයි තේරෙන්නෙ මම එයාගෙ  අහිංසක කමට විතරයි ආදරේ කලේ වෙන විශේෂයක් තිබිලම නෑ... ඒත් එ් අහිංසක කම අස්සෙ නපුරැ යක්ශනියක් ඉඳලා..එ්ත් හැමදේම රහසක් නැතුව කියවන, කේන්ති ගියාම ඉවසන්නැතුව රණ්ඩු කරන අව්‍යාජ කෙල්ලො හොඳයි.. මම ප්‍රොමිස් වෙනවා අාය මේ දේ වෙන්න තියන්නෙ නෑ.. ශෂී මගෙ අතීතෙ.. ඔයා තමයි වර්තමානය, අනාගතය, මගේ.. එ් නිසා මම මගෙ අතීතය කියන යතුරෙන් වර්තමාන, අනාගත දොර අරිනවා.. අාපස්සට යන්නෙ නෑ.. දැන් අඬන්නෙපා.. තෙමිලා හොඳට ම යමු ගෙට.."

පහන්ගෙ ඇතුලෙ තිබුණ මොකක්දෝ හැඟීමක් එළියට ආවා එවලෙ..එයා ශෂී කියන අතීතයට ආපහු යන එකක් නෑ කියලා මට හිතුනා... මමත් බංකුවෙන් නැගිට්ටෙ පහන් එක්ක ගෙට යන්න හිතාගෙන.. ඒත් මගෙ කකුල් සීතලට ගල්වෙලා වගෙ මම ආපහු නැගිට්ටට වඩා වේගයෙන් ඉන්ද වුනා..

පහන් එකපාරට මාව එයාගෙ දෝතට වඩාගත්තා.. එ් ඇස් මගෙ ඇස් අතර අතරමං වෙලයි තිබුණෙ.. මගෙත් එහෙමයි.. මමත් පහන්ගෙ කර බදාගෙන මූනට ලංවෙලා ගියේ හීතලෙන් තොල් එකිනෙක පැටලෙද්දි.. පටන් මාව කාමරයට එක්ක ගිහින් තෙත පිටින් ම ඇඳෙන් වාඩි කෙරෙව්වා........

.........................................................................

*කතාවෙ තව කොටසක් ඉවරවුනා... පහන්ට ආපහු ශෂිනි ගාවට යන්න පුලුවන්කම තියෙද්දි දිදුලි ත් එ්කට කැමති වෙලා තියෙද්දි.. පහන් දිදුලි ඉස්සරහම කිව්වා.. ශෂී වගේ අහිංසක කම හංගන් ඉන්න යක්ශණියන්ට වඩා හැමදේම කියවන, ඉක්මනට කේන්ති ගිහින් වලි දාගන්න දිදු වගේ කෙල්ලො අව්‍යාජයි කියලා.. පහන් දිදුලිව උස්සන් අැවිත් ඇඳෙන් වාඩි කෙරෙව්වා.. තාමත් දිදුලි ගැහෙනව සීතලට.. පහන් ඊළඟට මොනව කරයිද.. අපි බලමු ඊළඟ කොටසෙන්.. දාහතරවන කොටස අරන් ඉක්මනට ම එන්නම්.. කතාව ගැන අදහස් කමෙන්ට් කරන් යන්න... කතාව ලස්සන නම් ශෙයා කරන්න.. රැදෙන්න කතා පියස සමඟම...*

සයුරු පෙම ( නව කථාවකි )

  ........*දොළොස්වන කොටස*........

"ශෂී.."

පහන් එහෙම කියද්දි මට ඉබේම පහන් දිහා බැලුනෙ මේ මොකක්ද පාත් වුන හෙන ගෙඩිය කියලා සිතුවිල්ලෙන්...

"ප... හ.. න්.."

ශෂී බිඳුනු ස්වරයෙන් පහන්ට කතා කරද්දි මල්ලිත් මාත් මූණට මූණ බලාගත්තා.. පහන් තවමත් ශෂීගෙ ඇස් අතර අතරමං වී සිටියා..

"ඔයා ලංකාවේ..."

පහන් පුදුමෙන් වගේ ශෂීගෙන් ප්‍රශ්න කලා..

"ඔව් පහන්.. නොහිතපු දේවල් ගොඩක් සිද්ද වුනා මේ පොඩි කාලෙට..."

ශෂී පිලිතුරැ දුන්නෙ දුක්බර ස්වරයෙන්...

"ඇයි එහෙම කියන්නෙ..මොකද වුනේ.."

"ඒ මිනිහා මහ බොරැකාරෙක්.. එයා ඒ රටේ ගෑනු කෙනෙක් ව බැඳලා මට ලංකාවට යන්න කිව්වා.. මගේ හැම හීනයක් ම විනාශ වුනා පහන්... ඔයාගෙන් ලැබුණු ආදරය, ආරක්ෂාව, ආලෝකය මට එයාගෙන් ලැබුණෙ නෑ.."

ශෂී එහෙම කියද්දි නම් මට ලොකු දුකක් දැණුනා...

"අයියෝ... දෙවියනේ... මට අදහගන්න බෑ.. මාත් හිත හදාගත්තෙ ඔයා සතුටින් ඇති කියලා... දැන් මොකද කරන්නෙ.."

පහන්ගෙ මූණෙන් පුදුමාකාර දුකක් මම දැක්කා..

"අපි මොකටද අයියෙ මෙයාගෙ විස්තර අහන්නෙ.. ඔයා දීපු ආදරේ මදිවෙලානෙ ගියේ සැප විඳින්න..දැන් මොකටද ඕවා අහන්නෙ..අපි යමු යන්න.."

මල්ලිටනම් එකසිය ගානට කේන්ති ගිහින් වගේ පේන්නෙ.. කරන්න කිසිදෙයක් හිතාගන්න බෑ..

"ටිකක් ඉන්න මල්ලි.. මේක මගෙයි ශෂීගෙයි කතාවක්නෙ.. මැද්දට පනින්නැතුව ඉන්න.."

පහන් මල්ලිගෙ කීම සතේකටවත් මායිම් කලේ නෑ.. මට එවලෙ දැනුනු දුක තවත් වැඩිවුණා...

"මල්ලි කියන කතාව ඇත්ත පහන්.. මම ඔයාට දීපු ගින්දර වල රස්නෙ හැමෝටම දැනලා.. මමයි ඔයාව දාලා ගියේ..මට අයිතියක් නෑ දැන් මේවා කියන්න.. ඔයාව මීට් වෙන්න ඕන කම තිබ්බා පහන්...මම දැන් මෙහෙ සයිට් එකක වැඩ.. ඔයාගෙන් සමාව ගන්න තරම් සුදුසු නෑ මං..ඒත් මම දන්නවා ඔයාගෙ හිත ගොඩක් හොඳයි.. මම තරම් ඔයා ගැන කවුරැත් ම දන්නෑ පහන්.."

ශෂී එහෙම කියද්දි නම් මට මූණටම අහන්න හිතුණා.. දන්නවා වැඩි වෙලාද දාලා ගියේ කියලා... පහන් හිටපු අවුල මම දැක්කනෙ.. ඒත් මෙතනදි මම මැද්දට පනින එක හොඳ නෑ.. සෑහෙන කාලයක් ආදරේ කරපු දෙන්නනෙ.. ඒ මදිවට තමන්ගෙ මල්ලිටත් මැද්දට පනින්න එපා කියපු කෙනාට මම කවුද... මම මගෙ ආවේගය අමාරැවෙන් පාලනය කර ගත්තා..

"දැන් ඒ දේවල් වෙලා ඉවරයි... ශෂී.. අපිට අතීතයට ගිහින් මේ කතාය ආපහු පෙරලන්න බෑ... කතාවෙ පිටු ගොඩක් පෙරලිලා ඉවරයි... හුඟක් තැන්වල තියෙන්නෙ කඳුලු විතරමයි..."

පහන් එහෙම කිව්වෙ දිග සුසුමක් හෙලමින්... මට ඒකෙන් ම තේරැනා.. පහන්ට ආපහු අතීතය ගිහින් මේ කතාව වෙනස් කරන්න පුලුවන් වුනානම් එයා දෙපාරක් නොහිතා කරනවා..

"හැමදෙයක් ම වෙලා ඉවරයි... ඔයා අනාගතේ ගැන හිතුවද.. මොකද කරන්නෙ කියලා... කවුද මේ ලස්සන කියුට් කෙල්ල.. මල්ලිගෙ ගර්ල් ෆෙන්ඩ් ද..."

ශෂී පහන්ගෙන් අහද්දි මට කේන්ති ගියා.. එවලෙම මම පහන්ගෙ අත අල්ල ගත්තා එයාගෙ සැකේ දුරැ වෙන්නම...

"නෑ ශෂී.. මේ මගෙ වයිෆ්.. මැරි කරල මාසයක් වගේ වෙන්නෙ.."

පහන් ශෂීට උත්තර දුන්නෙ මගේ මූන දිහා බලමින්...

"අනේ එහෙමද.. ගොඩක් ලස්සනයි... මට හිතාගන්න බෑ.. ඔයාට ලස්සන අනාගතයක් ලැබෙයි..මම අයින් වුනේ ඔයාගෙ හොඳට වෙන්නැති... දෙවියො ඔයාට මවලා තියෙන්නෙ මේ ලස්සන කෙල්ල... අඳුන්වලා දෙනනැද්ද මට ඔයාගෙ වයිෆ් ව..
මොකක්ද නම මෙයාගෙ.."

ශෂී පහන්ට මොනව කලත් මං ගැන කරපු වර්ණනාව නම් රත්තරන්... මසුරන් දාන්න වටින කතාව..

"ආ..මේ දිදුලි... දිදුලි ආකර්ශා.."

පහන් මගෙ නම සම්පූර්ණම කියද්දි මම පුදුම වුනේ මේකට මගෙ සම්පූර්ණ නම මතක හිටියෙ කොහොමද කියලා... එදා මැරි කරන දවසෙ එකපාරක් රෙජිස්ට්‍රාර් නම කියවද්දි කිව්ව මිසක් ඊට පස්සෙ කිව්වෙත් නෑ ඇහුවෙත් නෑ.. මට පහන්ගෙ නම මතක නෑනෙ..

"හමුවීම සතුටක්..මම ශෂිනි උපේක්ෂා වීරසේකර.. දිදුලි... දෙන්න ගැලපෙනවා නමෙනුත්..  පහන්ගෙ ආලෝකෙට ඔයා හැමදාම දිදුලයි..."

"මටත් අඳුනගන්න ලැබුණු එක සතුටක්.. ශෂී.."

ශෂීටත් අත දුන්නෙ හිනාවෙලයි.. පහන්ගෙ ආලෝකෙට මම දිදුලන්නෙ කොහොමද.. මම මැරි කරද්දිත් මේ පහන නිමිලනෙ තිබුණෙ.. මෙයා පහන නිවලා දාලා ගිහින් දැන් කියනවා ආලෝකෙට මය දිදුලයිලු.. ඕවට කියන්න කටට වචන එනව හරි නෑනෙ.. ඒ නිසාම හිනාවෙලා අත දුන්නෙ.. හිතින් බැන බැන..

"අපි දැන් යමු අයියෙ.. මගෙ මූඩ් අවුල්.. බෙහෙත් ටිකත් කාර් එකේ.."

වැඩි කතාවක් කරන්න කලින් මල්ලි එයාගෙ අසනීපෙ පිට දාලා අපේ ගමන නතර කලා..

"අපි යනවා ශෂී.. "

පහන් ශෂීට සමු දෙන්න සූදානම් වුනා..

"ඔහොම ඉන්න පහන්.."

ශෂී අපිව ආපහු වැළැක්වුවා..

පුලුවන් නම් මට සමාව දෙන්න.. ඔයාල දෙන්කට විශ් කරනවා යය හදවතින්ම.. මට දුන්නට වඩා ආදරයක් කවදාහරි. පහන් දෙයි දිදුලිට.. හැමදාම සතුටින් ඉන්න...
wish your all the best.!

ශෂී අපිට විශ් කරන්න අමතක කලේ නෑ..

"තැන්ක් යූ.."

පහනුත් මමත් එකවරම තෑන්ක් කලේ ශෂීගේ සුබ පැතුම පිලිගත්ත කියන්නයි...
ශෂීට සමු දී අපි ආපහු ගෙදර එන්න තීරණය කලේ දවසෙම ඇවිදිමු කියන කතාවට තිත තියමින්.. පහන් වගේම මල්ලිත් මාත් මේ සිදුවුන දේට ෆුල් අප්සට් වෙලයි හිටියෙ...
පහන් ඉන්න තත්වෙ හොඳ නැති නිසාම මල්ලි ඩ්‍රයිව් කරන්න තීරණය කලා... ගෙදරට එනකම්ම අපි අතර තිබුණෙ නිහඬියාවක්.. පහන් හිටියෙ කල්පනා කර කර මයි.. බලාගත්ත අත බලාගෙන.. ශෂීගෙ අවසාන මතකයත් මම මුහුදු රැල්ලට එකතු කලාම මම හිතුවෙ දැන් හැමදේම හරි කියලා.. ඒත් මේ වුන දේ පහන්ගෙ හිතින් අයින් කරන්න ගොඩක් අමාරැවෙයි... පහන් පොඩ්ඩක් හරි සැහැල්ලු වුනා විතරයි.. ඒත් දැන් කලකිරීමක් එක්ක දුකකුත් ඇතිවෙලා.. මාව මැරි කලේ අපරාදෙ කියල හිතෙන්නැති..නැත්තම් එයාලට එකතු වෙන්න තිබ්බනෙ.. පහන් ඒකට දුක් වෙනව ඇති..මගෙ හිත එක එක දේවල් හිතුවා.. වාහනය මිදුලෙන් නතර කලත් පහන් බැහැලා කා එක්කවත් කතා නොකර කෙලින් ම ගියේ කාමරේ ඇඳ උඩට

" මොකද අර පහන්..යද්දි ඔහොම ගියෙ නෑනෙ.. දවසෙම ඇවිදලා කඩෙන් කාලා එනව කියලනෙ කිව්වෙ මොකක් හර් වුනාද දු.. පහන් දුකෙන්.."

පහන්ගෙ පුංචි වෙනසත් ඉක්මනටම තේරෙන පහන්ගෙ අම්මා එකදිගටම ප්‍රශ්න කලා..

"ඔව් ලොකු අවුලක් අම්මා.. ශෂී හම්බුනා පාර්ක් එකේදි.. ගෙදර අයත් එක්ක ඇවිත් හිටියෙ.. බැඳපු මනුස්සබා ඒ රටේ ගෑනු කෙනෙක් ව බැඳලා.. මෙයා මෙහෙලු ඉන්නෙ.. එ්යාව මීට් වුනු වෙලේ ඉඳලා තමයි අයියා ඔහොම වුනේ..."

මල්ලි දිගටම විස්තර කරද්දි අම්මගෙ මූණ අඳුරැ වෙනවා මම හොඳටම දැක්කා..

"අනේ දෙවියනේ.. මගෙ කොල්ලා විඳවලා විඳවලා ටිකක් සැහැල්ලුවෙන් හිටියා විතරයි.. ආය මේ ගෑණි මගෙ කොල්ල ඉස්සරහට ආවනෙ..."

අම්මා වේදනාවෙන් එහෙම කියද්දි මම මොකුත් ම නොකිය කාමරයට ගියේ පහන් ට කොහොමද බලන්නයි...
හිතුව වගේම ඇඳේ පැත්තක අහක බලාගෙන නිදාගෙන කල්පනාවක වැටිලා හිටියා...

"මම හිතුවෙ ශෂී ලස්සන ඇති කියලා.. එයාට මාව අල්ලන්නවත් බෑ.."

මම මුලින් වදනක් දාලා බැලුවෙ පහන්ගෙ හැසිරීම කොහොමද කියලා බලන්නයි.. එ්ත් පහන්ගෙන් කිසිම උත්තරයක් නෑ..  මේකව කොහොම හරි කතාවට අල්ලගත්තනම් හරි..

"මේ ඒක නෙවෙයි... ඔයා තාම එයාට ආදරෙයි නේද.. එයත් ඔයාට ආදරෙයි වගේ... මේකගෙ මොන ලස්සනකට ඒකි කැමති වුනාද මන්දා.. බලන් යද්දි ඒකි බේරැනා.. මම තමයි අමාරැවෙ වැටුනෙ.. මලමිනියක් වගේ කොල්ලෙක්නෙ මට හම්බුනෙ.. පේන්නැද්ද පැත්කට වෙලා ඉන්න කැත.. මේ ඔයාට ඕනිනම් එයාව මැරි කරගන්න...මට මොකෝ.. මටත් නිදහසේ පාවි පාවි ඉන්න පුලුවන්..කලින් හිටිය වගේ.. ඔයා එයාව බඳාන්න...මම එන්නම් සාක්ශියට..ඒක සුළු දෙයක්නෙ.."

මම දිගටම කියාගෙන ගියේ පහන්ගෙ කල්පනා ලෝකෙ බිඳින්නයි.. කොච්චර කිව්වත් කියන්න තරම් මට ඒ දේවල් කරන්න හයියක් නෑ කියලා මට තේරැණෙත් නෑ..

"කටවහගන්නවද.. ආපු වෙලේ  ඉඳන් දෙමළියෙක් වගේ කියවන්නෙ...මොකක්ද කියන්නෙ ඔයා අාහ්.."

පහන් ටිකක් සැරෙන් එහෙම ගියද්දි මම එකපාර ම බය වුනේ එයා සැර කරයි කියලා හිතුවෙ නැති නිසයි..එ්ත් මම බයවුනු වගක් පෙන්නුවෙ නෑ... ලැජ්ජයිනෙ..

"මදැයි හොඳක් කරන්න ගියා...මම ඇහුවෙ ඔච්චර එල්ලන් ඉන්න ඕනියැ.. බැඳ ගත්තනම් ඉවරනෙ.. අනික දෙමළි කියන්නෙ මොකද.. උපාසකලා වගේ ඉන්න අය තමයි හිතන්නත් කලින් දාලා යන්නෙ... කිසිදෙයක් හංගන්නෙ නැතුව කියවන ගුප්ත නැති අපි තමයි එ් මගුල්වලට කර ගහන්නෙ.. මම කිව්වෙ ඔයාට ඔච්චරම එයා ඕනිනම් මම එයාට ඔයාව දෙන්නම්.."

මම එහෙම කියද්දි පහන් ඇඳෙන් නැගිට්ටා.. කේන්තියෙන් වගේ ඉන්න  බවක්නම් පෙනුනා...

"දිදුලි මම තමුසෙට එකපාරක් කිව්ව නේද.. මොනවද කියවන්නෙ ආ.. තමුසෙට හැමදේම විහිලු ද.. ලේසියට කියවන් ගියාට වචන වල බරපතලකම තේරෙන්නෙ නැද්ද.. මට දැන් ටිකක් පාඩුවේ ඉන්න දෙනවා.. කාමරෙන් එළියට යනවා.. නැත්තම් මම යනවා.."

පහන් මගෙ කියවිල්ලට හැමදේම අමතක කරයි කියලා හිතුවෙ.. මගෙ කච කචේට එයා කල්පනා කරන එක නතර කරයි කියලා හිතුවෙ... ඒත් කොහෙවත් නැති ශෂියෙක් නිසා පහන් මට ගොඩක් සැරෙන් කතා කලා.. දොස් කිව්වා.. එයාට නොපෙනෙන්න කාමරයෙන් යන්න කිව්ව.. මම ආපහු මේ කාමරයට එන්නෑ කියල හිතාගෙන එළියට ගියේ පුදුම දුකකින්.. පහන් මට කෑගැහුව එක තදටම වැදුනා..වැඩිපුරම කාමරෙන් එළියට යන්න කියද්දි තමයි දුකම හිතුනෙ.. එයාගෙ කාමරේ ඉන්නවටවත් අකමැති වෙලාද දැන්.. හිතේ නම් කවදාවත් මාව තියන්   ඉන්න එකක් නෑ... මෙයිට වඩා හොඳයි මුහුදෙ ගිලිලා මැරැණනම්.. අැස්වලට කඳුලු පිරැණත් මම කඳුලු හංගන් එළියට ගියේ පහන්ට ඒ බවක් පෙන්නන්න හොඳ නැති නිසයි.. 
දවසෙම වගේ මම හිටියෙ එළියෙ..අම්මලා හේතුවක් ඇහුවත් මගේ උත්තරය වුනේ නෑ කිව්ව එකයි... රෑටත් පහන් කෑමට ආවෙ නෑ.. මම කෑවෙත් නෑ.. අම්මලත් මේ අවුල නිසාම හරියට කෑවෙ නෑ.. පහන් මට කාමරේට කතා කලෙත් නෑ.. ඒ නිසාම මම අම්මලටත් හොරෙන් එලියෙ බංකුව උඩ වාඩිවුනේ පහන් මගෙන් සමාව ගන්නකම් එලියෙම ඉන්නව කියලා හිතන්... එලියෙ සීතල එන්න එන්නම වැඩි වුණා... එ්ත් මගේ හිත එ් හැමදෙයක්ම ඉවසුවා... පහන් මට එන්න කියනකම් මම යන්නෑ කියලා.....

.........................................................................


*දිදුලි පහන්ගෙ හිත හදන්න කියෙව්වත් ඒ වචන පහන්ට හරිගියේ නෑ.. පහන් අදනම් කවදාවත් නැතුව දිදුලිට කාමරයෙන් යන්න කිව්වා.. එයාට තනියම ඉන්න දීලා...දිදුලිගෙ දරැණු හිත මහ රෑත් සීතලේ එළියෙ ඉන්න අදහස දුන්නා... දිදුලිට මහ රෑ සිතලේ එලියෙ ඉඳලා මොකක් හරි වෙයිද.. අපි බලමු ඊළඟ කොටසෙන්.. අඩුපාඩුනම් ඇති.. එ් නිසා ඔයාලගෙ වටින අදහස් කමෙන්ට් කරන්න.. ලයික් කරන්න... කතාව ලස්සනද දන්නෑ..මම ලියලා නෑ මීට කලින්... ලස්සනයි කියලා හිතනවනම් ශෙයා කරන්න.. ඉක්මනටම දහතුන් වන කොටස ගේන්නම්..රැදෙන්න කතා පියස එක්කම..*